ROZDZIAŁ 10
ZASADY ZABEZPIECZENIA WYKONYWANIA LOTÓW I SKOKÓW SPADOCHRONOWYCH
Strona celowo pozostawiona pusta
10. ZASADY ZABEZPIECZENIA WYKONYWANIA LOTÓW I SKOKÓW SPADOCHRONOWYCH
10.1 ZASADY ZABEZPIECZENIA TECHNICZNEGO
10.1.1 Zasady zabezpieczenia technicznego lotów / skoków spadochronowych są zawarte
w Instrukcji Zarządzania Obsługą Techniczną Aeroklubu Polskiego (wydanie 2004 rok).
10.2 WYPOSAŻENIE W SPADOCHRONY I SYSTEMY RATOWNICZE
10.2.1 Załoga statku powietrznego musi być wyposażona w spadochrony ratownicze podczas
wykonywania lotów: akrobacyjnych, grupowych w szyku zwartym, próbnych
kontrolnych, holowanych i połączonych z wywożeniem skoczków spadochronowych lub dokonywaniem zrzutów, a ponadto załogi samolotów jednosilnikowych w lotach nocnych, załogi szybowców wykorzystujących wstępujące prądy powietrza lub startujących za samolotem lub śmigłowcem oraz załogi wszystkich balonów wolnych, jeżeli lot ma się odbywać na wysokości powyżej 300 m. nad terenem i w trakcie lotu mają być symulowane sytuacje awaryjne oraz w lotach doświadczalnych i połączonych z wyrzucaniem skoczków spadochronowych.
10.2.2 W przypadku, gdy dany statek powietrzny nie jest przystosowany konstrukcyjnie do wyposażenia załogi w spadochrony ratownicze (brak odpowiedniej konstrukcji foteli), załoga tego statku powietrznego nie musi być wyposażona w spadochrony ratownicze
w lotach o których mowa w p.10.2.1 o ile instrukcja użytkowania tego statku powietrznego dopuszcza wykonywanie tego rodzajów lotów.
Przymusowy skok ze spadochronem należy wykonać wówczas, kiedy lądowanie statku powietrznego nie zapewnia bezpieczeństwa załodze i osobom znajdującym się na pokładzie. Jeżeli przed skokiem sytuacja na to pozwala, należy opuszczany statek powietrzny tak zabezpieczyć, aby nie zagrażał on życiu i mieniu innych osób, np. przed opuszczeniem samolotu należy wyłączyć zapłon, instalację elektryczną, zamknąć dopływ paliwa, skierować tor lotu na tereny niezabudowane, zmniejszyć prędkość lotu i dopiero wykonać skok.
Skoki przymusowe ze sterowanego statku powietrznego wieloosobowego wykonuje się po komendach dowódcy statku: "przygotować się do skoku” i „skok”, przy czym dowódca statku skacze jako ostatni. Dowódca statku może opuścić sterowany statek powietrzny po wydaniu komendy: „skok”, mimo, że na statku pozostały jeszcze inne osoby, jeśli dalsze pozostawanie na statku grozi mu niebezpieczeństwem. Z niesterowalnego statku powietrznego należy wyskoczyć na komendę dowódcy statku: „skok”, przy czym dowódca statku skacze jednocześnie z pozostałymi osobami. Wszystkie osoby wyposażone w spadochrony muszą być pouczone przed lotem o sposobie użycia spadochronu.
ZASADY ZABEZPIECZENIA METEOROLOGICZNEGO
10.3.1 OKREŚLENIE DOKUMENTÓW I INFORMACJI NIEZBĘDNYCH
10.3.1.1 Dowódca statku powietrznego, na którym ma być wykonany lot, obowiązany jest osobiście zapoznać się z dostępnymi mu informacjami meteorologicznymi
dotyczącymi zamierzonego lotu.
10.3.1.2 Przygotowanie do lotu poza rejon miejsca startu oraz każdego lotu który ma być
wykonywany według przepisów IFR, musi zawierać:
przestudiowanie komunikatów meteorologicznych oraz prognoz;
zaplanowanie odpowiednich działań na okoliczność jeżeli lot nie będzie mógł być wykonany jak zaplanowano wskutek warunków atmosferycznych.
