Pascal

Sławę mu przyniosły odkrycia matematyczne i dzieła literackie, a w tym słynne Prowincjonałki. Pascal, jak pisze Wł. Tatarkiewicz „łączył genialne zdolności matematyczne i literackie z głęboką religijną wiarą". Zacytować należy jeszcze jedną charakterystykę Pascala, E. Perier, w swej Przedmowie do pierwszego wydania Myśli B. Pascala, napisał: „porzucił badania matematyczne, fizyczne i inne nauki świeckie i postanowił zająć się sprawami poważniejszymi, wyższymi i poświęcić się wyłącznie, o ile mu tylko pozwoli stan zdrowia, studium nad Pismem świętym, spuścizną Ojców Kościoła i moralnością chrześcijańską". W ten sposób powstały notatki, pierwszy zarys Myśli, który został zredagowany już po śmierci Pascala. Trudno przecenić znaczenie Myśli, które nie będąc klasycznym wykładem filozoficznym, cieszą się od stuleci szerszym zainteresowaniem. Te krótkie refleksje o człowieku i Bogu pokazują zarówno paradoksy w naturze człowieka jak i ujawniają całą złożoną tkankę ludzkich doznań, przeżyć, dążeń, pragnień i uczuć. Pascal jest daleki od uproszczonej wizji istoty człowieka i jego związków z Bogiem, przeciwnie, z pasją śledzi dialektykę dobra i zła, wiedzy i ignorancji, słabości i szlachetności, jaka przejawia się w stosunku człowieka do Boga i do świata.