Rozdział-10, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne


ROZDZIAŁ 10

ZASADY ZABEZPIECZENIA WYKONYWANIA LOTÓW I SKOKÓW SPADOCHRONOWYCH

Strona celowo pozostawiona pusta

10. ZASADY ZABEZPIECZENIA WYKONYWANIA LOTÓW I SKOKÓW SPADOCHRONOWYCH

10.1 ZASADY ZABEZPIECZENIA TECHNICZNEGO

10.1.1 Zasady zabezpieczenia technicznego lotów / skoków spadochronowych są zawarte

w Instrukcji Zarządzania Obsługą Techniczną Aeroklubu Polskiego (wydanie 2004 rok).

10.2 WYPOSAŻENIE W SPADOCHRONY I SYSTEMY RATOWNICZE

10.2.1 Załoga statku powietrznego musi być wyposażona w spadochrony ratownicze podczas

wykonywania lotów: akrobacyj­nych, grupowych w szyku zwartym, próbnych

kontrolnych, holowanych i po­łączonych z wywożeniem skoczków spadochronowych lub dokonywaniem zrzutów, a ponadto załogi samolotów jednosilnikowych w lotach nocnych, załogi szybowców wykorzystujących wstępujące prądy powietrza lub startujących za samolotem lub śmigłowcem oraz załogi wszystkich balonów wolnych, jeżeli lot ma się odbywać na wysokości powyżej 300 m. nad terenem i w trakcie lotu mają być symulowane sytuacje awaryjne oraz w lotach doświadczalnych i połączonych z wyrzucaniem skoczków spadochronowych.

10.2.2 W przypadku, gdy dany statek powietrzny nie jest przystosowany konstrukcyjnie do wyposażenia załogi w spadochrony ratownicze (brak odpowiedniej konstrukcji foteli), załoga tego statku powietrznego nie musi być wyposażona w spadochrony ratownicze

w lotach o których mowa w p.10.2.1 o ile instrukcja użytkowania tego statku powietrznego dopuszcza wykonywanie tego rodzajów lotów.

      1. Przymusowy skok ze spadochronem należy wykonać wówczas, kiedy lądowanie statku powietrznego nie zapewnia bezpieczeństwa załodze i osobom znajdującym się na pokładzie. Jeżeli przed skokiem sytuacja na to pozwala, należy opuszcza­ny statek powietrzny tak zabezpieczyć, aby nie zagrażał on życiu i mieniu innych osób, np. przed opuszczeniem samolotu należy wyłączyć zapłon, instalację elektryczną, zamknąć dopływ paliwa, skierować tor lotu na tereny niezabudowane, zmniejszyć prędkość lotu i dopiero wykonać skok.

      1. Skoki przymusowe ze sterowanego statku powietrznego wieloosobowego wykonuje się po komendach dowódcy statku: "przygotować się do skoku” i „skok”, przy czym dowódca statku skacze jako ostatni. Dowódca statku może opuścić stero­wany statek powietrzny po wydaniu komendy: „skok”, mimo, że na statku pozostały jeszcze inne osoby, jeśli dalsze pozostawanie na statku grozi mu niebezpieczeństwem. Z niesterowalnego statku powietrznego należy wyskoczyć na komendę dowódcy statku: „skok”, przy czym dowódca statku skacze jednocześnie z pozostałymi osobami. Wszystkie osoby wyposażone w spadochrony muszą być pouczone przed lotem o sposobie ­użycia spadochronu.

    1. ZASADY ZABEZPIECZENIA METEOROLOGICZNEGO

10.3.1 OKREŚLENIE DOKUMENTÓW I INFORMACJI NIEZBĘDNYCH

10.3.1.1 Dowódca statku powietrznego, na którym ma być wykonany lot, obowiązany jest osobiście zapoznać się z dostępnymi mu informacjami meteorologicznymi

dotyczącymi zamierzonego lotu.