10.3.1.3 Dowódca statku powietrznego nie powinien podjąć decyzji, co do wykonania lotu,
jeżeli nie otrzymał kompletnych informacji meteorologicznych, niezbędnych dla
określenia czy warunki meteorologiczne w rejonie lub na trasie lotu oraz na lotnisku startu, lądowania i zapasowym, (jeżeli zostało wyznaczone) będą w odpowiednim czasie równe lub korzystniejsze od obowiązujących jego minimalnych warunków meteorologicznych oraz ograniczeń meteorologicznych związanych z wyposażeniem nawigacyjno - pilotażowym statku powietrznego i minimami danego lotniska.
W skład tych informacji meteorologicznych mogą wchodzić:
- informacja o aktualnej sytuacji meteorologicznej i prognozie dla lotniska startu
i lądowania (METAR; TAF i informacja tekstowa);
- prognoza meteorologiczna na trasę lotu lub przelotu nawigacyjnego (mapy
SIGNIFICANT lub prognoza tekstowa);
- konsultacja w Lotniskowym Biurze Meteorologicznym lub Biurze Prognoz Lotniczych.
Dla lotów i przelotów wykonywanych w promieniu 60 km od miejsca startu i o ile lot odbywa się jako lot VFR wystarczy zapoznać się z aktualną sytuacją i prognozą meteorologiczną dla rejonu lotniska startu. W przypadku przelotów wykonywanych na szybowcach rodzaj niezbędnych informacji meteorologicznych określa kierownik lotów.
PRZEKAZYWANIE INFORMACJI O NAPOTKANYCH W CZASIE LOTU GROŹNYCH ZJAWISK DLA LOTNICTWA
Dowódca statku powietrznego obowiązany jest podać niezwłocznie do organu
służby ruchu lotniczego, z którym utrzymuje łączność w czasie lotu a w razie braku łączności, niezwłocznie po wylądowaniu, meldunek o napotkanych w czasie lotu groźnych dla lotnictwa zjawiskach pogody i o ich natężeniu.
ZASADY ŁACZNOŚCI RADIOWEJ
10.4.1 PROWADZENIE KORESPONDENCJI W LOCIE
10.4.1.1 Łączność radiowa musi być prowadzona zgodnie z przepisami w sprawie łączności radiowej bez względu na rodzaj, typ, masę i przeznaczenie statku powietrznego.
10.4.1.2 Na statku powietrznym wykonującym lot kontrolowany pilot ma obowiązek
utrzymywać stały nasłuch na właściwej częstotliwości radiowej i w razie potrzeby powinna być prowadzona dwukierunkowa łączność z właściwym organem kontroli ruchu lotniczego.
10.4.1.3 W przestrzeni niekontrolowanej klasy G nie jest wymagane utrzymywanie
dwustronnej łączności radiowej za wyjątkiem następujących przypadków:
w lotach, dla których ma być zapewniona służba informacji powietrznej lub alarmowa;
w strefach RMZ opublikowanych w AIP Polska;
przed wlotem do stref ATZ, MATZ, TRA.
10.4.1.4 Piloci statków powietrznych wykonujących lot niekontrolowany powinni
kontaktować się na odpowiedniej częstotliwości z odpowiednim dla rejonu wykonywanego lotu organem Służby Informacji Powietrznej (FIS).
10.4.1.5 Każde urządzenie radiowe używane w Aeroklubie Polskim musi posiadać
pozwolenie wydane przez Urząd Regulacji Telekomunikacji wraz z przydzielonymi częstotliwościami pracy i znakiem wywoławczym. Radiostacją lotniczą lub radiostacją statku powietrznego może posługiwać się tylko osoba będąca członkiem personelu lotniczego lub uprawniona do kierowania lotami, posiadająca świadectwo operatora urządzeń radiowych w służbie radiokomunikacyjnej lotniczej wydane przez Urząd Regulacji Telekomunikacji, lub osoba szkolona zgodnie z programami szkolenia lotniczego, które zawierającą w swej treści minimalny zakres wiadomości wymaganych przy ubieganiu się o wydanie świadectwa operatora radiotelefonisty. Do czasu otrzymania świadectwa korzystanie z urządzeń radiowych może odbywać się wyłącznie na warunkach odbywania praktyki pod nadzorem instruktora lub innej osoby posiadającej świadectwo operatora radiotelefonisty.
