Podstawy prawne działalności sportowej

Chronologiczny układ polskich aktów prawnych regulujących funkcjonowanie podstawowych jednostek kultury fizycznej (załącznik)

Interwencjonizm państwowy w sporcie (załącznik)

Ustawa o kulturze fizycznej
z 18 stycznia 1996 roku
(Dz. U. Nr 25, poz. 113)

• Usankcjonowanie sportu profesjonalnego,

• Pojawienie się nowej formy klubu sportowego - Uczniowski klub sportowy,

• Wprowadzenie specjalnych świadczeń pieniężnych dla mistrzów olimpijskich,

• Ograniczenie możliwości prowadzenia zajęć rekreacyjno - sportowych do osób posiadających kwalifikacje (art. 44).

Zasady bezpieczeństwa

Osoby prawne i fizyczne prowadzące działalność w sferze kultury fizycznej są odpowiedzialne za bezpieczeństwo, porządek i higieniczne warunki podczas imprez sportowych oraz zapewniają bezpieczne i higieniczne warunki uprawiania sportu, rekreacji ruchowej i zajęć rehabilitacyjnych ich uczestnikom (art. 50).

• Obowiązek ubezpieczenia zawodnika (NNW)- klub lub związek,

• Specjalne zasady bezpieczeństwa dla wybranych dyscyplin sportu:

• Alpinizm (Rozporządzenie Ministra Sportu z dnia 8 lutego 2006 r. w sprawie uprawiania alpinizmu jaskiniowego - Dz. U. Nr 30, poz. 211),

• Sporty motorowodne,

• Żeglarstwo (Rozporządzenie Ministra Sportu z dnia 9 czerwca 2006 r. w sprawie uprawiania żeglarstwa - Dz. U. Nr 105,poz. 712),

• Płetwonurkowanie ( Rozporządzenie Ministra Sportu z dnia 17 sierpnia 2006 r. w sprawie zasad bezpieczeństwa przy uprawianiu płetwonurkowania - Dz. U. Nr 154, poz.1103),

• Sporty lotnicze,

• Dalekowschodnie sporty oraz sztuki walki,

• Kick-boxing,

• Sporty obronne oraz strzeleckie,

• Dla osób przebywających w górach i nad wodą (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne - Dz. U. Nr 57, poz.358),

• Dla osób uprawiających rekreację ruchową (Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 września 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków prowadzenia działalności w dziedzinie rekreacji ruchowej - Dz. U. Nr 101, poz. 1095).

Ustawa o sporcie kwalifikowanym
z 29 lipca 2005 roku
(Dz. U. Nr 155, poz. 1298)

Ustawa określa zasady prowadzenia działalności w zakresie sportu kwalifikowanego, zasady uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym, a także zadania organów administracji rządowej, jednostek samorządu terytorialnego oraz innych podmiotów w zakresie organizacji uprawiania sportu kwalifikowanego i współzawodnictwa sportowego.

Ustawa o sporcie kwalifikowanym

1) kadra narodowa jest to grupa zawodników zakwalifikowanych jako kandydaci do składu reprezentacji kraju w danej dyscyplinie sportu;

2) liga zawodowa jest formą współzawodnictwa sportowego organizowanego i prowadzonego na najwyższym lub kilku najwyższych poziomach rywalizacji w określonej dyscyplinie sportu;

3) sport kwalifikowany jest formą aktywności człowieka związaną z uczestnictwem we współzawodnictwie sportowym, organizowanym lub prowadzonym w określonej dyscyplinie sportu przez polski związek sportowy lub podmioty działające z jego upoważnienia;

4) współzawodnictwo sportowe jest indywidualną lub zbiorową rywalizacją osób zmierzającą do uzyskania właściwych dla danej dyscypliny sportu rezultatów;

5) zawodnikiem jest osoba uprawiająca określoną dyscyplinę sportu i posiadająca licencję zawodnika uprawniającą do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym.

Ustawa o bezpieczeństwie imprez masowych z 22 sierpnia 1997 roku
(Dz. U. Nr 106, poz.680)

Ustawa określa:

1) warunki bezpieczeństwa imprez masowych;

2) tryb wydawania zezwoleń na przeprowadzanie imprez masowych;

3) zasady odpowiedzialności organizatorów imprez masowych za szkody wyrządzone w miejscu i w związku z organizacją imprezy masowej;

4) zasady odpowiedzialności organizatorów imprez masowych i ich uczestników w przypadku naruszenia przez nich przepisów ustawy;

5) uprawnienia organizatorów masowych imprez sportowych związane z ich organizacją;

6) zasady postępowania przy gromadzeniu i przetwarzaniu informacji dotyczących bezpieczeństwa masowych imprez sportowych.

Ustawa o bezpieczeństwie imprez masowych

1) Impreza masowa - należy przez to rozumieć imprezę sportową, artystyczną lub rozrywkową, na której liczba miejsc dla osób na stadionie, w innym obiekcie niebędącym budynkiem lub na terenie umożliwiającym przeprowadzenie imprezy masowej wynosi - nie mniej niż 1 000, a w przypadku hali sportowej lub innego budynku umożliwiającego przeprowadzenie imprezy - nie mniej niż 300,

1a) impreza masowa o podwyższonym ryzyku - należy przez to rozumieć imprezę masową, w czasie której, jak wynika z posiadanych informacji i dotychczasowych doświadczeń dotyczących zachowania osób uczestniczących, istnieje obawa wystąpienia aktów przemocy lub agresji; w przypadku organizacji takiej imprezy wymienione w pkt 1 liczby miejsc dla osób wynoszą

odpowiednio 300 i 200;

1b) masowa impreza sportowa - należy przez to rozumieć imprezę masową mającą na celu współzawodnictwo sportowe lub popularyzowanie kultury fizycznej;

Pojawienie się polityki ponadnarodowej (załącznik)

Dlaczego podejście sektorowe odgrywa tu kluczowe znaczenie? (załącznik)

Modelowe struktury sportu. (załącznik)

Organizacja sportu w Europie-sektor publiczny. (załącznik)

Jurysdykcja organizacji rządowych. (załącznik)

Finansowanie sportu ze środków publicznych (załącznik)

Stopień konsolidacji sektora pozarządowego (załącznik)

Aspekty teoretyczne -polityka państwa a polityka sportu. (załącznik)

Podstawy prawne - definicje

System prawa danego państwa oznacza całokształt obowiązujących w określonym czasie przepisów prawnych tego państwa, uporządkowanych wg przyjętych kryteriów. Bardziej ogólnie można system prawny określić też jako uporządkowany zbiór norm prawnych.

Podział prawa

Prawo cywilne reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostającym w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie. (cywilnoprawna metoda regulacji).

Prawo pracy reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika. Zobacz też: Kodeks pracy.

Prawo karne jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).

Prawo administracyjne reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).

Podziału prawa na gałęzie można także dokonać w płaszczyźnie przedmiotu regulacji danego zespołu norm. Jako przykładowe gałęzie wedle tego kryterium można wymienić:

• prawo autorskie

• prawo bankowe

• prawo budowlane

• prawo celne

• prawo energetyczne

• prawo kanoniczne

• prawo konstytucyjne

• prawo lotnicze

• prawo międzynarodowe

• prawo o ruchu drogowym

• prawo ochrony środowiska

• prawo podatkowe

• prawo rolne

• prawo upadłościowe

• itd.

Źródła prawa

1. Źródła powstania prawa:

• teoretyczne (prawo precedensowe, stanowione, naturalne)

• formalne

• materialne

• instytucjonalne

• decyzyjne

2. Źródła poznania prawa:

• oficjalne

Odpowiedzialność i warunki bezpieczeństwa w górach i nad wodą.

Bezpieczeństwo
w górach i nad wodą

Warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne (Rozporządzenie RM do ustawy o kulturze fizycznej z 6 maja 1997 r. - Dz. U. Nr 57, poz. 358)

Bezpieczeństwo - góry i woda (art. 54 ustawy o kf)

 1. Zapewnienie bezpieczeństwa osób przebywających w górach należy do organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, dyrekcji parków narodowych, a także do osób prawnych i fizycznych prowadzących w górach działalność w zakresie kultury fizycznej.

2. Zapewnienie bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się w miejscach wyznaczonych oraz uprawiających sporty wodne należy do osób prawnych i fizycznych prowadzących nad wodą działalność w tym zakresie oraz do organów administracji rządowej i samorządowej.

3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne, a także obowiązki osób prawnych i fizycznych, o których mowa w ust. 1 i 2.

Organizacje ratownicze

Zakres obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych, warunków ich wykonywania przez inne organizacje ratownicze oraz rodzaju i wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym w związku z udziałem w akcji ratowniczej (Rozporządzenie MSWiA do ustawy o kulturze fizycznej z 12 listopada 2002 r. - Dz. U. Nr 193, poz. 1624)

Organizacje ratownicze (art. 55 ustawy o kf)

1. Organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach, należy w szczególności do Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego - specjalistycznego stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym - w zakresie określonym w statucie tej organizacji.

2. Organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na wodach, należy w szczególności do Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego - specjalistycznego stowarzyszenia kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym - w zakresie określonym w statucie tej organizacji.

3. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych oraz możliwości ich wykonywania, za zgodą Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, przez inne organizacje ratownicze, a także ustanawia wysokość świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym.

Organizacje ratownicze

 Organizacje, o których mowa w art. 55, współdziałają w realizacji swoich zadań z organami administracji rządowej i samorządowej oraz osobami prawnymi i fizycznymi prowadzącymi działalność w zakresie kultury fizycznej i turystyki.

Bezpieczeństwo w górach - rozdział 2 i 3

1. Rozporządzenie dotyczy terenów położonych na wysokości powyżej 600 m nad poziomem morza (n.p.m.), których rzeźba terenu stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia osób na nich przebywających lub których zagospodarowanie rekreacyjno-sportowe kwalifikuje do uprawniania turystyki, rekreacji ruchowej i sportu w górach.

