ROZDZIAŁ I
Ryzyko ma charakter społeczny. Trzy argumenty przemawiają za takim ujęciem ryzyka.
Ryzyko to problem społeczny lub polityczny- za punkt wyjścia obiera się tutaj zagrożenia spowodowane wykorzystaniem nowoczesnych technologii w polityce toczy się zażarty spór o to kto ponosi odpowiedzialność i jaki powinien być zakres działania państwa.
Ryzyko wiąże się z kontekstem społeczno-kulturowym- ludzie różnie postrzegają ryzyko, ponieważ pochodzą z innych kultur i środowisk.
Techniki rządzenia, takie jak zarządzanie kryzysowe i wykorzystywanie społecznych obaw i lęków w celu wywierania wpływu na społeczeństwo- kontrola społeczna.
Społeczeństwa mierzą się dzisiaj z problemami, które sprowadził na siebie człowiek wiedziony imperatywem czynienia społeczeństwa lepszym i wydajniejszym. Pojawił się problem cięć wydatków na świadczenia związane z ochroną socjalną. Neoliberalizm (postuluje powrót do zasad wolnego rynku oraz ograniczonej do minimum ingerencji państwa w gospodarkę) krytykuje kosztowny model państwa opiekuńczego, który tłumi przedsiębiorczość indywidualną i niszczy poczucie odpowiedzialności indywidualnej.
David Garland przedstawił najbardziej pojemną definicję ryzyka.
Problem roku 2000 (obawa związana z możliwością zakłócenia działania urządzeń elektrycznych wyposażonych w mikroprocesory) ujawnił jak znaczny oddźwięk może wywołać nagłośnienie potencjalnego zagrożenia, a obok tego, że czasami nasze obawy mogą być bezpodstawne.
Z drugiej strony firma chemiczna Du Pont wynalazła freony- nie brano pod uwagę tego, że ich zastosowanie w produkcji lodówek spowoduje dramatyczne zubożenie warstwy ozonowej, zwiększenie promieniowana ultrafioletowego i alarmujący wzrost zachorowania na raka skóry.
Życie w społeczeństwie ryzyka nie musi być wcale mniej bezpieczne. W społeczeństwach zachodnich ogólną tendencją jest wzrost długości życia. Zagrożenia nie są rzeczywiste, ale potencjalne.
Ryzyko jest przeciwieństwem przypadku i ściśle wiąże się z działalnością człowieka. Nieuzasadnionemu ryzyku towarzyszy surowszy osąd moralny np. palenie. O ryzyku przesądza w mniejszym stopniu wiedza, a w dużo większym wartości. Na przykład opinia publiczna o szkodliwości GMO jest podzielona. Wzrost wykorzystania technologii zmusza nas do krytycznego przemyślenia podstawowych wartości i poglądów na temat tego, gdzie kończy się nieprzewidywalność natury, a w którym miejscu zaczyna odpowiedzialność człowieka.
Socjologiczne podejście do ryzyka- socjologowie podchodzą krytycznie do przyjmowanego w psychometrii podziału na ryzyko „obiektywne” i „subiektywne”. Sugeruje ono, że ryzyko obiektywne jest rzeczywiste i racjonalne, a subiektywne to nierozważne i irracjonalne wymysły przeciętnego człowieka subiektywna ocena jest warunkowana kulturowo, a nie tylko przez czynniki psychologiczne.
ROZDZIAŁ II
Rozumowanie indukcyjne to formułowanie oczekiwań w oparciu o dotychczasowe doświadczenie (krytyka XVIII wiecznego filozofa Hume'a). Hume wyraził wątpliwość czy jesteśmy w stanie przewidzieć i kontrolować świat fizyczny czy to za pomocą intelektu, wiedzy bądź nauki Czy nie oznacza to, że żyjemy bardzo niebezpieczną iluzją, ponieważ tworzymy technologie, których skutków nie potrafimy przewidzieć?
Trzy powody, które uzasadniają szerokie ujęcie historyczne:
To stosunkowo nowe pojęcie w teoriach socjologicznych nie mówi nic nowego.
Koncepcja ryzyka ukształtowała pojmowanie życia naszego oraz społecznego.
Tendencja do wpisywania ryzyka w nowoczesność i późną nowoczesność.
