Laboratorium fizyki CMF PŁ
Dzień ............ godzina................ grupa..........
Wydział _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
semestr _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ rok akademicki _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
ocena _____
CEL ĆWICZENIA
Celem ćwiczenia jest sprawdzenie prawdziwości prawa zaniku i pochłaniania promieni gamma oraz określenie dla jakich absorbentów i jakich ich grubości model teoretyczny dobrze opisuje rzeczywistość.
WSTĘP TEORETYCZNY
Promieniowanie gamma - wysokoenergetyczna forma promieniowania elektromagnetycznego. Za promieniowanie gamma uznaje się promieniowanie o energii kwantu większej od 10 keV, co odpowiada częstotliwości większej od 2,42 EHz, a długości fali mniejszej od 124 pm. Zakres ten częściowo pokrywa się z zakresem promieniowania rentgenowskiego. W wielu publikacjach rozróżnienie promieniowania
gamma oraz promieniowania X opiera się na ich źródłach, a nie na długości fali. Promieniowanie gamma wytwarzane jest w wyniku przemian jądrowych albo zderzeń jąder lub cząstek subatomowych, a promieniowanie rentgenowskie, w wyniku zderzeń elektronów z atomami. Promieniowanie gamma jest promieniowaniem jonizującym i przenikliwym. Nazwa promieniowania gamma pochodzi od greckiej litery γ.
Oddziaływanie promieniowania γ z materią
Promieniowanie gamma przechodząc przez materię ulega pochłanianiu (wielkość pochłaniania zależy od energii promieniowania). Za pochłanianie promieniowania gamma odpowiadają następujące zjawiska:
wewnętrzny efekt fotoelektryczny (Photo) w wyniku którego promieniowanie gamma oddaje energię elektronom odrywając je od atomów lub przenosząc na wyższe poziomy energetyczne,
rozpraszanie komptonowskie (Compton) słabo związane lub swobodne elektrony doznają przyspieszenia w kierunku rozchodzenia się promieniowania. W pojedynczym akcie oddziaływania następuje niewielka zmiana energii kwantu gamma. W wyniku oddziaływania z wieloma elektronami kwant gamma wytraca swą energię. Jest to najważniejszy sposób oddawania energii przez promieniowanie gamma.
kreacja par elektron-pozyton (Pair), kwant gamma uderzając o jądro atomowe powoduje powstanie par cząstka-antycząstka (warunkiem zajścia zjawiska jest energia kwantu gamma > 1,02 MeV - dwukrotnej wartości masy spoczynkowej elektronu),
reakcje fotojądrowe - niezwykle rzadkie, występuje przy odpowiednio dużej energii promieniowania (Eγ>18,6 MeV). W tym oddziaływaniu promieniowanie gamma oddaje energię jądrom atomowym wzbudzając je. Wzbudzone jądro atomowe może wypromieniować kwant gamma, ulec rozpadowi lub rozszczepieniu.
Dla promieniowania gamma możemy napisać prawo osłabienia (atenuacji).
I = I0 e-µx
gdzie:
I0 - natężenie wiązki promieni wchodzącej do materiału,
I - natężenie wiązki promieni γ po przebyciu drogi x w materiale,
μ - liniowy całkowity współczynnik osłabienia (atenuacji).
Oznaczając:
μ/ρ = μm [cm²/g] - masowy współczynnik atenuacji,
xρ = R - gęstość powierzchniowa,
uzyskujemy prawo osłabienia w postaci:
I = I0 e-µx I0 e-µmR
Opis układu pomiarowego
Do przeprowadzenia ćwiczenia wykorzystaliśmy odpowiednią aparaturę:
Przebieg pomiaru
Należy określić grubość połówkową d1/2 i współczynnik absorpcji µ dla różnych materiałów za pomocą pomiaru szybkości zliczania impulsów w funkcji grubości napromienianego materiału. Ołów, żelazo, aluminium, beton, plexiglas zostały użyte jako absorbenty. Słuszność ekspotencjalnego prawa zaniku wynika z prostoliniowości wykresów w układzie ln(N(x)/N(0)) na osi y i d na osi x.
Ponadto należy obliczyć masowy współczynnik zaniku µm = µ/ρ
(gdzie ρ jest gęstością absorbentu) z wartości mierzonych.
