Pojęcie wybuchu:

wybuchem chemicznym nazywamy bardzo szybką przemianę substancji z bardzo szybkim przejściem jej energii chemicznej w energię mechaniczną i ruchem substancji wyjściowej lub jej produktów (oraz otaczającego środowiska).

Wybuch detonacyjny - krótkotrwały ale o nadzwyczaj silnym ciśnieniu rozprężających się gazów - uderzenie, rozbicie i rozkruszenie przeszkody

wybuch detonacyjny jest procesem związanym z przejściem przez materiał wybuchowy fali detonacyjnej, która jest szczególną formą fali uderzeniowej

prędkość fali detonacyjnej - powyżej 1000 m/s

cecha charakterystyczna wybuchu detonacyjnego -

powstaje układ złożony z fazy gazowej i fazy stałej - układ zdolny do reakcji wtórnych - reakcje wtórne potrzebują temperatury i ciśnienia - jeżeli gazy mają warunki do rozprężania - następuje ich ochłodzenie i reakcje wtórne ulegają zatrzymaniu

faza gazowa powstająca po przejściu detonacji ma kierunek ruchu zgodny z kierunkiem fali detonacyjnej, lecz prędkość znacznie mniejszą

Wybuch materiału wybuchowego - od 400 ÷ 1000 m/s

powolne wytwarzanie gazów oraz stopniowe narastanie ciśnienia - praca odepchnięcia (miotanie)

cecha charakterystyczna wybuchu - gazy powstające jako produkt reakcji rozprężają się w kierunku przeciwnym do biegu fali wybuchu

Spłon lub wyfuknięcie materiału wybuchowego - szybkość rozkładu w granicach kilkudziesięciu m/s - szybkie spalanie bez możliwości wykonania znaczniejszej pracy

deflagracja jest to spalanie się materiału wybuchowego z prędkością kilku m/s - wywołuje lekki syk.

Właściwości materiałów wybuchowych

Prędkość detonacji - PN-C-86027 (Oznaczanie prędkości detonacji)

badanie polega na pomiarze czasu przejścia fali detonacyjnej przez określony odcinek materiału wybuchowego (lub lontu detonującego). Odcinek pomiarowy zawarty jest między dwiema sondami, a czas mierzony jest przy pomocy elektronicznego miernika

Prędkość detonacji zależy od:

• średnicy ładunku

• otoczki

• gęstości

Średnica krytyczna - PN-C-86028 (Oznaczanie średnicy krytycznej)

najmniejsza średnica ładunku, przy której badany MW detonuje każdorazowo

jako wynik oznaczania należy podać wymiar najmniejszej średnicy ładunku w milimetrach, przy której nastąpiła każdorazowo w 10 próbach całkowita detonacja badanego MW umieszczonego w lekkiej osłonce

Względna zdolność do wykonania pracy - PN-C-86035 (Oznaczanie za pomocą wahadła balistycznego)

stosunek pracy wykonanej na wahadle balistycznym w wyniku detonacji 10-gramowego ładunku badanego materiału wybuchowego do pracy wykonanej przez ładunek wzorcowego materiału wybuchowego, wyrażony w procentach

Zasada oznaczania względnej zdolności do wykonania pracy przez MW polega na oznaczaniu kąta wychylenia ramienia wahadła balistycznego spowodowanego detonacją 10 - gramowego ładunku MW oraz porównaniu tego wychylenia z wychyleniem spowodowanym detonacją 10 - gramowego ładunku MW uznanego za wzorzec (w Polsce jako wzorzec stosuje się heksogen)

Zdolność do wykonania pracy

PN-C-86037 (Oznaczanie za pomocą bloku ołowianego)

miarą jest przyrost objętości otworu bloku ołowianego, spowodowany detonacją 10 g badanego materiału wybuchowego - wydęcie bloku ołowianego

normalne wydęcie bloku ołowianego - objętość wydęcia bloku ołowianego, w którym przy temperaturze 15°C detonacja 10 g ładunku kwasu pikrynowego powoduje wydęcie 310 cm³ - próba ta służy do testowania partii bloków użytych do oznaczania

Wrażliwość MW na uderzenie

PN-93-C-86010 (Oznaczanie metodą Kasta)

zdolność MW do przemiany wybuchowej wywołanej uderzeniem młota o określonej masie, spadającego swobodnie ze znanej (zmiennej) wysokości.

• górna granica niewrażliwości - największa energia w 6 próbach w żadnej z prób nie zaszła przemiana

• dolna granica wrażliwości - najmniejsza energia w 6 próbach co najmniej jedna przemiana

• górna granica wrażliwości - najmniejsza energia uderzenia, dla której w 6 próbach każdorazowo zaszła przemiana

Zasada badania - ustalenie wyrażonej w J energii uderzenia młota o określonej masie, przy której badany MW może być doprowadzony do przemiany (wybuchowej)

---