Immanuel Kant (1723-1804) ur. w Królewcu i tam też żył filozof niemiecki
Studia ukończył na Uniwersytecie w Królewcu, gdzie od 1770 r. był profesorem logiki i metafizyki, a później dziekanem i rektorem tejże uczelni.
Pierwsze swoje, tzw. krytyczne prace, zaczął publikować jako człowiek sześćdziesięcioletni, „budząc się - jak sam powiada - z drzemki dogmatycznej" pod wpływem lektury Hume'a. Rezultatem tego przebudzenia była filozofia krytyczna Kanta, rozwinięta poprzez pytania o to, jak na podstawie przedstawień możemy wydawać sądy o rzeczach; przedstawienia nie są przecież tym samym co rzecz. Analiza sądów prowadzi Kanta do wniosku, że „to przedmioty muszą stosować się do naszego sposobu ich poznawania a nie odwrotnie". Dalsze badania apriorycznych warunków transcendentalnych odpowiadają na pytanie, jak możliwe jest doświadczenie, dzięki czemu możemy mieć kontakt z materią doświadczenia. Wprowadzenie owych apriorycznych form zmysłowych i kategorii rozumu - niezależnych od doświadczenia, a umożliwiających poznanie - stało się odkryciem na miarę przewrotu kopernikańskiego. Kant rozszerza badania transcendentalne na inne dziedziny filozofii, w tym również na filozofię moralności.
Szukając powszechnych i koniecznych prawd (zasad) moralności, znajduje je w powszechnym prawodawstwie woli wyrażonym w dwóch jej imperatywach: hipotetycznym i kategorycznym. Znaczyło tyle, że moralnie wartościowa jest intencja - a nie treść działania - wyrażona poprzez nakaz formalny woli. W tej zdolności człowieka do samozobowiązania się, Kant widzi prawdziwe źródło moralności. Charakteryzuje ono działania osób -jako istot racjonalnych. Bóg przedstawia się jedynie jako postulat rozumu praktycznego, wzmacniający moralną samodeterminację osoby.
Cała filozofia współczesna odwołuje się w jakimś stopniu i zakresie do transcendentalnych podstaw filozofii Kanta i stąd trudno przecenić jego wpływ.
Najważniejsze dzieła Kanta z okresu krytycznego:
Krytyka rozumu teoretycznego, Krytyka rozumu praktycznego, „Prolegomena do wszelkiej przyszłej metafizyki, która będzie mogła wystąpić jako nauka", „Krytyka władzy sądzenia" i „Uzasadnienie metafizyki moralności".