14 pazdziernika 2008
ZA艁ORZENIA POCZ膭TK脫W TEORII SOCJO
- Bez wsp贸lnych warto艣ci nie ma sp艂ecze艅stwa
- G艂贸wnym czynnikiem przemian spo艂ecznych jest stan 艣wiadomo艣ci spo艂ecznej jednostki w co wierz膮
Te dwa za艂o偶enia orientuj膮 nas na dwa pola dzia艂ania Comte dynamiczne i statyczne. Zmiana 艣wiadomo艣ci ma si臋 odby膰 masowo nie indywidualnie jednostkowo. Comte m贸wi o duchu, ma tu na my艣li idee ("Idee rz膮dz膮 艣wiatem" ). Skoro stre wierzenia si臋 za艂ama艂y nale偶y wprowadzi膰 nowy system wierze艅 opart na nauce. Nauka mia艂a by膰 now膮 religi膮 a ludzko艣膰 spo艂ecze艅stwo mia艂o by膰 Bogiem wielk膮 istot膮. Odkry膰 pewne zasady przekona膰 do nich ludzi uporz膮dkowa膰 to i w ten spos贸b przy艣pieszy si臋 rozw贸j ludzko艣ci. Wierzy艂 偶e pewne grupy spo艂eczne pomog膮 przy艣pieszy膰 ten proces kobiety, robotnicy i indywiduali艣ci.
Comte twierdzi 偶e istnia艂y 3 fazy rozwoju ludzko艣ci:
1. Faza teologiczna- wyja艣niamy s艣wiat poprzez odwo艂anie do Boga, wiedza jak膮 dysponujemy to wiedza bezrefleksyjna, magiczna. Faza trwa do ok 1300 r.
2. Faza metafizyczna- duch ludzki nakierowany by艂 na wyja艣nianie 艣wiata poprzez sensy metafizyczne, spekulatywno艣膰 a nie rozumowanie oparte na faktach, wysublimowane a jednak nie uzasadnione naukowo. Obieramy sobie arbitralnie np. suwerenno艣膰. Trwa do 1800 r. szczytem by艂a Rewolucja Francuska.
3. Faza pozytywna/naukowa- wyja艣niamy 艣wiat nauk膮, empiri膮. W oparciu o empiri臋 zbudujemy taki system jaki b臋dzie si nam wszystkim podoba艂 i odpowiada艂. Nauki spo艂eczne maj膮 sta膰 si臋 bardziej empiryczne. Zak艂adamy jednomy艣lno艣膰, b臋dziemy mogli przewidywa膰 procesy a nasze wysi艂ki poprawi膮 spo艂ecze艅stwo. Nie doprowadzi nas do ce艂ow absolutnych ani do przyczyn.
Comte zak艂ada艂 偶e jest to rozw贸j konieczny 偶e musieli艣my przechodzi膰 przez wszytkie te fazy.
Comte zas艂yn膮艂 z postulowania aby socjologia by艂a kr贸low膮 nauk. Hierarchia nauk jest logiczna, historyczna, u艂o偶ona wed艂u pewnych reg贸艂. Na dole s膮 nauki zajmuj膮ce si臋 pewn膮 og贸lno艣ci膮, a im wy偶ej tym konkretniejsze. I tak np. od najni偶szych zaklasyfikowa艂 matematyk臋, astronomi臋, fizyk臋, chemi臋, biologi臋, socjologia. Socjo jest najkonkretniejsz膮 nauk膮 ;) Nad socjologi膮 Comte postawi艂 etyk臋. Ale to ju偶 by艂o u kra艅c贸w jego 偶ycia. Psychologia by艂a do艂膮czona do biologi bo ujmowano j膮 jako nauk臋 zajmuj膮c膮 si臋 funkcjonowaniem pojedy艅czego organizmu. Comte stworzy艂 nazw臋 socjologia. Societas + logos= nauka o spo艂ecze艅stwie. Pos艂ugiwa艂 si臋 cz臋艣ciej filozofia spo艂eczna, fizyka spo艂eczna, itp.
Czym jest spo艂ecze艅stwao? Pewn膮 ca艂o艣ci膮 funkcjonuj膮c膮 wg pewnych zasad, troch臋 jak organizm biologiczny, jest systemem wi臋c ta ca艂o艣膰 nie jest redukowalna do cz臋艣ci, niejednolita ca艂o艣膰. Nale偶y wi臋c wyj艣膰 od badania ca艂o艣ci a dopiero do cz臋艣ci jak jednostka. Aby zrozumie膰 jednostk臋 nale偶y zacz膮膰 od ca艂o艣ci. Bo to spo艂ecze艅stwo kszta艂tuje jednostki a nie na odwr贸t. Comte claim 偶e trzeba bada膰 kolejne historyczne fazy rozwoju spo艂ecze艅stwa. Stanowisko antyindywidualne- spo艂ecze艅stwo z艂o偶one jest ze struktur ale nie da si臋 go podzieli膰 na te struktury, stanowisko antyutalirystyczne (spo艂ecze艅stwo nie jest sum膮 indywidualnych szcz臋艣膰). Spo艂ecze艅stwo podobne do organizmu- ie inspirowane teoriami Rousseau czy Saint-Simona, lecz starszymy Arystotelesa. Jako ca艂o艣膰 teoria wydaje si臋 antyindywidualistyczna bo antyredukcjonistyczna. Comte inspirowa艂 si臋 Hobbessem. Claim 偶e jednostka jest egoistyczna i potrzebuje spo艂ecze艅stwa 偶eby funkcjonowa膰 (kontroli spo艂ecznej). Wi臋c w pewnym sensie sama zgadza sie odda膰 cz臋艣膰 wolno艣ci, ale Comte definiuje wolno艣膰 jako racjonalne podporz膮dkowanie praw膮 natury. Comte po艂膮czy艂 liberalizm, socjalizm, konserwatyzm. Popiera艂 w艂asno艣膰 prywatn膮. Z konserwatyzmu wzi膮艂 ide臋 porz膮dku. Z socjalizmu wzi膮艂 ide臋 post臋pu. Post臋p polega na rozwijaniu si臋 podstawowego porz膮dku. Porz膮dek i post臋p mo偶na pogodzi膰. Porz膮dek spo艂eczny jest trwa艂y je艣li post臋p polega na rozwijaniu podstawowego porz膮dku. Je偶eli co艣 si臋 zmienia to nie zmienia si臋 ca艂kowicie tylko modyfikuje. Statyka spo艂eczna i dynamika spo艂eczna (wy艂aniaj膮 si臋 z porz膮dku i post臋pu). Statyka bada struktury i 艂ad spo艂eczny, wszystko co gwarantuje utrzymanie sie porz膮dku spo艂ecznego, bada zwi膮zki buduj膮ce konsensus spo艂eczny, religi臋, j臋zyk. Rodzin臋 uznaje za najtrwalszy, pierwotny, samorzutny element. A najtrwalszym elementem jest religia, najlepiej spaja. Tworz膮 si臋 nowe wi臋zi ekonomiczne, spo艂eczne by utrzymywa膰 egoistycznych ludzi w ryzach. A poprzez wydobywanie przymusu spe艂niania obowi膮zk贸w ukazuje si臋 druga natura ludzka altruizm. Dynamizm spo艂eczny- prawa zmiany; Naturalny i konieczny post臋p spo艂eczny b臋dzie si臋 dokonywa艂. W stadium teologicznym spo艂ecze艅stwo jest sztywne, trwaj膮 d艂ugo. W stadium 2 dokonuje sie powolny rozk艂ad starego systemu. Jednostki s膮 egoistyczne ale jak si臋 je przymusi do funkcjonowania i sie im odkryje 偶e tak jest i by膰 musi to odkryje si臋 ich altruistyczn膮 stron臋 serca i spo艂ecze艅stwo si臋 zmieni. Spo艂ecze艅stwo ma by膰 bez kryzys贸w, rewolucji i bez komunizmu, reorganizacja duchowa.
Metody ilo艣ciowe s膮 bardziej preferowane ni偶 jako艣ciowe bo jako艣ciowe s膮 bardziej uzale偶nione od osobistej interpetacji autora. Odkrywanie praw niezmiennych w czasie. Zmiana historycznego konteksty nie mia艂a wielkiego znaczenia. Charles .. Miles: Neopozytywi艣ci badaj膮 byle co wa偶ne by bada膰 to bez zarzut贸w i aby si臋 dobrze bada艂o". Comte zaleca艂 by dba膰 o czysto艣c umys艂u. Uwa偶a艂 偶e nale偶y przeczyta膰 nie wi臋cej ni偶 100 ksi膮偶ek. Wielkie uczucie i wielka nami臋tno艣膰 s艂u偶膮 wielkim odkryci膮 naukowym. Dopamina nakierowuje nas na cel. Robotnicy jako grupa nakierowana na dzia艂anie. Kobiety s膮 potrzebne gdy偶 stworz膮 baz臋 dla dyskusji intelektualnej i tworz膮 uczucia a s膮 one baz膮 dla odkry膰. Publiczny i prywatny kult kobiety w pozytywi藕mie. Comte zaplanowa艂 rodzine poztywn膮. 呕ona, m膮偶, 3 dzieci, rodzice m臋偶a. Najwa偶niejsz膮 osob膮 w rodzinie ma by膰 matka m臋偶a. Comte claim 偶e pop臋d sexualny dzieli ludzi. Dzieci maj膮 si臋 rodzi膰 z najlepszych. Ocena dokonuje si臋 autorytatywnie i arbitralnie. Uczucie mia艂o kierowa膰 intelektem i dzia艂aniem. Comte ceni si臋 za to 偶e okre艣li艂 dziedziny socjologiczne, stworz艂 nazw臋, by艂 wyznawc膮 socjo pozytywnej, rozwa偶ania z organizmem, za to 偶e stworzy艂 szufladki, okre艣li艂 metody socjologiczne cho膰 ich nie stosowa艂 konsekwentnie (obserwacja, experyment, por贸wnanie), okre艣li艂 socjologie jako badanie zbiorowe, stworzy艂 skal臋 macro. Wszelka refleksja spo艂eczna to uwzgl臋dnia艂a ale Comte kaza艂 bada膰 fakty, obserwowa膰, epmiri臋.
