8000


BADANIA

BILIRUBINA organiczny związek chemiczny powstały w wyniku rozpadu hemu uwolnionego wcześniej z hemoglobiny w śledzionie, wątrobie lub szpiku kostnym w procesie niszczenia czerwonych ciałek krwi. Bilirubina powstaje na skutek degradacji części porfirynowej hemu (część białkowa - globina - degradowana jest do pojedynczych aminokwasów, atom żelaza zostaje włączony do ogólnej puli żelaza organizmu, a hem ulega przekształceniu w linearną cząsteczkę - biliwerdynę, redukowaną z kolei do bilirubiny). Zwiększenie stężenia bilirubiny w osoczu określa się jako hiperbilirubinemię. Hiperbilirubinemia może być spowodowana zwiększonym wytwarzaniem bilirubiny lub też niezdolnością wydzielania bilirubiny powstającej w prawidłowych ilościach przez uszkodzoną wątrobę. Prawidłowy poziom bilirubiny całkowitej w surowicy krwi człowieka wynosi 0,3-1,0 mg/dl lub 5,1-17,0 μmol/l. Po przekroczeniu stężenia 2-2,5 mg/100 ml krwi, bilirubina dyfunduje do tkanek, powodując ich zażółcenie (żółtaczka).

KREATYNINA (z gr. kreas - mięso, nazwa systematyczna: 2-imino-1-metyloimidazolidyn-4-on) organiczny związek chemiczny, pochodna kreatyny. Jest bezwodnikiem kreatyny, występuje w krwi i moczu. Stanowi produkt metabolizmu, jest wydalana z organizmu przez nerki z moczem stanowiąc oprócz mocznika jeden z głównych związków azotowych. Powstaje w organizmie w wyniku nieenzymatycznego rozpadu fosforanu kreatyny. Ilość wydalanej w ciągu doby kreatyniny zależy od masy mięśni i jest charakterystyczna dla danego organizmu. Średnio z moczem wydala się ok. 14-26 mg kreatyniny na kilogram masy ciała. W praktyce medycznej kreatynina jest jednym z markerów biochemicznych pozwalającym monitorować stan nerek.

KWAS MOCZOWY (2,6,8-trioksypuryna) - organiczny związek chemiczny, pochodna puryny. Tworzy białe kryształy trudno rozpuszczalne w wodzie. Kryształy kwasu moczowego w temperaturze 400 °C rozkładają się, wydzielając cyjanowodór. Łatwo ulega tautomerii keto-enolowej. Około 75% kwasu moczowego jest wydalane z moczem, 25% przechodzi do przewodu pokarmowego i jest rozkładane przez bakterie jelitowe. Stężenie kwasu moczowego we krwi osób zdrowych wynosi 150-475 µmol/l (25-80 mg/l). Z moczem wydala się średnio 500 mg kwasu moczowego w ciągu doby w postaci wolnej lub w formie soli (zależnie od pH moczu). Kwas moczowy jest trudno rozpuszczalny w wodzie i w środowisku kwaśnym może odkładać się w stawach powodując dnę moczanową i w nerkach tworząc kamienie moczanowe. W środowisku zasadowym tworzy łatwo rozpuszczalne moczany.

