Ceramiczne ściany zewnętrzne

Materiały ceramiczne są najczęściej stosowanym budulcem do wznoszenia domów mieszkalnych.

Inwestorzy cenią je za trwałość, solidność i sprawdzone wzory.

Można zbudować z nich domy o najróżniejszych kształtach, ciepłe    i zdrowe.*  

Cegła kratówka: K-1 (250 x 120 x 65), K-2 (250  x 120 x 140), K-3 (250 x 120 x 220)

Ceramika tradycyjna
Technologia wypalania cegieł z gliny sięga czasów starożytnych.

Materiały ceramiczne, pełne i drążone, wypalane są w temperaturze 850-1000°C.

Wyroby pełne to cegła dziurawka i klinkier.

Wyroby drążone to cegła kratówka i dziurawka oraz pustaki ceramiczne o różnych rozmiarach i kształtach.

Cegłę pełną produkuje się w pięciu klasach, odpowiadających jej wytrzymałości na ściskanie (w MPa): 5; 7,5; 10; 15; 20. 

Cegłę klinkierową otworową i bezotworową produkuje się w klasach 25, 30 i 35.

Można nią licować ściany zewnętrzne bez wymogu tynkowania.

Cegła dziurawka mrozoodporna o klasie 5 może być używana na ściany zewnętrzne. Występuje w dwóch odmianach: "wozówkowa" i "główkowa".

Kształty i wymiary otworów mogą być różne.

Ściany nośne wykonuje się z cegieł grubościennych.

Do ścian zewnętrznych wypełniających można stosować dziurawkę cienkościenną.

Cegła kratówka produkowana jest w trzech typach: K1, K2, K3 oraz w czterech

klasach: 7,5; 10; 15 i 20. 

  Cegła dziurawka (mrozoodporna)     Pustak ścienny modularny (288 x 188 x 188 
  (250 x 120 x 65)                                albo 288 x 220 x 188)             


  

Ceramika poryzowana

Ten typ wyrobów ma właściwości mechaniczne porównywalne do tradycyjnej cegły, ale jednocześnie lepszą izolacyjność cieplną i akustyczną.

Mankamentem jest jednak większa kruchość i nasiąkliwość.

Przed włożeniem do pieca glinę ceramiczną miesza się z łatwopalnymi, ulegającymi samozapłonowi i utlenieniu składnikami (na przykład mączką drzewną, trocinami, granulkami polistyrenu) i wstępnie suszy.

W wysokiej temperaturze materiał ulega spaleniu, a wydzielające się gazy poryzują ceramikę.

W rezultacie otrzymuje się wyrób o bardzo dobrych właściwościach termoizolacyjnych. Przestrzeń, którą wypełniają mikropęcherzyki może zajmować nawet do 30% ogólnej objętości wyrobu.

Poryzowana ceramika charakteryzuje się wysoką wytrzymałością mechaniczną na ściskanie (minimum 10 MPa) i względnie niską wagą, a przy tym materiał ten ma doskonałe własności dyfuzyjne, gwarantujące dobrą paroprzepuszczalność.

Inne jego zalety to: trwałość i wytrzymałość, oszczędność w zużyciu zapraw
i klejów na spojenia, doskonała izolacyjność cieplna i akustyczna, niepalność,

duża wytrzymałość na ściskanie, odporność na działanie mrozu i deszczu, ekonomiczność, ekologiczność, jednorodność sposobu budowy od piwnicy aż po dach, nieskomplikowane prowadzenie prac murarskich, zachowujące estetykę montażu.

Ceramiczne elementy ścienne wysokiej jakości nie wymagają murowania na spoiny pionowe, co znacznie przyspiesza przebieg prac.

Przykład ściany trojwarstwowej wykonanej z ceramiki poryzowanej:

1 - pustak poryzowany 250 x 198 x 238 mm (warstwa konstrukcyjna),

2 - pustak poryzowany 120 x 250 x 238 mm (warstwa osłonowa),

3 - termoizolacja, 4 - pustka powietrzna, 5 - spoina pozioma, 6 - spoina pionowa,

7 - kotwa z dystansem 

autor: Jacek Sawicki

---