EWOLUCJONIZM
Wyrasra naturalnie z pozytywizmu. Inspirowany rozwojem darwinizmu, akcentuj膮cy zmian臋 a nie statyczno艣膰. Morgan, Taylor, Spencer itp.
Za艂o偶enia ewolucjonizmu:
Naturalizm- istnieje fundamentalna jedno艣膰 艣wiata, natury wsp贸lne zasady kieruj膮ce nami ludzmi, zwierz膮tami. Metody bada艅 s膮 takie same jak w naukach przyrodnicznych. Poszukujemy wi臋c jednego procesu wzrostu ka偶dego bytu a wi臋c society te偶. Interesuje nas wi臋c odkrycie og贸lnych praw obejmuj膮ce wszystkie 艣wiaty bo wszystkie 艣wiaty s jedno艣cia. Wskaza膰 genez臋, istot臋, sk膮d si臋 wszystko bierze, ale nie metafizycznie. Zasadnicza jedno艣膰 natury ludzkiej. Cechy gatunkowe. Ludzko艣膰 mo偶na podzieli膰 przez cechy gatunkowe i ta sprzeczno艣膰 by艂y od pocz膮tku, st膮d pojawi艂y si臋 teorie rasistowskie. Kolejnym za艂o偶eniem jest zmiana, 偶e zachodzi ruch, i to jest prawo wszech艣wiata, wszystko jest w ruchu.Bardziej ni偶 odkrycie genezy interesuje nas kierunek zmiany. Ewolucja jest post臋pem, regres jest tylko momentalny, jako wyj膮tek potwierdzaj膮cy reg贸艂臋, kt贸r膮 jest post臋p. Wy偶sze jest to co ma bardziej skomplikowan膮 struktur臋 i ma wi臋cej funkcji. Tu te偶 s膮 za艂o偶one 3 fazy: dziko艣膰, barba偶y艅stwo i cywilizacja. Post臋p dokonuje si臋 we wszystkich 艣wiatach organicznym, nieorganczny i ponadorganiczny czyli spo艂eczny.
21 pa藕dziernika 2008
H. Spencer (1820- 1903).
3. Zmiana w jednej dziedzinie poci膮ga za sob膮 zmiane w drugiej dziedzinie. Prawo wsp贸艂wyst臋powania zjawisk.
Rozw贸j nie jest wsz臋dzie r贸wnomierny. Mo偶na por贸wnywa膰 co艣 co jest barziej rozwini臋te z tym co jest mniej rozwini臋te.
Przerzytki- elementy, kt贸re wydaj膮 si臋 niepotrzebne, np. ko艣膰 ogonowa, wyrostek robaczkowy. W spo艂ecze艅stwie tak偶e istniej膮 prze偶ytki. Tempo w r贸偶nych stadiach rozwoju nie jest takie samo, ewolucja ma to do siebie 偶e pocz膮tkowo jest szybka a z czasem zachodzi coraz wolniej. W sektorach ludzko艣ci jest tak samo. Dlatego mo偶emy je por贸wnywa膰.
Zmiana jest ci膮g艂a i stopniowa czyli po prostu ewolucyjna. Rewolucja to te偶 zmiana tyle 偶e szybsza. Ka偶da forma wy偶sza powstaje z jakiej艣 ni偶szej.
5. Zmiana wywo艂ywana jest zawsze czynnikami wewn臋trznymi i zewn臋trznymi ale wi臋kszy nacisk k艂adzie si臋 na czynnniki wewn臋trzne. Czy one s膮? Czymy艣 co istnieje wewn膮trz nas np. potrzeby, kt贸re stymuluj膮 nas do pewnego dzia艂ania. Dochodz膮 do tego czynniki zewn臋trzne, kt贸re oddzia艂uj膮 np. kontakty kulturowe.
Spencer g艂贸wne rzeczy zawar艂 w "Zasady socjologii". Zbiera艂 on wiele danych szczeg贸艂owych, kt贸re zosta艂y obalone przez nast臋pc贸w w bardziej szczeg贸艂owych badaniach. Prekursor ewolucjonizmu i funkcjonalizmu. Spencer opracowa艂 poj臋cie instytucji, struktury spo艂ecznej, funkcji. Spencer twierdzi 偶e 艣wiat jest pewn膮 c艂o艣ci膮 i rz膮dz膮 nim te sama prawa, ale s膮 w obr臋bie tego 艣wiata 3 pod艣wiaty w kt贸rych ewolucja zachodzi nieco inaczej. S膮 to 艣wiat nieorganiczny, organiczny, ponadorganiczny (spo艂eczny). Zjawiska wy偶sze nie mog膮 by膰 zredukowane do ni偶szych. Cz艂owiek z natury nie jest spo艂eczny. Przyrost ludno艣ci sprawia 偶e powstaje spo艂ecze艅stwo, aby przystosowa膰 si臋 do sytuacji. Nale偶y nauczy膰 si臋 wsp贸艂dzia艂a膰. Spo艂ecze艅stwo jest tu procesem rozwoju organizacji spo艂ecznej, uspo艂ecznieniem, procesem rozwoju uczu膰 spo艂ecznych. Spo艂ecze艅stwo jest naturalnym procesem jest wi臋c cz臋艣ci膮 natury, jest po prostu procesem socjalizacji cz艂owieka. Dzia艂a dzi臋ki pewnym instytucj膮. S膮 instytucje domowe, obrz臋dowe (np. obyczaje, kt贸re b臋d膮 zanika膰 im nas b臋dzie wi臋cej), polityczne (kt贸re si臋 wzi臋艂y z walki o byt, kt贸ra zmusi艂a nas do zorganizowania si臋). Spencer by艂 libera艂em wi臋c by艂 zwolenikiem jak najl偶ejszego pa艅stwa, uwa偶a艂 偶e wojny rozwi膮zuj膮 si臋 same, zawodowe, przemys艂owe instytucje- podzia艂 pracy regulacja procesu pracy, Instytucje ko艣cielne, kt贸re cementuj膮 spo艂ecze艅stwo. Instytucje zmieniaj膮 si臋 razem z nami. Zachodzi tak偶e ewolucja moralno艣ci i inteligencji, sztuki. Ewolucja w cz艂owieku polega na przechodzeniu od egoistycznego do mniej egoistycznego. Wa偶ne s膮 bardziej przemiany i kierunek przemiany ni偶 pocz膮tki. Przemiany s膮 wa偶ne by okre艣li膰 co jest funkcjonalne. Ingerencja 艣wiadoma w jedn膮 cz臋艣膰 systemu spowoduje zmiane w innej cz臋艣ci systemu, a to naruszy funkcjonowanie ca艂o艣ci. Konsensus to odpowiednio艣膰 mi臋dzy wszystkimi sferami 偶ycia. Spencer jest przeciw kolektywizmowi a za liberalizmem. Mimo to twierdzi艂 偶e spo艂ecze艅stwo jest organizmem! Jak to mo偶liwe? Pewne og贸lne prawa s膮 takie same. Prawo wzrostu- byty i instytucje spo艂eczne wzrost, byt, stagnacja. Prawo r贸偶nicowania sie cz臋艣ci- dzielimy si臋 funkcjonalnie, r贸偶ne instytucje. Prawo funkcjonalne- r贸偶nicowanie si臋 funkcji, Wzajemna zale偶no艣膰 cz臋艣ci. Funkcje s膮 niezb臋de dla istnienia organizmu i dla spo艂ecze艅stwa. Ca艂o艣膰 jest trwalsza od cz臋艣ci.
Reprodukcja i produkcja d贸br- funkcja operacyjna
Funkcja dystrybucyjna
F. regulacyjna- kontrola, koordynacja, sprawowana przez rynek, ko艣ci贸艂 i instytucje do tego wyznaczone;
Spo艂ecze艅stwo nie ma wyra藕nego kszta艂tu, a organizm ma.
Society jest rozproszone, jest ca艂o艣ci膮 nieci膮g艂膮, wymaga komunikacji symbolicznej czyli powi膮zania s膮. Ograniczone s膮 zr贸偶nicowania funkcji. Nie ma odr臋bnego organu 艣wiadomo艣ci, zawsze u艣wiadamiaj膮 sobie i czuj膮 co艣 poszczeg贸lne jednostki a nie ca艂e spo艂ecze艅stwo. Cz臋艣ci s膮 ruchliwe. Jeste艣my autonomiczni mimo spo艂ecznych uzale偶nie艅.
