Wstęp teoretyczny
Mangan ma zdolność do występowania na różnych stopniach utlenienia zaczynając od stopnia utlenienia +1 aż do stopnia utlenienia +7, wynikającego z obecności w jego atomach 7 elektronów walencyjnych. Dla manganu najtrwalszym stopniem utlenienia, szczególnie w środowisku kwaśnym, jest +2 stopień utlenienia. Na tym stopniu utlenienia występuje on w postaci prostych jonów manganawych Mn2+. Mangan i jego związki na +3 stopniu mają skłonność do dysproporcjonowania na związki o niższym czyli: +2 i wyższym +4. Sole manganu na +4 stopniu utlenienia mają w roztworach wodnych są bardzo nietrwałe. Natomiast dwutlenek manganu jest trwały i nierozpuszczalny. Związki manganu na stopniu utlenienia + 7 odznaczają się małą trwałością i dzięki temu mają własności utleniające.
Charakter tlenków manganu zmienia w miarę wzrostu stopnia utlenienia się z zasadowego na kwasowy. MnO i MnO3 są tlenkami zasadowymi, MnO2 wykazuje własności amfoteryczne, Mn2O7 — tylko kwasowe.
Chrom może występować na wszystkich dodatnich stopniach utlenienia od +1 do +6. Najtrwalszym stopniem utlenienia jest na +3. Związki zawierające chrom na stopniach utlenienia: +1, +4 i +5, są trwałe tylko w stanie stałym, w roztworach wodnych chrom (IV) i (V) ulega dysproporcjonowaniu na chrom (III) i (VI).
Na wyższych stopniach utlenienia tlenki na wykazują własności wyłącznie kwasowe. Własności zasadowe pojawiają się w miarę obniżania stopnia utlenienia. Wodorotlenek chromu (III) Cr(OH)3 jest amfoteryczny, wodorotlenek chromu (II) Cr(OH)2 — wyłącznie zasadowy.
8