3. Kierunki wykorzystania w臋glowodor贸w C2 i C3 z grupy olefin, np. etylenu, chlorku winylu, propylenu, akrylonitrylu.
Zastosowanie etylenu:
Stosowany do produkcji polietylenu ( folia, butelki, narty, markery, zmywacze do paznokci oraz toniki) - do produkcji styrenu (gumy syntetycznej), jest rozpuszczalnikiem 偶ywic poliestrowych (sk艂adnik kit贸w, klej贸w, szpachli, mieszanek do formowania wyt艂oczek) - do produkcji etylobenzenu (stosowany jako rozpuszczalnik) tlenku etylenu (stosowany jako dodatek do 艣rodk贸w pior膮cych) - stosowany do produkcji chloropochodnych, (chlorek winylu ,dichloroetan) - stosowany w produkcji etanolu, do cel贸w spo偶ywczych (nap贸j alkoholowy), stosowany tak偶e jako paliwo nap臋dowe np.w Brazyli 86% nowych aut przystosowanych jest do spalania etanolu. 2. W w臋dkarstwie, 偶eglarstwie oraz wspinaczce cz臋sto stosowane s膮 偶y艂ki lub liny plecione z polietylenu o nazwie handlowej.
Zastosowanie chlorku winylu :
Odpowiedziano: 2010-02-07 14:02:21
* w budownictwie: do produkcji wyk艂adzin pod艂ogowych, stolarki okiennej i drzwiowej, akcesori贸w (w postaci r贸偶nych listew wyko艅czeniowych), rur i kszta艂tek do wykonywania instalacji w budynkach, jako elewacja (siding) itp. |
Propylen stosowany jest mi臋dzy innymi do produkcji:
polipropylenu,
fenolu
tlenku propylenu i glikolu propylenowego,
aldehyd贸w i alkoholi wy偶szych (synteza oxo)
akrylonitrylu聽
kwasu akrylowego i jego estr贸w i.t.p.
Zastosowanie akrylonitrylu:
Najbardziej masowym zastosowaniem akrylonitrylu jest synteza poliakrylonitrylu (PAN) i jego kopolimer贸w. PAN jest stosowany do produkcji w艂贸kien syntetycznych (sztuczny jedwab, anilana), kauczuk贸w oraz w niewielkiej skali tanich tworzyw termoplastycznych o s艂abych w艂asno艣ciach mechanicznych (np. produkcja ramek do przezroczy). Kopolimery akrylonitrylu s膮 stosowane jako tworzywa termoplastyczne. Do najbardziej znanych zalicza si臋 poli(akrylonitryl-co- styren, SAN), kt贸ry jest wzgl臋dnie przezroczysty i jednocze艣nie wzgl臋dnie wytrzyma艂y mechanicznie, oraz ABS (akrylonitryl- butadien-styren), tworzywo o bardzo dobrych w艂asno艣ciach mechanicznych, stosowane przy produkcji zabawek, urz膮dze艅 AGD i w motoryzacji.
Pewne ilo艣ci akrylonitrylu s膮 stosowane jako fumigant (gazowy pestycyd). W syntezie organicznej pochodne akrylonitrylu (np. 2-chloroakrylonitryl) s膮 stosowane jako reagent, dienofil- w reakcji Dielsa-Aldera.