2. Rozporządzenie dotyczy również terenów leżących poniżej 600 m n.p.m., których rzeźba stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia osób na nich przebywających lub których zagospodarowanie rekreacyjno-sportowe kwalifikuje do uprawniania turystyki, rekreacji ruchowej i sportu w górach.

Bezpieczeństwo w górach (ZAŁĄCZNIK Nr 1)

SZCZEGÓŁOWE WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA TRAS I URZĄDZEŃ SŁUŻĄCYCH UPRAWIANIU W OKRESIE ZIMOWYM SPORTÓW ORAZ REKREACJI RUCHOWEJ W GÓRACH

Urządzenia Sportowe Wyczynowe

§ 1. Przez urządzenia sportowe wyczynowe należy rozumieć:

trasy narciarskie zjazdowe wyczynowe,

trasy slalomowe,

trasy narciarskie biegowe wyczynowe,

skocznie narciarskie,

urządzenia biathlonowe,

urządzenia do snowboardingu,

trasy dla skibobów,

tory saneczkowe.

Urządzenia służące rekreacji

Przez urządzenia służące rekreacji ruchowej należy rozumieć:

• narciarskie trasy zjazdowe popularne,

• nartostrady,

• narciarskie pólka ćwiczebne,

• narciarskie trasy biegowe i śladowe popularne,

• tory saneczkowe popularne

Oznakowania tras (załącznik)

Narciarskie półko ćwiczebne

1. Narciarskie pólka ćwiczebne, jako tereny przeznaczone do szkolenia narciarskiego i rekreacji ruchowej, powinny odpowiadać następującym wymaganiom:

usytuowanie ich nie może kolidować z trasami zjazdowymi, nartostradami oraz innymi drogami i szlakami,

pólko ćwiczebne powinno być oznaczone tablicą informacyjną.

2. Za oznaczenie, przygotowanie i utrzymanie pólka w stanie nie zagrażającym bezpieczeństwu osób ćwiczących jest odpowiedzialna osoba prowadząca szkolenie narciarskie lub rekreację ruchową

ZASADY OSTRZEGANIA O NIEBEZPIECZEŃSTWACH I OZNAKOWANIE SZLAKÓW I TRAS GÓRSKICH (ZAŁĄCZNIK Nr 2)

Znaki ostrzegawcze

Znaki informacyjne

Stopnie zagrożenia lawinowego

SZCZEGÓŁOWE ZASADY ORGANIZOWANIA WYCIECZEK ORAZ ZBIOROWYCH IMPREZ TURYSTYCZNYCH I SPORTOWYCH W GÓRACH (ZAŁĄCZNIK Nr 3)

Organizatorzy imprez turystycznych mają obowiązek opracowania regulaminu imprez, w którym określą m.in. warunki zapewniające bezpieczeństwo jej uczestników. Organizator powinien zapoznać uczestników z regulaminem przed imprezą

Wycieczki piesze lub narciarskie na terenach górskich, leżących na obszarach parków narodowych i rezerwatów przyrody oraz leżących powyżej 1.000 m n.p.m., mogą prowadzić tylko górscy przewodnicy turystyczni

Bezpieczeństwo w górach

Międzynarodowy Dekalog reguł

Międzynarodowej Federacji Narciarskiej (FIS)

1.Wzgląd na inne osoby
2.Panowanie nad szybkością i sposobem jazdy
3. Wybór toru jazdy
4. Wyprzedzanie
5. Wjazd i ruszanie z miejsca

6. Zatrzymywanie się

7. Podchodzenie i schodzenie

8. Stosowanie się do znaków i sygnalizacji

9. Zachowanie się w razie wypadku

10. Obowiązek ujawnienia tożsamości

Górskie zagrożenia

• ZIMNO

Długie przebywanie w warunkach minusowej temperatury powietrza, przy wysiłku fizycznym (wspinaczka, marsz, jazda na nartach) osłabia organizm i prowadzi do wychłodzenia, a nawet odmrożeń.

• WIATR

Wiejący z dużą siłą powoduje obniżenie sprawności fizycznej organizmu, utrudnia oddychanie. Na skutek wiatru, dodatkowo obciążeni ekwipunkiem, tracimy równowagę.

• MGŁA

Utrudnia lub wręcz uniemożliwia orientację w terenie, rozprasza fale akustyczne powodując, że nasze nawoływanie jest słabo słyszalne.

• SŁOŃCE

Promienie słoneczne w górach są niebezpieczne zarówno w lecie, jak i w zimie, nawet przy zachmurzonym niebie. Słońce zimą też opala. Upał odczuwamy najsilniej w kotlinach i na osłoniętych stokach. Na twarz należy nałożyć krem natłuszczający z filtrem.

• BURZA

Nawet przy najmniejszych oznakach nadchodzącej burzy, wycofajmy się w bezpieczny teren, najlepiej wróćmy do schroniska. Pierwsze zwiastuny wyładowań atmosferycznych w wysokich partiach gór to tzw. ciche bzyczenie i trzaskanie, elektryzowanie się włosów.

• PRZYMUSOWY BIWAK W NOCY

Możesz spróbować znaleźć pierwszą lepszą drogę, która prowadzi na dół. Wtedy dojdziesz do wioski (ta zasada sprawdza się w niskich górach). Jednak jeśli jesteś bardzo zmęczony, rozbij biwak w miejscu osłoniętym od wiatru. Od strony wiatru ułóż murek z kamieni, a z gałęzi zrób szałas. Liście mogą ci posłużyć jako izolacja od ziemi.

Zasady, o których należy pamiętać w górach:

- Nie lekceważ nawet najłatwiejszych z pozoru gór.
- Gdy wychodzisz w góry, zostaw wiadomość w wiarygodnym źródle: dokąd idziesz, którędy i kiedy wrócisz.

- Korzystaj z wpisów w książkach wyjść znajdujących się w schroniskach. - - Pamiętaj o zabraniu ze sobą rzeczy, które pozwolą Ci poradzić sobie przy nagłej zmianie pogody, w nocy albo w trudniejszym terenie.
- Jeśli wybierasz się w nieznany teren, odpowiednio się przygotuj się pod względem topograficznym - zabierz mapy, przewodniki, kompas lub gps.
- Zabierz ze sobą telefon komórkowy i pamiętaj numery alarmowe GOPR/TOPR (601100300), policji lub straży granicznej.
- Jeśli masz jakiekolwiek pytania lub problemy, skontaktuj się z GOPR/TOPR i skorzystaj z porad i informacji.
- Planując wycieczkę, dostosuj jej charakter do poziomu swoich umiejętności, kondycji oraz możliwości zdrowotnych. Jeżeli leczysz się, skonsultuj wyjazd z lekarzem.
- Gdy prowadzisz grupę, dostosuj program do umiejętności i możliwości fizycznych najsłabszego uczestnika.

Telefony alarmowe

- Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe

- Grupa Beskidzka (033) 829 69 00, bezpłatny (033) 985, 0 601 100 300 (bezpłatny z sieci Plus GSM)

- Grupa Jurajska (034) 315 20 00, (034) 985, 0 601 100 300

- Grupa Bieszczadzka (013) 463 22 04, 0 601 100 300

- Grupa Krynicka (018) 471 29 33, 0 601 100 300

- Grupa Podhalańska (018) 267 68 80, (018) 985, 0 601 100 300

- Grupa Wałbrzysko-Kłodzka (074) 842 34 14, 0 601 100 300

- Grupa Karkonoska (075) 752 47 34, (075) 985, 0 601 100 300

- Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (018) 20 634 44, 0 601 100 300

Zasady bezpieczeństwa nad wodą - rozdział 3

• Kąpieliskiem zorganizowanym jest teren położony nad obszarem wodnym, z plażą, na stałe przystosowany do kąpieli, z wyznaczonymi i trwale oznakowanymi strefami kąpieli, wyposażony w urządzenia sanitarne oraz inne urządzenia, jak: pomosty, natryski i szatnie.

• Kąpieliskiem prowizorycznym jest teren położony nad obszarem wodnym, z plażą, przystosowany do sezonowego wykorzystania, z miejscem do kąpieli prowizorycznie oznakowanym oraz wyposażony w urządzenia sanitarne.

• Pływalnią jest obiekt wyposażony w sztuczny zbiornik wodny (basen) przeznaczony do kąpieli, mający trwałe brzegi i dno, zaopatrywany w wodę przepływową oraz mający urządzenia sanitarne, szatnie i natryski. Pływalnie mogą być kryte i odkryte.

Ustala się następujące minimalne normy zatrudnienia ratowników:

• w kąpieliskach śródlądowych na każde 100 m linii brzegowej - jeden ratownik od strony lądu i jeden ratownik od strony lustra wody,

• na pływalniach dysponujących nieckami o długości do 25 m - jeden ratownik,

• na pływalniach dysponujących nieckami o długości 25-50 m - dwóch ratowników,

• na pływalniach dysponujących nieckami o długości powyżej 50 m - trzech ratowników,

• w kąpieliskach nadmorskich - trzyosobowe zespoły ratowników na każde 100 m linii brzegowej

SZCZEGÓŁOWE WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA OSÓB KORZYSTAJĄCYCH Z KĄPIELISK I PŁYWALNI (ZAŁĄCZNIK Nr 4)

Ustala się następujące oznaczenia kolorów flag:

• flaga biała - kąpiel dozwolona,

• flaga czerwona - zakaz kąpieli.

Flagę czerwoną wywiesza się w czasie, w którym kąpielisko jest nieczynne, oraz w każdym wypadku, gdy:

• temperatura wody wynosi poniżej 14oC,

• widoczność jest ograniczona do 50 m,

• szybkość wiatru przekracza 5 stopni w skali Beauforta,

• występuje fala powyżej 70 cm, z pojawiającymi się pienistymi białymi grzywami,

• występują silne prądy wsteczne.

