medium - z łac. środek, pośrednik

Komunikacja medialna - komunikacja zapośredniczona

Każda komunikacja jest zapośredniczona,

rozróżnienie może dotyczyć rodzajów

zapośredniczenia

Środki komunikacji

Środki wyrazu

Środki utrwalania

Środki przekazu

Środki przetwarzania

Środki naturalne (mowa, mowa ciała)

Środki techniczne (pismo, urządzenia do zapisu, odczytu, transmisji Wymiary/poziomy komunikacji

Intrapersonalne -zachodzące w ciele i psychice

człowieka, dotyczące bodźców płynących z

organizmu, procesów psychicznych

Interpersonalne - zachodzące bezpośrednio

między osobami (w relacjach rodzinnych,

przyjacielskich, zawodowych, itp.)

Masowe - za pośrednictwem środków

masowego przekazu, często wielokrotnie

pośredniczone

Komunikacja obejmuje:

- kontekst społeczny

- uczestników (indywidualnych, instytucjonalnych)

- środki (naturalne i techniczne)

Media

-środki masowego przekazu: prasa, radio,

telewizja.

-Media jako organizacje i instytucje to firmy prywatne, instytucje publiczne i

społeczne, które wytwarzają i rozpowszechniają

przekazy informacyjne i rozrywkowe.

Organizacje medialne tworzą właściciele,

pracownicy, zarządy, ale też relacje z

otoczeniem, regulacje działania, sposoby

organizacji (cele i sposoby ich osiągania ).

Media-środki komunikowania, instytucje medialne i

ich produkty, np. książki, gazety, programy TV,

płyty, filmy itp.;

techniczne środki komunikowania,

technologie utrwalania i przekazywania treści

symbolicznych; materialna forma środków

komunikowania oraz technologie zapisu

odczytu, przechowywania, przesyłania.

kryteria techniczne

-trwałość - w odniesieniu do utrwalania i

przechowywania;

. dokładność - w odniesieniu do odtwarzania,

powielania;

. pojemność i przepustowość - w odniesieniu do

możliwości przechowywania i przesyłania

informacji;

Media

- Są związane ze strukturą ekonomiczną,

społeczną, polityczną i kulturową na bazie

której powstają.

- mają duże znaczenie w rozwoju

nowoczesnych społeczeństw.

-Współtworzą sferę symboliczną, która należy

obok sfery gospodarczej i politycznej do

głównych obszarów społecznego życia.

Są to obszary, w których konstytuuje się władza.

Władza-To takie stosunki, relacje między ludźmi, w

których jedni ludzie narzucają swoją wolę innym przez potencjalne lub rzeczywiste użycie

przemocy fizycznej lub symbolicznej.

Monopol na prawomocne użycie przemocy

fizycznej ma państwo przez instytucje takie jak

policja, wojsko, sądy, wyroki, więzienia.

Przemoc symboliczna ustanawianie

normatywności, tego co jest moralnie,

społecznie dozwolone.

Sankcje: wykluczenie społeczne, potępienie.

Własność i cenzura

Państwo, kościół i inne wpływowe org. dążą do

kontroli sfery symbolicznej przez : monopol na

produkcję i/lub cenzurę.

. Ruchy i nurty społeczne chcą szerzyć

nowe/inne idee.

. Prywatne firmy chcą zarabiać przez produkcję

tego, co ludzie kupią i/ lub zamówi kościół i

państwo.

Organizacja mediów i produkcji

medialnej

-media międzynarodowe;

-krajowe systemy medialne;

-rynek/rynki mediów;

agencje informacyjne;

ponadnarodowe koncerny medialne;

ponadnarodowy rynek produktów medialnych;

Agencje informacyjne-Są źródłem informacji dla mediów, sprzedają serwisy informacyjne, fotografie, materiały filmowe,

inf. o wydarzeniach ze świata, regionów, czy

poszczególnych krajów.

Pierwsze agencje powstały w połowie XIX w.: w 1835

w Paryżu (Charlesa Havesa), w 1840 w Londynie

(założona przez Paula Juliusa Reutera) oraz w

Berlinie (przez Bernarda Wolffa)

teraz:

Agencja Reuters (Thomson Reuters -Reuters

Group i Thomson Corporation - fuzja w 2008)

oraz Associated Press (AP) - dysponują

potężnym zapleczem technicznym, siecią biur

na całym świecie, zatrudniają tysiące

pracowników, którzy zajmują się zbieraniem

informacji, produkcją materiałów pisanych,

audiowizualnych, fotograficznych i ich

dystrybucją.

