1982.02.23 wyrok NSA SA/Kr 559/81 OSP 1983/2/22

w Krakowie

glosa: Kosikowski C. OSP 1983/2/22

1. Tzw. należności i opłaty rekultywacyjne mają wszystkie cechy właściwe świadczeniom podatkowym, mają bowiem charakter obowiązkowy, ustalone są jednostronnie przez Państwo, nie są związane bezpośrednio z żadnym świadczeniem wzajemnym ze strony Państwa, określone są w sposób generalny i mają charakter powszechny. Z tego powodu z mocy ustawy mają do nich zastosowanie przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz.U. Nr 27, poz. 111), a przed jej wejściem w życie przepisy uchylonego przez nią dekretu z dnia 26 października 1950 r., albowiem o podatkowym lub niepodatkowym charakterze danego świadczenia rozstrzyga nie jego nazwa, lecz treść i istota.

2. "Obowiązkiem podatkowym" jest, zgodnie z ustalonym poglądem doktryny podatkowej, opartej na orzecznictwie Najwyższego Trybunału Administracyjnego , abstrakcyjne zobowiązanie do poniesienia ciężaru podatkowego związane przez przepis ustawy z zaistnieniem określonego stanu faktycznego, zaś "zobowiązaniem podatkowym" jest już skonkretyzowane w sposób z prawem przewidzianym roszczenie Państwa do podatnika.

3. Początek biegu przedawnienia prawa wymiaru przez organ administracji tzw. należności rekultywacyjnej należy liczyć od roku, w którym dana osoba nabyła nieruchomość. Wynika to z faktu, że obowiązek uiszczenia takich należności - odpowiadający pojęciu obowiązku podatkowego - powstaje po stronie nabywcy w dniu jej nabycia, natomiast wymiar kwoty tej należności, odpowiadający pojęciu powstania zobowiązania podatkowego, następuje decyzją w sposób określony w wyż. cyt. rozporządzeniu. Zgodnie zatem z art. 7 ustawy o zobowiązaniach podatkowych (wcześniej art. 141 dekretu), właściwy organ nie może wydać decyzji w sprawie wymiaru tych należności, jeśli do końca roku, w którym nieruchomość została nabyta, upłynęło 5 lat, zaś w przypadku jej nabycia na podstawie decyzji administracyjnej - odpowiednio 3 lata.

1982.12.23 uchwała SN III AZP 8/82 OSNC 1984/2-3/19

7 sędziów - zasada prawna

glosa: Gach J. Woś T. OSP 1984/6/116

1. Okoliczność, że przeznaczenie gruntów leśnych na cele nieleśne nastąpiło przed ich nabyciem przez indywidualnych nabywców na podstawie decyzji organu administracji państwowej wydanej w okresie obowiązywania rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 kwietnia 1974 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów (Dz. U. Nr 19, poz. 104 ze zm.), nie zwalnia nabywców wydzielonych z tych gruntów działek leśnych z przeznaczeniem na cele nieleśne od obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa należności z tytułu nabycia oraz stałej opłaty rocznej z tytułu użytkowania przewidzianych w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów (Dz. U. Nr 27, poz. 249 ze zm.).

2. Należności i stałe opłaty roczne wymienione w art. 10 ust. 1 powołanej wyżej ustawy ulegają przedawnieniu na zasadach określonych w kodeksie cywilnym.

1991.05.16 wyrok NSA II SA 302/91 ONSA 1991/3-4/61

w Warszawie

Postępowanie w sprawie zezwolenia na przeznaczenie gruntów leśnych na cele nieleśne (art. 7 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych - Dz. U. Nr 11, poz. 79 z późn. zm.) nie dotyczy osób władających gruntami, ale organów planistycznych.