Regulamin kąpieliska i pływalni

Regulamin kąpieliska i pływalni powinien w szczególności:

• określać nazwę i adres jednostki organizacyjnej prowadzącej kąpielisko lub pływalnię,

• przewidywać zakaz wstępu osobom, których stan wskazuje na spożycie alkoholu, zakaz sprzedaży, podawania, wnoszenia i spożywania napojów alkoholowych,

• postanawiać, że:

• dzieci do lat 7 mogą przebywać na terenie kąpieliska lub pływalni oraz kąpać się wyłącznie pod opieką osób pełnoletnich,

• zajęcia na pływalni krytej odbywają się grupowo według ustalonego rozkładu zajęć,

• grupa pływająca na pływalni krytej nie może liczyć więcej niż 15 uczestników na jedną osobę prowadzącą zajęcia,

• zajęcia na pływalni krytej mogą odbywać się tylko w obecności instruktorów pływania i ratowników,

• osoby naruszające porządek publiczny lub przepisy regulaminu będą usuwane z terenu kąpieliska lub pływalni,

• wszystkie osoby znajdujące się na terenie kąpieliska lub pływalni są obowiązane podporządkować się nakazom ratowników pełniących dyżur.

WZORY ZNAKÓW ZAKAZU, OSTRZEGAWCZYCH I INFORMACYJNYCH (ZAŁĄCZNIK Nr 5)

Znaki ostrzegawcze (załącznik)

Znaki informacyjne(załącznik)
WYKAZ SPRZĘTU MEDYCZNEGO, LEKÓW I ARTYKUŁÓW SANITARNYCH, W KTÓRE POWINNY BYĆ WYPOSAŻONE PŁYWALNIE I KĄPIELISKA (ZAŁĄCZNIK Nr 6)
Sprzęt medyczny:

• aparat do sztucznego oddychania - 1 szt.,

• inhalator tlenowy przenośny - 1 szt.,

• nożyczki proste i zakrzywione - 2 szt.,

• opaska uciskowa (szeroka taśma gumowa) - 1 szt.,

• szyna usztywniająca - 3 szt.,

• kieliszek do leków - 1 szt.,

• termometr - 1 szt.,

• maseczki do sztucznego oddychania,

• rękawiczki gumowe.

SZCZEGÓŁOWE ZASADY BEZPIECZEŃSTWA OSÓB BIORĄCYCH UDZIAŁ W IMPREZACH ŻEGLARSKICH (ZAŁĄCZNIK Nr 7)

Zasady bezpieczeństwa nad wodą

Specjalne zasady bezpieczeństwa dla wybranych dyscyplin sportu:

• Alpinizm (Rozporządzenie Ministra Sportu z dnia 8 lutego 2006 r. w sprawie uprawiania alpinizmu jaskiniowego - Dz. U. Nr 30, poz. 211),

• Sporty motorowodne,

• Żeglarstwo (Rozporządzenie Ministra Sportu z dnia 9 czerwca 2006 r. w sprawie uprawiania żeglarstwa - Dz. U. Nr 105,poz. 712),

• Płetwonurkowanie ( Rozporządzenie Ministra Sportu z dnia 17 sierpnia 2006 r. w sprawie zasad bezpieczeństwa przy uprawianiu płetwonurkowania - Dz. U. Nr 154, poz.1103),

Warunki bezpieczeństwa podczas zajęć wychowania fizycznego

Bezpieczeństwo w szkole

Rozporządzenie MENiS z 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach

(Dz. U. z 2003 r. Nr 6, poz. 69)

Rozporządzenie RM z 10 czerwca 1997 roku w sprawie zasad opiniowania projektów urządzeń sportowych i sprzętu sportowego pod względem ich zgodności z wymogami bezpieczeństwa i higieny oraz ich wykorzystania przez osoby niepełnosprawne (Dz. U. Nr 63, poz. 395)

Bezpieczeństwo w szkole (art. 95a ustawy o systemie oświaty)

Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia, ogólne przepisy bezpieczeństwa i higieny obowiązujące w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach, z uwzględnieniem w szczególności warunków pracy i nauki w czasie pobytu w szkole, w tym w warsztatach, laboratoriach i pracowniach szkolnych oraz w czasie zajęć z wychowania fizycznego, w czasie zawodów sportowych i wycieczek turystycznych oraz postępowanie w sprawach wypadków uczniów.

 

Bezpieczeństwo w szkołach

§ 2. Dyrektor zapewnia bezpieczne i higieniczne warunki pobytu ….. oraz warunki uczestnictwa w zajęciach organizowanych przez szkołę lub placówkę poza obiektami należącymi do tych jednostek.

§ 13. Niedopuszczalne jest prowadzenie jakichkolwiek zajęć bez nadzoru upoważnionej do tego osoby.

§17.1 W pomieszczeniach, w których odbywają się zajęcia, zapewnia się temperaturę co najmniej 18°C.

§ 19.1 Jeżeli pomieszczenie lub inne miejsce w którym mają być prowadzone zajęcia, lub stan znajdującego się w nim wyposażenia stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa, niedopuszczalne jest prowadzenie zajęć.

Pomieszczenia szkoły i placówki, w szczególności ………pokój nauczycieli wychowania fizycznego wyposaża się w apteczki pierwszej pomocy i instrukcję o zasadach jej udzielania.

Nauczyciele, w szczególności prowadzący ……..zajęcia wychowania fizycznego podlegają przeszkoleniu w zakresie udzielania pierwszej pomocy.

Rozdział 3: Wychowanie fizyczne, sport i turystyka

Stopień trudności i intensywności ćwiczeń dostosowuje się do aktualnej sprawności i wydolności ćwiczących

Uczestnika zajęć uskarżającego się na dolegliwości zdrowotne zwalnia się w danym dniu z wykonywania planowanych ćwiczeń, informując o tym rodziców.

Ćwiczenia są prowadzone z zastosowaniem metod i urządzeń zapewniających pełne bezpieczeństwo ćwiczących

Stan techniczny urządzeń sprzętu sportowego jest sprawdzany przed każdymi zajęciami.

Regulamin

W salach i na boiskach oraz w miejscach przeznaczonych do uprawiania ćwiczeń fizycznych, gier i zabaw umieszcza się tablice informacyjne określające zasady bezpiecznego użytkowania urządzeń i sprzętu sportowego.

Zasady bezpieczeństwa

Prowadzący zajęcia zapoznaje osoby biorące w nich udział z zasadami bezpiecznego wykonywania ćwiczeń oraz uczestniczenia w grach i zabawach.

Przy organizacji zajęć, imprez i wycieczek poza terenem szkoły, liczbę opiekunów oraz sposób zorganizowania opieki ustala się uwzględniając wiek, stopień rozwoju psychofizycznego, stan zdrowia i ewentualną niepełnosprawność osób powierzonych opiece, a także specyfikę zajęć, imprez i wycieczek oraz warunki, w jakich będą one odbywać się.

Rozdział 4: Wypadki osób pozostających pod opieką szkoły

O każdym wypadku zawiadamia się niezwłocznie:

• Rodziców,

• Pracownika BHP

• Społecznego inspektora pracy

• Organ prowadzący szkołę

• Radę rodziców

Załączniki

• Protokół powypadkowy

• Rejestr wypadków

Przyczyny wypadków na lekcjach wychowania fizycznego:

Przyczyny powstałe z winy prowadzącego:

- niewłaściwa organizacja lekcji,
- nieprzestrzeganie obowiązujących przepisów,
- brak dyscypliny,
- brak asekuracji przy ćwiczeniach trudnych i niebezpiecznych,
- brak kontroli sprzętu pod względem niezawodności,
- mała znajomość możliwości ucznia.

Przyczyny wypadków na lekcjach wychowania fizycznego:

Przyczyny wypływające z osobowości ćwiczącego:

- Brak dyscypliny przy wykonywaniu poszczególnych ćwiczeń.
Uczeń nie respektuje poleceń nauczyciela, przechodzi dowolnie od ćwiczenia do ćwiczenia bez jego zgody. Często też pokazuje przed zespołem, jako demonstrator, ćwiczenia przerastające możliwości fizyczne uczniów.

- Przeżycia osobiste.
Jeśli dziecko przeżywa kłopoty rodzinne, jest smutne, czuje się źle wówczas nie należy zwiększać natężenia ćwiczeń. Również nadmierna radość nie sprzyja bezpieczeństwu ćwiczących. Rozprężenie w wyniku nadmiernej radości prowadzi często do podejmowania przez dziecko zadań przerastających jego możliwości fizyczne.

Przyczyny wypadków na lekcjach wychowania fizycznego

 -Strach.
Na zajęciach wych. fizycznego powinniśmy przeciwdziałać powstawaniu nadmiernego strachu, który bardzo często paraliżuje ruchy ćwiczącego, miesza rytm ruchu, uniemożliwia pełną koncentrację uwagi, nie pozwala na obiektywną ocenę sytuacji. Aby przygotować ćwiczącego do sytuacji trudnych, niebezpiecznych, budzących strach, musimy przede wszystkim dążyć do kształtowania u niego wszechstronnej sprawności ruchowej oraz wytrąceniu ze świadomości myśli o trudnościach.

- Uprzedzenie do wykonania ćwiczenia.
Nie należy ćwiczyć tych ruchów, do których uczeń ma szczególne uprzedzenie lub jeśli nie przekonało się, że w danym ćwiczeniu ten właśnie ruch mu pomoże. Jeśli dziecko ma uprzedzenie do ćwiczenia, a ćwiczy je pod presją nauczyciela, łatwo jest o wypadek.

- Znużenie.
Obniżenie samokontroli, które wypływa ze znużenia prowadzi do błędów, które mogą być przyczyną nieszczęśliwych wypadków.