Cechy ca艂o艣ci wywodz膮 si臋 z cz臋艣ci. Nowoczesny organicyzm w skutku po艂膮czenia ca艂o艣ci cz臋艣ci si臋 uzale偶niaj膮 si臋. Cechy jednostek z jednej strony mog膮 wszystko wyja艣ni膰, z drugiej strony twierdzi艂 tak偶e 偶e cechy powstaj膮 pod wp艂ywem ca艂o艣ci. Istniej膮 natury pierwotne i wt贸rne organizm贸w i spo艂ecze艅stwa. Proste prawdy s艂u偶膮 wy偶szym celom. S膮 spo艂ecze艅stwa proste- prosta grupa, czyli brak o艣rodka kierowniczego. Jak si臋 pojawia przyw贸dca i temu twoarzyszy podzia艂 grupy na mniejsze podgrupy to wtedy mamy spo艂ecze艅stwa z艂o偶one. Society podw贸jnie z艂o偶one- kiedy mamy kilka du偶ych grup z przyw贸dcami- to jest jedno pa艅stwo. Society potr贸jnie z艂o偶one- np. struktura federalna.
Rozw贸j organizacji politycznych, podzia艂 偶ycia, osiad艂e 偶ycie, podzia艂 pracy- podstawa rozwoju spo艂ecze艅stwa. Typologia spo艂ecze艅stw na militarne i industrialne. Istnia艂 tak偶e typ przed militarny i pewnie kiedy艣 pojawi si臋 postindustrialny. Post臋pem jest tu demilitaryzacja. S膮 jednak society wysoko rozwini臋te a jednak militarne, za jego czas贸w by艂a to Rosja. Society militarne organizuje si臋 z powodu zagro偶enia zewn臋trznego. Przewiduje 偶e trzeba sie podzieli膰 najwa偶niejszymi funkcjami- jedni walcz膮 inni dostarczaj膮 偶ywno艣膰. Ca艂a organizacja spo艂eczna b臋dzie wygl膮dac膰 jak organizacja armi- regimentacja. Du偶a kontrola na jednostk膮.Centralna kontrola nad wszystkim co trzeba np. dostaw膮 towar贸w dla wojska. Daleko id膮ca centralizacja. D膮偶enie do cel贸w og贸lnospo艂ecznych. Rozw贸j jest 艣wiadomy, kto艣 nim steruje planuje go odg贸rnie, porz膮dek jest narzucany, dzia艂ania s膮 wymuszone, mechaniczny przymus. Podzia艂 na wojownik贸w i niewolnik贸w. Konformistyczne jednostki sa wytworem tego spo艂ecze艅stwa, pos艂usze艅stwo, rutyna, brak inicjatywy, ogl膮danie si臋 na autorytety, wiara 偶e istniej膮ce stosunki s膮 naturalne, przymus zewn臋trzny. Przyk艂adem mo偶e tu by膰 Sparta, Egipt, Rosja, Peru. W czasach Spencera tego typu spo艂ecze艅stwa by艂y dominuj膮ce. Przewidywa艂 tak偶e 偶e socjalizm je艣li sie pojawi tak偶e b臋dzie mia艂 charakter militarny, 偶e b臋dzie tyrani膮.
28 pa藕dziernika 2008
T.s.
D膮偶y si臋 u Spencera do realizacji cel贸w indywidualnych. Przede wszystkim cele indywidualne a w efekcie wp艂ywa to na pomy艣lno艣膰 ca艂o艣ci. Taki porz膮dek tworzy si臋 nie艣wiadomie, bo nie planuje si臋 jednostk膮 niczego, rozwija si臋 spontanicznie. Analogi膮 jest tu organizm, bo zaistnia艂 naturalny przyrst/ wzrost, a w spo艂ecze艅stwach militarnych by艂 to mechaniczny przymus. Jednostkami kieruje 艣wiadomo艣膰 indywidualna. Jest tu tak偶e wizja braku konflikt贸w. Spencer jest konserwatywnym libera艂em. Istnieje tu naturalny porz膮dek ale nie jest to tak jak w konserwaty藕mie.
Cechy spo艂ecze艅stwa przemys艂owego:
Celem spo艂ecznym jest realizacja maxymalnej pomy艣lno艣ci cz艂onk贸w, ale nacisk k艂adzie si臋 na szcz臋艣cie jednostek.
Istnieje tu daleko posuni臋ta decentralizacja.
Procesy maj膮 si臋 samoreg贸lowa膰.
Wsp贸艂zawodnictwo, pokojowa rywalizacja, ale aby to by艂o zapewnione musi istnie膰 podstawowa kontrola aby zapobiec wypadkom.
Spo艂ecze艅stwo jest r贸偶nobarwne, wielo艣膰 stowarzysze艅 i zrzeszania si臋, bogactwo pogl膮d贸w.
Nagradzanie zas艂ug, status jest osi膮gany a nie przypisany. Istnieje du偶a mobilo艣膰 spo艂eczna, zmiany np. w hierarchi spo艂ecznej. W spo艂ecze艅stwach militarnych status jest przypisany: wojownicy i niewolnicy.
Wsp贸lzawodnictwo i wsp贸艂praca mi臋dzy jednostkami i spo艂ecze艅stwami, st膮d bak konflikt贸w. Spencer twierdzi艂 偶e to b臋dzie ros艂o.
Przestrzeganie um贸w mi臋dzy jednostkami.
Wytworzy si臋 wielo艣膰 o艣rodk贸w kierowniczych, w艂adza b臋dzie si臋 rozdziela膰.
Wzgl臋dna niezale偶no艣膰 jednostek.
Istnieje przymus wewn臋trznych przekona艅.
Jego zdaniem Anglia jest spo艂ecze艅stwem przemys艂owym, Ameryka N.
Ewolucja jest to przej艣cie od niesp贸jnej, nieokre艣lonej jednorodno艣ci do sp贸jnej, okre艣lonej r贸偶norodno艣ci. Jest to przej艣cie kt贸re idzie po lini scalania si臋 materii to jest kierunek. Zmniejsza si臋 ruch bo jest coraz wi臋ksza g臋sto艣膰. U Spencera sp贸jny znaczy szczepiony. niesp贸jna jednorodno艣膰- np. zbi贸r takich samych kulek. Ncisk le偶y na analizie struktur spo艂ecznych, 艣wiadomo艣膰 jest rzecz膮 wt贸rn膮. Co wp艂ywa na zmian臋? S膮 czyniki pierwotne i wt贸rne.
Pierwotne- 艣rodowisko, cz艂owiek w warunkach naturalnych:
zewn臋trzne- co艣 co jest zewn臋trzne dla spo艂ecze艅stwa ale ma na nie wp艂yw np. klimat, gleba, fauna i flora,
wewn臋trzne- cechy fizyczne jednostem, poziom inteligencji, charakter np. narodowy;
Wt贸rne- rezultaty ludzkiej dzia艂alno艣ci, kultura czyli dodatkowe 艣rodowisko, np szko艂a kt贸ra wp艂ynie na nasz rozw贸j.
Przetrwanie najlepiej przystosowanych to has艂o Spencera. Spo艂ecze艅stwo wydala elementy niezdrowe np. biednych, chorych, nienormalnych itp. Dob贸r naturalny czyn贸w moralnych. Kieruje tym wym贸g uporz膮dkowanego 艣wiata. B臋dzie on wyklucza艂 nie tylko chorych ale tak偶e chore zasady moralne. Ewolucjoni艣ci s膮 bardziej zainteresowani kierunkiem ewolucji a nie jej przyczynami. Przyczyn szukano w kulturze lub w konflikcie.
Marks i Engels.
Marks (1818- 1883) a Engels (1820-1895). Marks socjologi ie lubi艂. Uwa偶a艂 偶e socjo pozostaje na us艂ugach kapitalizmu. Socjologowie to ci kt贸rzy tworz膮 by wyja艣ni膰 istniej膮ce warunki, za w膮ska, bur偶uazjna. Marksizm mia艂 by膰 nak膮 o spo艂ecze艅stwie, czyli czym艣 szerszym. Zaw臋偶anie problemu nigdy nie uka偶e jego sedna. Nie nauka ale wyraz potrzeb i rz膮da艅 tej cz臋sci kt贸ra jest wykorzystywana i uciskana. Teoretyk spo艂eczny mial by膰 jednocze艣nie dzia艂膮czem, bo nie ma teori bez warto艣ciowania. Uwa偶a艂 tak偶e 偶e nie ma wolno艣ci od interes贸w. Marks chcia艂 zmieni膰 all. To co jest jest skazane na zag艂ad臋 a dpiero co powstanie b臋dzie dobre. Oparte na dialektyce heglowskiej. Teza, antyteza, synteza. Co艣-nieco艣 (Hegel w skr贸cie). Marks by艂 materialist膮. Wzi膮艂 on od Hegla narz臋dzie ale zastosowa艂 do innej.... To co ideowe jest wt贸rne co do tego co materialne. Stanowiska oba 艂膮czy fakt 偶e podstaw膮 rzeczywisto艣ci spo艂ecznej jest sprzeczno艣膰. Narz臋dzie Marks wykorzysta艂 tak偶e do krytyki a nie tylko opisu. St膮d biora si臋 teorie krytyczne. np. nauka i spo艂ecze艅stwo po艂膮czone razem a jednak si臋 wykluczaj膮, nauka jest wt贸rna do spo艂ecze艅stwa ale tak偶e stwarza to spo艂ecze艅stwo. Nie ma teori wolnej od praktyki. Nie ma pa艅stwa niezale偶nego od spo艂ecze艅stwa czyli nie ma w艂adzy bez spo艂ecznych interes贸w. Trzeba wi臋c zmienia膰 stosunki spo艂eczne, 艣wiadomo艣膰 te偶 ale mniej. Klasy spo艂臋czne s膮 od siebie zale偶ne a jak co艣 jest zale偶ne to jest powi膮zane dialektycznie. Bada膰 spo艂ecze艅stwo kt贸re jest wa偶niejsze ni偶 pa艅stwo. Zmiana bazy poci膮ga za sob膮 zmiane nadbudowy. To co wyja艣nia nam stan spo艂eczny to w艂asno艣膰 prywatna, w艂asno艣膰 艣rodk贸w produkcji i st膮d bierze si臋 alienacja.