WYNIKI POMIARÓW
Tło
t[min] |
N |
5 |
81 |
6 |
20 |
7 |
21 |
8 |
18 |
9 |
10 |
10 |
23 |
Źródło
t[min] |
N |
1 |
168 |
2 |
130 |
3 |
156 |
Ołów (d = 10mm)
t[min] |
N |
1 |
88 |
2 |
195 |
Ołów (d = 20mm)
t[min] |
N |
1 |
81 |
2 |
153 |
3 |
220 |
Ołów (d = 30mm)
t[min] |
N |
1 |
42 |
2 |
97 |
3 |
140 |
4 |
187 |
5 |
242 |
Żelazo (d = 10mm)
t[min] |
N |
1 |
112 |
2 |
232 |
Żelazo (d = 20mm)
t[min] |
N |
1 |
77 |
2 |
161 |
3 |
249 |
Żelazo (d = 30mm)
t[min] |
N |
1 |
72 |
2 |
147 |
3 |
218 |
Beton (d = 16,4mm)
t[min] |
N |
1 |
129 |
2 |
271 |
Beton (d = 39,1mm)
t[min] |
N |
1 |
104 |
2 |
210 |
Beton (d = 62,1mm)
t[min] |
N |
1 |
111 |
2 |
219 |
OPRACOWANIE WYNIKÓW POMIARÓW
Nt = [81/5+(20+21+18+10+23)/5]/2 = 17,3
Nz = (168+130+156)/3 = 151,3
|
N |
N-Nt |
Pb I |
97,5 |
80,2 |
Pb II |
73,3 |
56 |
Pb III |
48,4 |
31,1 |
FeI |
116 |
98,7 |
FeII |
83 |
65,7 |
FeIII |
72,7 |
55,4 |
BI |
135,5 |
118,2 |
BII |
105 |
87,7 |
BIII |
109,5 |
92,2 |
gdzie:
Nt - tło
Nz - źródło
Ołów
d[mm] |
0 |
10 |
20 |
30 |
N |
151,3 |
97,5 |
73,3 |
48,4 |
N-Nt |
134 |
80,2 |
56 |
31,1 |
ln(N-Nt) |
4.89784 |
4.384524 |
4.025352 |
3.437208 |
Nt |
17,3 |
17,3 |
17,3 |
17,3 |
Żelazo
d[mm] |
0 |
10 |
20 |
30 |
N |
151,3 |
116 |
83 |
72,7 |
N-Nt |
134 |
98,7 |
65,7 |
55,4 |
ln(N-Nt) |
4.89784 |
4.592085 |
4.185099 |
4.01458 |
Nt |
17,3 |
17,3 |
17,3 |
17,3 |
Beton
d[mm] |
0 |
16,4 |
39,1 |
62,1 |
N |
151,3 |
135,5 |
105 |
109,5 |
N-Nt |
134 |
118,2 |
87,7 |
92,2 |
ln(N-Nt) |
4.89784 |
4.772378 |
4.473922 |
4.52396 |
Nt |
17,3 |
17,3 |
17,3 |
17,3 |
1.Wartości gęstości właściwych badanych absorbentów
Absorbenty |
Gęstość ρ [g/cm3] |
Ołów |
11,35 |
Żelazo |
7,875 |
Beton |
2,1 |
2.Wartości liniowych współczynników pochłaniania µ, masowych współczynników pochłaniania µm oraz błędów: Δµ , Δµm. Wartości masowych wspólczynników pochłaniania oraz błedu obliczyliśmy korzystając ze wzorów:
µm= µ/ρ
Δµm = µm/ρ
Absorbenty |
[cm-1] |
[cm-1] |
m [cm2/g] |
m [cm2/g] |
Ołów |
0.47411 |
0.02956 |
0.04177 |
0.00260 |
Żelazo |
0.30568 |
0.03205 |
0.03882 |
0.00407 |
Beton |
0.06695 |
0.02321 |
0.03188 |
0.01105 |
3.Wartości grubości połówkowej i gęstości powierzchniowej połówkowej. Wartości grubości połówkowej i gęstości powierzchniowej obliczyliśmy korzystając ze wzorów:
d1/2 = (ln2)/µ
R1/2 = (ln/2)/µm
Absorbenty |
d1/2 = (ln2)/ |
R1/2 = (ln2)/m |
Ołów |
1.46200 |
16.59438 |
Żelazo |
2.26756 |
17.85541 |
Beton |
10.35321 |
21.74238 |
OZNACZENIA
d - grubość absorbentu
ρ - gęstość właściwa absorbentu
R - gęstość powierzchniowa
µ - liniowy współczynnik pochłaniania
µm - masowy współczynnik pochłaniania
d1/2 - grubość połówkowa
R1/2 - gęstość powierzchniowa połówkowa
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
imię i nazwisko
nr indeksu _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
imię i nazwisko
nr indeksu _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
imię i nazwisko
nr indeksu _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Kod ćwiczenia |
Tytuł ćwiczenia |
W7 |
PRAWO ZANIKU I POCHŁANIANIA PROMIENI GAMMA |
promieniowanie gamma