Justyna Skiba
I PPIW- SUM
Drama właściwa
I proste doświadczenia
1. .Zaczarowany staw
Cel: uczeń integruje się z grupą
Osoba z zasłoniętymi oczami stoi w środku. Wszyscy pozostali poruszają się
dookoła niej do momentu, kiedy osoba w środku powie „zaczarowany staw”.
Wtedy ona sama zaczyna się poruszać, wśród nieruchomych postaci i dotyka
twarzy pierwszej napotkanej osoby, zgadując, kto to jest. Jeśli odgadnie
zdejmuje opaskę z oczu. Jeśli nie, próbuje od nowa.
2. „Coś się zmieniło”
Cel: uczeń usprawnia pamięć wzrokową
Nauczyciel tworzy z różnych powtarzalnych przedmiotów pewien rytm lub po prostu ciąg przedmiotów. Uczestnicy starają się zapamiętać kolejność prezentowanych elementów. Po pewnym czasie prowadzący zakrywa ekspozycję i zmienia układ rzeczy, lub zabiera jedną z nich. Zadaniem dzieci jest wskazać co się zmieniło.
3. „Ile dźwięków”
Cel: uczeń ćwiczy wyobraźnię słuchową
Nauczyciel gra na pianinie akordy składające się z różnej ilości dźwięków. Zadaniem dzieci jest wsłuchanie się i określenie z ilu dźwięków składa się dany akord
4. „Dżungla zapachów”
Cel: uczeń usprawnia wyobraźnię węchową
Prowadzący przygotowuje pojemniczki z różnymi substancjami, wydzielającymi określoną woń. Uczestnicy kolejno podchodzą do nauczyciela, zamykają oczy i próbują nazwać źródło danego zapachu. Następnie dziecko może się podzielić czy dany zapach wiąże się z jakimś jego wspomnieniem.
5. „Dźwięki”
Cel: uczeń usprawnia pamięć słuchową
Nauczyciel przygotowuje nagrania z dźwiękami z przestrzeni miejskiej; ulicy, parku, przystanka autobusowego , zwierząt, żywiołów. Zadaniem dzieci jest nazwanie źródła wybranych dźwięków.
II wprawki dramatyczne
1. „Rozmowy w nowym języku”
Cel : uczeń ćwiczy wyobraźnię
Uczestnicy łączą się w pary, a prowadzący w pary zadaje im temat rozmowy i
jednocześnie wyjaśnia, że nie wolno używać zrozumiałych słów. Para
rozmawia, jakby używała nowego języka, tworząc własne wyrazy i dźwięki.
Przykładowy temat rozmowy: próbujesz namówić na lodowisko koleżankę, która panicznie boi się jeździć na łyżwach.
2. „Toczący się ludzie”
Cel: uczeń wypracowuje własne zaufanie względem grupy
Wszyscy kładą się na podłodze, jeden obok drugiego (twarzą do podłogi),
bardzo blisko siebie. Pierwsza osoba wtacza się na osobę leżącą obok niej i
toczy się po plecach wszystkich lezących, aż do końca. Zajmuje miejsce za
ostatnią osobą. Gdy jest w połowie drogi następna osoba robi to samo.
Zabawa trwa tak długo, aż wszyscy przetoczą się przez wszystkich.
3. „Wyścigi konne”
Cel: uczeń ćwiczy koordynację słuchowo - ruchową
Uczestnicy siedzą w kole. Na hasło „start” wszyscy rozpoczynają galop, uderzając dłońmi o uda.
Uczestnicy wykonują hasła:
- skok przez przeszkodę- podskok do góry
- dwa podskoki- analogicznie
- Indianin- charakterystyczne nawoływanie Indian
- dzieci- machamy
- smerfy- śpiew charakterystycznej melodii z bajki
- zakręt w prawo- przechylenie się w prawo
- zakręt w lewo- przechylanie się w lewo.