Thomson Reuters monopolista w zakresie

informacji finansowych i ekonomicznych, największą grupa klientów banki, giełdy, przedsiębiorstwa, agencje reklamowe, firmy

marketingowe.

Agencje regionalne

Agence France Press (AFP) korzysta z niej ok 2 tys.

mediów, głownie z krajów francuskojęzycznych.

Deutsche Presse Agentur (DPA) interesuje się przede

wszystkim obszarami niemieckojęzycznymi.

Do większych agencji regionalnych należy hiszpańska

EFE, włoska ANSA, rosyjska Itar-Tass, czy

japońskie: Kyodo i Jiji Press.

Ponadnarodowe koncerny medialne

przedsiębiorstwa, grupy medialne posiadające

przedsiębiorstwa, filie w rożnych krajach

powstają przez fuzje przejęcia i inne formy

współpracy.

n.p:Time Warner, News Corporations Ruperta

Murdocha

Miedzynarodowe agencje informacyjne, oraz przedsiębiorstwa medialne z różnych sektorów oferują produkty na rynku swiatowym.

przykłady: MTV, HBO,

CNN.

Globalizacja mediów

-media w coraz większym stopniu stają się

własnością globalnych firm medialnych;

-systemy medialne na całym świecie upodabniają

się;

-na całym świecie występują te same albo

podobne produkty rozrywkowe;

-(szczególnie: wiadomości, filmy fabularne,

popularna muzyka fonograficzna, seriale i

książki, licencje na programy typu show)

-widownie mogą wybierać media zagraniczne;

-globalizacja skutkuje homogenizacją kultury i

westernizacją;

-redukcja suwerenności w komunikowaniu

krajowym i większa swoboda w przepływie

komunikacji;

System medialny

-zbiór mediów masowych w danym

kraju, nawet jeśli między elementami danego

zbioru nie ma formalnych związków.

różne formy własności

mediów: prywatne, publiczne, społecznościowe.

Najczęściej występują systemy mieszane

zróżnicowanie w zależności od kraju.

Od lat 80. rośnie ilość i znaczenie mediów

prywatnych.

Rynek medialny

Pierwotny:

rynek konsumencki produktów i usług;

rynek reklamy;

inne źródła dochodu(sponsoring; product

placement);

Wtórny:

dostawcy produktów medialnych,

sprzętu, instytucje kontrolne i reglamentujące

Sektory rynku mediów

prasa;

książki;

muzyka;

film;

radio;

telewizja;

internet;

niektóre sektory są nierozłączne, np. film i tv, czy

muzyka i radio;

Formy własności

spółki handlowe (duże holdingi i konglomeraty;

średnie i małe przedsiębiorstwa);

organizacje non profit ( spełniają zadania

społeczne lub kulturalne, niezorientowane na zysk );

sektor usług publicznych;

Konkurencja

-na rynku produktów medialnych;

-na rynku reklamy;

-na rynkach geograficznych (lokalnym, krajowym,

regionalnym, globalnym);

-konkurencja intermedialna (pomiędzy różnymi segmentami) ;

-konkurencja (w obrębie jednego segmentu, np. miedzy dziennikami; stacjami radiowymi i telewizyjnymi, itd.);

Formy koncentracji własności

monopol (na rynku działa jeden producent, dla

którego kryterium zysku jest najważniejsze);

duopol (na rynku działa dwóch znaczących

włascicieli, charakteryzuje się stabilnością cen);

oligopol (na rynku istnieje kilka dużych

przedsiębiorstw medialnych);

Formy zarządzania

formalne:

-prawo i regulacje rządów i organów adm.

