ZAKOŃCZENIE
Skuteczność ognia artylerii zależy w głównej mierze od prawidłowego wyznaczenia elementów dowiązania geodezyjnego. Podczas wyznaczenia elementów dowiązania geodezyjnego, nasuwa się szereg spostrzeżeń i wniosków dotyczących ich wpływu na skuteczność ognia artylerii. Po przeprowadzeniu badań nad problemem zawartym w temacie pracy, mogę stwierdzić, że hipoteza, która została zawarta w pracy potwierdziła się, ponieważ racjonalne i efektywne wykorzystanie metod dowiązania geodezyjnego dostarcza wymaganej dokładności oraz czasu jaki jest niezbędny do terminowego i skutecznego wykonania zadania ogniowego. Nie uwzględnienie chociażby jednego elementu dowiązania geodezyjnego w znacznym stopniu obniży potencjał ogniowy. Obliczenia przedstawione w pracy wskazują dopuszczalną dokładność procentową dowiązania geodezyjnego na całokształt przedsięwzięć przygotowania strzelania. Stanowią one główną część pracy, gdyż są niejako `matematycznym dowodem', wskazującym na to, jak wielki i znaczący jest wpływ poszczególnych elementów dowiązania geodezyjnego (dla obu rodzajów dowiązania), nie tylko na skuteczność ognia artylerii, ale w ogóle na możliwości jego przeprowadzenia. Wnioski nasuwające się po przeprowadzeniu rozważań wskazują, że: aby móc w pełni przygotować baterię do strzelania należy uwzględnić właściwy przebieg przygotowania geodezyjnego, który w znaczny sposób usprawnia czas na osiągnięcie gotowości bojowej przez pododdziały artylerii. Aby dowiązanie geodezyjne zostało przeprowadzone w sposób jak najbardziej dokładny należy pamiętać o kontroli.
Ujęta w pracy problematyka wyznaczania elementów dowiązania geodezyjnego na rzecz ognia artylerii przedstawia pewną użyteczną całość, która może stanowić pomoc w kształtowaniu podchorążych i materiał pomocniczy dla wielu dowódców. Należałoby zaznaczyć, że podjęta problematyka pozostaje nadal otwarta, a wniosków zawartych w pracy nie należy traktować jako ostatecznych, ponieważ mogą być podstawą do dalszych badań.
87