Dedal i Ikar to bohaterowie jednego z najbardziej znanych mitów greckich. Dedal był wszechstronnym artystą, architektem, rzeźbiarzem, wynalazcą skomplikowanych mechanizmów. Pracował w Atenach i tam miał ucznia Talosa, który był tak uzdolniony, że wzbudziło to zazdrość mistrza. Pewnego dnia, gdy Talos, wzorując się na szczęce węża, wynalazł piłę, Dedal strącił go ze szczytu Akropolu. Gdy zbrodnia została wykryta, Dedal i jego syn Ikar zbiegli na wyspę Kretę, do króla Minosa; król zatrzymał u siebie Dedala jako architekta i rzeźbiarza. Dedal wybudował wtedy dla Minosa Labirynt, pałac o skomplikowanym układzie korytarzy, gdzie król zamknął potwora Minotaura. Potem, gdy Ariadna chciała ocalić bohatera, który przybył, by pokonać potwora, zwróciła się o pomoc do Dedala, a ten pokazał jej sposób ocalenia Tezeusza. Polecił jej, aby dała herosowi kłębek nici, który pozwoli mu, skoro będzie go rozwijał w miarę posuwania się krętymi korytarzami, powrócić tą samą drogą. Dedal bardzo tęsknił za rodzinnym miastem. Minos w obawie, aby genialny wynalazca go nie opuścił, zakazał mu jednak opuszczać Kretę. Wtedy pomysłowy Dedal sporządził dla siebie i Ikara skrzydła, które przymocował do ramion za pomocą wosku. Obaj wzbili się w powietrze. Przed tą podróżą Dedal pouczył chłopca, by nie leciał zbyt nisko, gdyż pióra nasiąkłyby wtedy wilgocią, ani zbyt wysoko, bo wosk mógłby się roztopić w promieniach słonecznych. Ikar jednak, pełen dumy, nie usłuchał rad ojca i wznosząc się coraz wyżej, tak bardzo zbliżył się do słońca, że wosk stopił się i śmiałek runął do morza, które od tego czasu nazywa się Morzem Ikaryjskim. Dedal zaś cały i zdrowy dotarł na Sycylię.
Dedal stanowi symbol rozsądku, wytrwałości w dążeniu do celu, zaś Ikar symbolizuje bohaterstwo,romantycznywzlotwbrewrozsądkowi.
Ikar jest szlachetnym idealistą, marzycielem, ale w konfrontacji z rzeczywistością przegrywa; okazał się "cukrzaną chmurką na lepkim patyku". Dedal jest uosobieniem trzeźwego spojrzenia na świat, zwycięstwa rozsądku nad marzeniem. Ikar zaś uosabia fascynację człowieka tym, co nieznane; chce zrealizować pragnie pokonania granic, które stawia człowiekowi natura. Z powyższych analiz jasno wynika, że upadek nie zawsze oznacza porażkę. Są jednak jednostki przeznaczone do wysokich lotów i upadków - wieczni idealiści, których życie jest realizacją marzeń. Są i tacy, których bohaterstwo jest ciche, skromne, nikt go nie zauważa racjonaliści, realizujący z uporem zadania dnia codziennego. Ci zawsze osiągają swój cel, ale być może rzadko marzą, a jeśli - ich marzenia nie są chyba tak kolorowe i fantastyczne jak marzenia idealistów.
|