Teoria prawdopodobieństwa zaczęła się kształtować w latach 50. XVII wieku. Dopiero na przestrzeni ostatnich 30-40 lat wypracowano inną definicję ryzyka niż te spotykane w ujęciu ryzyka obliczalnego i prawdopodobnego. Dzisiaj oznacza ono zdarzenie, którego nie można obliczyć i które właśnie dlatego jest niepewne.
Przykłady szerokiego ujęcia historycznego ryzyka:
W antycznej Grecji rejsy morskie były „ubezpieczone” przez wysokie oprocentowanie pożyczki morskiej, która podlegała zwrotowi pod warunkiem, że statek i ładunek dotrą do miejsca przeznaczenia.
W średniowiecznej Europie kalkulowanie ryzyka ekonomicznego stanęło w sprzeczności z nauką kościoła. Proceder udzielania pożyczek na procent został ukrócony zakazem lichwy. Wspomniane pożyczki morskie zostały zakazane dekretem z 1237 roku.
Mimo zakazu użyczania pożyczek morskich, wciąż stosowano różne formy ubezpieczeń. Pod koniec XIV wieku branża ubezpieczeniowa we Włoszech znajdowała się w rozkwicie.
Wczesno nowoczesny światopogląd naukowy obstawał twardo przy deterministycznym założenie, że światem fizycznym rządzi zasada przyczyny i skutku (co skrytykował jak wyżej- Hume). odkrycie teorii prawdopodobieństwa
Internalizacja ryzyka- włączenie kwestii ryzyka naturalnego w obszar polityki i debaty publicznej.
Klasyczny liberalizm, który w XIX wieku nadawał ton myśli politycznej i prawodawstwu, przypisywał nieszczęśliwe wypadki przypadkowości natury, zakładając jednocześnie że odpowiedzialne i ostrożne jednostki mogą uniknąć nieszczęścia. Jednak pod koniec XIX wieku przypadkowość natury i odpowiedzialność indywidualna zaczęły stopniowo tracić na znaczeniu w obliczu rosnących wpływów doktryny liberalizmu socjalnego (wolność światopoglądowo-obyczajową przy jednoczesnym zachowaniu pewnego stopnia interwencjonizmu państwowego w mechanizmy wolnego rynku) postrzegającej ryzyko jako problem społeczny wykształcenie modelu państwa opiekuńczego w Europie ryzyko przestało być pojęciem właściwym ubezpieczeń społecznych, a zostało wykorzystane do różnego rodzaju problemów społecznych tj. zdrowie i przestępstwa.
Zasada ostrożności, którą przyjmuje się ze względu na niepewność, jak i świadomość, że nie istnieje żadne czytelne kryterium odróżnienia czegoś bezpiecznego od niebezpiecznego, podważa koncepcję obliczalności ryzyka.
ROZDZIAL III TEORIE RYZYKA
Mary Douglas- kulturowa teoria ryzyka; badała kultury plemienne ; ważna rola strukturalizmu- zakłada występowanie we wszystkich kulturach trwałych i niezmiennych systemów znaczeń i klasyfikacji- kryteria odróżnienia dobra i zła lub czystości i nieczystości
Przykład: wyczulenie USA związane z zanieczyszczeniem środowiska lub plemię Hima, które rygorystycznie przestrzega zakazu łączenia ściśle określonych pokarmów w jednym posiłku.
Ryzyko stanowi odbicie przyjętych wartości i wzorów kultury.
Relatywizm kulturowy- zagrożenia występują realnie, ale za ich sposób postrzegania odpowiada kultura.
Krytyka prawdopodobieństwa oraz psychometrycznego modelu ryzyka, który eliminuje czynniki kulturowe.
Metoda analizy sieciowo-grupowej. (wysoka zmienna grupy wysoka spójność wewnętrzna; wysoka zmienna sieci wysoka strukturyzacja) Ludzie nalezą do różnych społeczności, z których niektóre interesują się zachowaniem swojej odrębności i izolują się od społeczeństwa (wysoka zmienna grupy), podczas gdy inne są zorganizowane inaczej. Niektóre organizacje społeczne posiadają bardzo rozbudowane hierarchie i cechuje je wysoki stopień kontroli oraz jasno wytyczone granice (wysoka zmienna sieci), a inne nie. Te same różnice dotyczą kultury.
