KONTROLOWANIE

1. Formy kontroli operacji

Kontrola operacji może przybrać jedną z trzech form:

• Kontroli wstępnej

• Kontroli równoległej

• Kontroli końcowej

Są one nastawione na różne fazy procesów transformacji stosowanych przez organizację.

Kontrola wstępna, inaczej kontrola zasilania lub sterująca skoncentrowana jest raczej na elementach nakładów wchodzących do systemu na wczesnym etapie całego procesu. Krówko mówiąc zajmuje się ona jakością i ilością zasobów finansowych, rzeczowych, ludzkich i informacyjnych, zanim staną się one częścią systemu.

Np. firma Procter & Gamble zatrudni pracowników, którzy są absolwentami koledżów i po pozytywnych wynikach kilku rozmów kwalifikacyjnych.

Kontrola równoległa, inaczej zwana kontrolą tak-nie lub selekcyjną następuje w procesie przetwarzania. Oparta jest ona na procesach sprzężenia zwrotnego. W celu takiej kontroli organizuje się na przykład na linii montażowej kila stanowisk kontrolnych w celu sprawdzenia jakości produktu zanim został on całkowicie przetworzony. Otrzymuje się w ten sposób większą efektywność, czyli mniejszą ilość braków w produkcji.

Kontrola końcowa koncentruje się na produktach organizacji po ukończeniu wszelkich procesów transformacji. Jest ona mniej użyteczna niż kontrola równoległa jednak istnieją dwa powody, dla których warto ją przeprowadzać.

Po pierwsze taka kontrola dostarcza kierownictwu ważnych informacji dotyczących planowania, np. o informacje o współczynniku usterek gotowych produktów. Na tej podstawie menedżer dowiaduje się, że istnieje potrzeba korekty systemu. A po drugie kontrola końcowa może być również podstawą do nagradzania pracowników, ponieważ kontrola ta dostarcza także informacji o poziomie sprzedaży.

Przeciętna organizacja nie jest w stanie przetrwać korzystając jedynie z jednej formy kontroli operacji.

2. Formy kontroli organizacyjnej

Wyróżniamy dwa dominujące rodzaje kontroli organizacyjnej

• Kontrola biurokratyczna

• Kontrola angażująca pracowników

Zazwyczaj wykorzystuje się obie formy, ale z przewagą jednej z nich.

Kontrola biurokratyczna jest formą kontroli organizacyjnej charakteryzującą się formalnymi i mechanistycznymi rozwiązaniami strukturalnymi. Celem kontroli biurokratycznej jest wymuszanie podporządkowania się pracowników. Organizacje korzystające z niej opierają się na sztywnych przepisach i hierarchii. Koncentrują się one na tym, aby pracownicy spełniali wymagania osiągnięć uznanych za minimalne. Są to zazwyczaj organizacje o wysmukłej strukturze. System wynagradzania takich firm opiera się na wynikach indywidualnych i dopuszcza jedynie ograniczone i formalne współuczestnictwo pracowników. Wielu zatrudnionych w tego typu organizacjach twierdzi, że ma zbyt mało do powiedzenia w sprawie zarządzania organizacją. Pracownik nie czuje się dobrze i bezpiecznie wiedząc, że ponad nim jest jeszcze wiele szczebli.

Kontrola angażująca pracowników jest formą kontroli opartą na nieformalnych i organicznych rozwiązaniach strukturalnych, czyli jest więc przeciwieństwem pierwszej metody. Celem tego rodzaju kontrolowania jest pozyskanie zaangażowania pracowników. Organizacje stosujące ten typ podejścia wykorzystują w znacznym stopniu normy grupowe, silną kulturę przedsiębiorstwa oraz samokontrolę zachowań. Mają one zazwyczaj płaską strukturę, a oddziaływania w nich są raczej w poziomie niż w kierunku gór-dół. System nagradzania jest raczej nastawiony na wynik grupowy a przyjęte rozwiązania strukturalne przewidują szeroko współuczestnictwo pracowników. Takie podejście możemy na przykład zaobserwować w firmie Levi Strauss & Co.

ELEMENT	KONTROLA BIUROKRATYCZNA	KONTROLA ANGAŻUJĄCA PRACOWNIKÓW
Cel podejścia do kontroli	Podporządkowanie pracowników	Zaangażowanie pracowników
Stopień sformalizowania	Ścisłe przepisy, formalne narzędzia kontroli, sztywna hierarchia	Normy grupowe, kultura, samokontrola
Oczekiwania dotyczące wyników	Nastawione na min poziom możliwych do przyjęcia wyników	Nastawione na lepsze wyniki przekraczające poziom minimalny
Projekt organizacji	Wysmukłą struktura, oddziaływanie odgórne	Spłaszczona struktura, rozłożone oddziaływanie
System nagradzania	Nastawiony na wyniki indywidualne	Nastawiony na wyniki grupowe
współuczestnictwo	Ograniczone i formalne	Szerokie i nieformalne

Różnice pomiędzy kontrolą biurokratyczną a angażującą pracowników

ZARZĄDZANIE TECHNIKĄ I INNOWACJAMI

Jeśli organizacja pragnie osiągać wytyczane cele musi odpowiednio zarządzać zarówno techniką jak i innowacjami.

Technika to zestaw procesów i systemów wykorzystywanych przez organizację do przekształcania zasobów w produkty lub usługi.

Innowacja to kierowany wysiłek organizacji mający na celu opracowanie nowych produktów lub usług i nowych zastosowań produktów lub usług już istniejących.

Twórczość to zdolność jednostki do wymyślania nowych idei lub do nowego spojrzenia na pomysły już przez kogoś wysunięte. Jednostki twórcze wykazują zdolność do myślenia analitycznego i syntetycznego.

Przełomy techniczne dotyczą głównie przemysłu i usług. Technika produkcyjna obejmuje automatyzację, systemy komputerowe wspomagania projektowania oraz produkcji, elastyczne systemy wytwarzania oraz zastosowanie robotów. Branże usługowe takie jak bankowość , ochrona zdrowia czy komunikacja doznają zmian spowodowanych postępami techniki.

I twórczość i innowacja mają ogromne znaczenie w każdej organizacji. W procesie twórczym wyróżniamy 4 etapy: przygotowanie pomysłu, inkubacja, przełomowe odkrycie i weryfikacja. Organizacja musi łączyć indywidualną twórczość z organizacyjnym aspektem procesu innowacji, ponieważ jest to jedyna droga do wprowadzenia nowego produktu lub usługi. Proces innowacji obejmuje 6 etapów: rozwój, zastosowanie, uruchomienie, wzrost, dojrzałość i schyłek. Innowacje mogą być radykalne lub stopniowe, techniczne lub kierownicze albo produktowe i procesowe.

Jednak wielu organizacjom nie udaje się wprowadzić na rynek nowego produktu bądź usługi. Przedsiębiorstwa takie mogą cierpieć na niedostatek potrzebnych zasobów, Takich jak na przykład twórczy pracownicy lub środki finansowe, lub też mogą nie dostrzegać pojawiających się okazji albo opierać się zmianom, jakich wymagają innowacje.

Istnieje wiele instrumentów służących do przezwyciężania tego typu problemów. Na przykład: system wynagradzania, przedsiębiorczość wewnątrzorganizacyjna lub kultura organizacji.

---