LUCIEN LEVY-BRUHL „PARTYCYPACJA MISTYCZNA”
UMYSLOWOSC PIERWOTNA JAKO UMYSLOWOSC PRELOGICZNA
Umyslowosc czlowieka pierwotnego jest:
- z gruntu mistyczna( ze wzgledu na na wyobrazenia zbiorowe,ktore sa integralna czescia calosci precepcji ,sa same w sobie mistyczne)
- im dluzej zyje w kulturze pierwotnej przedstawiciel naszego spoleczenstwa, tym mocniej sie odczuwa ze nie jest mozliwe calkowite nagiecie sie do umysl. pierw.
- ludzie pierwotni nie postrzegaja w taki sposob jak my - sa bardzo uwazni w wyodrebnianiu wrazen malo zrozniocowanych i w rozpoznawaniu zewnetrznych cech danego przedmiotu,od ktorego zalezy ich przetrwanie
-ich postrzeganie kladzie nacisk na wartosci mistyczne nastawia sie na odbieranie elementow ktore dla nas maja charakter subiektywny, a dla nich sa tak samo rzeczywiste jak inne
- uwazaja plastyczne odwzorowania przedmiotow za rzeczywiste w tym samym stopniu co te przedmioty
- umyslowosc jest niepodatna na doswiadczenie
-wedlug nich przypadek nie istnieje - doswiadczenie nie jest w stanie ich wyprowadzic z bledu ani pouczyc, szukaja zwiazkow mistycznych ignorujac obiektywne
- umysl kieruje sie prawem partycypacji - „prymitywna” zasada, ktora zawiaduje zwiazkami i prezwiazkami zachodzacymi miedzy wyobrazeniami. Pod roznymi postaciami i w roznym stopniu zakladaja wspoluczestnictwo osob i przedmiotow powiazanych w ramach wyobrazenia zbiorowego. Przedmioty,osoby moga byc jednoczesnie soba samymi i czyms zupelnie innym
- prelogiczna -
NIE oznacza ze to wczesniejsze stadium niz logiczne, nie jest antylogiczna
Nie zmusza siebie samej do tego by za wszelka cene nie popasc w sprzecznosc
Posluszna prawom partycypacji
Jest obojetna na sprzecznosci - nie szuka ich ani nie unika
Czesto nie mozna rozroznic czy dane dzialanie jest immanentne czy przechodnie
Latwosc przejscia od dzialan skierowanych na siebie do oddzialywania na inna rzecz
Mistyczne powiazanie miedzy zwiazkami a wlasciwosciami
- odmiennie interpretuje to co nazywamy przyroda i doswiadczeniem
- dostrzega przekazywanie wlasciowsci przez przeniesienie, kontakt, przeslanie na odleglosc
MISTYCZNY CHARAKTER WYOBRAZEN ZBIOROWYCH(OBRAZ,PODOBIZNA, IMIE,NAZWA,CIEN,SEN)
Obraz:
uwazaja plastyczne odwzorowania przedmiotow za rzeczywiste w tym samym stopniu co te przedmioty
np. chinczycy:kojarzenie obrazow z istotami staje sie utozsamieniem- alter ego zywej rzeczywistosci, a nawet sama rzeczywistoscia np.drewniany pies zaczyna biegac
imiona:
cos konkretnego, realnego, czesto swietosc
indianie: imie jako odrebna czesc osoby - mozna zranic czlowieka za posrednictwem jego imienia- dlatego ukrywa sie prawdziwe imie, a to uzywane na codzien nie nalezy naprawde do czlowieka, zmienia sie je przy roznych okazjach
wlasnosci mistyczne imion sa nieoodzielne od mistycznych wlasciwosci istot
nazwa:
jest mistyczna
zmiana nazwy jesli nastepuje zmiana epoki w zyciu
wyraza i urzeczywistnia pokrewienstwo jednostki z jej grupa totemiczna
funkcja nazwy polegajaca na oznaczaniu czegos jest drugorzedna
cien:
jesli sie utraci cien jest sie skompromitowanym
co dosiegnie cien dosiegnie danego czlowieka
morderstwo cienia - za pomoca wbijania noza i gwozdzia
sny:
sen to aktualne postrzezenie, tak pewne jak to na jawie
przepowiednia na przyszlosc, nawiazanie porozumienia z duchami, sposob skontaktowania z osobistym strozem
calkowita ufnosc w to co dane we snie
sen jest uprzywilejowana forma postrzegania
ZWIAZKI TOTEMICZNE:
- nazwa wyraza i urzeczywistnia pokrewienstwo jednostki z jej grupa totemiczna
- wszystkie spoleczenstwa totemiczne maja wyobrazenia zbiorowe tego samego rodzaju, zakladajace podobna tozsamosc jednostek z danej grupy totemicznej i ich totemu
WŁODZIMIERZ PAWLUCZUK „LUDOWA „ONTOLOGIA” I „TECHNOLOGIA”
LUDOWA „ONTOLOGIA”- PANPSYCHIZM
Ludowa ontologia:
wszystkie rzeczy w swiecie maja charakter substancjonalny
we wszystkich przedmiotach tkwi element psychiczny
czyli pogląd, wg którego wszelka materia oprócz życia ma także duszę i w związku z tym jakiś typ świadomości (=panpsychizm)
stad dualizmy filozof lub religijne
jest lacznikiem miedzy czlowiekiem a swiatem zewnetrznym (swiat byl bardzo „ludzki”, zeby sie ludziom dobrze powodzilo musieli sobie zaskarbic przyjazn np. gwiazd, wszystko bylo przyjaznie lub wrogo nastawione do czlowieka
LUDOWA „TECHNOLOGIA”- WIELOFUNKCYJNOSC CZYNNOSCI I WYTWOROW
Wielofunkcyjny charakter wytworow kultury pierwotnej i ludowej sprawia ze kazdy akt dzialanosci ludzkiej moze byc elementem realizacji mitu. Kazda czynnosc moze byc powtorzeniem archetypu
Kazde dzialanie ma wiele znaczen, aspektow: ekonomiczny, towarzyski, religijny, zabawowy, artystyczny. Zsumowanie ich w jednym dzialaniu ludzkim nadaje temu dzialaniu inny wymiar - dzialanie takie „zostaje wyzwolonez cech powszedniej codziennosci i umieszczone w wymiarach wiecznosci”
Wielefunkcyjny charakter dzialan ludzkich nadawal kazdej dzialalnosci ceche realizacji mitu.
Np. Zniwa- zarowno czas zniw jak i miejsce pelne byly szczegolnych znaczen,nadawanych przez tradycje i obrzed, czas zniw- specyficzny czas sakralny
Elementarne czynnosci staja sie obrzedem, dzieki ktoremu czlowiek zbliza sie do rzeczywistosci
KAZIMIERZ DOBROWOLSKI „CHLOPSKA KULTURA TRADYCYJNA”
WSPOLNOTOWY TYP WIEZI SPOLECZNEJ I ORGANIZACJI TERYTORIALNEJ
- dawne wspolnoty nie byly jednolite kulturowo
- tendencja do uniformizmu kulturowego- wyraza sie naciskiem spolecznym aby w poszczegolnych klasach i warstwach wsi istniala pewna jenorodnosc podstawpwych instytucji spolecznych oraz tresci ideologicznych
jednorodnosc obejmowala tez pewien zasob kulturowy wspolny dla calej spolecznosci wioskowej
- represje za zachowanie niezgodne z podstawowymi formami zycia, lek przed sankcjami pomagal utrzymywac wzory kulturowe
- silna wiez spoleczna - mimo roznic klasowych, stapiala ludnosc poszczegolnych wiosek w wioskowe grupy terytorialne (mala stycznosc z innymi grupami, samowystarczalnosc wiosek), silne poczucie wspolnoty wewnatrz danej wsi
- wyrazna swiadomosc odrebnosci na zewnatrz - mieszkancy sasiednich wiosek zawsze traktowani jako obcy
- wspolnota dobr kulturowych - zwlaszcza w dziedzinie folkloru i innych wartosci niematerialnych, tendencja tworzenia sie cech jezykowych-np. gwara,wlasne piesni,odziez—jako podstawa wyroznienia ludzi z innych wsi
- mit grupowej wartosci - podkreslenie wyzszosci wlasnego stylu zycia, wartosci zwiazanych ze swoja grupa , dawalo to lepsze zbiorowe samopoczucie( dzialalo to korzystnie na zwartosc i sile wojskowej grupy)
- wspolzaleznosci w kulturze tradycyjnej- znaczny stopien wspolzaleznosci i zharmonizowania. Kultura ta stanowila integralna calosc, pozostajaca w stalym powolnym ruchu- takze pod wplywem ludzi, w ten sposob powstala dialektyczna wspolzaleznosc miedzy poszczegolnymi dzialaniami ludzi i wytworami kultury
ORALNOSC
- kultura w znacznej mierze oparta o przekazy ustne i pokazy praktyczne
-jako narzedzie transmisji ,rowniez trwalsze w postaci np. przyslowia(ulatwialy orientacje w swiecie przyrody i spolecznosci, takze regulujac ja)
- forma wierszowana takze w formulach magicznych
- spotkania towarzyskie jako wazne narzedzie utrzymywania sie kultury
Funkcje spoleczne opowiadan
- narzedzie umacniania starego, mistyczno magicznego pogladu na swiat,
- niosly praktyczne wskazowki
- mialy sens moralny- umacnialy wskazania moralne
AUTORYTET TRADYCJI- AUTORYTET STAROSCI, KONFORMIZM
Autorytet urzadzen (=tradycji)
wytworzyl sie przez wzrost znaczenia dzialan bez poglebionej refleksji intelektualnej, oparte na biernym odbieraniu urzadzen kulturalnych i i na silnym przywiazaniu emocjonalnym.