Kategorie:
Instytucje centralne lub większościowe czy też biurokracje
Odrębne enklawy bądź ruchy społeczne sekty np.--> spodziewają się najgorszego (słowa „sekta” wywodzi się z neutralnego rdzenia „podążać za”)
Indywidualiści, albo rynki
Wyalienowani nie odgrywają prawie żadnej roli w kwestii ryzyka
Ulrich Beck- nowoczesność to czasy ryzyka; nowe zagrożenia wynikają z postępu naukowo-technicznego. Wyraźne rozróżnienie pomiędzy niebezpieczeństwem, a ryzykiem pierwsze pochodzi z natury, a drugie związane jest z działalnością człowieka.
„Bieda jest hierarchiczna, smog jest demokratyczny”- Beck stawia tezę, że z chwilą gdy logika dystrybucji ryzyka oderwała się od logiki podziału bogactwa, ryzyko zalazło się w samym sercu politycznych sporów.
W społeczeństwie ryzyka wszyscy są naukowcami świat okazuje się być „wielkim ekspertem”. Ryzyko jest konstruowane społecznie, ponieważ stan naszej wiedzy nie pozwala przewidzieć możliwych katastrof.
Zaprzecza by ryzyko można było sprowadzać tylko do kultury. Obecnie za najważniejsze uznaje on ryzyko ekologiczne, finansowe, terroryzm, społeczne (biograficzne).
Posługuje się pojęciem refleksyjności oraz indywidualizacji (ryzyko osobiste związane z indywidualną biografią presja na dokonywanie indywidualnych wyborów).
Sympatyk projektu nowoczesności, idei modernizacji.
Foucault- pojęcie rządomyślności- kierowanie zachowaniem- nowa władza kieruje poddanymi w ten sposób, że stają się oni zdolni do kierowania sobą w określony sposób.
Ryzyko we współczesnych społeczeństwach- obrót kontraktami terminowymi i instrumentami pochodnymi proces kreatywnego wykorzystania rozróżnienia między ryzykiem (nauka i prawdopodobieństwo), a niepewnością (hazard). Sens rzucania wyzwania ryzyku krótkoterminowe spekulacje giełdowe, wspinaczka wysokogórska, inne sporty ekstremalne.
Erickson i inni uważają, że obok państwa system ubezpieczeń stanowi najważniejszą instytucję władzy w nowoczesnym społeczeństwie.
Teoria aktora-sieci- za sprawą technologii ludzie i ich społeczności, a także inne rzeczy i natura zostali razem wchłonięci i wmieszani w zależności sieci, społeczeństwo zaś i natura, subiektywności oraz obiektywności zasklepiły się jesteśmy hybrydami
ROZDZIAŁ IV RYZYKO, TECHNOLOGIA, NATURA
Problemy: elektrownie jądrowe, aktywne promieniotwórcze odpady, problem emisji dwutlenku węgla, z którym wiąże się temat budowy farm wiatrowych.
Niektóre technologie, choćby te wykorzystujące reakcję rozszczepienia jądrowego mogą być katastrofalne w skutkach. Produkcja przemysłowa przyniosła intensywną eksploatację zasobów naturalnych i złóż energii.
Choroba szalonych krów (BSE)- wynikała z wysoce zracjonalizowanych form produkcji; zamiast wypasu bydło karmiono wysokobiałkową paszą.
Latour- Teoria aktora-sieci Zagrożenia ekologiczne są z definicji hybrydami natury i kultury. Opowiada się za polityką ekologiczną. Krytykuje niektóre formy ochrony środowiska oraz ekologię głęboką postrzegana jako delikatny ekosystem, w który ludzie nie powinni ingerować.
Globalne zagrożenia- globalne ocieplenie, które staje się problemem światowym uderzając w biedniejsze regiony stosunkowo bardziej niż w bogatsze. Miej rozwinięte kraje znajdują się w podwójnie gorszej sytuacji brak im środków żeby tego uniknąć. W coraz większym stopniu zagrożenia związane z technologią mogą zostać zażegnane tylko dzięki zastosowaniu kolejnych technologii.