4. Opisz syntez臋 acetonu i fenolu metod膮 kumenow膮. Podaj kierunki wykorzystania bisfenolu A.
Wytwarzanie fenolu i acetonu z benzenu i propylenu (poprzez kumen) stanowi jedn膮 z najnowocze艣niejszych i najciekawszych syntez petrochemicznych. Reakcje przebiegaj膮 w trzech stadiach:
Wytwarzanie izopropylobenzenu (kumenu) przez alkilowanie benzenu propylenem (katalizatorem jest np. H2SO4, H3PO4, AlCl3, w temp. 95oC)
Utlenianie kumenu do wodoronadtlenku kumenu (w temp. 110-120oC), a nast臋pnie zat臋偶anie (w temp. 60-90oC):
Rozk艂ad wodoronadtlenku kumenu pod wp艂ywem kwasu do fenolu i acetonu (w temp. 60oC, w obecno艣ci st臋偶onego H2SO4 dodawanego w ilo艣ci 0,1% w stosunku do masy mieszaniny):
Mieszanin臋 zoboj臋tnia si臋 NaOH, a nast臋pnie rozdziela przez destylacj臋. Mieszanina zawiera 35% acetonu i 55% fenolu oraz ma艂e ilo艣ci acetofenonu, kumenu i tzw. sm贸艂 fenolowych.
Bisfenol A
Otrzymywanie bisfenolu A:
Kierunki wykorzystania bisfenolu A:
produkcja tworzyw sztucznych
poliestr贸w - g艂贸wnie poliw臋glan贸w, wykorzystywanych m.in. do wytwarzania butelek do karmienia niemowl膮t. Poliw臋glany otrzymuje si臋 w reakcji bisfenolu A z fosgenem.
polieter贸w, polisulfon贸w, 偶ywic epoksydowych (np. wy艣cielaj膮cych metalowe puszki do przechowywania 偶ywno艣ci). 呕ywice epoksydowe otrzymuje si臋 w reakcji bisfenolu A z epichlorohydryn膮.
przeciwutleniacz w 艣rodkach spo偶ywczych i kosmetycznych
6. Uzasadnij, dlaczego chromatografia gazowa mo偶e by膰 stosowana jako metoda jako艣ciowej
i ilo艣ciowej analizy mieszanin w臋glowodor贸w alifatycznych i aromatycznych.
Chromatografia gazowa umo偶liwia rozdzielanie mieszanin lotnych, a w臋glowodory s膮 zwi膮zkami lotnymi. Analiza pik贸w na chromatogramie, czyli wykresie zale偶no艣ci wskaza艅 detektora od czasu lub obj臋to艣ci gazu no艣nego, umo偶liwia okre艣lenie, jakie zwi膮zki znajduj膮 si臋
w mieszaninie oraz w jakiej ilo艣ci. Ka偶da substancja ma charakterystyczny czas retencji (ca艂kowity czas retencji to czas liczony od momentu wprowadzenia pr贸bki do momentu pojawienia si臋 na chromatogramie maksimum danego piku, tzn. do momentu pojawienia si臋 na wyj艣ciu kolumny maksymalnego st臋偶enia wymywanego zwi膮zku). Por贸wnuj膮c czas retencji odczytany
z chromatogramu z wzorcowym czasem retencji dla danej substancji, mo偶emy zidentyfikowa膰 dany zwi膮zek. Wraz z wyd艂u偶aniem si臋 艂a艅cucha w臋glowego zwi膮zku, wyd艂u偶a si臋 r贸wnie偶 jego czas retencji. Warto r贸wnie偶 wykona膰 w tych samych warunkach chromatogram substancji wzorcowej
i badanej. Pod wzgl臋dem jako艣ciowym dan膮 substancj臋 charakteryzuje te偶 obj臋to艣膰 retencji (ca艂kowita obj臋to艣膰 retencji danego sk艂adnika to obj臋to艣膰 gazu no艣nego potrzebna do wymycia tego sk艂adnika). Im wi臋ksza masa molowa w臋glowodoru, tym wi臋ksza obj臋to艣膰 retencji. Znaj膮c dane wzorcowe oraz do艣wiadczaln膮 warto艣膰 obj臋to艣ci retencji dla danego w臋glowodoru, mo偶emy okre艣li膰, jaki zwi膮zek mamy w mieszaninie.
Ilo艣ciowo sk艂ad danej mieszaniny w臋glowodor贸w mo偶emy okre艣li膰 poprzez analiz臋 powierzchni pik贸w, gdy偶 powierzchnia piku zale偶y liniowo od st臋偶enia substancji badanej w gazie no艣nym.