4. „Mam dla Ciebie prezent”
Cel: uczeń prezentuje siebie w formie pantomimicznej
Zabawa opiera się przede wszystkim na pantomimie. Nauczyciel zaczyna jako pierwszy. Za pomocą gestu i mimiki twarzy przedstawia jakiś przedmiot, który następnie pakuje jako prezent. W dalszej kolejności prowadzący wybiera dziecko, którego zadaniem jest otworzenie prezentu, ukazanie jego zastosowania i wymyślenie kolejnego przedmiotu, które dziecko pakuje i typuje kolejną osobę, która powtarza powyższy ciąg czynności. W zabawie uczestniczy dowolna liczba dzieci.
5. „Malowanie obrazu”
Cel: uczeń ćwiczy koordynację ruchową
Zabawa wymaga wydzielenia i dostosowania wolnej przestrzeni do ilości uczestników. Wprawka polega na utworzeniu pewnej scenki. Uczniowie stają w rzędzie i na znak nauczyciela wbiegają na wyznaczone miejsce przyjmując odpowiednią figurę, w której zastygają. Następnie prowadzący daje znak poszczególnym uczestnikom, których zadaniem jest najpierw wykonywanie wybranego przez siebie jednostajnego ruchu, a potem również analogicznie dźwięku.
III ćwiczenia dramowe
1. „Detektyw” (wyprzedzanie i spojrzenie wstecz).
Cel: uczestnik dokonuje analizy przyczynowo skutkowej
Grupy pokazują w formie stopklatki jakąś sytuację (np. wypadek samochodowy). Po
obejrzeniu stopklatki następuje analiza. Uczniowie próbują ustalić przyczyny. Następnie
przenoszą się z tym zdarzeniem w przeszłość, np. 5 minut przed wypadkiem i pokazują tę
sytuację w stopklatce. Zastanawiają się, czy musiało dojść do wypadku, jak można go było
uniknąć? Następnie przenoszą zdarzenie w przyszłość (np. 10 minut po wypadku). Analizują
zmiany, zastanawiają się nad konsekwencjami, winnymi.
2. „Telefon zaufania”
Cel: uczeń prezentuje rolę
Nauczyciel rozdaje ilustracje, na których ukazane są różne osoby w trudnych sytuacjach. Uczestnicy dramy w parach wspólnie tworzą rady dla osoby ukazanej na obrazku . Następnie para odgrywa scenkę, w której jedna z osób jest osobą z ilustracji, a druga kimś kto udzieli jej odpowiednich porad.
3. „ Dialog”
Cel: uczeń uświadamia sobie problem z perspektywy dwóch osób
Uczniowie w parach wcielają się w role adekwatne do sytuacji (np. Niedawno mama kupiła Ci kurtkę, która Tobie nie odpowiada, chciałbyś/ łabyś inną. Jedna osoba wciela się w rolę mamy, a druga w rolę córki. Po zakończonym dialogu uczestnicy dzielą się emocjami jakie towarzyszyły im w trakcie odgrywania ról.
4. „Protestuje - akceptuję”
cel: uczestnik artykułuje problem
W kręgu każda z osób kończy zdania:
I kolejka: „Nie zgadzam się...”,
II kolejka: „Zgadzam się...” . Zakończenie zdania powinno być związane z
doświadczeniami w konkretnej grupie. W trakcie rundki nie można
komentować wypowiedzi. Prowadzący nie może wymuszać odpowiedzi od
uczestników, każdy ma prawo odmówić dokończenia zdania.
5. „Rzeczy, które robię źle”
Cel: uczeń pogłębia samoświadomość
Uczestnicy znajdują się kole. Uczniowie kończą następujące zdania:
I kolejka: „Jestem słaba w …”
II kolejka : „ Ludzie mówią, że jestem dobry w …”
III kolejka: „Wiem, że jestem dobry w …”
IV kolejka: Uczestnicy wyolbrzymiają to, co robią dobrze, np. „Jestem mistrzem w….”