ROZDZIAL V RYZYKO, WIEDZA NAUKOWA I NIEPEWNOŚĆ
Kobiety zbliżające się lub występujące w okres menopauzy muszą same podjąć decyzję, czy poddać się terapii hormonalnej. Z jednej strony terapia zastępcza (HTZ) łagodzi wiele fizycznych i psychicznych objawów oraz dolegliwości związanych z menopauzą. Terapia ta zapobiega również osteoporozie i niemal na pewno zmniejsza ryzyko raka jelita grubego. W sumie hormonalna terapia zastępcza znacząco poprawia jakość życia wielu kobiet. Ale drugiej strony jej stosowanie wiąże się z nieznacznym zwiększeniem ryzyka wystąpienia chorób takich jak rak piersi, udar mózgu i zakrzepica.
Zmieniająca się rola ekspertów (w tym przypadku lekarzy) i zwykłych ludzi (pacjentów). Proces podejmowania decyzji o podjęciu terapii ujawnia nowy podział ról, w których pacjent podejmuje specjalistyczną decyzję dotyczącą sposobu jego leczenia, a lekarz się do niej stosuje. Przyjmuje to formę zinstytucjonalizowaną w brytyjskim systemie ochrony zdrowia, w którym decydującą rolę odgrywa pacjent („a patient centred NHS).
Ujawnianie coraz to nowych niepewności podważa koncepcję nauki jako źródła wiedzy pozytywnej. W Społeczeństwie ryzyka i innych swoich pracach, Ulrich Beck szeroko opisuje sytuację, w jakiej znalazła się nauka. Beck nieustannie powtarza, że to właśnie dzięki nauce współczesne zagrożenia są w ogóle poznawalne. W rezultacie, jak diagnozuje Beck, nauka „jest obecnie zarówno niezbędna, jak i mniej skuteczna w wytyczaniu społecznie obowiązującej definicji prawdy”.
Opinia wydana przez naukowców na temat możliwej skuteczności opadów radioaktywnego cezu po katastrofie jądrowej w Czarnobylu naukowcy proszeni o ocenę zagrożenia dla stad owiec wypasanych na terytorium Walii i Kumbrii w UK stwierdzili, że ten opad będzie nieszkodliwy przewidywania okazały się błędne, a radioaktywny cez przeniknął do łańcucha pokarmowego zwierząt.
Brian Wynne opracował typologię znanych i niewiadomych, na którą składają się cztery kategorie:
Ryzyko- wiadome przyszłe zagrożenia, których prawdopodobieństwo może być obliczone statystycznie
Niepewność- znane nam potencjalne zagrożenia, których prawdopodobieństwo nie może być obliczone statystycznie
Ignorancja
Nieokreśloność- zagrożenia nierozpoznawalne i niemożliwe do przewidzenia do przewidzenia
Nauka obecnie stała się bliższa społeczeństwu, co nazywane jest (Scott, Gibbons, Nowotny) kontekstualizacją wiedzy. Upublicznianie nauki oznacza z jednej strony odpowiedzialność (decyzje polityczne), a z drugiej strony odzwierciedla rosnącą wartość ekonomiczną upolitycznienie, komercjalizacja „nauka w 2 trypie” mode 2 science.
Dzisiaj wszyscy jesteśmy naukowcami- posiadamy wykształcenie, mamy dostęp do informacji oraz własne doświadczenie, dzięki czemu możemy śmiało porywać się na naukowe problemy.
Określenie „sekularyzacja nauki” jest dziś używane dla określenia upadku autorytetu nauki i stałego kwestionowania jej ustaleń kryzys zaufania do nauki i technologii.
Neoluddyzm- sceptycyzm wobec nauki i technologii wśród ogółu społeczeństwa.
ROZDZIAŁ VI RYZYKO I KULTURA
Ludzie mają różne obawy i inaczej postrzegają ryzyko- relatywizm- prawdziwość danego osądu zależy od przyjętych założeń, poglądów czy podstaw kulturowych.
Zagrożenia mało prawdopodobne, ale mogące mieć katastrofalne skutki, wpływają na uruchomienie takich mechanizmów psychologicznych, że to właśnie tych zagrożeń obawiamy się najbardziej, a nie codziennych.
Wśród czynników, które mogą odgrywać znaczenie w postrzeganiu ryzyka i sposobie reagowania na zagrożenia, znajduje się kultura polityczna, zaufanie do rządu, wartości moralne, nawyki oraz kultura medialna.
