Generałowie ZSRR

Gieorgij Konstantynowicz Żukow (1896 - 1974) -

Marszałek Związku Radzieckiego od 1943 roku. Uczestnik I wojny światowej, jeden z najwybitniejszych dowódców Armii Czerwonej od 1918 roku. Od lutego do lipca 1941 roku szef Sztabu Generalnego. Po agresji Niemiec na ZSRR dowodził m.in. frontem leningradzkim i rezerwowym. Od lipca 1942 r. zastępca naczelnego wodza; opracował główne założenia bitew: moskiewskiej, stalingradzkiej i kurskiej. Dowodził frontami zachodnim (1941 - 1942), 1 ukraińskim (1942 - 1943) i 1 białoruskim (1944 - 1945), na czele którego kierował operacją wiślańsko-odrzańską i zdobyciem Berlina. 9 maja 1945 roku przyjął kapitulację niemiecką w imieniu Naczelnego Dowództwa Armii Czerwonej. W latach 1945 - 1946 był dowódcą radzieckich wojsk okupacyjnych w Niemczech. Od marca do czerwca 1946 r. wiceminister obrony, od marca 1953 r. do lutego 1955 r. pierwszy zastępca ministra obrony. W latach 1955 -1957 minister obrony ZSRR. W 1958 r. przeniesiony w stan spoczynku, autor "Wspomnień i refleksji".

Klimient Jefriemowicz Woroszyłow (1881 - 1969) -

Polityk i marszałek. W partii bolszewickiej od 1903 r. Uczestnik rewolucji 1905 - 1907 i rewolucji październikowej 1917 oraz wojny domowej w Rosji 1917 - 1922. W latach 1918 - 1920 członek Rady Wojskowo-Rewolucyjnej I Armii Konnej, blisko związany ze Stalinem. 1926 - 1952 członek Biura Polityczneko WKP(b), współodpowiedzialny za represje i czystki w Armii Czerwonej. 1925 - 1934 komisarz ludowy ds. wojskowych i morskich, 1934 - 1940 ludowy komisarz obrony, od maja 1940 zastępca przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych ZSRR. 1941 - 1945 członek Państwowego Komitetu Obrony. Od 1945 r. przewodniczący Sojuszniczej Komisji Kontroli na Węgrzech, przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej ZSRR (1953 - 1960). Odwołany ze stanowisk po poparciu tzw. antypartyjnej grupy W. Mołotowa.

Siemion Budionny (1883 - 1973) -

Marszałek Związku Radzieckiego, dowodził jednostkami operacyjnymi we wszystkich walkach prowadzonych w trakcie wojny polsko-bolszewickiej. Był dowódcą Armii Czerwonej Konnej walczącej na froncie południowym m.in. o Lwów. Po zakończeniu wojny pełnił wiele znaczących funkcji w Armii Czerwonej. Po 1937 roku dowódca moskiewskiego okręgu wojskowego. W czasie DWŚ dowodził frontem połudiowo-zachodnim w czasie niemieckiego planu Barbarossa.

---