Alienacja- wyobcowanie; W艂a艣ciciele czyj膮 sie osamotnieni itp. jest to cz艂owiek oddzielony od produktu kt贸ry tworzy, robotnik kt贸ry tworzy co艣 przez 12h nie jest oddzielony od tego efektu. Nie posiadam produktu, narz臋dzi i nawet materia艂贸w z kt贸rych to tworz臋, nawet g艂owa jest oddzielona od r臋ki bo ja nie obmy艣lam procesu produkcji, moja reka robi to mechanicznie.
4 listopad 2008
Marks
Nie rozumiana jest jako zestaw naturalnych praw. Wszystko rozwija si臋 historycznie, to ludzie twoz膮 to razem. Panujemy nad nasz膮 natur膮 bo to ludzie wytwarzaj膮 swoje potrzeby. Rewulocyjno艣膰 my艣li Marksa polega na tym 偶e wg niego wszystko tworz膮 ludzie. Natura nie jest naturalna bo przetwarzana przez cz艂owieka i tu Marks wpisuje sie w nowo偶ytno艣膰. Nie ma determinacji historycznej ostatecznej. Historia nie jest niczym wi臋cej jak dzia艂alno艣ci膮 cz艂owieka d膮偶膮c膮 do okre艣lonego celu. To my jeste艣my podmiotem wi臋c mo偶emy wszystko zmieni膰. Przeciwko abstrakcj膮 jak pa艅stwo i cz艂owiek. Nie ma cz艂owieka w og贸le bo jest on zawsze osadzony, stworzony przez jakie艣 warunki historyczno-spo艂eczno-kulturowe. Wszystko po艂膮czone jest z interesami, po艂膮czone z baz膮 ekonomiczn膮. Zawsze wskazuje si臋 na podmiot poprzez uk艂ady, interesy, powi膮zania. Ma to s艂u偶y膰 przezwyci臋偶aniu filozofi nieugruntowanej, abstrakcyjnej. Filozoficzne spekulacje mo偶na nazwa膰 ideologi膮. U Marksa ideologia to zdeformowane my艣lenie o rzeczywisto艣ci, fa艂szywa 艣wiadomo艣膰, sztuka dla sztuki nikomu nie potrzebna. Marks niesie przekonanie o samodzielno艣ci my艣li, twierdz膮c ze 艣wiadomo艣膰 musi by膰 uciele艣niona (ma艂e odwrcenie Kartezjusza). Absolutyzacja w艂asnych pogl膮d贸w ? Ideologia to zintegrowany system zewn臋trzny wobec ludzi, tworzony przez klasy posiadaj膮ce. Nale偶y nie tylko gromadzi膰 fakty ale tak偶e bada膰 ich przejawy, dochodzi膰 do uog贸lnie艅. Odchodzi si臋 od teori o istocie cz艂owieka w abstrakcji a dochodzi si臋 do istoty cz艂owieka w rzeczywisto艣ci, realizowanej w jaki艣 konkretnych warunkach. Bo cz艂owiek to ca艂okszta艂t spo艂ecznych stosunk贸w, wi臋zi, zakorzeniony w czasie i miejscu. Ludzie tworz膮 cz艂owieka a nie natura, nie wa偶ne z jakimi potrzebami si臋 rodzi ale jakie w nim kszta艂tuje spo艂ecze艅stwo. Zmienno艣膰 spo艂ecze艅stw nst臋puje bo s膮 r贸偶ne stsosunki spo艂eczne. Trzeba to bara膰 w czasie - st膮d materializm historyczny. Przyroda to te偶 wytw贸r cz艂owieka bo my j膮 zmieniamy. Nie ma 偶adnych pnkt sta艂ych bo ludzie mog膮 robi膰 co chc膮. Ludzie stworzyli 艣wiat a wi臋c moga si臋 sami wyzwoli膰- doczesne zbawienie klasy robotniczej. Spo艂ecze艅stwo tworz膮 r贸偶ne dzia艂ania ludzkie: wymiana, nauka, polityka, konsumpcja. Trzeba bada膰 wzajemne relacje bo nic nie jest od siebie oderwane, (nie w izolacji i nie spekulacje). Isnieje wiele spo艂ecze艅stw, s膮 r贸偶ne typy a na dole le偶y baza. Baz膮 ka偶dego spo艂ecze艅stwa jest jego spos贸b produkcji i to nale偶y bada膰 bo jest 艂atwo zauwa偶alne. U Durkheima spo艂ecze艅stwo nale偶y bada膰 po prawie. U Marksa po produkcji. Formacje spo艂eczne:
1. Azjatycka- du偶e pa艅stwa, du偶e zorganizowane roboty; konflikt mi臋dzy strukturami pa艅stwa;
2. Antyczna- panowie i niewolnicy
3. Feudalna- feuda艂owie i ch艂opi
4. Bur偶uazyjna-uwa偶a艂 偶e tu konflikt jest najbardziej wyostrzony; kapitali艣ci i proletariat- konflikt podstawowy;
Podobna by艂a kiedy艣 nieantagonistyczna pierwotna wsp贸lnota. Domy艣lamy si臋 偶e nie by艂o tam w艂asno艣ci prywatnej. Istnia艂 pewien spos贸b produkcji nieantagonistyczny- tzw. drobnotowarowy czyli w艂a艣ciciele ma艂ych zak艂ad贸w gdzie nie ma pracownik贸w opr贸cz w艂a艣ciciela. Nigdy nie wp艂ywa艂 na realy kszta艂t spo艂ecze艅stwa, zawsze by艂 na marginesie.
1867-18... Kapitalizm nale偶y tu bada膰 baz臋 ale i nadbudow臋. Uk艂ad stosunk贸w spo艂ecznych powi膮zanych z prac膮 wytw贸rczo艣ci膮. Wg Marksa praca to dzia艂alno艣膰 艣woadoma i celowa w prcesie wytw贸rczym s艂u偶膮ca cz艂onkom danego spo艂eczestwa do uzyskania niezb臋dnych 艣rodk贸w do 偶ycia, (uprzedmiotowienie 艣wiata, przyswajanie 艣wiata ludziom, ale nie w pojedynk臋 lecz zbiorowo). Praca czyni cz艂owieka wolnym, zw艂aszcza praca zbiorowa, jest to nawet niezb臋dny element tworzenia cz艂owieka. J臋zyk powstaje w wyniku wsp贸lnych wysi艂k贸w przy pracy. Gdyby nie zbiorowa praca nie by艂o by narz臋dzi, 艣wiadomo艣ci celu. Ludzie stworzyli cel. Mo偶na si臋 przeciwstawia膰 przyrodzie ale zbiorowo. Praca stanowi o warto艣ci produktu (tak te偶 m贸wi艂 Adam Smith ojciec kapitalizmu). Przy za艂o偶eniu 偶e to s膮 przeci臋tne umiej臋tno艣ci, przeci臋tna wydajno艣膰. Spos贸b produkcji = si艂y wytw贸rcze + stosunki produkcji.