- Brak znajomości zasad samoochrony.
Przed wypadkiem zabezpieczyć może ćwiczącego przede wszystkim umiejętność samoochrony. Umiejętności tej należy uczyć przed każdym trudniejszym ćwiczeniem. Doświadczalnie stwierdzono, że te dzieci, które były obeznane z zasadami samoochrony, łatwiej pokonywały uczucie strachu, łatwiej orientowały się w danej sytuacji, szybciej opanowywały określone zespoły zadań ruchowych.  

Zasady bezpieczeństwa na lekcjach wf

Mamy obowiązek stosować wszystkie środki zapobiegające wypadkom , a zwłaszcza:

- zapewnić odpowiednie warunki zajęć stosując zasady bezpieczeństwa,
- utrzymywać wzorcową dyscyplinę, bo od tego zależy bezpieczeństwo uczniów.
- systematycznie kontrolować stan urządzeń i natychmiast usuwać sprzęt zagrażający bezpieczeństwu młodzieży,
- w sposób ciągły kontrolować stan nawierzchni boisk, bieżni lub skoczni lekkoatletycznych,
- wdrażać uczniom zasady samoochrony i ochrony współuczestników,
- ściśle określać zadania i polecenia, wyznaczać jasno komunikaty.

Zasady opiniowania projektów urządzeń sportowych

Jednostki opiniujące:

• Instytut Sportu

• akademie wychowania fizycznego

Obowiązki i odpowiedzialność nauczyciela wychowania fizycznego

Podstawy prawne

• Prawo oświatowe

• Ustawa - Karta Nauczyciela z dnia 26 stycznia 1982 roku (Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Karta Nauczyciela Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674)

• Ustawa o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. (Dz. U. Nr 95, poz. 425)

• Ustawa o kulturze fizycznej z 18 stycznia 1996 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889)

Karta nauczyciela

Nauczyciel zobowiązany jest rzetelnie realizować zadania związane z powierzonym mu stanowiskiem oraz podstawowymi funkcjami szkoły: dydaktyczną, wychowawczą i opiekuńczą.

Praca nauczyciela podlega ocenie.

Ustala się stopnie awansu zawodowego:

• Nauczyciel stażysta,

• Nauczyciel kontraktowy,

• Nauczyciel mianowany,

• Nauczyciel dyplomowany.

Organ prowadzący szkołę jest zobowiązany zapewnić szkole podstawowe warunki do realizacji przez nauczyciela zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych.

Nauczycielowi przysługuje prawo wyposażenia jego stanowiska pracy, umożliwiające realizację dydaktyczno-wychowawczego programu nauczania.

Czas pracy nauczyciela zatrudnionego na pełnym etacie nie może przekroczyć 40 godzin na tydzień

Zajęcia dydaktyczne, wychowawcze i opiekuńcze (18 godzin),

Inne czynności i zajęcia wynikające z zadań statutowych szkoły,

Zajęcia i czynności związane z przygotowaniem do zajęć, samokształceniem i doskonaleniem zawodowym.

Regulamin szkoły

1.Realizuje program kształcenia, wychowania i opieki w powierzonych przedmiotach, klasach i zespołach, osiągając w stopniu optymalnym cele szkoły ustalone w programach i w planie pracy szkoły:

• uzyskuje dobre wyniki pracy dydaktyczno-wychowawczej (mierzone systematyczną kontrolą wiedzy i umiejętności uczniów, stwierdzone poprzez badanie wyników nauczania oraz wyniki uczniów uzyskiwanych w konkursach i olimpiadach szkolnych)

• jest dobrze przygotowany do lekcji i zajęć

• jest taktowny, tolerancyjny, sprawiedliwy, potrafi łagodzić i zapobiegać konfliktomz uczniami. Jest jednocześnie konsekwentny w swoich wymaganiach

• pracuje bezpiecznie, potrafi przewidywać niebezpieczeństwo zagrażające uczniom i eliminować je, szczególnie w sytuacjach pozaszkolnych, na wycieczkach, w miejscach publicznych.

2. Wzbogaca własny warsztat pracy przedmiotowej i wychowawczej. Wnioskuje o jego wzbogacenie lub modernizację do organów kierowniczych szkoły.

3. Wspiera swoją postawą i działaniami pedagogicznymi rozwój psychofizyczny uczniów, ich zdolności i zainteresowania.

4. Udziela pomocy w przezwyciężaniu niepowodzeń szkolnych, w oparciu o rozpoznanie potrzeb uczniów.

5. Bezstronnie i obiektywnie oraz sprawiedliwie ocenia i traktuje wszystkich uczniów (sprawiedliwie-stosownie do ich możliwości)

6. Informuje rodziców uczniów oraz wychowawcę klasy i dyrekcję, a także radę pedagogiczną o wynikach dydaktyczno-wychowawczych swoich uczniów.

7. Jako wychowawca klasy potrafi owocnie współdziałać z rodzicami uczniów i nimi samymi.

8. Bierze udział w różnych formach doskonalenia zawodowego organizowanych w szkole i przez instytucję wspomagającą szkołę:

• rady szkoleniowe organizowane przez dyrekcję szkoły

• rady szkoleniowe organizowane przez WODN

• praca w zespołach Rady Pedagogicznej.

9. Prowadzi prawidłowo dokumentację pedagogiczną przedmiotu lub koła zainteresowań.

10. Respektuje wymogi kierownictwa szkoły dotyczące dyscypliny pracy, terminowości w realizacji zadań i zarządzeń. Nie lekceważy zadań związanych z minimum dokumentacji pedagogicznej, niezbędnym dla zachowania dobrej organizacji i przepływu informacji.

11. Jego postawy etyczne oraz kultura współżycia społecznego nie budzą żadnych zastrzeżeń.

ZAKRES UPRAWNIEŃ NAUCZYCIELA

1. Decyduje w sprawie doboru metod, form organizacyjnych, podręczników i środków dydaktycznych w nauczaniu swego przedmiotu.
2. Jeśli prowadzi koło zainteresowań lub zespół-decyduje o treści programu koła lub zespołu.
3. Decyduje o ocenie bieżącej, semestralnej lub rocznej postępów swoich uczniów.
4. Ma prawo współdecydować o ocenie z zachowania swoich uczniów.
5. Ma prawo wnioskować w sprawie nagród i wyróżnień oraz kar regulaminowych dla swoich uczniów.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ

1. Służbowo przed dyrektorem szkoły i organem prowadzącym szkołę za:

- poziom wyników dydaktyczno-wychowawczych w swoim przedmiocie oraz klasach i zespołach stosownie do realizowanego programu i warunków w jakich pracował
- stan warsztatu pracy, sprzętów i urządzeń oraz środków dydaktycznych mu przydzielonych

2. Służbowo przed władzami szkoły, ewentualnie cywilnie lub karnie za:

- tragiczne skutki wynikłe z braku swego nadzoru nad bezpieczeństwem uczniów na zajęciach szkolnych, pozaszkolnych, w czasie dyżurów mu przydzielonych
- zaniedbywanie obowiązków opiekuna czuwającego nad bezpieczeństwem uczniów w trakcie zajęć, przerw, wycieczek, imprez pozaszkolnych
- zniszczenie lub stratę majątku szkolnego i wyposażenia szkoły przydzielonych mu przez kierownictwo szkoły, a wynikające z nieporządku, braku nadzoru i zabezpieczenia.

Ustawa o systemie oświaty

Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania w drodze rozporządzenia ustala:

• Ramowe plany nauczania,

• Podstawy programowe,

• Warunki i tryb zalecania do użytku szkolnego środków dydaktycznych,

• Warunki i sposób oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów,

• Sposób prowadzenia przez szkoły i placówki dokumentacji,

• Organizację roku szkolnego itp. (art. 22)

Nauczyciel ma prawo wyboru programu nauczania …….

Nauczyciel ma prawo opracowania własnego programu nauczania…….

Ustawa o kulturze fizycznej

Art. 3. 2

Wychowanie fizyczne jest procesem kształtującym harmonijny rozwój psychofizyczny dzieci i młodzieży

Art. 19.1

Przedszkola, szkoły, placówki oświatowo-wychowawcze oraz szkoły wyższe działające w systemie dziennym są zobowiązane do prowadzenia zajęć wychowania fizycznego.

Art. 19.2

Obowiązkowy wymiar zajęć wychowania fizycznego dla uczniów klas IV, V, I VI szkół podstawowych i gimnazjów wynosi 4 godziny lekcyjne, a dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych - 3 godziny lekcyjne, w ciągu tygodnia.

Rozporządzenie MENiS z dnia 9 grudnia 2003 roku w sprawie dopuszczalnych form realizacji czwartej godziny obowiązkowych zajęć wychowania fizycznego

Czwarta godzina obowiązkowych zajęć wychowania fizycznego może być realizowana w formie:

• Zajęć sportowych i rekreacyjnych,

• Gier i zabaw ruchowych,

• Zajęć korekcyjno-wyrównawczych,

• Aktywnych form turystyki,

• Imprez rekreacyjnych i zawodów sportowych,

• Udziału w szkoleniach młodzieżowego organizatiora sportu i sędziów sportowych,

• Uczestnictwa w ważnych dla śroodwiska wydarzeniach sportowych.

Zajęcia wychowania fizycznego mogą być prowadzone jako zajęcia lekcyjne, pozalekcyjne lub pozaszkolne,

Dopuszcza się możliwość łączenia czwartych godzin zajęć wychowania fizycznego z zachowaniem liczny godzin przeznaczonych na te zajęcia w okresie nie dłuższym niż 4 tygodnie.