Płci kobiety powinny zachowywać się ulegle i pokładać zaufanie w partnerze, oczekując od niego posiadania prezerwatyw. Przykład ten obrazuje sprzeczność pomiędzy nakazami ze specjalistycznej wiedzy o zagrożeniu a scenariuszem kulturowym regulującym zachowanie kobiet.
Afroamerykanki wykazują dość obojętną postawę wobec ryzyka zakażenia HIF i antykoncepcji, co White tłumaczy tym, że kobiety te, pozbawione nadziei na zdobycie wykształcenia lub karierę zawodową, nie dostrzegają wielkich korzyści z planowania czegokolwiek na przyszłość Mary Douglad takie zachowanie cechuje wyalienowanych fatalistów.
Postępowanie sądowe odgrywa większą rolę w USA niż w Europie, a działające w Europie organizacje ekologiczne w mniejszym stopniu niż amerykańskie odwołują się do argumentów naukowych.
Tzw. konflikty „tylko nie na naszym podwórku” (NIMBY- „not In my back yard)- konflikty, które mobilizują wspólnoty przeciw zagrożeniom z zewnątrz.
Koncepcja społecznego wzmocnienia ryzyka (SARF)- odwzorowanie za pomocą jego złożonych schematów interpretacji ryzyka w sferze publicznej. Czasami z pozoru błahe zagrożenia skupiają na sobie nieproporcjonalnie większą uwagę niż zagrożenia dobrze udokumentowane i znacznie poważniejsze. Jest to ich zdaniem (Kasnopersons), wynik procesu wzmacniania jednych i wyciszania innych zagrożeń. Twórcy SARF dostrzegają wielu aktorów i instytucji, określanych mianem „stacji nadawczych” oraz poszczególne „stadia” wzmacniania informacji.
ROZDZIAL VII RYZYK I ŚRODKI MASOWEGO PRZEKAZU
Istnienie dużych różnic w sposobie interpretowania różnic w sposobie interpretowania informacji medialnych, które mogą prowadzić do pogłębienia się rozbieżności w poziomie wiedzy. Media zajmują miejsce centralnych stacji nadawczych i pełnią funkcję „zaworów”- dopuszczają przepływ jednych informacji i powstrzymują inne.
Imprezy rave- takie, w których media zwykły dostrzegać głównie zagrożenia związane z zażywaniem narkotyków.
Niektórzy uczeni zajmują bardzo krytyczne stanowisko wobec środków masowego przekazu, zarzucając im propagowanie kultury strachu w ich wiecznej pogoni za sensacją i ze względów czysto komercyjnych, w wyniku czego jesteśmy świadkami coraz to nowych panik medialnych dotyczących zagrożeń technologicznych- jak wspomniane promieniowanie mikrofalowe telefonów komórkowych, oraz inne zagrożenia na przykład przestępczości. Zarówno media elektroniczne jak i prasa stały się bardziej komercyjne, a w rezultacie bardziej żądne sensacji.
Media komercyjne zatrudniają stosunkowo niewielką liczbę dziennikarzy i korzystają z doniesień agencji prasowych i profesjonalnych mediów informacyjnych.
Z punktu widzenia redaktora złe wieści to dobre informacje.
Media stanowią ważną stację nadawczą w procesie komunikacji społecznej. Mimo wszystko jednak udało im się stworzyć przestrzeń publicznej debaty nad kwestiami dotyczącymi zagrożeń i dać siłę przebicia ruchom na rzecz ochrony środowiska.
VIII RYZYKOWNE KONTRAKTY: PRZYJEMNOŚĆ I KAPITALIZM
Edgework- pojęcie wprowadzone w 1990 roku przez Stephen'a Lynga na określenia kontrolowanego szaleństwa.
Możemy zaobserwować wzrost zainteresowania podejmowania skrajnego ryzyka, które- czy to w postaci spadochroniarstwa, czy też hazardu lub ryzykownych operacji biznesowych- jest obecnie w cenie.
Przypisywanie winy za ryzykowne decyzje jest nieodłączną cechą ryzyka, która zostaje utrzymana w mocy nawet w odniesieniu do dobrowolnego podejmowania ryzyka.
Obecna idea samorealizacji- wystawianie się na niebezpieczeństwo dodaje pewności siebie i rozwija osobowość.
