Polski filozofia aryst platon


Platon był twórcą i kierownikiem Akademii Ateńskiej. Żył w latach 427-34

p.n.e. Zainteresowania filozoficzne zawdzięczał Sokratesowi, z którym przebywał

ok. 9 lat. Do najważniejszych jego dzieł należą: „Obrona Sokratesa”, „Dialogi”,

„Fajdros”,”” Fedon”, „Uczta,”,”Rzeczpospolita”, „Parmenides”, „Prawa” i „Państwo” .

Metodą stosowaną przez niego jest dialektyka metodologiczna.

Przedmiotem filozofii jest to co niezmienne i wspólne każdej jednostce i to,

co należy do jej istoty - idee. Tylko one istnieją naprawdę, rzeczy cielesne

bowiem przemijają, są jedynie cieniem, ich byt zależny jest od idei, które są

źródłem rzeczy nigdy nie mogących osiągnąć doskonałości swojego pierwowzoru.

Stanowisko Platona określamy jako idealizm (ze względu na duchowy charakter

rzeczywistości w jego ujęciu) obiektywny, czyli istniejący poza człowiekiem,

niezależny od jego świadomości o samodzielnej egzystencji. Koncepcji atomistycznej

przeciwstawia Platon ideę Dobra, która spełnia funkcję Demiurga - stwórcy pierwszej

zasady wszechrzeczy. Ów Demiurg tchnął dobro w świat i człowieka - złożonego

z ciała i duszy pochodzących z dwóch różnych światów. Człowiek przez poznanie

i przygotowanie moralne powinien sprowadzać wszystko, co niedoskonałe do

wiecznego świata idei. Prawdziwa wiedza polega na poznaniu idei, a może to uczynić

jedynie rozum. Celem ludzkiego życia jest upodobnienie się do idei dobra. Platon

utożsamia Dobro z pięknem. Uważa, iż państwem powinna rządzić arystokracja

duchowa, czyli filozofowie. Celem wychowania ma być wiedza i mądrość oraz

służba dla państwa. Uznawał własność prywatną, nienawidził demokracji ateńskiej,

twierdził iż państwo powinno nadzorować życie jednostki. Uważał się za jedynego

prawowiernego ucznia Sokratesa, a swoją filozofię uważał za zapis poglądów

wielkiego nauczyciela. Platon został uznany za najwybitniejszego myśliciela

dopiero u schyłku starożytności. Miał on niewątpliwy wpływ na formowanie się

filozofii chrześcijańskiej, nawiązywali do niego także filozofowie renesansu.

Dla wielu ludzi platońskie dialogi stały się najwyższą normą sztuki pisania.

Platon odkrył doskonałość w świecie idei, całkowicie oderwanym od realnego,

ale wielkość jego tkwi w tym, iż jest bogaty w wyjaśnienia na wszystkich trzech

poziomach : jednostkowym, społecznym i kosmicznym.

Arystoteles w roku 367 wstąpił do Akademii Platona i długo współpracował

z nim, pisząc swoje pierwsze pisma pod jego wpływem, dlatego przesadą jest

potoczne twierdzenie, iż był on Platona przeciwieństwem. Urodził się w roku 384

p.n.e. w Stagirze w Tracji. Był synem przybocznego lekarza króla macedońskiego.

Po opuszczeniu szkoły przebywał na dworze Aleksandra Macedońskiego, w 335 r.

przybył do Aten, gdzie nauczał we własnej szkole zwanej Lyceum. Zostawił po

sobie szereg pism logicznych, przyrodniczych, etycznych, politycznych, poetyckich

i o tzw. filozofii pierwszej. Odrzucił on platoński podział na rzeczywistość idealną

i świat cieni. Jego zdaniem materia stanowiła składnik rzeczy. Istnienie jej

stanowi o możliwości rzeczy, przekształca się w rzeczywistość po obcowaniu

z formą. Forma jest zasadą kształtującą, źródłem ruchu i jego celem. Świat jest

łańcuchem przyczynowo-skutkowym. Cel, dla którego wszystko się dzieje, pewną

konieczność i prawo w świecie nazwał Arystoteles naturą czyli „physis”, stąd

nazwa nauki - fizyka. Jej zadaniem jest sprowadzenie zjawisk jednostkowych do

ujęć ogólnych. W ujęciu metafizycznym byt ma postać istoty wszechrzeczy.

Arystoteles usiłował połączyć dwa dotąd antagonistyczne nurty myśli greckiej,

jakimi były filozofia przyrody i platoński idealizm. Przedmiotem etyki jest

postępowanie człowieka. Dobro nie jest czymś idealnym, lecz konkretną wartością

związaną z naturą człowieka. Najwyższym celem jest szczęście, a środkiem do

jego osiągnięcia cnota wrodzona człowiekowi. Etyka arystotelesowska jest etyką

umiarkowania i rozsądku. Jej naczelnym pojęciem jest właściwa miara. Filozof

stosował to pojęcie również w swoich poglądach na państwo, uważał, iż klasa

średnia jest najwartościowszym jego elementem. Arystoteles, podobnie jak Platon,

żądał od jednostek całkowitego podporządkowania się celom państwa.

Za najlepszy ustrój uważał monarchiczno- republikański. Stworzył pierwszą

jednolitą teorię sztuki, obejmującą wszystkie jej działy. Była ona naturalistyczna

i widziała istotę sztuki w odtwarzaniu natury. Podstawą filozofii Arystotelesa jest

idea środka i unikanie skrajnych rozwiązań oraz odszukiwanie ogólnej istoty

w jednostkowych rzeczach drogą empiryczną. Zmarł on w 322 r p.n.e., zostawiając

po sobie szereg dzieł i wspaniałą bibliotekę, a poglądy jego i pisma inspirowały

filozofów przez stulecia. W XII w do Arystotelesa nawiazywał Tomasz z Akwinu,

„odkryli” go humaniści, dla których stał się źródłem wiedzy i zachętą do

uprawiania prawdziwej filozofii. Nie bez przyczyny Marks nazwał Arystotelesa

„Aleksandrem Macedońskim greckiej filozofii, albowiem czego dokonał Aleksander

w świecie czynu, tego w świecie kultury był twórcą Arystoteles” .



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
filozofia polityczna, Platon
Filozofia Sokrates, Platon, Demokryt, Epikur, Stoicy, św Augustyn, Tomasz z Akwinu, Kante, Locke, B
PLATON FILOZOFIA PRZYRODY
Hegla rekonstrukcja platonskiej dialektyki, Filozofia
platon, FILOZOFIA, -antyczna
koncepcja panstwa platona, Filozofia
Platon - koncepcja państwa idealnego, Filozofia
platońska teoria idei, Filologia polska, Filozofia
FILOZOFIA PLATONA, Dokumenty praca mgr
Poglądy Platon, Studia, Przedmioty, Filozofia
Echa różnych filozofii w liryce Młodej Polski
WYJŚCIE Z JASKINI PLATONA filozofia nauka kosmologia
F[1].Kreacja wg Platona, FILOZOFIA PRZYRODY
Platon-Obrona Sokratesa, studia, Filozofia
polski-romantyzm faust , WYKSZTAŁCENIE: "Choć filozofię studiowałem, medyczny kunszt, arkana pr
Histfil3, „Cała filozofia jest zbiorem przypisów do Platona”
(Iwanicki) Współczesna ezoteryka i motywy religijne w świetle filozofii Platońskiej ()

więcej podobnych podstron