Jeżeli chodzi o totalitaryzm faszystowski, a takim był faszyzm włoski i niemiecki, był wspaniale organizującym się ruchem paramilitarnym i ideologicznym. Były to idee, mimo że głupie i prymitywne, to chwytające za serce. Faszyzm był systemem politycznym. Faszyzmem nazywał się tylko ten ustrój, który był we Włoszech, któremu przewodził Mussolini, premier rządu włoskiego. Faszyzm niemiecki natomiast był narodowym socjalizmem, który był kontynuacją starych tradycji. Źródłem, z którego czerpał Hitler była ideologia romantyzmu wraz z hasłami narodu pozbawionego przestrzeni, narodu najlepszego, bo znajdującego się w sercu Europy, ale pozbawionego możliwości do życia, otoczonego przez wrogów, a więc spragnionego walki. Hitler mówił, że wroga trzeba zwalczyć, że wrogiem jest żyd, w którym płynie inna krew, który wyznaje inną religię, który jest brudasem, smoluchem i odpornym na asymilacyjne działania destruktorem, który zawsze przynosił szkodę Niemcom. Uważał, że wrogiem jest także komunista, socjaldemokrata, cygan. Z chwilą umacniania się Hitlera przy władzy coraz częściej pojawiało się identyfikowanie Żyda z komunistą; on miał cele identyczne, wymagał takiej samej polityki negacji, rozwiązania ostatecznego, jak zagłada Żyda. Nie trzeba było być Żydem, ani jakiejkolwiek innej narodowości, by być uznanym za wroga, bo to zależało od wodza. To on (wódz) decydował, kto jest wrogiem, a kto nim nie jest. Wódz domagał się posłuszeństwa i aktywnego działania obywateli. Jeżeli wódz ocenił, że poddany nie ma narodowosocjalistycznego instynktu przed wodzem, to należało go potraktować jako wroga. I obozem koncentracyjnym w III Rzeszy był obóz w Dachau, w którym siedzieli przede wszystkim wrogowie Hitlera- Niemcy, później dopiero obóz zapełniał się innymi więźniami. Hitler mówił, że: "wroga należy zwalczyć. Walka jest istotą życia, kto nie walczy, nie zasługuje na to, aby żyć". Ta dewiza Hitlera wzięta od Fryderyka Nietzsche, wybitnego filozofa przełomu stuleci była jego myślą przewodnią. Mówił też: "wroga należy szukać, jeżeli jest na miejscu należy go likwidować na miejscu, jeżeli jest daleko należy podejmować środki, które pozwolą go znaleźć tam, gdzie on jest. Obecność wroga wymaga walki, dopełnieniem walki jest wojna. Hitler od początku, jeszcze przed zdobyciem władzy, nie krył, że jego celem jest wojna. Drugą zasadą, która wtedy panowała, to dyktatura oraz to, że wódz jest jeden, mówiono też, że wódz jest jak Chrystus. Chrystus ma 12 apostołów, za wodzem III Rzeszy stoi cały naród. Samotny, jak Bóg, więcej niż Bóg, bo dysponujący władzą nad wielkim narodem. Te charyzmatyczne hasła wyrażały się w tym, że wódz nigdy nie chciał, by jego kompetencje były ściśle określone. Wokół wodza trwała zażarta walka pomocników. Kilka osób na najwyższym szczeblu zajmowało się wykonywaniem dyrektyw w polityce zagranicznej, kilka czuwało nad rozwiązaniem sprawy żydowskiej, itp. Hitler nie znosił ideologów, nie chciał by zasady narodowego socjalizmu były skodyfikowane, bo gdyby były, to można by było wodza oceniać, czy działa dobrze, czy źle, a wodza źle oceniać nie można. To był system, który wymagał kolaboracji, który wymagał na współpracy z wodzem i który wymaga, by mu wierzono. Hitler był wodzem charyzmatycznym, pokazywano go jako męża opatrznościowego, który wieńczy dzieło Niemiec. Hitler walczył z kościołem i religią, bo sam chciał w to miejsce stworzyć nową religię. Ta religia opierała się na instynkcie narodowosocjalistycznym. Hitler bardzo nisko cenił uczonych. Faszyzm, który był skrajną odmianą totalitaryzmu, był dla cywilizacji cofaniem się, był demonem zła reprezentowanym przez zbrodniczy system Hitlera. Niektórzy mówią, że faszyzm był reakcją na wydarzenia, które były rezultatem I wojny światowej, rozczarowania, pragnienia odwetu w narodzie, który liczył, że wojna przyniesie sukces i rozwiąże wszystkie niemieckie problemy. Tylko, że ci, którzy tak mówią, nie pamiętają, że były to akty antysemityzmu i wrogości wobec innych narodów. Faszyzm może się odrodzić, ale nie w dawnych formach, tylko w poszczególnych hasłach, które mają wielką siłę jak rasizm, antysemityzm, zasada wodzostwa, zasada nierówności ras. Historia ludzkości się zmienia, formy ustrojów gwarantują wolność i demokrację. Demokracja jest ustrojem gwarantującym wolność, równość i własność drugiego człowieka. Zabór własności łączy się z karą odpowiednią do wielkości popełnionego przestępstwa.