-zarządzanie i wewnętrzne strategie firm; kultura

organizacji;

nieformalne:

-siły rynkowe;lobby; opinia publiczna; kontrola;

-krytyka;

-profesjonalizm; kodeksy etyki i dobrych praktyk;

Poziomy zarządzania

międzynarodowy - kwestie techniczne,

organizacyjne ( Międzynarodowa Unia

Telekomunikacyjna (ITU); WTO; Światowa

Organizacja Własności Intelektualnej (WIPO);

UE i inne);

krajowe (krajowe rady i instytucje

administracyjne);

regionalne ( np. w Niemczech media publiczne

podlegają regulacji landów);

Główne cele organizacji medialnych

-zysk;

-oddziaływanie społeczne i prestiż;

-powiększanie widowni;

-cele specyficzne (polityczne, religijne, kulturowe

-służba wspólnemu dobru;

Organizacja mediów w układzie oddziaływań

społecznych

-wewnątrz organizacji : dziennikarze; zarządzanie;

technologia

-otoczenie zewnętrzne:

-konkurencja; agencje informacyjne;

reklamodawcy; właściciele; związki;

-kontrola prawno-polityczna; grupy nacisku; inne

instytucje społeczne;

-wydarzenia i ciągły napływ informacji; kontekst kulturowy;kanały dystrybucji;zainteresowania i wymagania widowni;

Organizacja produkcji medialnej

Wydawnictwo prasowe-organizacja

redakcja (dział publicystyczny, informacyjny),

produkcja (przygotowanie do druku i duk);

biznes (marketing, reklama, promocja, sprzedaż);

Podział pracy w redakcji

redaktor: planuje tekst, ustala jego merytoryczną

zawartość, objętość, redaguje, ustala tytuł lub

nadtytuł;

redaktor prowadzący (osoba zarządzająca

bieżącym wydaniem gazety);

redaktor działu (odpowiada za teksty w danym

dziale gazety);

dziennikarz (przygotowuje teksty, artykuły);

Style book-jest gotowym przepisem na tekst dziennikarski danego medium; wprowadza standard przygotowania tekstów odpowiednio do

założonego targetu;

Wzór konstrukcji depeszy PAP:

hasło; tytuł; data; główka; tekst; sygnatura;

podpisy; inne informacje;

Zasada 5w

who? -kto?

what? -co?

when? -kiedy?

where? -gdzie?

why? -dlaczego?

Deadline-Termin oddania tekstu do poszczególnych

etapów produkcji:

oddanie tekstu przez dziennikarza do redakcji;

zesłanie tekstów do składu komputerowego;

zesłanie materiału do druku;

Kryterium nowości staje sie podstawową wytyczną

redagowania, często ze szkodą dla rzetelności,

obiektywizmu, prawdy.

Radio

Ramówka-Sposób organizacji programu radiowego, wyznacza plan pracy w różnych przedziałach czasowych: dnia, tygodnia, półrocza.

O układzie programu decyduje wiele czynników: np. rutyna, styl życia oraz cechy

demograficzne określonej przez stację grupy

odbiorców (targetu).

Przykład ramówki godzinnej

wiadomości o okrągłej godzinie, w połówkach

godzin skrót najważniejszych wiadomości; 8

min. reklam w ciągu godziny w sąsiedztwie

wiadomości; proporcja muzyki do materiału

słownego 60:40;

materiał słowny zawiera bieżące informacje,

moderację, wiadomości sportowe, krótki

konkurs w ramach programu, konkurs dzienny

stacji;

Stałe elementy ramówki:

sweeper -przerywnik dźwiękowy, oddzielający

np. wiadomości w serwisie;

liner - wejście słowne DJ-a na tzw. intro nagrania

lub między piosenką a spotem reklamowym;

jingle-krótki, wokalny, na podtekście

muzycznym, identyfikujący stację, lub czołówkę

audycji;

promo - tekst promocyjny, zapowiadający

audycje lub wydarzenie;

Formatowanie

Przygotowanie profili programowych dostosowanych

do zdefiniowanych grup odbiorców.

Formaty obejmują: określenie linii stylistycznej stacji

zgodnie wzorami tworzenia targetu, odpowiednio do

zainteresowań reklamodawców.

podcasty -internetowe publikacje dźwiękowe,

zazwyczaj najciekawszych audycji. Przedłuża cykl życia programu radiowego

Organizacja produkcji telewizyjnej

-we własnych studiach telewizyjnych:

-własne projekty i załoga;

-wynajęta załoga, koncepcja i organizacja;

-zlecenie produkcji w całości firmie zewnętrznej;

-zakup gotowego produktu, np serialu, filmu

dokumentalnego itp.;

Typowa produkcja telewizyjna obejmuje 5 etapów:

-finansowanie (zaplanowanie budżetu, znalezienie

nabywców, partnerów współfinansujących itp.)