Działania ryzykowne dotyczące osobistego rozwoju wiążą się z kapitalistycznym wymogiem kultywowania przedsiębiorczości- McGuigan
W relacjach przedstawianych przez graczy wynik gier losowych nigdy nie zależy od rozkładu prawdopodobieństwa, ale od ich umiejętności, szczęśliwej ręki lub opanowania. Reith tłumaczy to potrzebą zaczarowania świata.
Teoria prawdopodobieństwa i rachunek prawdopodobieństwa znajdują coraz to szersze zastosowanie w wielu sferach życia społecznego, ze szczególnym uwzględnieniem ubezpieczeń i finansów.
Badacze rządomyślności tacy jak Ericsson i Doyle krytykowali Becka za przypisywanie nadmiernej wagi niepewności i pomijanie rzeczywistych zagrożeń, czego przykładem ma być jego pesymistyczna wizja przyszłości ubezpieczeń. Ericson i Doyle dowodzą, że ubezpieczenia są coraz powszechniejsze w wyniku stopniowego wycofywania się państwa z ubezpieczeń społecznych przed ubezpieczycielami pojawiają się większe możliwości działania.
Obligacje katastroficzne- zobowiązują wystawcę do zapłaty określonej kwoty nabywcy obligacji, w przypadku, gdyby dane zdarzenie nie nastąpiło w określonym w umowie okresie.
Jeśli chodzi o nowe zagrożenia, ubezpieczyciele muszą często polegać na wsparciu ze strony rządu, który występuje w roli asekuratora. Na tej podstawie Beck utrzymuje nadal, że ubezpieczenia znajdują się w sytuacji kryzysowej.
Dostrzegalny paradygmat indywidualizacji:
Brak zaufania do sprzecznych opinii ekspertów i konieczność samodzielnego podejmowania decyzji
Podejmowanie ryzyka przez jednostki, czemu wychodzą naprzeciw rozmaite oferty branży turystycznej, jak te skierowane do żadnych wrażeń alpinistów
Powszechnie dostępne komercyjne formy ubezpieczeń, które są „szyte na miarę”
Zachęcenie przez polityków i specjalistów do podejmowania działań
Podejmowanie ryzyka gospodarczego, do którego aktywnie nakłania nas rząd
ROZDZIAŁ IX RYZYKO, POLITYKA I RZĄD
Ryzyko jest polityczne- rząd zostaje powołany do odpowiedzialności za przyszłe i niepewne zdarzenia.
Beck używa terminu „subpolityka” w opisie oddzielenia się polityki od sprawowania rządów.
W przypadku zagrożeń międzynarodowych trudno ustalić odpowiedzialność, ponieważ trucicielem środowiska może być inne państwo, albo udzielenie odpowiedzialności wykracza poza możliwości naukowego poznania.
Reżimy regulacji ryzyka mają charakter subpolityczny, ponieważ jako systemy zarządzania wykraczają poza kompetencje suwerennych państw i instytucji politycznych państw narodowych.
Kosmpolityzym- pogląd odrzucający myślenie w kategoriach państw narodowych i traktujący cały świat społeczny jako jedność.
Według Becka świat jest kosmopolityczny rosnące współzależności między poszczególnymi państwami narodowymi. Proces ten wynika z przepływu ludzi, towarów, idei oraz informacji, który dokonuje zmiany wyobrażeń i wytwarza poczucie solidarności między ludźmi oraz świadomość wspólnych zagrożeń.
W coraz większym stopniu ruchy społeczne cechuje międzynarodowość, a debaty publiczne debaty publiczne dotyczą z nasileniem problemów wywołujących globalne skutki. Kosmopolityczne są nawet ruchy alterglobalistyczne, które działają w oparciu o współpracę transnarodową.
Globalizacja jest natomiast według Becka procesem ekonomicznym i zewnętrznym wobec jednostki, podczas gdy kosmopolityzację napędzają jednostki.
Uwaga społeczna oraz polityczna zostały ostatnio zaanektowane przez rodzaj zagrożenia, którym jest terroryzm krytyka administracji Georga W. Busha nie tylko ze względu na wydatki związane z terroryzmem, ale również kwestia krytyki programu pomocy dla ofiar huraganu Katrina w Nowym Orleanie oraz innych inicjatyw mających na celu ochronę przed zagrożeniem terrorystycznym (niektóre projekty stoją w sprzeczności z założeniami liberalizmu i sygnalizują odejście od tego, co teoretycy rządomyślności nazywają „zarządzaniem na dystans”).