10.3.1.2 Przygotowanie do lotu poza rejon miejsca startu oraz każdego lotu który ma być

wykonywany według przepisów IFR, musi zawierać:

10.3.1.3 Dowódca statku powietrznego nie powinien podjąć decyzji, co do wykonania lotu,

jeżeli nie otrzymał kompletnych informacji meteorologicznych, niezbędnych dla

określenia czy warunki meteorologiczne w rejonie lub na trasie lotu oraz na lotnisku startu, lądowania i zapasowym, (jeżeli zostało wyznaczone) będą w odpowiednim czasie równe lub korzystniejsze od obowiązujących jego minimalnych warunków meteorologicznych oraz ograniczeń meteorologicznych związanych z wyposażeniem nawigacyjno - pilotażowym statku powietrznego i minimami danego lotniska.

        1. W skład tych informacji meteorologicznych mogą wchodzić:

- informacja o aktualnej sytuacji meteorologicznej i prognozie dla lotniska startu
i lądowania (METAR; TAF i informacja tekstowa);
- prognoza meteorologiczna na trasę lotu lub przelotu nawigacyjnego (mapy

SIGNIFICANT lub prognoza tekstowa);
- konsultacja w Lotniskowym Biurze Meteorologicznym lub Biurze Prognoz Lotniczych.

Dla lotów i przelotów wykonywanych w promieniu 60 km od miejsca startu i o ile lot odbywa się jako lot VFR wystarczy zapoznać się z aktualną sytuacją i prognozą meteorologiczną dla rejonu lotniska startu. W przypadku przelotów wykonywanych na szybowcach rodzaj niezbędnych informacji meteorologicznych określa kierownik lotów.

      1. PRZEKAZYWANIE INFORMACJI O NAPOTKANYCH W CZASIE LOTU GROŹNYCH ZJAWISK DLA LOTNICTWA

        1. Dowódca statku powietrznego obowiązany jest podać niezwłocznie do organu

służby ruchu lotniczego, z którym utrzymuje łączność w czasie lotu a w razie braku łączności, niezwłocznie po wylądowaniu, meldunek o napotkanych w czasie lotu groźnych dla lotnictwa zjawiskach pogody i o ich natężeniu.

    1. ZASADY ŁACZNOŚCI RADIOWEJ

10.4.1 PROWADZENIE KORESPONDENCJI W LOCIE

10.4.1.1 Łączność radiowa musi być prowadzona zgodnie z przepisami w sprawie łączności radiowej bez względu na rodzaj, typ, masę i przeznaczenie statku powietrznego.

10.4.1.2 Na statku powietrznym wykonującym lot kontrolowany pilot ma obowiązek

utrzymywać stały nasłuch na właściwej częstotliwości radiowej i w razie potrzeby powinna być prowadzona dwukierunkowa łączność z właściwym organem kontroli ruchu lotniczego.

10.4.1.3 W przestrzeni niekontrolowanej klasy G nie jest wymagane utrzymywanie

dwustronnej łączności radiowej za wyjątkiem następujących przypadków:

10.4.1.4 Piloci statków powietrznych wykonujących lot niekontrolowany powinni

kontaktować się na odpowiedniej częstotliwości z odpowiednim dla rejonu wykonywanego lotu organem Służby Informacji Powietrznej (FIS).

10.4.1.5 Każde urządzenie radiowe używane w Aeroklubie Polskim musi posiadać

pozwolenie wydane przez Urząd Regulacji Telekomunikacji wraz z przydzielonymi częstotliwościami pracy i znakiem wywoławczym. Radiostacją lotniczą lub radiostacją statku powietrznego może posługiwać się tylko osoba będąca członkiem personelu lotniczego lub uprawniona do kierowania lotami, posiadająca świadectwo operatora urządzeń radiowych w służbie radiokomunikacyjnej lotniczej wydane przez Urząd Regulacji Telekomunikacji, lub osoba szkolona zgodnie z programami szkolenia lotniczego, które zawierającą w swej treści minimalny zakres wiadomości wymaganych przy ubieganiu się o wydanie świadectwa operatora radiotelefonisty. Do czasu otrzymania świadectwa korzystanie z urządzeń radiowych może odbywać się wyłącznie na warunkach odbywania praktyki pod nadzorem instruktora lub innej osoby posiadającej świadectwo operatora radiotelefonisty.