Si艂y wytw贸rcze- 艣rodki pracy i ludzie. Podstawowy element produkcji to 艣rodki produkcji. Wyzysk to konsekwencja w艂asno艣ci 艣rodk贸w produkcji. Klasy spo艂eczne s膮 zewn臋trzne i wywieraj膮 przymus na ludzi, ale przymus jest tworzony przez ludzi. Historia spo艂ecze艅stw to historia walk klasowych. Bur偶uazyjne spo艂ecze艅stwo jest teoretycznie bezklasowe a de facto najostrzej klasowe. Klasy s膮 w ka偶dym spo艂ecze艅stwie z w艂asno艣ci膮 prywatn膮. Praca jest zbiorowa, zbiorowy jest zak艂ad, a owoce pracy przechwytywane s膮 przez r臋ce indywidualne bo indywidualny w艂a艣ciciel. W kazdym spo艂ecze艅stwie s膮 2 antagonistyczne klasy spleczne. Pa艅stwo to zorganizowanie przemocy zapewniaj膮cej sta艂膮 pozycj臋 tym kt贸rzy wykorzystuj膮. Religia opium dla ludu, uzasadnienie dla cichej pracy robotnik贸w. Pa艅stwo jest tylko tak gdzie jest podzia艂 na klasy st膮d celem jest pa艅two bezklasowe. Wszystkie instytucje alienuj膮 si臋 i staj膮 si臋 niezale偶ne. Co艣 nietworzone przez ludzi i gdzie panuj膮cego. Marks twierdzi艂 偶e alieacja jest tworzona przez walke klas, przez klas臋 kt贸ra wyzyskuje. P艅stwo zwraca si臋 przeciwko nam a s艂u偶y tej cz臋艣ci kt贸ra wyzyskuje. Klasa panuj膮ca nie rz膮dzi bezpo艣rednio walcz膮 z sob膮 nieco, ale naczelny system ma rzetrwa膰 bo s臋 im to op艂aca. Celem jest zniszczenie pa艅stwa bur偶uazyjnego poprzez rewolucj臋. To dopiero wywo艂a zmiany. 呕ycie jako uk艂ad stosunk贸w okre艣la 艣wiadomo艣膰 a nie na odwr贸t. 艢wiadomo艣膰 jest odbiciem bytu, idea nie odmieni 艣wiata, odmieni膰 mo偶e tylko to co jest osadzone w bycie. Warunki materialne okre艣laj膮 j膮 (baz臋?)tylko w ostatniej instancji. 艢wiadomo艣膰 wytw贸r spo艂eczny zale偶ny od bazy.? Fa艂szyw膮 艣wiadomo艣膰 ma ka偶da grupa kt贸ra nie potrafi rozpozna膰 swojego miejsca w procesie dziejowym. Nawet robotnik ma do pewnego stopnia fa艂szyw膮 艣wiadomo艣膰, dopiero historia to zwerfikuje. 艢wiadomo艣膰 danej klasy to nadbudowa uczu膰 pogl膮d贸w, stworzona na bazie danej w艂asno艣ci. Najbardziej fa艂szyw膮 艣wiadomo艣ci膮 jest ta intelektualist贸w...;p 艢wiadomo艣c klasy robotniczej jest najlepsza i jest to to czym klasa b臋dzie, jaka rol臋 odegra na prawd臋. Dop贸ki nie we藕miemy sie za robote to nie wiemy na czym stoimy. Analiza spo艂eczenstwa kapitalistycznego wynika ze sprzeczn艣ci w bazie- pracy kolektywnej i wlasno艣ci indywidualnej. Rewolucja jest konieczno艣ci膮 historyczna jedyna mo偶liwo艣ci膮 rozwi膮zania, ale nie jest rozwi膮zaniem absolutnym. G艂ownym czynnikiem rozwoju jest ludzka dzia艂alno艣膰. Rozpatrywana jest na kilku poziomach: post臋p techniczny, si艂y wytw贸rcze, post臋p w narzedziach (potencjalnie sprzyja), odpowiedni stan 艣wiadomo艣ci spo艂ecznej. 呕adna z tych rzeczy nie wywo艂uje si臋 samoczynnie. Rewolucja zale偶y od 3 cech ekonomiczna, polityczna, 艣wiadomo艣ciowa. Cz艂owiek jest si艂膮 przyrody kt贸ra przyrodzie si臋 przeciwstawia, niezrozumiany bez warunk贸w spo艂ecznych, bez osadzania w innych warunkach. Podzia艂 pracy alienuje spo艂ecznie.
2 grudnia 2008
W po艂 XIX w w niemieckiej humanistyce nast膮pi艂 odwr贸t od pozytywizmu. Stworzono tzw. socjologie rozumiej膮c膮, humanistyczn膮, cz臋艣ciowo antypozytywistyczn膮. Wyrasta on z nurtu zmwanego historyzmem. Zwrot przeciw og贸lno艣ci a w kierunku konkretu, nap臋dzane iracjonaln膮 filozofi膮 偶ycia? Przeciwko prawom naturalnym tak jak je rozumieli pozytywi艣ci. Uwzgl臋dniano konkret, lokalno艣膰, historyzm. Badanie indywidualno艣ci, a nie tego co jest wsp贸lne, tego co nas odr贸偶nia od siebie, jednostek zakorzenionych w pewnej lokalno艣ci. M贸wi si臋 o pewnych cechach charakterystycznych narod贸w, poszczeg贸lnych grup. Stanowisko kt贸re otwarcie warto艣ciuje, opis warto艣ci i ustosunkowanie do nich. Cz艂owiek warto艣ciuje, a wi臋c ma 艣wiatopogl膮d a nie absolutn膮 prawd臋, ma dost臋p tylko do pewnych rzeczy, nasze spojrzenia si臋 uzupe艂niaj膮 bo nikt nie widzi ca艂o艣ci. My wp艂ywamy na 艣wiat, a o na nas. Rzeczywisto艣膰 po艂膮czona z badaczem i badacz warto艣ciuj膮cy jak zwyk艂y cz艂owiek. Cz艂owiek musi ppoznawa膰 艣wat poprzez procedure zwan膮 rozumieniem. Zak艂ada si臋 偶e mo偶na wnikn膮膰 w 艣wiat badanych i p贸藕niej pos艂ugiwa膰 si臋 intuicj膮. Wa偶ne jest to co jest jednostkowe niepowtarzalne. Nap臋dzi艂o to upadek wiary w post臋p, odkrycie praw absalutnych, wszystko sta艂o si臋 relatywistyczne, nie mo偶na ju偶 uchwyci膰 niczego a wi臋c nale偶y jedynie notowa膰 zmiany- historiografia.
Pojawia si臋 rozr贸znienie na nauki humanistyczne i przyrodnicze- Dilthey. NP maj膮 wyja艣nia膰 fakty w oparciu o metod臋.NH maj膮 wyja艣nia膰 fakty ludzkie a poniewa偶 ludzie prze偶ywaj膮 艣wiat, czyli znaj膮 艣wiat od wewn膮trz... jeste艣mypowi膮zani ze 艣wiatem, wi臋c mo偶emy go zrozumie膰. NH maj膮 by膰 niezale偶ne od NP. Jednostka ma pewne cechy uniwersalene, ale tak偶e bardzo du偶o cech zmienych, zale偶nych. Struktury s膮 trwalsze od jednostek, ale maj膮tak偶e pewne cechy zwi膮zane z kontekstem nie tylko uniwersalne. Jednostka rozumie siebie w ramach wsp贸lnoty i poprzez poznanie swojej kultury, a ona jest inna od innych kultur. Kultura to obiektywizacja 偶ycia, zestaw obiekt贸w i zachowa艅 wyst臋puj膮cych w danych spo艂ecze艅stwie. Takie poj臋cie wyst臋puje takze u Rickerta. Ludzie warto艣ciuj膮 ale badacz ma sie od tego powstrzyma膰 i tylko bada膰 ak oni warto艣ciuj膮. Naukowo艣膰 tak ale przyrodoznastwo nie, nie chcemy robi膰 tego tak jak nauki 艣cis艂e. Jednostki ludzkie to 艣wiadome jednostki dzia艂aj膮ce w sferze warto艣ci i uwzgl臋dniamy w swoich dzia艂aniach innych i ich dzia艂ania, istniejemy wi臋c w 艣wiecie interakcji, a interakcje kszta艂tuj膮 spo艂ecze艅stwo. Spo艂ecze艅stwo to proces uspo艂ecznienia. Czyli co艣 co jest zale偶ne od aktywno艣ci jednostek, a wi臋c jest to zmienne, jest ukszta艂towane z pewnych znacze艅. Ujawnianie co jest pod powierzchni膮 zjawisk, 艣wiata, a mo偶emy to zrobi膰 jestem cz臋艣ci膮 艣wiata. Metod膮 NH jest zrozumie膰 znaczenie 艣wiata, jest to wi臋c opis. Pr贸ba doj艣cia do sensu, zamys艂u, toku my艣lenia. Pr贸ba odkrycia zjawiska i zinterpretowania go. Nie ma r贸偶nic w prze偶waniu przez badacza i cz艂owieka. Prze偶ycie mo偶e by膰 podobne, odtw贸rcze, zrozumie膰 co艣 psychologicznie i do tego doda膰 czynniki kulturowe, znajomo艣膰 kontekstu i to all daje nam rozumienie humanistyczne.
F. Tonnies (1885-1936)
Znany najbardziej z pracy "Wsp贸lnota i stowarzyszenie"gemeinshatft i i gesinshaft. Czy to kapitalizm rozk艂ada wsp贸lnoty czy najpierw by艂 rozk艂ad wi臋zi i dopiero przyszed艂 kamitalizm. Troche to i to. Pdtytu艂: rozprawa o komuni藕mie i socjali藕mie jako empirycznych formach kultury. Rozr贸偶nia艂 wsp贸lnot臋 i stowarzyszenie. Rozr贸偶nienie to to typy idealne. Wsp贸lnotowo艣c kojarzy si臋 z wi臋zami pokrewie艅stwa, s膮siedztwa i przyja藕ni. Po stronie stowarzyszenia stoi 偶ycie bardziej naukowe, handlowe, itp. Wsp贸lnota jest podobna do organizmu, ma nature p艂yn膮c膮 z naszej ja藕ni a stowarzyszenie do mechanizmu. Wsp贸lnota kojarzy si臋 z domem, wsi膮, ma艂ym miastem, wi臋zi s膮 bliskie, a stowarzyszenie z 偶yciem miastowym, 艣wiatowym, wi臋zi s膮 tu bardziej bezosobowe, nie ma wsp贸lnychcel贸w, d贸br, a jedynie zbierzne interesy, przypadkowo zbiegaj膮 si臋 nasze drogi. Wsp贸lnote przypisuje si臋 kobiet膮 a stowarzyszenia m臋偶czyzn膮, ale nie jest to trwa艂e. Wsp贸lnotowo艣ci jest coraz mniej a stowarzysze艅 coraz wi臋cej. Czym dalej w przysz艂o艣膰 tym wi臋cej b臋dzie stowarzyszeniowych kobiet. W woli naturalnej te偶 jest ukryty rozum, do艣wiadczenie pokole艅- wsp贸lnota, wola racjonalna- stowarzyszenie. We wsp贸lnocie z jedno艣ci do wielo艣ci, a w stowarzyszeniujest wielo艣膰 do jedno艣ci. USA pa艅stwo stowarzyszeniowe, stworze z wielu r贸偶nych narodowo艣ci. Wola naturalna wyra偶a si臋 w woli racjonalnej, arbitralnej, a wola racjonalna musi mie膰 element naturalny. Typy wzjaemnych stosunk贸w afirmacji. Wsp贸lnta 偶ycie realne i organiczne, wsp贸艂偶ycie w w膮skim kr臋gu, ale stosunek mo偶na mie膰 do wszystkich taki sam. Najsilniejsze jest do tych co s膮 najbli偶ej, najsilniej wsp贸lnotow膮 wi臋z mo偶na zaobserwowa膰 w relacjach matka-dziecko itp. Najbardziej szeroka mo偶e by膰 wsp贸lota ludzko艣ci. 艁膮czy si臋 z ni膮 trwa艂o艣膰. W stowarzyszeniu mo偶e si臋 zmienia膰. W jest naturalna jest wi臋c 偶ywa, organiczna, a S ma w sobie co艣 sztucznego, zbierzno艣膰 interes贸w jeszcze nie o偶ywia. S jest tworem idei, towrem mechanicznym, sztucznie powo艂ana do istnienia np. firma. Ustosunkowanie si臋 do innych nie zale偶y ... Podstawowe elementy W krew, ziemia i duch, dlatego mamy W pokrewie艅stwa, s膮siedztwa i przyja藕ni. Wola wegetatywna (mechaniczne), wola animalna (zmys艂owe), mentalna (bo藕ce intelektualne/ duchowe). Cz艂owiek neguje wszystko co mu szkodzi i afirmuje wszystko co mu s艂u偶y. Tak jest nie ustalamy tego. Co nam s艂u偶y- odzywianie si臋 i zachowaie gatunku. Wola naturalna wyst臋puje jako upodobanie, afirmacja rzeczy, przyzwyczajenie, pami臋膰, wsp贸lny organ. Z natury cz艂owiek dobry jest dla przyjaci贸艂 a z艂y dla wrog贸w. Z natury ludzie 偶yj膮 razem, a wszystko co jest odosobnione wymaga do艣wiadczenia. Cz艂owiek sam nie mo偶e 偶y膰 a je偶eli si臋 wyosabnia jest to p贸藕niejszy etap. Mi艂o艣膰, za偶y艂o艣膰 wytworzy艂a j臋zyk.