Białko C-reaktywne, w skrócie CRP (ang. C Reactive Protein) - białko należące do tzw. białek ostrej fazy. Wytwarzane głównie w wątrobie i komórkach tłuszczowych. Białko C-reaktywne bierze udział w odpowiedzi immunologicznej, ponieważ ułatwia wiązanie dopełniacza, ułatwiając tym samym opsonizację i fagocytozę czynnika infekcyjnego oraz moduluje funkcję granulocytów i monocytów. Podwyższone stężenie CRP we krwi występuje w stanach zapalnych, wykazując dużą dynamikę zmian stężenia. Może zwiększać się także w przebiegu urazów, zawału serca, chorób nowotworowych. Na CRP mają także wpływ choroby przewlekłe, masa ciała, wiek, rasa, palenie tytoniu i stosowane leki. Stężenie CRP we krwi zdrowego człowieka zwykle nie przekracza 5 mg/l (najczęściej 0,1-3,0 mg/l), ale w ciągu 24-48 godzin może zwiększyć się nawet 1000-krotnie. Uznaje się, że stężenie powyżej 10 mg/l mocno przemawia za obecnością stanu zapalnego o różnej etiologii. U osób z chorobami nowotworowymi stężenie CRP może osiągać wartości trójcyfrowe, ale największe wartości obserwuje się w zakażeniach bakteriami Gram-ujemnymi, po dużych urazach lub operacjach (ponad 500 mg/l). Oznaczenie stężenia CRP wykorzystuje się w monitorowaniu przebiegu chorób zapalnych, reumatycznych oraz niektórych nowotworów, ponadto służy do oceny ryzyka incydentów sercowo-naczyniowych[2].

ALBUMINA - białko rozpuszczalne w wodzie, obecne w osoczu krwi, produkowane przez wątrobę (zarówno hepatocyty, jak i komórki Browicza-Kupfera). Jest głównym białkiem występującym w osoczu, stanowi 60% wszystkich zawartych w nim białek. Można je znaleźć również w mleku i białku jaja kurzego. Charakteryzują się około 20-dniowym okresem półtrwania. Albuminy należą do małych białek, mają masę od 20-60 kDa, są hydrofilowe i dzięki przewadze aminokwasów kwaśnych posiadają ładunek ujemny co zapobiega przedostawaniu się tego białka z krwi do moczu. Albuminy pełnią kluczową rolę w utrzymaniu ciśnienia onkotycznego niezbędnego do zachowania prawidłowych proporcji między ilością wody zawartą we krwi, a ilością wody w płynach tkankowych. Rolą albumin jest także działanie buforujące pH, transport niektórych hormonów, leków, kwasów tłuszczowych i barwników żółciowych oraz wiązanie i transport dwutlenku węgla. U każdego człowieka występuje 1 rodzaj albuminy, bardzo rzadko wątroba produkuje 2 rodzaje tego białka (bisalbuminemia) lub nie produkuje go w ogóle (analbuminemia - powoduje obrzęki, niskie ciśnienie krwi). Naruszenie poziomu albumin w osoczu zakłóca wszystkie procesy związane z filtracją i przenikaniem wody przez ściany naczyń krwionośnych, takie jak powstawanie moczu, płynu zewnątrzkomórkowego i chłonki. Prawidłowy poziom albuminy u człowieka wynosi 35-50 mg/ml krwi (dla dzieci poniżej 3 roku życia 25-55 mg/ml). Albuminy często stosuje się w leczeniu oparzeń. Typowe leczenie poparzenia trzeciego stopnia (30-50% powierzchni ciała) wymaga 600 gramów albumin.

Przeciwciała przeciwtarczycowe - to przeciwciała skierowane przeciwko składnikom gruczołu tarczowego, oznaczane w diagnostyce metodami radioimmunologicznymi lub immunochemicznymi. Znane są następujące przeciwciała przeciwtarczycowe:

anty-TSHR - przeciwciała przeciwko receptorom TSH (występują w chorobie Graves-Basedowa)

anty-TPO - przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej

anty-TG - przeciwciała przeciwko tyreoglobulinie

anty-NIS - przeciwciała przeciwko białku części wewnętrznej błony komórkowej tyreocytów (zaburzają transport anionów jodkowych i kationów sodowych do wnętrza tyreocytów)

anty-megalina - przeciwciała przeciwko megalinie - receptorowi zlokalizowanemu na luminalnej powierzchni niektórych komórek epitelialnych (rola w procesach autoimmunologicznych mniej udokumentowana)

Przeciwciała anty-TG i anty-TPO występują w przebiegu autoimmunologicznego zapalenia tarczycy.