Dyrektor szkoły w porozumieniu z …… przygotowuje propozycje form realizacji czwartej godziny wf, do wyboru przez uczniów, uwzględniając:

• Potrzeby zdrowotne uczniów, ich zainteresowania oraz osiągnięcia sportowe,

• Uwarunkowania lokalne,

• Miejsce zamieszkania uczniów,

• Tradycje sportowe szkoły i środowiska,

• Możliwości kadrowe.

Inne podstawy prawne

Podstawa programowa dla zajęć wychowania fizycznego (Rozporządzenie MENiS do ustawy o systemie oświaty z 26 lutego 2002 r. - Dz. U. Nr 51, poz. 458)

Kształcenie specjalistyczne i indywidualny tok nauczania (Rozporządzenie MENiS do ustawy o systemie oświaty z 12 lutego 2001 r. - Dz. U. Nr 13,poz. 114 oraz Rozporządzenie MENiS do ustawy o systemie oświaty z 19 grudnia 2001 r. - Dz. U. z 2002r. Nr 3, poz. 28)

Organizacja rekreacji i turystyki szkolnej

Podstawy prawne

Ustawa o kulturze fizycznej z 18 stycznia 1996 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889)

Ustawa o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. (Dz. U. Nr 95, poz. 425)

Podstawy prawne - rekreacja

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 września 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków prowadzenia działalności w dziedzinie rekreacji ruchowej

(Dz. U. 2001 nr 101 poz. 1095)

Rekreacja

§ 1.

Rozporządzenie stosuje się do osób fizycznych i prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, prowadzących w obiektach, na terenach zamkniętych i w środowisku otwartym, w sposób stały i sezonowy, nieodpłatnie i za odpłatnością, zorganizowaną działalność w dziedzinie rekreacji ruchowej w zakresie:

• 1) zajęć, podczas których prowadzone są różne formy rekreacji ruchowej,

• 2) innych form aktywnego wypoczynku rekreacyjno-sportowego, a w szczególności: biwaków, obozów, rajdów, zlotów, spływów, turniejów, festynów i zawodów amatorskich.

§ 2. 1.

Prowadzący działalność w dziedzinie rekreacji ruchowej jest obowiązany do:

1) opracowania regulaminu zajęć oraz zapoznania z nim uczestników tych zajęć,

2) wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za przebieg zajęć, posiadającej kwalifikacje zawodowe, o których mowa w art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej,

3) ubezpieczenia uczestników zajęć od następstw nieszczęśliwych wypadków na zasadach ogólnych,

4) zapewnienia uczestnikom rekreacji ruchowej warunków bezpieczeństwa oraz warunków sanitarno-higienicznych określonych w odrębnych przepisach,

5) zapewnienia uczestnikom rekreacji ruchowej bazy rekreacyjno-sportowej odpowiedniej dla formy prowadzonych zajęć,

6) dopuszczenia do uczestnictwa w zajęciach wyłącznie osób posiadających zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do udziału w tych zajęciach lub które złożą podpisane własnoręcznie, a w przypadku osób niepełnoletnich przez przedstawiciela ustawowego, oświadczenie o zdolności do udziału w zajęciach rekreacyjnych.

Rekreacja - regulamin

2. Prowadzący działalność dostarcza uczestnikom zajęć rekreacyjnych, przed ich rozpoczęciem, regulamin uczestnictwa w tych zajęciach oraz program określający w szczególności:

1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres lub siedzibę prowadzącego działalność w dziedzinie rekreacji ruchowej,

2) imię, nazwisko i kwalifikacje zawodowe osoby prowadzącej zajęcia,

3) termin lub terminy zajęć,

4) miejsce realizacji zajęć,

5) udostępniane urządzenia i sprzęt rekreacyjno-sportowy,

6) wyposażenie uczestników w sprzęt zabezpieczający i ochronny lub ratunkowy,

7) warunki zakwaterowania i wyżywienia,

8) cenę zajęć oraz zakres usług objętych tą ceną,

9) zasady kwalifikowania osób do udziału w zajęciach,

10) maksymalną ilość osób uczestniczących w zajęciach,

11) ilość uczestników przypadających na jednego prowadzącego zajęcia,

12) reguły zachowania się uczestników w czasie realizacji zajęć.

Rekreacja

§ 4. Prowadzący działalność zapewnia odpowiednio widzom i uczestnikom:

1) udzielanie świadczeń zdrowotnych, w ramach pierwszej pomocy medycznej, w miejscu prowadzenia zajęć,

2) zaplecze sanitarno-higieniczne, w tym w szczególności osobno oznakowane węzły sanitarne dla kobiet i mężczyzn, w ilościach uzgodnionych z powiatowym inspektorem sanitarnym,

3) regulamin imprezy, określający reguły zachowania się osób obecnych na imprezie,

4) umieszczenie w widocznym miejscu regulaminu określającego sposób korzystania z obiektu i znajdujących się w nim urządzeń.

§ 5. Udostępniane lub wynajmowane do prowadzenia działalności rekreacyjnej obiekty rekreacyjno-sportowe, a także sprzęt i urządzenia rekreacyjno-sportowe przeznaczone do tej działalności, powinny spełniać wymogi określone w odrębnych przepisach.

§ 6.

1. Sprawność techniczna i kompletność urządzeń i sprzętu, podlega sprawdzeniu każdorazowo przed ich udostępnieniem uczestnikom zajęć rekreacyjnych przez osobę prowadzącą zajęcia.

2. Jeżeli korzystanie z urządzenia lub sprzętu rekreacyjno-sportowego może stanowić zagrożenie dla zdrowia lub życia, podmiot udostępniający urządzenie lub sprzęt zapoznaje osoby korzystające z nich z instrukcją prawidłowego i bezpiecznego ich używania albo zapewnia korzystanie z tych urządzeń i sprzętu pod nadzorem osób posiadających kwalifikacje, o których mowa w art. 44 ust. 1 ustawy.

§ 7.

Warunki bezpieczeństwa, jakie powinny być spełnione podczas prowadzenia działalności w dziedzinie rekreacji ruchowej:

1) przez szkoły i placówki systemu oświaty,

2) na drogach publicznych, w górach i nad wodą,

3) w dyscyplinach lub dziedzinach sportu wymienionych w art. 53 ustawy - określają odrębne przepisy

Podstawy prawne - turystyka szkolna

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU

z dnia 8 listopada 2001 r.

w sprawie warunków i sposobu organizowania przez publiczne przedszkola, szkoły i placówk krajoznawstwa i turystyki.

Turystyka szkolna

§ 1

1. Przedszkola, szkoły i placówki, mogą organizować dla wychowanków i uczniów, różnorodne formy krajoznawstwa i turystyki.

2. W organizowaniu form działalności, szkoły mogą współdziałać ze stowarzyszeniami i innymi podmiotami, których przedmiotem działalności jest krajoznawstwo i turystyka.

§ 3.

Krajoznawstwo i turystyka może być organizowana

w ramach zajęć lekcyjnych, pozalekcyjnych oraz

pozaszkolnych.

§ 4.

Organizowanie krajoznawstwa i turystyki odbywa się w następujących formach:

1) wycieczki przedmiotowe — inicjowane i realizowane

przez nauczycieli w celu uzupełnienia obowiązującego

programu nauczania, w ramach danego przedmiotu lub przedmiotów pokrewnych,

2) wycieczki krajoznawczo-turystyczne, w których udział nie wymaga od uczestników przygotowania kondycyjnego i umiejętności specjalistycznych

3) imprezy krajoznawczo-turystyczne, takie jak: biwaki, konkursy, turnieje,

4) imprezy turystyki kwalifikowanej i obozy wędrowne, w których udział wymaga od uczestników przygotowania kondycyjnego i umiejętności specjalistycznych, w tym posługiwania się specjalistycznym sprzętem,

5) imprezy wyjazdowe — związane z realizacją programu nauczania, takie jak: zielone szkoły, szkoły zimowe, szkoły ekologiczne

§ 5.

Organizację i program wycieczek oraz imprez dostosowuje się do wieku, zainteresowań i potrzeb

uczniów, ich stanu zdrowia, sprawności fizycznej, stopnia przygotowania i umiejętności specjalistycznych.

§ 6

1. Obozy wędrowne, organizuje się po trasach przygotowanych przez podmioty działające w zakresie turystyki kwalifikowanej.

2. Przy ustalaniu bazy noclegowej dla uczestników wycieczek i imprez uwzględnia się istniejącą bazę szkolnych schronisk młodzieżowych.

§ 7.

1. Szkoły mogą organizować wycieczki i imprezy zagraniczne w formach, o których mowa w § 4 pkt 1—4.

2. Zgodę na zorganizowanie wycieczek i imprez zagranicznych, wyraża dyrektor szkoły po zawiadomieniu organu prowadzącego i organu sprawującego nadzór pedagogiczny.

3. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, zawiera

w szczególności:

1) nazwę kraju,

2) czas pobytu,

3) program pobytu,

4) imię i nazwisko kierownika oraz opiekunów,

5) listę uczniów biorących udział w wyjeździe wraz

z określeniem ich wieku.

§ 8.

Udział uczniów niepełnoletnich w wycieczkach,

z wyjątkiem przedmiotowych odbywających się w ramach zajęć lekcyjnych, i imprezach wymaga zgody ich przedstawicieli ustawowych.

§ 9

1. Wycieczkę lub imprezę przygotowuje się pod względem programowym i organizacyjnym, a następnie informuje się uczestników o podjętych ustaleniach, a w szczególności o: celu, trasie, harmonogramie i regulaminie.

2. Zapewnienie opieki i bezpieczeństwa przez szkołę uczniom podczas wycieczek i imprez odbywa się w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej i ustawy o systemie oświaty.

§ 10

Program wycieczki lub imprezy organizowanej przez szkołę, listę uczestników, imię i nazwisko kierownika oraz liczbę opiekunów zawiera karta wycieczki lub imprezy, którą zatwierdza dyrektor szkoły.