10.4.1.6 Zakres wymogów egzaminacyjnych na świadectwo operatora urządzeń radiowych

w służbie radiokomunikacji lotniczej zawiera załącznik nr 4 do Rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 28 maja 2001 roku w sprawie świadectw operatora urządzeń radiowych.

10.4.1.7 Nadzór nad łącznością radiową w Aeroklubie sprawuje Szef Wyszkolenia. Może on wyznaczyć instruktora lotniczego posiadającego odpowiednie kwalifikacje do

nauczania prawidłowej frazeologii lotniczej i dbania o przestrzeganie dyscypliny

łączności. Szef Wyszkolenia Aeroklubu powinien wyciągać konsekwencje

organizacyjne i dyscyplinarne w stosunku do osób nie przestrzegających ustalonych

zasad prowadzenia korespondencji radiowej.

10.4.1.8 Wiadomość odebrana nawet przypadkowo, lecz nie adresowana do danej radiostacji,

nie może być wykorzystana do innych celów niż była przeznaczona, a dalsze jej przekazywanie jest karalne. Niezależnie od tajemnicy korespondencji, osobę posługującą się radiotelefonem obowiązuje przestrzeganie tajemnicy państwowej.

10.4.2 ZASADY POSTĘPOWANIA W PRZYPADKU UTRATY ŁĄCZNOŚCI

10.4.2.1 Za wyjątkiem sytuacji przewidzianych w punkcie 10.5.2, statek powietrzny

wykonujący lot kontrolowany w warunkach VMC, który utracił łączność powinien:

a) na transponderze ustawić kod 7600;

b) kontynuować lot w warunkach VMC;

c) lądować na najbliższym odpowiednim lotnisku; i

  1. poinformować o swoim przylocie właściwy organ ATS przy pomocy

najszybszego środka łączności.

        1. Statek powietrzny wykonujący lot kontrolowany IFR, który utracił łączność

w warunkach IMC, lub gdy kontynuowanie lotu nie jest możliwe, zgodnie

z punktem 10.5.1 - powinien:

a) ustawić na transponderze kod 7600;

  1. utrzymywać w przeciągu 7 minut ostatnio przydzieloną prędkość i poziom lub minimalną wysokość bezwzględną lotu, gdy minimalna wysokość bezwzględna lotu jest większa od ostatnio przydzielonego poziomu. Ten 7-minutowy okres rozpoczyna się:

    1. jeśli statek powietrzny wykonuje lot po trasie bez obowiązkowych punktów

meldowania lub otrzymał instrukcje o nieprzekazywaniu meldunków pozycyjnych:

    1. jeśli statek powietrzny wykonuje lot po trasie z obowiązkowymi punktami meldowania i nie otrzymał instrukcji o nieprzekazywaniu meldunków pozycyjnych:

w zależności od tego co miało miejsce wcześniej.

  1. następnie dostosowuje poziom i prędkość zgodnie z dostarczonym planem lotu.

  1. jeśli statek powietrzny wektorowany jest za pomocą radaru lub wykonuje lot z bocznym przesunięciem wg RNAV bez określenia granicy, to wówczas statek powietrzny powinien kontynuować lot po najbardziej prostym torze lotu w kierunku trasy wymienionej w bieżącym planie dla wyjścia na tę trasę nie później niż na kolejny znaczący punkt, uwzględniając stosowaną minimalną bezwzględną wysokość lotu.

Uwaga - Odnośnie trasy, na której ma być wykonywany lot lub czasu rozpoczęcia zniżania do lotniska przylotu, wykorzystuje się bieżący plan lotu, którym jest plan lotu zawierający zmiany, jeśli mają one miejsce, powstałe w wyniku wydawania kolejnych zezwoleń.