Art. 7. 1. Przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, wymagającego zgody, o której mowa w ust. 2, dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

2.  ⁽⁸⁾ Przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne:

  1)   gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I-III, jeżeli ich zwarty obszar projektowany do takiego przeznaczenia przekracza 0,5 ha - wymaga uzyskania zgody Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej ⁽⁹⁾,

  2)   gruntów leśnych stanowiących własność Skarbu Państwa - wymaga uzyskania zgody Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa ⁽¹⁰⁾ lub upoważnionej przez niego osoby,

  3)   gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas IV, jeżeli ich zwarty obszar projektowany do takiego przeznaczenia przekracza 1 ha,

  4)   gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas V i VI, wytworzonych z gleb pochodzenia organicznego i torfowisk, jeżeli ich zwarty obszar projektowany do takiego przeznaczenia przekracza 1 ha,

  5)   pozostałych gruntów leśnych

- wymaga uzyskania zgody marszałka województwa wyrażanej po uzyskaniu opinii izby rolniczej.

3. Wyrażenie zgody, o której mowa w ust. 2 pkt 1-5, następuje na wniosek wójta (burmistrza, prezydenta miasta). Do wniosku dotyczącego gruntów leśnych stanowiących własność Skarbu Państwa wójt (burmistrz, prezydent miasta) dołącza opinię dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, a w odniesieniu do gruntów parków narodowych - opinię dyrektora parku.

4.  ⁽¹¹⁾ Do wniosku dotyczącego gruntów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, marszałek województwa dołącza swoją opinię i przekazuje wniosek odpowiedniemu ministrowi w terminie do 30 dni od chwili złożenia wniosku przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta).

5. Organ wyrażający zgodę, o którym mowa w ust. 2, może żądać złożenia wniosku w kilku wariantach, przedstawiających różne kierunki projektowanego przestrzennego rozwoju zabudowy.

6.  ⁽¹²⁾ W sprawach dotyczących wyrażania zgody, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i 4, organem wyższego stopnia jest minister właściwy do spraw rozwoju wsi.

1997.02.03 uchwała NSA OPS 13/96 ONSA 1997/3/105

7 sędziów NSA w Warszawie

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78) organ administracji państwowej może zezwolić na wyłączenie z produkcji rolniczej pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne takiej powierzchni gruntów rolnych przeznaczonych na cele nierolnicze, na której zgodnie z projektem zagospodarowania terenu, stanowiącym załącznik do decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nastąpi rozpoczęcie innego niż rolnicze użytkowania gruntu.

1999.11.24 wyrok NSA II SA 995/99 ONSA 2000/4/173

w Warszawie

Zgoda na zmianę przeznaczenia określonych gruntów leśnych na cele nieleśne rozstrzyga (załatwia) sprawę co do jej istoty (art. 104 k.p.a.); zgoda udzielona w trybie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. Nr 16, poz. 78 ze zm.) nie jest współdziałaniem ministra w trybie określonym w art. 106 k.p.a. przy wydawaniu decyzji przez inny organ.

Rozdział 7 KPA

Decyzje

Art. 104. § 1. Organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej.

§ 2. Decyzje rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończą sprawę w danej instancji.

Art. 106. § 1. Jeżeli przepis prawa uzależnia wydanie decyzji od zajęcia stanowiska przez inny organ (wyrażenia opinii lub zgody albo wyrażenia stanowiska w innej formie), decyzję wydaje się po zajęciu stanowiska przez ten organ.

§ 2. Organ załatwiający sprawę, zwracając się do innego organu o zajęcie stanowiska, zawiadamia o tym stronę.

§ 3. Organ, do którego zwrócono się o zajęcie stanowiska, obowiązany jest przedstawić je niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia mu żądania, chyba że przepis prawa przewiduje inny termin.

§ 4. Organ obowiązany do zajęcia stanowiska może w razie potrzeby przeprowadzić postępowanie wyjaśniające.

§ 5. Zajęcie stanowiska przez ten organ następuje w drodze postanowienia, na które służy stronie zażalenie.

§ 6. W przypadku niezajęcia stanowiska w terminie określonym w § 3 stosuje się odpowiednio przepisy art. 36-38.

---