Zarządzanie na dystans- kontrola, wśród której najpowszechniejszy jest nadzór w przeciwieństwie do stosowania takich czytelnych form władzy, jak na przykład usankcjonowanie stosowania tortur przy przesłuchiwaniu podejrzanych o planowanie zamachów.
Wiedza aktuarialna- wiedza statystyczna
Ustawa Megan- uchwalona na szczeblu federalnym w 1994 roku po porwaniu, zgwałceniu i zamordowaniu siedmioletniej Megan Kanka przez sąsiada, skazywanego wcześniej już dwukrotnie za przestępstwa seksualne wobec dzieci. Ustawa zezwala na upublicznianie danych osobowych przestępców seksualnych- łącznie z fotografią i adresem zamieszkania.
Takie praktyki, podobnie jak wyrokowanie i stosowanie środków zapobiegawczych na podstawie wiedzy aktuarialnej, zrywają z podejściem terapeutycznym i resocjalizacją.
Niektóre środki prewencyjne ograniczają w praktyce wolności obywatelskie jest to z wielu względów krok wstecz w stosunku do takich osiągnięć pierwszej nowoczesności, jak na przykład prawa człowieka i obywatela.
Wspólną cechą badań przesiewowych, polis ubezpieczeniowych lub przechowywania komórek macierzystych jest założenie, że przyszłe niebezpieczeństwa są na tyle realne lub wystarczająco prawdopodobne, by podjąć działania zapobiegawcze i ubezpieczyć się przed możliwością ich wystąpienia w przyszłości.
ROZDZAŁ X WNIOSKI
W tej książce zostało zaprezentowane wiele konceptualizacji ryzyka proces tworzenia pojęć na podstawie ogólnej wiedzy o świecie poprzez ustalenie problematyki oraz definicję danego słowa.
Wiele miejsca zostało poświęcone rozróżnieniu ryzyka i niepewności. Jest ono ważne i przydatne badawczo, ale w rzeczywistości musi być niemal sztucznie podtrzymywane, ponieważ potencjalne niebezpieczeństwa mogą łączyć się z obydwoma, a ponadto zarówno ryzyko, jak i niepewność mogą mieć te same konsekwencje.
Ścisłe powiązanie ryzyka z kapitalizmem inwestowanie w przyszłość. Współczesny kapitalizm jest ukierunkowany na przyszłość dzięki nowym technologiom. Dzięki nim potrafimy obliczyć przyszłe możliwości, a przez to podejmować coraz więcej ryzykownych decyzji.
Społeczeństwo ryzyka to społeczeństwo zorientowane na przyszłość.
Kapitał, który ma potencjał generowania zysków to odwrotność ryzyka. Służy on do ochrony przed przyszłymi niebezpieczeństwami oraz potrafi być pomocny w ich przezwyciężaniu.
Spośród trzech wielkich teoretycznych podejść do ryzyka, teoria społeczeństwa ryzyka Ulricha Becka wydaje się najlepiej przystosowana do uwzględniania nierówności społecznych, choć jej ograniczeniem jest założenie, że w społeczeństwie ryzyka ubezpieczenia tracą wartość, ponieważ nowe zagrożenia podważają logikę ubezpieczeń. Zależność wydaje się dokładnie odwrotna- w świecie pełnym ryzyka ubezpieczenia zyskują na wartości i rośni ich cena, a w rezultacie coraz mniej osób może sobie na to pozwolić.
Podejście do badań o rządomyślności z kolei nie dostosowuje się do myślenia w tych kategoriach. Interesuje się przede wszystkim konceptualizacjami ryzyka, a nie ryzykiem materialnym i nierównościami, ponieważ w obszarze zainteresowań znajdują się przede wszystkim sposoby wykorzystywania ryzyka w wytwarzaniu obszarów interwencji rządowych.
Wszechobecny indywidualizm. Instytucjonalny indywidualizm to imperatyw rządomyślności- zarządzaj swoim życiem sam, sam radź sobie z ryzykiem i niepewnościami.
Działania rządów wywołują potrzebę ochrony przed zagrożeniem terrorystycznym wpływają na zmniejszenie mobilności ludzi, wytwarzają nowe granice i ograniczają prawa obywatelskie.