Gry IV
1. „Dwie głowy”
Cel: uczeń usprawnia umiejętność współpracy
Wśród uczestników zgłaszają się dwie pary. Pierwsza z nich stanowi pierwszą głowę i jej wypowiedź polega na tym, że każda z osób mówi po jednym słowie. Druga para jest kolejną głową, której zadaniem jest mówienie jednoczesne. Temat rozmowy jest w pewien sposób torowany przez wcześniej określoną sytuację.
3. „Wirująca butelka”
Cel: uczeń uświadamia sobie własne potrzeby
Uczestnicy siedzą w kręgach po 5-8 osób, w środku każdego znajduje się
butelka. Prowadzący zadaje pytanie: jaka jest moja osobista potrzeba w tej
grupie? Zakręca butelką i na pytanie odpowiada osoba, którą wskaże szyjka
butelki. Zabawa toczy się, aż każdy z uczestników udzieli odpowiedzi.
4. „ Jesteście …”
Cel: uczestnik ćwiczy wyobraźnię przestrzenną
Chodzą w dowolnych kierunkach w sali. W miedzy czasie prowadzący magle określa jakąś figurę geometryczną, a uczestnicy mają 10 sekund na jej wykonanie.
5. „Stop klatka”
cel: Uczestnik usprawnia umiejętność improwizacji
Prowadzący organizuje w sali trochę wolnej przestrzeni. Na sam początek wybiera dwóch ochotników, którzy przedstawiają dowolną scenkę oraz osobę, której zadaniem będzie powiedzenie: „stop” w dowolnej chwili jej trwania. Gdy wybrany uczestnik zatrzyma scenkę, dwóch ochotników nieruchomieje. W tym momencie osoba, która mówiła „stop” zamienia się z jednym z odgrywających scenkę i kontynuuje ją, wymyślając zupełnie nową sytuację. Za każdym razem wybieramy nową osobę „stopującą”.
V inne formy dramatyczne
1. „Zumba dla dzieci”
Cel: Uczestnicy ćwiczę koordynację wzrokowo - ruchową
Układ taneczny jest wykonywany przy muzyce. Układ taneczny musi być dostosowany do możliwości dziecka, możemy wymyślić go samodzielnie, lub skorzystać już z gotowego układu.
2. „Mam chusteczkę haftowaną”- chusteczka rock'n roll
Cel: uczestnik integruje się z grupą
Prowadzący gra na gitarze i uczy grupę piosenki . Kiedy już wszyscy potrafią ją zaśpiewać , zaczynamy zabawę. Uczestnicy stoją w okręgu. Dwie osoby zostają zaproszone do środka i otrzymują chusteczki. W trakcie śpiewania piosenki wybierają sobie jedną z osób, a następnie wykonują gesty adekwatne do śpiewanego refrenu: „Moja koleżanko klęknij na kolanko, podeprzyj se boczki, złap się za warkoczki. Ooooo chusteczka rock'n roll!”. Następnie wybrane osoby zastępują swoich poprzedników.
3. „Słowo”
Cel: uczestnik usprawnia wypowiedź werbalną
Uczestnicy siadają w kole. Następnie prowadzący określa temat opowiadania, które stworzą uczniowie. Zadanie jednak polega na tym, iż każdy uczestnik może powiedzieć tylko jedno zdanie, które następnie jest kontynuowane przez kolejne osoby.
4. „Dyrygent”
Cel: uczeń usprawnia spostrzegawczość
Wszyscy znajdują się w kole. Wybrana osoba odwraca się, a grupa wybiera jedną osobę, która będzie dyrygować , czyli na bieżąco wymyślać ruch, który reszta wykonuje. Ochotnik, próbuje odgadnąć, kto jest dyrygentem.
5. „ Rekwizyt, motyw, symbol”
Cel: uczestnik pracuje w grupie
Uczestnicy dzielą się na grupy trzyosobowe. Każda z nich otrzymuje jakiś rekwizyt, motyw i symbol (np. butelka z wodą, znak zwycięstwa i motyw miłości). Zadaniem jest stworzenie scenek, w których zostaną wykorzystane poszczególne elementy.