MORFOLOGIA Jest to jedno z podstawowych badań diagnostycznych, pozwalających ocenić nasz stan zdrowia. Polega na pobraniu krwi żylnej z żyły łokciowej lub rzadziej z palca i ocenie jej składu: zawartości krwinek czerwonych (erytrocytów), białych (leukocytów), płytek krwi (trombocytów) oraz poziomu hemoglobiny i hematokrytu. Do badania należy zgłosić się na czczo (minimum 8 godz. od ostatniego posiłku). W tabeli przedstawiamy normy dla poszczególnych parametrów, należy jednak pamiętać, że są to wartości dla zdrowych dorosłych osób, o prawidłowej masie ciała


Nazwa

Norma kobiety

Noma mężczyźni

Białe krwinki = leukocyty = WBC

od 4 do 10 (x10³)/µl

Czerwone krwinki = erytrocyty = RBC

4,2 do 5,4 (x10³)/µl

4,6 do 6,1 (x10³)/µl

Hemoglobina = HGB

12 do 16 g/dl

13 do 18 g/dl

Hematokryt = HCT

37 do 47 %

42 do 52 %

Średnia obj. krwinki czerwonej = MCV

81 do 99 fl

80 do 94 fl

Średnia zawartość HGB w krwince = MCH

27 do 31 pg

Średnie stężenie HGB w krwince = MCHC

33 do 37 g/dl

Współczynnik zmienności krwinek czerwonych = RDW

11,5 do 14,5 %

Płytki krwi = trombocyty = PLT

130 do 400 (x10³)/µl

Dodatkowo podczas pobierania krwi lekarz może zlecić wykonanie rozmazu krwinek białych (DIFF), który służy do oceny poziomu poszczególnych grup krwinek białych: granulocytów obojętnochłonnych, kwasochłonnych, zasadochłonnych oraz limfocytów i monocytów.

Normy
granulocyty obojętnochłonne (NE) 1,8 do 7,7 (x10³)/l
granulocyty zasadochłonne (BAS) 0 do 0,2 (x10³)/l
granulocyty kwasochłonne (EOS) 0 do 0,45 (x10³)/l
limfocyty (LYMPH) 1,0 do 4,5 (x10³)/l
monocyty (MONO) 0 do 0,8 (x10³)/l


Często przy wykonywaniu badań krwi dodatkowo oznaczane jest tzw. OB czyli Odczyn Biernackiego. Jest to pomiar szybkości, z jaką erytrocyty oddzielają się od osocza i opadają na dno probówki. Badanie to trzeba wykonać maksymalnie w ciągu godziny od pobrania krwi. Wartość OB pozwala zorientować się czy w organizmie nie toczy się jakią proces zapalny.

Normy OB. Norma dla kobiet od 0 do 12 mm/godz Norma dla mężczyzn od 0 do 8 mm/godz

PRÓBY WĄTROBOWE Do oceny prawidłowego funkcjonowania wątroby, a także trzustki i serca służy ocena aktywności enzymów: AlAT (aminotransferaza alaninowa), AspAT (aminotransferaza asparaginianowa), CPK (kinaza fosfokreatyny), GGTP (gamma-glutamylotransferaza), ChE (esteraza cholinowa), LDH (dehydrogenza mleczanowa) oraz stężenia bilirubiny we krwi. Najczęściej lekarz zleca oznaczenie aktywności AspAT i AlAT oraz poziomu bilirubiny.

AspAT, AlAT norma: 7 - 30 jm/l
Bilirubina norma: do 17 mikromoli/l

JONOGRAM Badanie to służy od oznaczenia poziomu niezbędnych dla życia mikroelementów: sodu (Na), potasu (K), wapna (Ca), magnezu (Mg), chlorków (Cl) czasem także żelaza (Fe). Oznaczenia dokonuje się we krwi, a do badania trzeba zgłosić się na czczo. Często badanie to zlecane jest razem z morfologią.