  1. zgodnie z bieżącym planem lotu wykonuje lot po trasie do określonej pomocy nawigacyjnej lotniska docelowego i gdy jest to wymagane dla zapewnienia zgodności z 10.4.2.2 f), wykonuje manewr oczekiwania nad tą pomocą do czasu rozpoczęcia zniżania;

  1. rozpoczyna zniżanie od danej pomocy nawigacyjnej wymienionej w 10.4.2.2 e) w przewidywanym czasie podejścia odebranym i potwierdzonym w czasie ostatniego nawiązania łączności, lub możliwie najbliżej tego czasu, lub jeśli przewidywanego czasu nie odebrano i nie potwierdzono w przewidywanym czasie przylotu wynikającym z bieżącego planu lotu lub możliwie najbliżej tego czasu;

  1. wykonać normalną procedurę podejścia według wskazań przyrządów określoną dla wyznaczonej pomocy nawigacyjnej; i

  1. lądować, jeśli to możliwe, w przeciągu 30 minut p przewidywanym czasie przylotu określonym w 10.4.2.2 f) lub ostatnim potwierdzonym przewidywanym czasie podejścia, w zależności od tego, który z nich ma miejsce później.

      1. ZASADY INFORMOWANIA O ZAISTNIAŁYCH ZDARZENIACH I NIEPRAWIDŁOWOŚCIACH

10.4.3.1 Dowódca statku powietrznego obowiązany jest niezwłocznie powiadomić organ

służby ruchu lotniczego z którym utrzymuje łączność w czasie lotu a w razie braku łączności niezwłocznie po wylądowaniu:

Meldunki te powinny zawierać wszystkie szczegółowe dane, które mogą dotyczyć bezpieczeństwa innych statków powietrznych, bezpieczeństwa życia ludzkiego i mienia oraz czasu i miejsca wydarzenia.

    1. ZASADY PRZEKAZYWANIA STATKÓW POWIETRZNYCH

10.5.1 Zasady przekazywania statków powietrznych przez personel techniczny pilotom

w celu wykonywania lotów są zawarte w Instrukcji Zarządzania Obsługą Techniczną Aeroklubu Polskiego (wydanie z 2004 roku).

    1. ZASADY ZABEZPIECZENIA PORZĄDKU PUBLICZNEGO

10.6.1 W przypadku zaistnienia zakłócenia porządku publicznego Kierownik Lotów /

Skoków powinien zastosować wszelkie dostępne środki w celu przywrócenia porządku na starcie z użyciem środków przymusu włącznie. W przypadkach, gdy zaistniała sytuacja zagrażałaby bezpieczeństwu wykonywanych lotów / skoków, należy wstrzymać ich wykonywanie, jednocześnie zapewniając bezpieczeństwo statkom powietrznym i ich załogom będącym w trakcie wykonywania lotu / skoku.

Miejsce celowo pozostawione puste

Rozdział 10

INSTRUKCJA WYKONYWANIA

LOTÓW i SKOKÓW

AEROKLUBU POLSKIEGO

Aeroklub Polski

Aeroklub Polski

INSTRUKCJA WYKONYWANIA

LOTÓW i SKOKÓW

AEROKLUBU POLSKIEGO

Rozdział 10

10 - 8

ZASADY ZABEZPIECZENIA WYKONYWANIA LOTÓW I SKOKÓW SPADOCHRONOWYCH

Wydanie z 25.04.2004 r.

Zmiana Nr: 0

Wydanie z 25.04.2004 r.

Zmiana Nr: 0

ZASADY ZABEZPIECZENIA WYKONYWANIA LOTÓW I SKOKÓW SPADOCHRONOWYCH

10 - 7



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Rozdział-17-propagandowe i inne, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Rozdział-13-Motoszybowce, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Rozdział-5, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Rozdział-4, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Rozdział-2, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Rozdział-3, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Rozdział-18-pokazy, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Rozdział-16-zawody, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Rozdział-8, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Rozdział-7, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Rozdział-6, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Rozdział-17-propagandowe i inne, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Loty szybowcowe, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
BIHL, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Loty samolotowe, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Skoki spahr, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Strona IWL-2004, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Administrowanie Instrukcją, Szkolenie Szybowcowe, Procedury operacyjne
Mech lotu szybowców ROZDZI-VIII-X, Szkolenie Szybowcowe, Zasady Lotu

więcej podobnych podstron