Przemysław Woiński
166867
Ochrona Środowiska
BiNoŻ
Data: 4.01.2012r
Godziny zajęć: 12:15 - 16:15
Laboratoria Chemii Fizycznej
ĆWICZENIE NR 26
TEMAT: Kinetyka jodowania acetonu
1. Celem ćwiczenia obliczenie stałej szybkości procesu jodowania acetonu w obecności katalizatora - jonów H+.
2. Wstęp:
Enolami nazywamy związki organiczne w których grupa hydroksylowa (OH) wiąże się z tym węglem, który uczestniczy w podwójnym wiązaniu C=C.
Jodowanie acetonu jest reakcją autokatalizowaną przez jony wodorowe, będące jednym z jej produktów:
Jest to reakcja dwustopniowa:
Etap I
Etap II
Reakcja autokatalityczna w swym okresie początkowym tzw. indukcyjnym przebiega bardzo powoli, i dopiero w miarę tworzenia się produktu, jej szybkość zaczyna wzrastać. Szybkość reakcji katalitycznej w okresie początkowym można zwiększyć, wprowadzając do układu pewną ilość produktu katalizującego reakcję.
Stała szybkości wyraża liczbowo szybkość reakcji, gdy stężenie każdego z substratów wynosi 1 mol/l. Przyjmuje się, że stała k jest niezależna od stężenia reagentów i czasu reakcji, natomiast zmienia się z temperaturą i zależy od rodzaju i stężenia katalizatorów.
W zależności od zewnętrznego rzędu reakcji chemicznej stała szybkości przyjmuje różne jednostki wg ogólnego wzoru:
3. Wyniki pomiarów i obliczenia:
I. 2 cm3 acetonu 20 cm3 HCl
t [min.] |
Vt[ml] |
x |
a-x |
b+x |
|
współczynnik k |
|
0 |
14,8 |
0 |
0,1082 |
0,0800 |
-0,3019 |
0 |
|
7 |
13,2 |
0,0064 |
0,1018 |
0,0864 |
-0,1640 |
0,1047 |
|
12 |
12,9 |
0,0076 |
0,1006 |
0,0876 |
-0,1383 |
0,0724 |
|
18 |
12,0 |
0,0112 |
0,0970 |
0,0912 |
-0,0616 |
0,0709 |
|
25 |
8,4 |
0,0256 |
0,0826 |
0,1056 |
0,2457 |
0,1164 |
|
30 |
6,8 |
0,0320 |
0,0762 |
0,1120 |
0,3852 |
0,1217 |
|
36 |
5,1 |
0,0388 |
0,0694 |
0,1188 |
0,5377 |
0,1239 |
|
41 |
3,8 |
0,0440 |
0,0642 |
0,1240 |
0,6584 |
0,1245 |
|
47 |
1,7 |
0,0524 |
0,0558 |
0,1324 |
0,8642 |
0,1318 |
II. 2 cm3 acetonu 30 cm3 HCl
t [min.] |
Vt[ml] |
x |
a-x |
b+x |
|
współczynnik k |
0 |
15,8 |
0 |
0,1082 |
0,1200 |
0,1036 |
0 |
5 |
15,1 |
0,0028 |
0,1054 |
0,1228 |
0,1529 |
0,0432 |
10 |
14,8 |
0,0040 |
0,1042 |
0,1240 |
0,1740 |
0,0309 |
15 |
14,3 |
0,0060 |
0,1022 |
0,1260 |
0,2094 |
0,0309 |
20 |
13,1 |
0,0108 |
0,0974 |
0,1308 |
0,2949 |
0,0419 |
26 |
12,5 |
0,0132 |
0,0950 |
0,1332 |
0,3380 |
0,0395 |
31 |
12,0 |
0,0152 |
0,0930 |
0,1352 |
0,3742 |
0,0383 |
Do obliczeń, których wyniki przedstawiłem powyżej w tabeli użyłem wzorów:
bII = 0,12 [mol/dm3]
Współczynnik kierunkowy prostej dla roztworu I i II wynosi odpowiednio a'1 = 0,02551 i a'2 = 0,008991.
Wyznaczam stałą szybkości reakcji (w temperaturze 25 oC) która wynika z zależności:
Roztwór I:
Roztwór II:
4. Wnioski:
Stała szybkości reakcji jest większa dla roztworu I (1,1355 dm3/mol*s), niż roztworu II (0,03940 dm3/mol*s). Zwiększenie stężenia jonów H+ w roztworze prowadzi do spowolnienia szybkości reakcji.
Niedokładność pomiaru mogła być spowodowana przez niewprawność w miareczkowaniu (niedokładne odmierzanie miareczkowanej objętości Na2S2O3,, oraz upływającego czasu).
Ponadto tak duża rozbieżność wyników między próbkami mogła być spowodowana tym, iż w początkowej fazie doświadczenia, niewyćwiczony w szybkim i dokładnym przestrzeganiu kolejnych punktów instrukcji, mogłem doprowadzić do zachwiania kinetyki reakcji - zbyt długo trzymając badaną próbkę poza termostatem.