Potas = K    3.8-5.5 mEq/l (3.8-5.5 mmol/l)
Sód = Na    135-145 mEq/l (135-145 mmol/l)
Wapń = Ca    8.5-10.5 mg/dl (2.1-2.6 mmol/l)
Żelazo = Fe mężczyźni 60-160 µg/dl (10.6-28.3 mol/l)
kobiety: 37-145 µg/ dl (6.6-26 µmol/l)
Magnez = Mg    0.8-1.3 mmol/l
Chlorki= Cl    100-108 mmol/l


STĘŻENIE GLUKOZY Badanie to wykonuje się na czczo, a w dniu poprzedzającym badanie warto ograniczyć spożycie cukru i słodyczy. Pomiar ten pozwala określić czy glukoza jest w naszym organizmie prawidłowo metabolizowana i czy nie grozi nam cukrzyca. Stężenie glukozy we krwi zależy od zawartości węglowodanów w posiłkach, zużycia jej przez poszczególne ograny oraz od jej wydalania z moczem.

glukoza norma 70 do 110 mg/dl (3.9 do 6,1 mmol/l)

STĘŻENIE CHOLESTEROLU I TRÓJGLICERYDÓW Poziom cholesterolu i trójglicerydów oznacza się również we krwi. Do badania należy zgłosić się na czczo (minimum 12 godz. od ostatniego posiłku). Wskazaniem do badania są zaburzenia gospodarki lipidowej, jak również profilaktyka miażdżycy i chorób układu krążenia. We krwi oznacza się zarówno poziom cholesterolu całkowitego, jak również cholesterolu z frakcji HDL (tzw. „dobrego cholesterolu”) i cholesterolu z frakcji LDL („złego” cholesterolu)


cholesterol całkowity do 200mg/dl osocza
cholesterol HDL: u kobiet 40 do 80 mg/dl
u mężczyzn 35 do 70 mg/dl
cholesterol LDL: u kobiet do 135 mg/dl
u mężczyzn do 155 mg/dl
trójglicerydy 50 do 180 mg/dl


BADANIE OGÓLNE MOCZU Badanie to polega na określeniu barwy, przejrzystości, odczynu i ciężaru właściwego moczu oraz jego składu chemicznego: zawartość białka, cukru, bilrubny i urobilinogenu, a także obecności krwinek białych, czerwonych, bakterii i nabłonków. Do badania należy przynieść mocz w pojemniku zakupionym w aptece, wymytym i dobrze wypłukanym (nie jest to konieczne jeśli kupiliśmy pojemnik wysterylizowany). Mocz do badania pobiera się rano, po podmyciu czystą wodą, z tzw. środkowego strumienia - to znaczy, że pierwsze kilkanaście kropli moczu oddajemy do ubikacji, a dopiero resztę do pojemnika. Pojemnik nie musi być pełny, do badania wystarcza od 150 do 200 ml moczu. Panie nie powinny wykonywać badania moczu bezpośrednio przed, w trakcie oraz zaraz po zakończeniu miesiączki.

KRZYWA GLUKOZOWA (OGTT) Można w domu przy pomocy glukometru. Badanie początkowe na czczo. Wypić 75ml glukozy z 300ml wody. Pomiar po1h, 2h, 3h.

TEST WCHŁANIANIA ŻELAZA Trzeba być na czczo. Rano pobiera się krew do określenia początkowego poziomu żelaza. Następnie przyjmuje się źródło żelaza (np. 8 tabl Ascoferu). Po 1h i 2h pobiera się ponownie krew.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
8000
Funai 5000, 8000
Kartridże atramentowe HP Officejet Pro 8000
International Electromagnetics GR 8000 Tape Deck Control Board
Casio WK3300 3800 8000 PL (instrukcja polska)
8000 INTERFUNK
MDR 8000 Datasheet
Himalaje Szczyty o wysokości powyżej 8000 m, Dokumenty Edukacyjne, Geografia
8000
8000
8000
FSW- 8000, WAT-materiały, saper
8000

więcej podobnych podstron