Wsp贸lnota to ludzie organicznie powi膮zani moc膮 swojej woli i wzjemnie si臋 afirmuj膮cy. Podmiot po艂膮czonej woli naturalnej. Podstaw膮 wsp贸lnoty jest pewna rozumno艣膰 wsp贸lnie wypracowana, porozumienie, czyli porz膮dek oparty na woli naturalnej? We wsp贸lnocie celem s膮 cz臋艣ci wsp贸lnoty. Zbyt ma艂e uprawnienia s艂u偶膮 zerwaniu wi臋zi?
Kobiety maj膮 bardziej bezpo艣redni stosunek do rzeczy. S膮 szczere, bardziej naturalne st膮d wola naturalna tworz膮ca wsp贸lnot臋 jest bardziej kobieta. Genialny m臋偶czyzna ma nature kobiety. Najp贸藕niejsze zjawisko cywilizacyjne to kobieta stowarzyszeniowa. Obyczaje i przechowanie pami臋ci jest zadaniem kobiety i ich wiedz膮. Wsp贸lnota 艂膮czy si臋 z ziemi膮, z posiadaniem. Stowarzyszenie zwi膮zane jest z zarz膮dzaniem. Wynagrodzenie jest zwi膮zane z nagrodzaniem, p艂aca- jest zwi膮zana ze stowarzyszeniem.
Stowarzyszenie to 偶ycie 艣wiatowe, handlowe, wyrastaj膮ce z namys艂u. Uznanie 艣wiadome, poj臋cie- obowi膮zuj膮ca zgoda na u偶ywanie pewnych s艂贸w, tworzenie pewnych poj臋膰. Najwy偶szym wyrazem stowarzyszenia jest u艣wiadomienie. Sztucznie ustalona wielo艣膰, raz ustanowiona ju偶 jest. 艢wiat w kt贸rym osoba istnieje tylko dlatego 偶e jest uznana przez inne osoby. Stowarzyszenie ma co艣 w sobie z fa艂szu. Egoizm i pr贸偶no艣膰 sa przyczynami zak艂adania stowarzysze艅. Nie istnieje ono samo w sobie, wyrasta ze wsp贸lnoty i bez niej by umar艂o. Drugiego traktuje si臋 jak wroga. 艢wiat Hobbesowski. Cz艂owiek nie wnosi tu ca艂ego siebie. Ma tam sojusznik贸w albo przeciwnik贸w ze wzgl臋du na cel. Kr膮g ludzi 偶yj膮cych ze sob膮 pokojowo, kt贸rzy podejmuj膮 razem decyzj臋 艣wadomie, racjonalnie w oparciu o nteres, ale zawsze w oparciu o interes jednostki. Jest to umowa wi臋c musi byc rozgraniczone pole dzia艂ania, jakie艣 negatywne nastawienie by nie zosta膰 oszukanym. W sferze ludzi wielkich miast istnieje jedynie pokuj zewn臋trzny. Poz贸r etyczno艣ci, ludzi 艂膮czy jedynie wsp贸lny interes. Przestrzeganie zasad arbitralnych. Wsp贸艂czesna politykab臋dzie mia艂a niewiele wsp贸lnego z etyczno艣ci膮. Pa艅stwo jawi si臋 jako instytucja kt贸ra karze. Wola arbitralna i naturalna wyst臋puj膮 razem. Arbitralna zawsze opiera si臋 na naturalnej, a naturalna wyra偶a si臋 w arbitralnej. Wsp贸lnota jest troche jak ro艣lina, jest czystsza, a stowarzyszenie jak zwierz臋, jest pe艂niejsze. Czysty bo zwraca si臋 do wewn膮trz a zwierze na zewn膮trz. Rozum jest grupowy i wielopokoleniowy. Wola naturalna to aka wola w kt贸rej jest ju偶 zawarte my艣lenie, sama z siebie egzystuje, a wola arbitralna to wola jako wytw贸r my艣lenia, troch臋 my艣le wi臋c jestem. Stowarzyszenie tworzone s膮 przez rozum indywidualny, sama racjonalna wola. Rozw贸j wsp贸lnoty zmierza ku stowarzyszeniu. Najpierw by艂 komunizm, p贸藕niej jest indywidualizm, socjalizm. Post臋p jest sprzeczny z natur膮.
Przewidywa艂 偶e pojawi si臋 pa艅stwo kt贸re zniesie i wsp贸lnote i stwoarzyszenie.
6 stycznia 2008
Exam b臋dzie w 1st tygodniu sesji. Od wt do pt.
Pareto
O ile kierujemy sie w swoi zachowaniu rezydu艂ami o tyle my myslimy 偶e kierujemy si臋 czym艣 innym. St膮d bierze si臋 g艂贸d my艣lenia sk膮d si臋 to bierze. Chcemy mie膰 z艂udzenie 偶e dzia艂amy na podstawie jaki艣 bardziej racjonalnych uzasadnie艅. Jest to tylko pr贸ba, przypisywanie sobie logicznych reg贸艂 kt贸re jednak takie nie s膮. Te uzasadnienia nazywamy derywacjami, czyli pewne pochodne rezydu艂贸w, racjonalizacj naszych dzia艂a艅, pr贸by wyja艣nienia naszych dzia艂a艅. Derywacje s膮 dodatkowym czynnikiem popychaj膮cym nas do dzia艂a艅, s膮 wt贸rnymi motywami dzia艂a艅, zmacnia to co juz by艂o. Rezydu艂a s膮 pierwotne wywo艂uj膮 potrzeb臋 tworzenia, a derywacje s膮 wt贸rne i zmienne.
S膮 klasy derywacji:
1. Proste, kr贸tkie stwierdzenia fakt贸w, tak jest i ju偶.
2. Odwo艂uj膮ce si臋 do autorytetu, tak mi kto艣 kaza艂, odwo艂anie do tradycji tak偶e.
3. Odwo艂uje sie do zgodno艣ci z uczuciami i zasadami, tak dzialam bo taka jest wola ludu, tak chce lud i jet to u艣wi臋cone zasad膮 demokracji.
4. Wkorzystuj膮ca niejasno艣ci j臋zyka, jego moc perswazyjn膮, pos艂ugiwanie sie mglistymi poj臋ciami, np. solidarno艣膰 z biednymi.