Istota autorytetu:
Uznanie okreslonego wytworu pozbawione w zasadzie krytycznej analizy , polaczone z silna wiara w jego wartosc, czasem nawet z czcia
Autorytet ludzi
W scislym zwiazku z autorytetem kultury, ktorego byli nosicielami i przekazicielami
Autorytet ludzi starych:
Bo posiadali najwiekszy zasob wiadomosci
Najbogatsze doswiadczenia i obserwacji wlasne w toku praktyki produkcyjnej i spolecznej
Z braku wiedzy pisanej stanowili glowne zrodlo wiedzy o pracy, swiecie i zyciu, czerpia z tego mlode pokolenia
Znaczenia starych ludzi- rowniez ze wzgledu na to, ze czesc wiedzy byla traktowana jako tajemnice, przekazywane tylko wybranym np. w kowalstwie, cechach rzemieslniczych
STANISŁAW VINCENZ „MALA ITAKA”
FOLKLOR = kultura wsi
Spontaniczna osobowosc folkloru
Nie ma doktryny ideologii, wiedzy naczelnej
Zachowuje „prawde starowiekow”,wlasciwie nie dopuszcza niczego nowego
Zakorzeniona w sposobie zycia
Skromna, regionalna, nie chce narzucac nic innym regionom
Opiera sie na zbiorowosci
Jest w pewnym sensie uniwersalny, przenika sie mimo, ze nie posluguje sie propaganda
Nie posluguje sie pismem - rozprzestrzenia sie dzieki pamieci (gminy, rodziny)
PAMIEC GMINY
Specyficzna pamiec, dla ktorej „pozytecznym” jest to, co jest niezbedne do utrzymania zycia i jego stylu
Caly kanon wiedzy jest zachowywany w pamieci i dzieki temu uznaje sie ze jest on zabezpieczony
Pamiec o swietach sluzy do oznaczania por i nazywania por orku, okresow czasu, tworza rozne granice i terminy zycia i pracy
Rodzinne swieta jak chrzest,pogrzeb wlasciwie przekraczaja zakres rodzinny z powodu udzialu w nich wiekszej ilosci ludzi. Hucznie obchodzone zapisuja sie w pamieci gminy jako daty chronologiczne (zamiast dat historycznych). Przy okazji staja sie teatrem obyczaju i praktycznymi okazjami do uczenia sie dla pamieci tradycjonalnej i ludzi (np. piesni, recytacje, zwyczaje, zabawy)
PAMIEC RODZINNA
Przedluzenie pamieci przede wszystkim w dziecinstwie, posrod rodziny
Najliczniejsze tresci tej pamieci wdrazaja sie w dziecinstwie z cala atmosfera i tlem- przygotowania do swiatecznych obyczajow, nauka piesni i rytualow (niektore informacje przekazywanie tylko wybranym przez mistrza na lozu smierci)
Niektore zwyczaje praktykuja juz tylko dzieci poniewaz doroslym „nie uchodzi” i nie traktuja juz tych zwyczajow powaznie
WARTOSC „STAREJ PRAWDY” I TRADYCJI AUTOCHTONICZNEJ
„Stara prawda” praojcow, ktora z drzew i skal mowila do ludzi jak najwazniejsza prawda.. Jej jadrem byl „pozytek” dla calosci zycia
„wspolnota nieba i ziemi, bogow i ludzi” i jej typ powracajacy od tysiacleci ma sklonnosci do iluzji autochtonii. (mimo ze zadna „rasa autochtoniczna” nie istnieje) Mimo to wizja taka powraca jako umilowanie dziedzictwa duchowego.