Karta wycieczki

WZÓR

KARTA WYCIECZKI (IMPREZY)

Cel i założenia programowe wycieczki (imprezy)

..........................................................................................................................................................................................

Trasa wycieczki (imprezy)

..........................................................................................................................................................................................

Termin ..................................................................................... ilość dni ............................. klasa/grupa .......................

Liczba uczestników..........................................................................................................................................................

Kierownik (imię i nazwisko) ...........................................................................................................................................

Liczba opiekunów ..........................................................................................................................................................

Środek lokomocji ............................................................................................................................................................

OŚWIADCZENIE

Zobowiązuję się do przestrzegania przepisów dotyczących zasad bezpieczeństwa na wycieczkach i imprezach dla

dzieci i młodzieży.

Opiekunowie wycieczki (imprezy) Kierownik wycieczki (imprezy)

(imiona i nazwiska oraz podpisy)

............................................................................ ................................................................................

(podpis)

............................................................................

...........................................................................

HARMONOGRAM WYCIECZKI (IMPREZY)

Dziennik Ustaw Nr 135 — 10541 — Poz. 1516

ZaΠacznik do rozporzŕdzenia Ministra Edukacji Narodowej

i Sportu z dnia 8 listopada 2001 r. (poz. 1516)

Data i godz. wyjazdu IloĘç km MiejscowoĘç Program

Adres punktu

noclegowego i

˝ywieniowego

Adnotacje organu prowadzŕcego Zatwierdzam

lub sprawujŕcego nadzór pedagogiczny

.....................................................................

(piecz´ç i podpis dyrektora szkoΠy)

Turystyka szkolna

§ 11

Dyrektor szkoły wyznacza kierownika wycieczki lub imprezy spośród pracowników pedagogicznych szkoły o kwalifikacjach odpowiednich do realizacji określonych form krajoznawstwa i turystyki.

2. Kierownikiem wycieczki lub imprezy może być także inna, wyznaczona przez dyrektora szkoły, osoba pełnoletnia, która:

1) ukończyła kurs kierowników wycieczek szkolnych,

2) jest instruktorem harcerskim,

3) posiada uprawnienia przewodnika turystycznego,

przodownika lub instruktora turystyki kwalifikowanej

lub pilota wycieczek.

3. Kierownikiem obozu wędrownego, może być osoba po ukończeniu kursu dla kierowników obozów wędrownych lub posiadająca uprawnienia przewodnika turystycznego, przodownika lub instruktora turystyki kwalifikowanej lub pilota wycieczek.

Turystyka kwalifikowana

4. Kierownikiem imprezy turystyki kwalifikowanej, może być osoba posiadająca uprawnienia przewodnika turystycznego, przodownika lub instruktora turystyki kwalifikowanej lub pilota wycieczek bądź stopień trenera lub instruktora odpowiedniej dyscypliny sportu.

Turystyka szkolna

§ 12.

Kierownik wycieczki lub imprezy w szczególności:

1) opracowuje program i harmonogram wycieczki lub imprezy,

2) opracowuje regulamin i zapoznaje z nim wszystkich uczestników,

3) zapewnia warunki do pełnej realizacji programu i regulaminu wycieczki lub imprezy oraz sprawuje nadzór w tym zakresie,

4) zapoznaje uczestników z zasadami bezpieczeństwa oraz zapewnia warunki do ich przestrzegania,

5) określa zadania opiekuna w zakresie realizacji programu, zapewnienia opieki i bezpieczeństwa uczestnikom wycieczki lub imprezy,

6) nadzoruje zaopatrzenie uczestników w sprawny sprzęt i ekwipunek oraz apteczkę pierwszej pomocy,

7) organizuje transport, wyżywienie i noclegi dla uczestników,

8) dokonuje podziału zadań wśród uczestników,

9) dysponuje środkami finansowymi przeznaczonymi na organizację wycieczki lub imprezy,

10) dokonuje podsumowania, oceny i rozliczenia finansowego wycieczki lub imprezy po jej zakończeniu

§ 13

1. Opiekunem wycieczki lub imprezy może być nauczyciel albo, po uzyskaniu zgody dyrektora szkoły, inna pełnoletnia osoba.

2. Opiekun w szczególności:

1) sprawuje opiekę nad powierzonymi mu uczniami,

2) współdziała z kierownikiem w zakresie realizacji programu i harmonogramu wycieczki lub imprezy,

3) sprawuje nadzór nad przestrzeganiem regulaminu przez uczniów, ze szczególnym uwzględnieniem zasad bezpieczeństwa,

4) nadzoruje wykonywanie zadań przydzielonych uczniom,

5) wykonuje inne zadania zlecone przez kierownika.

§ 14.

Kierownikiem lub opiekunem uczniów biorących

udział w wycieczce lub imprezie zagranicznej może być osoba znająca język obcy w stopniu umożliwiającym porozumienie się w kraju docelowym, jak również w krajach znajdujących się na trasie planowanej wycieczki lub imprezy.

§ 15.

Uczestnicy wycieczek i imprez podlegają ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków, a w przypadku wycieczki lub imprezy zagranicznej — ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia.

§ 16.

Działalność szkoły w zakresie krajoznawstwa i turystyki, w tym koszty przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia kierowników i opiekunów wycieczek lub imprez, może być finansowana ze środków pozabudżetowych, a w szczególności:

1) z odpłatności uczniów biorących udział w wycieczce lub imprezie,

2) ze środków pochodzących z działalności samorządu uczniowskiego i organizacji młodzieżowych działających na terenie szkoły,

3) ze środków wypracowanych przez uczniów,

4) ze środków przekazanych przez radę rodziców lub radę szkoły, a także osoby fizyczne i prawne.

Ubezpieczenia w wychowaniu fizycznym i sporcie

Podstawowe zasady prawa cywilnego z punktu widzenia gospodarczego:

• Zasada swobody umów

• Zasada równorzędności podmiotów stosunku cywilnoprawnego

• Podmioty prawa cywilnego wg. KC.

• Osoby fizyczne

• Osoby prawne

Ubezpieczenie - definicja

1. Ubezpieczenie - umowa zawarta z odpowiednią instytucją w celu otrzymania odszkodowania za straty przewidziane w umowie.

2. Ubezpieczenie - suma, którą się płaci odpowiedniej instytucji zapewniającej odszkodowanie.

Towarzystwa ubezpieczeniowe:

Towarzystwa ubezpieczeniowe tworzą określone produkty ubezpieczeniowe. Działaniem nakierowane są na osiągnięcie zysku.

Aby nie doprowadzać do salda ujemnego, zabezpieczają się stosując:

• składkę,

• ogólne warunki umowy,

• wykluczenia.

Ubezpieczenia osobowe:

Ubezpieczenie osobowe może dotyczyć:

• Przy ubezpieczeniu na życie - śmierci osoby ubezpieczonej lub dożycia przez nią określonego wieku.

• Przy ubezpieczeniu następstw nieszczęśliwych wypadków - uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku.

Ubezpieczenia osobowe - rodzaje:

• Od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW)

• Grupowe

• Zdrowotne

• Indywidualne

• Terminowe

• Kapitałowo - inwestycyjne

• Plany emerytalne

Ryzyko w sporcie:

• Ryzyko dyscypliny sportowej

• Ryzyko zawodowe

• Ryzyko pozazawodowe (hobby)

• Ryzyko medyczne (historia chorób)

Rodzaje ubezpieczeń w sporcie:

• Indywidualne - obejmuje jedną osobę w formie imiennej

• Rodzinne - obejmują rodziców i dzieci do 24 lat.

• Grupowe - najczęściej od trzech osób

W związku z okresem trwania rozróżniamy ubezpieczenia:

• Roczne

• Krótkoterminowe od 3 dni do roku

W przypadku zakresu czasowego rozróżniamy:

• Pełne - obejmujące zabezpieczenie przez całą dobę

• Częściowe - obejmujące zakres treningu, zawodów, dojazd z ich do ich domu.

Ubezpieczenia NNW w sporcie

Wypadek - zdarzenie nagłe niezależne od nas Art.52. Ustawa o kulturze fizycznej 1996 r.

• „Zawodnikom przysługuje prawo do ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków wynikłych na skutek uprawiania sportu.”

• „Obowiązek ubezpieczenia zawodnika spoczywa na klubie lub związku sportowym, którego zawodnik jest członkiem lub reprezentantem.”

Produkt przeznaczony jest dla osób związanych z kulturą fizyczną, wśród których wyróżnia się następujące grupy:

• zawodnicy profesjonalni i wyczynowi;

• lekarze sportowi, trenerzy, instruktorzy oraz pracownicy odnowy biologicznej,

• organizatorzy i osoby obsługujące imprezy sportowe, nie będący zawodnikami zarejestrowani członkowie klubów, związków i organizacji sportowych.

Zabezpieczenia w postaci dodatkowych umów mogą dotyczyć:

• pobytu w szpitalu i dieta szpitalna,

• zasiłek dzienny z tytułu całkowitej niezdolności do uprawiania określonej w umowie dyscypliny lub wykonywania zawodu związanego z uczestnictwem w kulturze fizycznej,

• świadczenia przejściowe,

• jednorazowe świadczenie z tytułu całkowitej bezpowrotnej utraty zdolności do uprawiania dyscypliny sportu.

Niewypłacenie świadczenia w przypadku używania leków zakazanych przez Komisję Lekarską MKOl lub krajowe związki sportowe.

Ubezpieczenie NNW dzieci i młodzieży szkolnej

Ubezpieczenie NNW dzieci i młodzieży jest nieobowiązkowe.

Władze szkoły mają obowiązek wybrać polisę towarzystwa ubezpieczeniowego i przedstawić ją rodzicom. Z ubezpieczenia korzystają tylko zainteresowani rodzice. Mogą ubezpieczać we własnym zakresie.

O ubezpieczeniu dzieci i młodzieży szkolnej decydują rodzice.