10.4.1.6 Zakres wymogów egzaminacyjnych na świadectwo operatora urządzeń radiowych
w służbie radiokomunikacji lotniczej zawiera załącznik nr 4 do Rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 28 maja 2001 roku w sprawie świadectw operatora urządzeń radiowych.
10.4.1.7 Nadzór nad łącznością radiową w Aeroklubie sprawuje Szef Wyszkolenia. Może on wyznaczyć instruktora lotniczego posiadającego odpowiednie kwalifikacje do
nauczania prawidłowej frazeologii lotniczej i dbania o przestrzeganie dyscypliny
łączności. Szef Wyszkolenia Aeroklubu powinien wyciągać konsekwencje
organizacyjne i dyscyplinarne w stosunku do osób nie przestrzegających ustalonych
zasad prowadzenia korespondencji radiowej.
10.4.1.8 Wiadomość odebrana nawet przypadkowo, lecz nie adresowana do danej radiostacji,
nie może być wykorzystana do innych celów niż była przeznaczona, a dalsze jej przekazywanie jest karalne. Niezależnie od tajemnicy korespondencji, osobę posługującą się radiotelefonem obowiązuje przestrzeganie tajemnicy państwowej.
10.4.2 ZASADY POSTĘPOWANIA W PRZYPADKU UTRATY ŁĄCZNOŚCI
10.4.2.1 Za wyjątkiem sytuacji przewidzianych w punkcie 10.5.2, statek powietrzny
wykonujący lot kontrolowany w warunkach VMC, który utracił łączność powinien:
a) na transponderze ustawić kod 7600;
b) kontynuować lot w warunkach VMC;
c) lądować na najbliższym odpowiednim lotnisku; i
poinformować o swoim przylocie właściwy organ ATS przy pomocy
najszybszego środka łączności.
Statek powietrzny wykonujący lot kontrolowany IFR, który utracił łączność
w warunkach IMC, lub gdy kontynuowanie lotu nie jest możliwe, zgodnie
z punktem 10.5.1 - powinien:
a) ustawić na transponderze kod 7600;
utrzymywać w przeciągu 7 minut ostatnio przydzieloną prędkość i poziom lub minimalną wysokość bezwzględną lotu, gdy minimalna wysokość bezwzględna lotu jest większa od ostatnio przydzielonego poziomu. Ten 7-minutowy okres rozpoczyna się:
jeśli statek powietrzny wykonuje lot po trasie bez obowiązkowych punktów
meldowania lub otrzymał instrukcje o nieprzekazywaniu meldunków pozycyjnych:
w czasie osiągnięcia ostatniego przydzielonego poziomu lub minimalnej wysokości bezwzględnej lotu, lub
w czasie ustawienia na transponderze kodu 7600, w zależności od tego co miało miejsce później; lub
jeśli statek powietrzny wykonuje lot po trasie z obowiązkowymi punktami meldowania i nie otrzymał instrukcji o nieprzekazywaniu meldunków pozycyjnych:
w czasie osiągnięcia ostatnio przydzielonego poziomu lub minimalnej wysokości bezwzględnej lotu, lub
wcześniej został przekazany przez pilota przewidywany czas wyjścia na dany obowiązkowy punkt meldowania, lub
w czasie gdy brak jest meldunku o pozycji statku powietrznego nad obowiązkowym punktem meldowania,
w zależności od tego co miało miejsce wcześniej.
następnie dostosowuje poziom i prędkość zgodnie z dostarczonym planem lotu.
jeśli statek powietrzny wektorowany jest za pomocą radaru lub wykonuje lot z bocznym przesunięciem wg RNAV bez określenia granicy, to wówczas statek powietrzny powinien kontynuować lot po najbardziej prostym torze lotu w kierunku trasy wymienionej w bieżącym planie dla wyjścia na tę trasę nie później niż na kolejny znaczący punkt, uwzględniając stosowaną minimalną bezwzględną wysokość lotu.
