Bieżąca woda w domu to dzisiaj standard. Każdy inwestor prędzej czy później musi więc wybrać materiał na instalację wodną.
Do budowy instalacji zimnej i ciepłej wody, podobnie jak do instalacji c.o., stosuje się trzy grupy materiałów: stal, miedź i tworzywa sztuczne. W każdej z tych grup są różne odmiany rur, na przykład rury miedziane twarde, półtwarde lub miękkie, rury z różnych rodzajów tworzyw sztucznych.
Na trwałość instalacji ze stali oraz miedzi wpływ ma przede wszystkim jakość przesyłanej wody.
Rury stalowe są podatne na korozję, którą powodują zawarte w wodzie: tlen, dwutlenek węgla oraz rozpuszczone związki mineralne. Jony wapnia i magnezu bardzo łatwo osadzają się na ściankach rur stalowych, które nie są gładkie, tylko chropowate. Tak tworzy się kamień kotłowy.
Rury miedziane są wprawdzie odporne na działanie ciepłej i zimnej wody, ale mogą korodować, jeśli woda jest miękka i zawiera duże ilości agresywnego dwutlenku węgla. W Polsce ograniczenia w stosowaniu instalacji z miedzi dotyczą głównie terenów górskich, gdzie woda jest zwykle miękka. Korozję może powodować również wbudowanie w instalację z miedzi na przykład baterii czy urządzeń ze stali ocynkowanej lub aluminium.
W rurach z tworzyw sztucznych nie występuje korozja i nie powstaje kamień kotłowy. Nie mają też wpływu na smak, barwę i zapach wody. Rury z tworzywa i z miedzi są lekkie. Łatwo je transportować i zamontować samodzielnie. W przeciwieństwie do sztywnych rur stalowych wymagają jednak lepszego zamocowania do ścian, bo pod wypływem wysokiej temperatury w instalacji ciepłej wody mogą ulec odkształceniu.
W instalacji ciepłej wody temperatura waha się w granicach 45°-55°C. Wykonuje się ją więc z takich samych materiałów, jak niskotemperaturowe instalacje grzewcze, z tym że przewody w instalacji wodociągowej mają zwykle większe średnice niż w instalacji c.o.
Temperatura zimnej wody w instalacji wodociągowej nie przekracza 20°C. Pod wpływem zimnej wody wolniej tworzy się kamień kotłowy i mniej intensywnie przebiega korozja. Rury w instalacji zimnej wody mogą mieć więc cieńsze ścianki niż rury do c.o. i ciepłej wody. Rury z tworzyw nie wydłużają się tak jak w wysokiej temperaturze, nie potrzebna jest więc kompensacja.
Ciśnienie w instalacji nie powinno być mniejsze niż 0,15 MPa i większe niż 0,6 MPa. Wszystkie elementy instalacji powinny być wytrzymałe na co najmniej takie ciśnienie. Jeśli w zaprojektowanym układzie na pewnym odcinku ciśnienie powinno być większe (na przykład przed hydroforem), trzeba to uwzględnić przy doborze rur i kształtek. Jeśli w instalacji ma być zamontowane na przykład urządzenie do uzdatniania wody, to jego producent może zalecić inne ciśnienie.