Ubezpieczenie NNW w Turystyce dzieci i młodzieży szkolnej

Turystyka szkolna - obowiązek ubezpieczenia przez szkołę na czas trwania wycieczki.

Organizatorzy wypoczynku dzieci i młodzieży (kolonie, rajdy, obozy) - obowiązek obligatoryjnego ubezpieczenia uczestników. Ubezpieczenie powinno być wliczone w cenę imprezy turystycznej.

Ubezpieczenie OC

Na mocy umowy ubezpieczenia OC zakład ubezpieczeń przejmuje na siebie ekonomiczne skutki wyrządzonych osobom trzecim szkód, pod warunkiem, że ubezpieczony jest obowiązany do ich naprawienia na podstawie odpowiedzialności:

• Deliktowej (za czyny niedozwolone - 415 - 449 KC.)

• Kontraktowej (za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy - art. 471- 497 KC.)

Za szkody wyrządzone przez osoby, za które ponosi odpowiedzialność przewidzianą przepisami prawa cywilnego.

Ubezpieczenie OC w kulturze fizycznej

Rodzaje:

Obowiązkowe

Obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej organizatora imprezy masowej

Dobrowolne

Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej nauczycieli, wychowawców i innych pracowników pedagogicznych.

Ubezpieczenie OC w sporcie

1. Żeglarstwo - główne zabezpieczenia:

• OC

• Casco Jachtu.

• Odp. W zakresie kradzieży z włamaniem i rabunkiem na jachcie.

• Ubezpieczenia omasztowania, otaklowania i ożaglowania jachtu w czasie postoju, remontu, pływania.

• Ubezpieczenie (OC) regat, wyścigów i rejsów dalekomorskich.

2. Sport motorowy - obowiązkowe ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów.

Uprawnienia, kwalifikacje i przygotowanie zawodowe osób pracujących w obszarze wychowania fizycznego i sportu

Podstawy prawne

• Prawo oświatowe

• Ustawa - Karta Nauczyciela z dnia 26 stycznia 1982 roku (Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Karta Nauczyciela Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674)

• Ustawa o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. (Dz. U. Nr 95, poz. 425)

• Ustawa o kulturze fizycznej z 18 stycznia 1996 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889)

• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 czerwca 2001 r. w sprawie kwalifikacji, stopni i tytułów zawodowych w dziedzinie kultury fizycznej oraz szczegółowych zasad i trybu ich uzyskiwania ( Dz. U. Nr. 71 poz 738)

• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 10 września 2002 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz określenia szkół i wypadków, w których można zatrudnić nauczycieli niemających wyższego wykształcenia lub ukończonego zakładu kształcenia nauczycieli (Dz. U. Nr 155, poz. 1288)

Ustawa o kulturze fizycznej

Art. 43

Zajęcia o charakterze profilaktycznym i korektywnym mogą prowadzić absolwenci szkół wyższych lub średnich zawodowych i absolwenci zakładów kształcenia nauczycieli - o kierunku (specjalności) wychowanie fizyczne, jeżeli w trakcie nauki lub po jej ukończeniu nabyli kwalifikacje do prowadzenia tego typu zajęć, oraz absolwenci szkół wyższych lub średnich zawodowych i absolwenci zakładów kształcenia nauczycieli - o kierunku (specjalności) wychowanie przedszkolne lub nauczanie początkowe, po uzyskaniu kwalifikacji w zakresie gimnastyki korekcyjno-kompensacyjnej.

Art. 44. 1. Zorganizowane zajęcia w zakresie wychowania fizycznego, sportu i rekreacji ruchowej mogą prowadzić tylko osoby posiadające kwalifikacje zawodowe nauczyciela wychowania fizycznego, trenera, instruktora lub uprawnienia w tym zakresie określone odrębnymi przepisami.

2. Kształcenie osób, o których mowa w ust. 1, przez jednostki inne niż szkoły wyższe i zakłady kształcenia nauczycieli wymaga zgody Ministra właściwego ds. kultury fizycznej i sportu.

art. 50

Osoby prawne i fizyczne prowadzące działalność w sferze kultury fizycznej są odpowiedzialne za bezpieczeństwo, porządek i higieniczne warunki podczas imprez sportowych oraz zapewniają bezpieczne i higieniczne warunki uprawiania sportu, rekreacji ruchowej i zajęć rehabilitacyjnych ich uczestnikom.

Kwalifikacje zawodowe

1. Trenerskie

• Trener II klasy

• Trener klasy I

• Trener klasy M

2. Instruktorskie

• Instruktor sportu

• Instruktor rekreacji

• Instruktor odnowy biologicznej

• Instruktor sportu osób niepełnosprawnych

3. Menedżerskie

• Menedżer sportu

• Menedżer imprez sportowych

§ 14. Kwalifikacje do prowadzenia zajęć z wychowania fizycznego realizowanych w formach pozalekcyjnych lub pozaszkolnych oraz zajęć szkolenia sportowego w szkołach i klasach sportowych oraz szkołach mistrzostwa sportowego posiada osoba, która:

1) ma kwalifikacje określone odpowiednio w § 2—4

2) legitymuje się świadectwem dojrzałości i tytułem zawodowym trenera lub instruktora w określonej dyscyplinie sportu, uzyskanym według zasad określonych w odrębnych przepisach, i posiada przygotowanie pedagogiczne.

Karta nauczyciela

Nauczycie zobowiązany jest rzetelnie realizować zadania związane z powierzonym mu stanowiskiem oraz podstawowymi funkcjami szkoły: dydaktyczną, wychowawczą i opiekuńczą.

Praca nauczyciela podlega ocenie.

Ustala się stopnie awansu zawodowego:

• Nauczyciel stażysta,

• Nauczyciel kontraktowy,

• Nauczyciel mianowany,

• Nauczyciel dyplomowany.

Organ prowadzący szkołę jest zobowiązany zapewnić szkole podstawowe warunki do realizacji przez nauczyciela zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych.

Nauczycielowi przysługuje prawo wyposażenia jego stanowiska pracy, umożliwiające realizację dydaktyczno-wychowawczego programu nauczania.

Czas pracy nauczyciela zatrudnionego na pełnym etacie nie może przekroczyć 40 godzin na tydzień

• Zajęcia dydaktyczne, wychowawcze i opiekuńcze (18 godzin),

• Inne czynności i zajęcia wynikające z zadań statutowych szkoły,

• Zajęcia i czynności związane z przygotowaniem do zajęć, samokształceniem i doskonaleniem zawodowym.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ
z dnia 21 maja 2001 r.
w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół.

Liczba uczniów w oddziale szkoły integracyjnej oraz w oddziale integracyjnym w szkole ogólnodostępnej powinna wynosić od 15 do 20, w tym od 3 do 5 uczniów niepełnosprawnych.

Regulamin szkoły

1.Realizuje program kształcenia, wychowania i opieki w powierzonych przedmiotach, klasach i zespołach, osiągając w stopniu optymalnym cele szkoły ustalone w programach i w planie pracy szkoły:

• uzyskuje dobre wyniki pracy dydaktyczno-wychowawczej (mierzone systematyczną kontrolą wiedzy i umiejętności uczniów, stwierdzone poprzez badanie wyników nauczania oraz wyniki uczniów uzyskiwanych w konkursach i olimpiadach szkolnych)

• jest dobrze przygotowany do lekcji i zajęć

• jest taktowny, tolerancyjny, sprawiedliwy, potrafi łagodzić i zapobiegać konfliktomz uczniami. Jest jednocześnie konsekwentny w swoich wymaganiach

• pracuje bezpiecznie, potrafi przewidywać niebezpieczeństwo zagrażające uczniom i eliminować je, szczególnie w sytuacjach pozaszkolnych, na wycieczkach, w miejscach publicznych.

2. Wzbogaca własny warsztat pracy przedmiotowej i wychowawczej. Wnioskuje o jego wzbogacenie lub modernizację do organów kierowniczych szkoły.

3. Wspiera swoją postawą i działaniami pedagogicznymi rozwój psychofizyczny uczniów, ich zdolności i zainteresowania.

4. Udziela pomocy w przezwyciężaniu niepowodzeń szkolnych, w oparciu o rozpoznanie potrzeb uczniów.

5. Bezstronnie i obiektywnie oraz sprawiedliwie ocenia i traktuje wszystkich uczniów (sprawiedliwie-stosownie do ich możliwości)

6. Informuje rodziców uczniów oraz wychowawcę klasy i dyrekcję, a także radę pedagogiczną o wynikach dydaktyczno-wychowawczych swoich uczniów.

7. Jako wychowawca klasy potrafi owocnie współdziałać z rodzicami uczniów i nimi samymi.

8. Bierze udział w różnych formach doskonalenia zawodowego organizowanych w szkole i przez instytucję wspomagającą szkołę:

• rady szkoleniowe organizowane przez dyrekcję szkoły

• rady szkoleniowe organizowane przez WODN

• praca w zespołach Rady Pedagogicznej.

9. Prowadzi prawidłowo dokumentację pedagogiczną przedmiotu lub koła zainteresowań.

10. Respektuje wymogi kierownictwa szkoły dotyczące dyscypliny pracy, terminowości w realizacji zadań i zarządzeń. Nie lekceważy zadań związanych z minimum dokumentacji pedagogicznej, niezbędnym dla zachowania dobrej organizacji i przepływu informacji.