Uwaga - Odnośnie trasy, na której ma być wykonywany lot lub czasu rozpoczęcia zniżania do lotniska przylotu, wykorzystuje się bieżący plan lotu, którym jest plan lotu zawierający zmiany, jeśli mają one miejsce, powstałe w wyniku wydawania kolejnych zezwoleń.
zgodnie z bieżącym planem lotu wykonuje lot po trasie do określonej pomocy nawigacyjnej lotniska docelowego i gdy jest to wymagane dla zapewnienia zgodności z 10.4.2.2 f), wykonuje manewr oczekiwania nad tą pomocą do czasu rozpoczęcia zniżania;
rozpoczyna zniżanie od danej pomocy nawigacyjnej wymienionej w 10.4.2.2 e) w przewidywanym czasie podejścia odebranym i potwierdzonym w czasie ostatniego nawiązania łączności, lub możliwie najbliżej tego czasu, lub jeśli przewidywanego czasu nie odebrano i nie potwierdzono w przewidywanym czasie przylotu wynikającym z bieżącego planu lotu lub możliwie najbliżej tego czasu;
wykonać normalną procedurę podejścia według wskazań przyrządów określoną dla wyznaczonej pomocy nawigacyjnej; i
lądować, jeśli to możliwe, w przeciągu 30 minut p przewidywanym czasie przylotu określonym w 10.4.2.2 f) lub ostatnim potwierdzonym przewidywanym czasie podejścia, w zależności od tego, który z nich ma miejsce później.
ZASADY INFORMOWANIA O ZAISTNIAŁYCH ZDARZENIACH I NIEPRAWIDŁOWOŚCIACH
10.4.3.1 Dowódca statku powietrznego obowiązany jest niezwłocznie powiadomić organ
służby ruchu lotniczego z którym utrzymuje łączność w czasie lotu a w razie braku łączności niezwłocznie po wylądowaniu:
o niebezpiecznych warunkach lotu innych niż meteorologiczne, napotkanych na trasie lotu;
o zauważonym wypadku lotniczym;
o zauważonym na trasie lotu wydarzeniu, zagrażającemu życiu ludzkiemu lub mieniu.
Meldunki te powinny zawierać wszystkie szczegółowe dane, które mogą dotyczyć bezpieczeństwa innych statków powietrznych, bezpieczeństwa życia ludzkiego i mienia oraz czasu i miejsca wydarzenia.
ZASADY PRZEKAZYWANIA STATKÓW POWIETRZNYCH
10.5.1 Zasady przekazywania statków powietrznych przez personel techniczny pilotom
w celu wykonywania lotów są zawarte w Instrukcji Zarządzania Obsługą Techniczną Aeroklubu Polskiego (wydanie z 2004 roku).
ZASADY ZABEZPIECZENIA PORZĄDKU PUBLICZNEGO
10.6.1 W przypadku zaistnienia zakłócenia porządku publicznego Kierownik Lotów /
Skoków powinien zastosować wszelkie dostępne środki w celu przywrócenia porządku na starcie z użyciem środków przymusu włącznie. W przypadkach, gdy zaistniała sytuacja zagrażałaby bezpieczeństwu wykonywanych lotów / skoków, należy wstrzymać ich wykonywanie, jednocześnie zapewniając bezpieczeństwo statkom powietrznym i ich załogom będącym w trakcie wykonywania lotu / skoku.
Miejsce celowo pozostawione puste
Rozdział 10 |
INSTRUKCJA WYKONYWANIA LOTÓW i SKOKÓW AEROKLUBU POLSKIEGO |
Aeroklub Polski |
Aeroklub Polski |
INSTRUKCJA WYKONYWANIA LOTÓW i SKOKÓW AEROKLUBU POLSKIEGO |
Rozdział 10 |
10 - 8 |
ZASADY ZABEZPIECZENIA WYKONYWANIA LOTÓW I SKOKÓW SPADOCHRONOWYCH |
Wydanie z 25.04.2004 r. Zmiana Nr: 0 |
Wydanie z 25.04.2004 r. Zmiana Nr: 0 |
ZASADY ZABEZPIECZENIA WYKONYWANIA LOTÓW I SKOKÓW SPADOCHRONOWYCH |
10 - 7 |