Teoria systemu spo艂ecznego (zachwycia艂a Parsonsa). System spo艂eczny to po艂aczenie element贸w sk艂adowych, czyli jednostek ze swoimi rezydu艂ami, plus ich wzajemne oddzia艂ywania. Wprawdzie istnieje wieczna zmienno艣膰 w spo艂ecze艅stwie ale jest pewna stabilo艣膰 systemu zasadzajaca sie na pewnym punkcie r贸wnowagi kt贸ry osi膮ga spo艂ecze艅stwo. Zmienno艣膰 jest falowa, sa pewne cykle, odchylenia od sta艂ego pnkt r贸wnowagi i powr贸t do niej. 呕eby spo艂ecze艅stwo istania艂o musi si臋 ustawicznie zmienia膰- przyk艂ad b膮czka. Stan spo艂ecze艅stw nigdy nie jest stabilny, jest falowy, r贸wnowaga dynamiczna, r贸ch wahad艂owy. O powrocie do pnkt r贸wnowagi decyduj膮 m. in. rezydu艂a, sta艂e elementy w naszej naturze istniej膮ce. Nie jest to stan stabilny, r贸wnowagi, jest to jedno艣膰 przeciwie艅stw (tu podobie艅stwo do Simmela). Walka jest powszechnym prawem 偶ycia, po to aby zachowa膰 gatunek i nawet go poprawi膰. Nieuchrnna heteronomiczno艣膰 spo艂ecze艅stwa. Spo艂ecze艅stwo jest zr贸偶nicowane, czyli tak偶e nier贸wni i konieczn jest walka, rodzi si臋 konflikt. Nawet gdyby wprowadzono socjalizm nie b臋dzie r贸wno艣ci. Walka prowadzi do stworzenia przyw贸dztwa, potrzeba sprawnych ludzi o odpowiednich rezydu艂ach. Czym jest elita- ludzie z najwi臋kszymi osi膮gni臋ciami w danych dziedzinach, ci kt贸rzy kontroluj膮 masy za pomoc膮 przemocy, maj膮 odpowiednie rezydu艂a. W elitach musi by膰 ci膮g艂y ruch, nie mo偶na tworzy膰 element贸w blokuj膮cych, ka偶da elita musi by膰 zast膮piona inn膮 po swojej degeneracji, musi by膰 przep艂yw z do艂u do g贸ry tych lepszych i z g贸ry na d贸艂 tych s艂abszych a wi臋c z czasem elita zyskuje wiele element贸w ni偶szych a to wp艂ywa na jej degeneracj臋. Postawowym elementem histori jest zdobywanie utraconych przez jednostki pozycji elitarnych. Jest to przk艂ad teori psychologistycznych (ale nie sensu stricte). Wi臋kszo艣膰 teori kt贸re omiawiali艣my mia艂y charakter linearny a nie cykliczny. U Pareta nie ma post臋pu spo艂ecznego. Pareto troche wykracza poza psychologizm. Porz膮dek w kulturze decyduje o porz膮dku spo艂ecznycm (Znaniecki).
Sorokin
Ucze艅 Petrarzeckiego. (1889- 1968). Cz艂onek parti socjalist贸w- rewolucjonist贸w. Urodzi艂 sie w Republice Komi. Zaanga偶owany politycznie, wi臋ziony za cara i za rewolucji, wyrok 艣mierci zmieniony na banicje. Pojecha艂 do USA na Harvard, za艂o偶y艂 wydzia艂 socjologii. Teoretyk mobilno艣ci pionowa (z g贸ry w d贸艂) i pozioma (np. zmiana zawodu, je艣li oba s膮 tak samo cenione). Teoretyk rewolucji- opisuje rewolucje bolszewick膮 i zestawia j膮 z innymi. Twierdzi 偶e ka偶da rewolucja ma 2 fazy: 1st najbardziej dziki, gdzie ujawniaj膮 si臋 najgorsze instynkty (behawioralna socjologia rewolucji), rewolucja prowadzi wi臋c zawsze do regresji na pocz膮tku, bo zrywa wi臋zi. A 2 faza jest konrrewolucyjna gdzie przywraca si臋 porz膮dek, kt贸ry nie jest tak rewolucyjny jak si臋 wydaje. Odwo艂uje sie mocno do klasyk贸w. Wypromowa艂 Parsonsa, kt贸rego jednak bardzo krytykowa艂. U ka偶dego jenak widzia艂 co艣 z艂ego. Cz艂owieka nie da si臋 wolni膰 od warto艣ciowania. By艂 przeciwko pozytywistycznemu kultowi fakt贸w. Krytyka pozosta艂o艣ci pozytywizmu, jest bardziej humanistyczny ni偶 Weber i inni. Przeciw empiryzmowi. Powraca troch臋 do metafizycznej koncepcji. Zaczyna od opisu natury cz艂owieka- kt贸ry jest z艂o偶ony z 3 element贸w (duszy, zmys艂贸w...) Cz艂owieka nale偶y barad膰 racjonalnie, logicznie, mo偶na logicznie spekulowa膰. Nale偶y tak偶e wykorzysta膰 intuicj臋. Wszelkie systemy.... s膮 dost臋pne do poznania jedynie intuicyjnie.
Socjologia to uog贸lniaj膮ca nauka o zjawiskach spo艂eczno... Elementarnym zjawiskiem jaki mamy bada膰 jest znacz膮ca interakcja mi臋dzyludzka. Co wchodzi w jej sk艂ad? Istoty ludzki, znaczenia, warto艣ci i normy i otwarte dzia艂ania z ca艂ym wyposa偶eniem materialnym. Tworz膮 one systemy zorganizowanych interakcji, czyli grupy jako instytucje. Nie jest tak 偶e s膮 jednostki i spo艂ecze艅stwo is膮 przeciwstawione. Nie ma jednego typu wi臋zi. Pomi臋dzy jednostk膮 i spo艂ecze艅stwem s膮 grupy- realne i fikcyjne. Realne grupy daj膮 si臋 uporz膮dkowa膰 wedle poziom贸w zr贸偶nicowania:
1. realne- po艂膮czone jednorodn膮 wi臋zi膮
-ad hoc- tworzone dla realizacji okre艣lnego celu?
-zorganizowane
2. kumulatywne- spo艂eczne czyli dodane do siebie r贸偶ne typy wi臋zi.
3. agregat spo艂eczny- trudno艣膰, wiele grup kumulatywnych, 艂膮czenie poszczeg贸lnych typ贸w wi臋zi, ca艂o艣膰.
Interakcje maj膮 wymiary:
1. Czas
2. Jednostronno艣膰 czy dwustronno艣膰
3.Intensywno艣膰
4. Stratyfikacja
5. Szeroko艣膰 zakresowa
6. Kierunek- czy w tym samym czy antagonistycznie
7. Stopie艅 internalizacji
8. Jak skrystalizowane s膮 relacje, a to zale偶ne s膮 jak sp贸jne sa znaczenia, normy, warto艣ci, prawa. Grupa jest tym lepiej zoraganizowana im bardziej sp贸jne s膮 normy, warto艣ci, znaczenia.
3 typy relacji spo艂ecznych:
familistyczny- relacje intensywne, trwa艂e i totalne, ca艂o艣ciowe, czysto solidarne, np. rodzina i grupa przyjaci贸艂 takich 偶e hej!
kontrakualny- umowne relacje, co艣 jakby stowarzyszeniwe u Tonnisa, nie ca艂o艣ciowe nietrwa艂e, ale moga by膰 intensywne, s膮 solidarne ale inaczej bo tylko w pewnym aspekcie w realizacji naszego celu.
koercyjne- strony sa ca艂kowicie obce, nie ma solidarno艣ci, antagonizm, np. niewolnik i pan, wolno艣膰 ale tylko dla jednej strony,
To sa typy idealne, wi臋c wyst臋puj膮 tak偶e typy mieszane. W rzeczywisto艣ci jest fluktuacja tych typ贸w czasem przewa偶a jeden, a czasem drugi.
Ka偶da dzia艂alno艣膰 ludzka i ka偶dy system kulturowy ma 3 aspekty:
materialny- przedmioty
behawioralny- zachowania, co robimy z przedmiotami
kulturowy- tre艣膰, znaczenie, normy, dlaczego to robimy z tym przedmiotem :P
System spo艂eczny jest tym lepiej zorganizowany im bardziej jest sp贸jny jego system. Kultura mo偶e by膰 mniej lub bardziej sp贸jna ale poszczeg贸lne systemy w nim zawarte sa sp贸jne, np. nauka itp.
Sorokin jako pierwszy zastosowa艂 komputery.
Supersystem kulturowy- wielka ca艂o艣膰. Falowa, cykliczna teoria zmiany spo艂ecznej- podobie艅stwo z Paretem. Tyle 偶e do膮偶y ona do czego艣. Przewidywa艂 powstanie nowej kultury altruistycznej mi艂o艣ci. Za艂o偶y艂 centrum baradwcze na krealtywnym altruizmem. Przed 艣mierci膮 twierdzi艂 偶e stsyemy USA i Rosji sie upodabniaj膮.
System zintegrowany- najbardziej integruje...
Ideacyjny- poza zmys艂owym 艣wiatem istnieje co艣 poza zmys艂owego, co kieruje tym 艣wiatem
Sensualny- poza zmys艂ow膮 rzeczywisto艣ci nie istnieje nic innego.
Ideastyczny- oparty na doskona艂ej r贸wnowadze i sensatywizmu i ideacjonizmu, wielostronna niesko艅czono艣膰.
To wszystko nie sa typy idealne, one istniej膮 w rzeczywisto艣ci. Np. ideacujne jest 艣redniowiecze, sensualna od nowo偶ytno艣ci do lat 60, a po tym ma nast膮pi膰 czas ideastyczny.
W 1937 ukaza艂y si臋 ....
Znaniecki (1882- 1958)
Za艂o偶y艂 1st czasopismo socjologiczne "Przegl膮d socjologiczny". Napisa艂 "Wsp贸艂czesne narody", "Metoda socjologii", "Dzia艂ania spo艂eczne", "Rzeczywisto艣膰 kulturowa"
Za艂o偶enia:
Rzeczywisto艣c kulturowa jest czym艣 innym ni偶 rzeczywisto艣膰 przeyrodnicza. Metody badania troch臋 si臋 r贸偶ni膮.