11. Jego postawy etyczne oraz kultura współżycia społecznego nie budzą żadnych zastrzeżeń.

ZAKRES UPRAWNIEŃ NAUCZYCIELA

1. Decyduje w sprawie doboru metod, form organizacyjnych, podręczników i środków dydaktycznych w nauczaniu swego przedmiotu.
2. Jeśli prowadzi koło zainteresowań lub zespół-decyduje o treści programu koła lub zespołu.
3. Decyduje o ocenie bieżącej, semestralnej lub rocznej postępów swoich uczniów.
4. Ma prawo współdecydować o ocenie z zachowania swoich uczniów.
5. Ma prawo wnioskować w sprawie nagród i wyróżnień oraz kar regulaminowych dla swoich uczniów.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ

1. Służbowo przed dyrektorem szkoły i organem prowadzącym szkołę za:

- poziom wyników dydaktyczno-wychowawczych w swoim przedmiocie oraz klasach i zespołach stosownie do realizowanego programu i warunków w jakich pracował
- stan warsztatu pracy, sprzętów i urządzeń oraz środków dydaktycznych mu przydzielonych

2. Służbowo przed władzami szkoły, ewentualnie cywilnie lub karnie za:

- tragiczne skutki wynikłe z braku swego nadzoru nad bezpieczeństwem uczniów na zajęciach szkolnych, pozaszkolnych, w czasie dyżurów mu przydzielonych
- zaniedbywanie obowiązków opiekuna czuwającego nad bezpieczeństwem uczniów w trakcie zajęć, przerw, wycieczek, imprez pozaszkolnych
- zniszczenie lub stratę majątku szkolnego i wyposażenia szkoły przydzielonych mu przez kierownictwo szkoły, a wynikające z nieporządku, braku nadzoru i zabezpieczenia.

Ustawa o systemie oświaty

Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania w drodze rozporządzenia ustala:

• Ramowe plany nauczania,

• Podstawy programowe,

• Warunki i tryb zalecania do użytku szkolnego środków dydaktycznych,

• Warunki i sposób oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów,

• Sposób prowadzenia przez szkoły i placówki dokumentacji,

• Organizację roku szkolnego itp. (art. 22)

Nauczyciel ma prawo wyboru programu nauczania …….

Nauczyciel ma prawo opracowania własnego programu nauczania…….

Szkoły sportowe

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie warunków tworzenia, organizacji oraz działania klas i szkół sportowych oraz szkół mistrzostwa sportowego. DZ. U. Nr 126, poz. 1078)

Ustawa o kulturze fizycznej

Art. 3. 2

Wychowanie fizyczne jest procesem kształtującym harmonijny rozwój psychofizyczny dzieci i młodzieży

Art. 19.1

Przedszkola, szkoły, placówki oświatowo-wychowawcze oraz szkoły wyższe działające w systemie dziennym są zobowiązane do prowadzenia zajęć wychowania fizycznego.

Art. 19.2

Obowiązkowy wymiar zajęć wychowania fizycznego dla uczniów klas IV, V, I VI szkół podstawowych i gimnazjów wynosi 4 godziny lekcyjne, a dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych - 3 godziny lekcyjne, w ciągu tygodnia.

Rozporządzenie MENiS z dnia 9 grudnia 2003 roku w sprawie dopuszczalnych form realizacji czwartej godziny obowiązkowych zajęć wychowania fizycznego

Czwarta godzina obowiązkowych zajęć wychowania fizycznego może być realizowana w formie:

• Zajęć sportowych i rekreacyjnych,

• Gier i zabaw ruchowych,

• Zajęć korekcyjno-wyrównawczych,

• Aktywnych form turystyki,

• Imprez rekreacyjnych i zawodów sportowych,

• Udziału w szkoleniach młodzieżowego organizatiora sportu i sędziów sportowych,

• Uczestnictwa w ważnych dla śroodwiska wydarzeniach sportowych.

Zajęcia wychowania fizycznego mogą być prowadzone jako zajęcia lekcyjne, pozalekcyjne lub pozaszkolne,

Dopuszcza się możliwość łączenia czwartych godzin zajęć wychowania fizycznego z zachowaniem liczny godzin przeznaczonych na te zajęcia w okresie nie dłuższym niż 4 tygodnie.

Dyrektor szkoły w porozumieniu z …… przygotowuje propozycje form realizacji czwartej godziny wf, do wyboru przez uczniów, uwzględniając:

• Potrzeby zdrowotne uczniów, ich zainteresowania oraz osiągnięcia sportowe,

• Uwarunkowania lokalne,

• Miejsce zamieszkania uczniów,

• Tradycje sportowe szkoły i środowiska,

• Możliwości kadrowe.

Inne podstawy prawne

• Podstawa programowa dla zajęć wychowania fizycznego (Rozporządzenie MENiS do ustawy o systemie oświaty z 26 lutego 2002 r. - Dz. U. Nr 51, poz. 458)

• Kształcenie specjalistyczne i indywidualny tok nauczania (Rozporządzenie MENiS do ustawy o systemie oświaty z 12 lutego 2001 r. - Dz. U. Nr 13,poz. 114 oraz Rozporządzenie MENiS do ustawy o systemie oświaty z 19 grudnia 2001 r. - Dz. U. z 2002r. Nr 3, poz. 28)

Wpływ polityki europejskiej

W państwach Unii Europejskiej istnieje rozróżnienie uznawania wykształcenia:

• dla celów akademickich

• dla celów zawodowych

Uznawanie dla celów akademickich:

• służy kontynuowaniu nauki w innym państwie członkowskim UE i jest oparte na szczegółowym porównaniu programów studiów

• uznawanie to leży w kompetencjach poszczególnych państw członkowskich i nie jest regulowane na szczeblu wspólnotowym.

Konwencja o uznaniu kwalifikacji związanych z uzyskaniem wyższego wykształcenia w regionie Europy

*podpisana w Lizbonie dnia 11 kwietnia 1997 r. przez 41 państw (w tym przez Polskę),

*ratyfikowana przez 29 (w Polsce trwają obecnie intensywne prace nad jej ratyfikacją)

*nakłada na Strony obowiązek dokonywania na wniosek osób zainteresowanych sprawiedliwej oceny posiadanych przez nich kwalifikacji, świadectw, dyplomów i stopni zdobytych w innym kraju.

Deklaracja bolońska

Wspólna deklaracja ministrów edukacji z 19 czerwca 1999 roku

Cel: utworzenie Europejskiej Przestrzeni Szkolnictwa Wyższego

Stosowanie suplementu do dyplomu

Dwustopniowość studiów

Wdrażanie systemu punktów kredytowych (ECTS)

Uznawanie dyplomów (świadectw) dla celów zawodowych

• jest ukierunkowane na wykonywanie zawodu lub działalności zawodowej,

• dokonywane jest w oparciu o zdolność i możliwości danej osoby do wykonywania zawodu,

• na szczeblu wspólnotowym uznawanie to odbywa się w oparciu o przyjęte dyrektywy ogólne i dotyczy zawodów regulowanych

Definicja zawodu regulowanego

zawód podlegający regulacjom to działalność zawodowa, bądź zespół działań, podlegających regulacjom w ramach tego zawodu w danym państwie. Wykonywanie tego zawodu uwarunkowane jest spełnieniem wymogów, tj. np. posiadaniem danego poziomu wykształcenia, wykazaniem się dodatkowymi kwalifikacjami.

Dyrektywy systemu ogólnego

1. Dyrektywa Rady nr 89/48/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r., dotycząca ogólnego systemu uznawania dyplomów szkół wyższych, przyznanych na zakończenie przynajmniej trzyletniego kształcenia i doskonalenia zawodowego,

2. Dyrektywa Rady nr 92/51/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie drugiego ogólnego systemu uznania kształcenia i doskonalenia zawodowego, jako uzupełnienie dyrektywy 89/48/EWG,

3. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 99/42/WE ustanawiająca procedurę uznawania kwalifikacji w zakresie działalności zawodowych objętych dyrektywami o liberalizacji i środkach przejściowych oraz uzupełniającej ogólne zasady uznawania kwalifikacji.

Dyrektywy systemu ogólnego zostały wdrożone do polskiego prawa na mocy:

• ustawa z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz.U. z 2001 r., Nr 87, poz. 954 z późn. zm.), która wdraża przepisy dyrektywy 89/48/EWG oraz dyrektywy 92/51/EWG;

• ustawa z dnia 10 maja 2002 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do podejmowania lub wykonywania niektórych działalności (Dz.U. z 2002 r., Nr 71, poz. 655), która wdraża przepisy dyrektywy 1999/42/WE uzupełniającej system ogólny uznawania kwalifikacji.

Uznanie dokumentów o wykształceniu oraz kwalifikacji do podjęcia pracy w zawodzie nieregulowanym pozostaje w krajach unijnych de facto w gestii pracodawcy, decydującego o zatrudnieniu kandydata.

Deklaracja Kopenhaska

Deklaracja europejskich ministrów edukacji i dokształcania zawodowego oraz komisji europejskiej, zebranych w Kopenhadze 29, 30 Listopada 2002, o wzmożonej europejskiej współpracy w zakresie edukacji i doszkalania zawodowego.

Uznawanie kwalifikacji w Polsce

Dz.U. 2005 nr 33 poz. 294 Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 15 lutego 2005 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych w dziedzinie kultury fizycznej i sportu

Europejskie Ramy Kwalifikacji (EQF)

• sprzyja lepszemu dopasowaniu do siebie potrzeb rynku pracy (jego zapotrzebowania na określoną wiedzę, umiejętności i kompetencji) i oferty edukacyjno-oświatowej;

• ułatwia uznanie kształcenia nieformalnego i incydentalnego;

• usprawnia przenoszenie zdobytych kwalifikacji między różnymi krajami i różnymi systemami edukacji i szkoleń.

Korzyści wynikające z przystąpienia Polski do UE

• *Możliwość podejmowania studiów przez obywateli RP w krajach Unii Europejskiej,

• *Dalszy rozwój współpracy polskich uczelni z uczelniami państw członkowskich,

• *Harmonizacja kształcenia w określonych zawodach,

• *Udział w europejskich programach wspólnotowych,

• *Sektorowy Program Operacyjny - Rozwój Zasobów
  

1

---