Zerwał z sentymentalizmem
Poemat jest konstrukcjÄ…! (lakonicznÄ…, ekonomicznÄ…)
Debiut :
„Åšluby” `25
„OburÄ…cz” `26
„Sponad” '30 zmienia siÄ™ obrazowanie poetyckie
„W gÅ‚Ä…b las” `32
„Równanie serca” `38
„Miejsce na ziemi” `45
„Póki my żyjemy”
„CieÅ›le” '21 - ukazaÅ‚y siÄ™ u Skamandrytów (wiersz ten skazaÅ‚ siÄ™ w tej grupie które skazaÅ‚ na zapomnienie)
zwrotka - kiedy tekst się dzieli na równe kawałki
wiersz stychiczny - ciągły
wiersz stroficzny
całostka kawałki wiersza które nie są zwrotkami (wiersz o nieregularnych strofach)
strofoida
słowa klucze - często pojawiają się w utworze i nacechowane są semantycznie
ruch, rozruch, koło, kula - ulubione słowa Przybosia
metapoetyckość - wiersz o tworzeniu
kreacja nowej rzeczywistości, kreator tworzy świat
zamach na świętą tradycję - katedrę przeszłości
ruch, rytm - walory dźwiękowe
od natury do kultury
oksymoron - przestrzenna cela
ruch wzmożony układem wersyfikacyjnym
libella - poziomica
wczesny PrzyboÅ› - konstruktywista
„CieÅ›le” - katastroficzny, mroczy- dlatego zrezygnowaÅ‚ z tego wiersza.
„W gÅ‚Ä…b las” 1937
elementy realne, które zestawione w całość tworzą obraz, któremu nic nie odpowiada w rzeczywistości realnej
1 całostka - opisowa, 2 refleksyjna (obraz subiektywny)
- ruch kolisty „odwrócony jak powietrznik”
- animizacja lasu
centrum świata w bohaterze lirycznym, poeta - konstruktywista
Przyboś reprezentował poglądy ateistyczne, tradycję antyczną zamiast judeochrześcijańskiej.
- asceza uczuć
- im starszy tym więcej wątpliwości
- dąb - symbol tradycji, wieczności
- przebyt „Bogurodzica”, archaizm
- „czas mi nastaÅ‚” - „wesoÅ‚y nam dziÅ› dzieÅ„ nastaÅ‚” (kolÄ™da wielkanocna, staropolska)
„Róża”
- w doznaniach estetycznych przeszkadza nam fizyczny ból, starość i choroba. Stara się wznieść ponad doznania, które go przytłaczają. Róża ma stać się tym samym czym ból, by mógł go zreifikować na zewnątrz.