Warto艣膰- to co jest oceniane dodatnio lub ujemnie przez dzia艂aj膮ce podmioty. Interesuje nas jako badaczy dlatego 偶e funkcjonuje w czyichs opisa膰. Warto艣ci sa pierwotne wobec rzeczy. Za po艣rednictwem warto艣ci dowiadujemy sie o rzeczach. Rzeczywisto艣c rzeczy nie istnieja sama w sobie, zawsze za po艣rednctwem refleksji. Przedmioty 艣wiata istniej膮 realnie dla nas dopiero w powi膮zaniu z warto艣ciami, zawsze sa czyje艣 i tak nas interesuj膮. Badamy ze 艣wiadomo艣cia 偶e co艣 jest dla nas wa偶ne. 艢wiat dla humanisty to 艣wiat cuchych 艣wiaomo艣ci. Rzeczy sa warto艣ciami gdy s膮 …
20 stycznia 2009
FUNKCJONALIZM
Korzenie tkwi膮 u Comta. Jest tu my艣lenie ca艂o艣ciowe- prefunkcjonalne. Przyj臋艂o kszta艂t podobno naukowy w pozytywi藕mie. Samo zorientowanie sie na badanie struktur, badanie w regularny spos贸b. Spencer dorzuci艂 analogie mi臋dzy .... doda艂 my艣lenie biologicznie zaawansowane, w ograniz藕mie spo艂ecznym istniej膮 potrzeby biologiczne. Potrzeby a na ich bazie tworz膮 sie struktury a na nich tworz膮 si臋 funkcje. U obu wraz z Durkhaimem spotykamy cetralna idee r贸wnowagi, istnieje samoregulacja spo艂ecze艅stwa kt贸ra prowadzi do kierunku osi膮gni臋cia r贸wnowagi. Podniesione przez Pareto i podj臋te przez Parsonsa. U durkhaima istnieje jaki艣 stan normalny i zaburzenie anomia. W 1902 Parsons. Parsons jest z Kolorado, studiowa艂 w USA i w Londynie gdzie spotka艂 Malinowskiego. Pokazuje 偶e system jest ca艂o艣ci膮 zorientowan膮 na spe艂nianie potrzeb kt贸re le偶膮 w gestii okre艣lonych struktur. Inspiracja cz臋艣ciowo z Webera. Rozpatrujemy znaczenia na poziomie subiektywnym i spo艂ecznym. Spo艂eczne daj膮 si臋 wyodr臋bni膰 w my艣leniu historycznym. Weber znajdowa艂 tu porz膮dek. P贸藕niej b臋dzie to u Znanieckiego. Mamy definicj臋 systemu u Znanieckiego i Prsonsa. W 46 tworzy si臋 wydzia艂 stosunk贸w spo艂ecznych, integruj膮cy r贸偶ne nauki. Parsons zacz膮艂 od nauk 艣cis艂ych i prze偶uci艂 cz臋艣膰 do nauk humanistycznych. W 37 "Struktura dzia艂ania spo艂ecznego"- trzeba na 艣wiat patrze膰 systemowo. Nie s膮 to twierdzenia ontologiczne, ale nale偶y patrze膰 na 艣wiat tak jakby by艂 systemem twierdze艅, a tw s膮 systemami poj臋膰, wi臋c budowac systemow膮 teori臋 艣wiata, kt贸ra musi by膰 abstrakcyjna i og贸lna. Interakcjonizm wpisuje w systemowo艣膰, my tworzym interakcje tak 偶e s膮 systemem. One si臋 reguluj膮, nawet gdy prze偶ywaj膮 kryzyst to jest on przej艣ciowy, kt贸ry mo偶e nawet s艂u偶y膰. Jest coraz lepiej. Podstawowy zarzut to 艣wiat w tej teori jest zbyt idealny, konflikty s膮 zbyt marginalne i usprawniaj膮ce. System sam sob膮 kieruje to gdzie jest kierowanie si臋 jednostek woln膮 wol膮 itp. Jak po艂膮czy膰 woln膮 wol臋 jednastek w woluntarystyczne dzia艂anie? Parsons opiera艂 swoje wnioski na podstawie systemu eukacyjnego. Podstawowa jednostka takiego dzia艂ania, czy jednostki ludzkie czy byty szersze? Jednostka dzia艂ania jako cegie艂ka w 艣cianie jak膮 jest dzia艂anie spo艂eczne. Czyn jednostkowy, dzia艂anie jednostkowe. Sk艂adaja si臋 na nie elementy: podmiot, aktor, plus ca艂e wyposa偶enie dzia艂aj膮ce (jakby ta glina, cemen, przeformu艂owany czyli ce艂a z cementem), podmiot jako d膮偶膮cy do celu, podmiot dysponuj膮cy alternatywnymi 艣rodkami do realizacji celu, do tego dodane warunki systuacyjne. Razem stanowi to sytuacj臋 i wkoncu idee, warto艣ci dodane wszystko razem stanowi nasz膮 ceg艂臋. Dzie艂o podmiot贸w podejmuj膮cych subiektywne decyzje, niezdeterminowane, kieruj膮cy si臋 ideami w danym momencie. Dzia艂anie spo艂 to seria jednostek dzia艂ania, realizowane przez jeden lub wi臋cej jednostek. R贸偶ne sposoby orientacji, postaw. Jak to jest mo偶liwe 偶e tworzy sie porz膮dek spo艂eczny? Tworzy si臋 z wielu jednostek dzia艂ania. Nie wiemy dlaczego tak to jest ale jest ona systematycznie zorganizowana. Nawet jak w murze s膮 wyrwy to jednak m贸r jest, stoi. Ceg艂y s膮 od pocz膮tku w g贸rze, s膮 ju偶 wpasowane w wi臋ksz膮 ca艂o艣膰. Nie da si臋 wyja艣ni膰 dzia艂膮nia spo艂ecznego w kategoriach indywidualnych. Ale na morzu por贸wna艅 mi臋dzy interakcjonistami Parsons jest najbardziej anty. Cz艂owiek m贸w co艣 bo ju偶 jest motywowany si艂膮 spo艂eczn膮. Tu si臋 podkre艣la internalizacj臋 warto艣ci, sa ju偶 w艂o偶one w jednostk臋 kt贸ra je odtwarza. Nie kieruje si臋 tu niczego od poczatku, przeciwie艅stwo interakcjonizmu Meada. To wszystko podobno nie zaprzecza wolno艣ci indywidualnej. Dzia艂anie spo艂eczne jest cz臋艣ci膮 wi臋kszego systemu. Systemy dzia艂ania to systemy interakcji utwalonych. Wchodzimy w co艣 gotowego. Jednostka rodzi si臋 i ma ju偶 przewidzian膮 rol臋, dziedziczy swoje miejsce. System spo艂eczny system interakcji spo艂ecznych. Teoria ta jest pos膮dzana o uzasadnianie liberalizmu zachodniego. Do tego systemu interakcji dodaje system nazwany osobowo艣ci膮 na poziomie spo艂ecznym i wszelakim- struktura po艂膮cze艅 pomi臋dzy potrzebami, system wi膮偶膮cy nasze potrzeby ze zdolno艣ciami do podejmowania decyzji. Sterowanie mo偶liwo艣ci膮 zaspokojenia potrzeb. 4 system kulturowy- warto艣ci; system organizmu.
organizm A |
osobowo艣膰 G |
s kulturowy L |
s dzia艂ania I inaczej system spo艂eczny |
Zastanawia si臋 jak osobowo艣膰 艂膮czy sys dzia艂ania i kulturowy i z tego wychodzi mu organizm.
Funkcje podsystem贸w:
- adaptacja 艣rodk贸w na potrzeby systemu i adaptacja systemu do 艣rodk贸w 艣rodowiska.
- imperatyw osi膮gania cel贸w, w tym celu musi podejmowa膰 decyzje, mobilizacja wsp贸lnych 艣rodk贸w
- imtegracja , tworzenie struktury
- latencja, zatajanie napi臋膰 a podkre艣lanie tego co 艂膮czy
Informacja p艂ynie od L I G A
Energia p艂ynie przez A G I L
Generalny system dzia艂膮nia- system spo艂eczny, sk艂ada si臋 z syst. ekonomicznego A (艣rodki do realizacja cel贸w), politycznego (co zrobi膰 偶eby p艂acili podatki) G, struktura spo艂eczna (zawody) I, kulturowa (syst, religijny, rodzina) L.
System kulturowy te偶 da si臋 podzieli膰 na 4.
Istnieje system uniwersum.
Zmienne wzorcowe Parsonsa:
To jak jednostki odnosz膮 si臋 do siebie w ramach system贸w da si臋 uporz膮dkowa膰 w 5 typ贸w orientacji na partnera interakcji (zaczerpniete z Tonniesa)
Dla typu wsp贸lnotowego- typowe afektywne zaanga偶owanie, afektywa neutralno艣c w stosunku stowarzyszeniowym,
Inny typ to ca艂o艣ciowo艣膰 i aspektowo艣膰 (stowarzyszenie)
partykularyzm (wsp贸lnota)- uniwersalizm (stowarzyszenie)
status przypisany (wsp贸lota)- status osi膮gany (stow)
orientacja na kolektyw- orientacja na w艂asn膮 osob臋
Co w rzeczywisto艣ci jest wa偶ne? Internalizujemy warto艣ci, instytucjonalizacja, w艂a艣ciwa socjalizacja, kontrola spo艂eczna, resocjalizacja.
Co doprowadza do zmiany? Jest to zmiana pokojowa, ewolucyjna. Do zmiany doprowadza nadwy偶ka energii lub informacji. Zmiany pijawi艂y si臋 wtdy kiedypojawi艂o sie pismo i prawo. Stadium prymitywne, pojawienie si臋 pismo stadium po艣rednie, pojawienie si臋 prawa stadium nowoczesne.