-przedprodukcja (zbieranie informacji,

poszukiwanie ciekawych osób do programu;

materiałów filmowych, konstrukcja opowieści,

scenariusz);

-produkcja -filmowanie;

-postprodukcja (montaż, efekty specjalne);

-marketing;

Rutyna i standaryzacja produkcji telewizyjnej

-ma charakter rutynowy, powtarzalny, obraca sie

wokół tego co jest akceptowane przez

nadawców i widzów.

Dla producentów rutyna jest efektem rachunku

efektywności i zarazem ograniczeniem ryzyka.

Standardy są częściowo narzucone przez

nadawców, którzy zamawiają lub realizują

określone programy.

Cała produkcja medialna opiera się na informacji

Produkty informacyjne różnią się tym od zwykłych

towarów, że nie zużywają się w jednorazowym

użyciu, mogą być używane przez wiele osób

równocześnie.

Jednakże wiele produktów medialnych jest

produktami jednorazowej emisji, szczególnie

dotyczy to informacji, w przypadku, których liczy

się aktualność, produkty tego rodzaju zużywają

się w akcie emisji.

Kryteria selekcji wiadomości

-zaskoczenie, niespodzianka,

istotność

-konflikty;

-dane liczbowe;

-łamanie norm;

-tematyczność;

opinie;

uproszczenie; personalizacja; odniesienia do wpływowych państw, elit; specyfika kulturowa;

negatywność;

Ramy

Na ogół nienazwane i oficjalnie nie uznawane,

porządkują świat.

Sprawiają, że reporterzy są w stanie przetworzyć

wiele informacji szybko i rutynowo: zidentyfikować wydarzenie jako informację przypisać ją odpowiedniej kategorii i nadać jej atrakcyjna formę.

Dziennikarze przedstawiają wydarzenia z pewnego punktu widzenia: jako kwestię administracyjno-prawną, zagadnienie moralne, ujęcie historyczne i tak dalej.

założenia ram wiadomości:

-dotyczy zdarzenia, a nie stojących za nim okoliczności;

-dotyczy osoby, a nie grupy;

-dotyczy konfliktu, a nie zgody;

-indywidualizacja odpowiedzialności i osiągnięć;

izolowanie wydarzeń, tematów, zagadnień;

Źródła informacji dziennikarzy

rozmowy bezpośrednie lub telefoniczne;

publiczne wystąpienia;

konferencje prasowe;

teksty przemówień;

dokumenty udostępniane przez różne org.

komunikaty prasowe;

materiały opublikowane wcześniej;

doniesienia agencji prasowych;

notatki;

Profesjonalizm-Podporządkowane potrzebom organizacji,

opanowanie rzemiosła pozwalające stworzyć

wymagany produkt informacyjny, cechujący się obiektywizmem, którego główne cechy to

obsesyjnafaktograficzność i bezstronność.

AutocenzuraSelekcja i prezentacja zgodnie z zaleceniami wydawcy, oczekiwaniami widowni, głównych wartości.

Początki zapisu - rysunki skalne

Zabytki malarstwa jaskiniowego i rzeźby liczą od 25 tysięcy. Zachowały się w

grotach Francji i Hiszpanii. Malowidła z groty Lascaux przedstawiają przede

wszystkim zwierzęta. Malowane są glinkami, kredą i węglem.

Prowincja Santa Cruz w Południowej Ameryce, Jaskinia Rąk. Malowidła powstawały w okresie między 9500 - 13 000 lat temu i uważane są za jeden z najstarszych śladów obecności człowieka w Południowej Ameryce.

W dorzeczu Tygrysu i Eufratu pisano na glinianych tabliczkach w

4000-3000 r. p.n.e., posługiwano się pismem ideograficznym, które

otrzymało nazwę klinowe od kształtu ideogramów (ideogram -wyraz,

sylaba). Pisano trzciną w miękkich tabliczkach glinianych, które

następnie wypalano.

Ok. 3000 tys. lat przed nasza erą Egipcjanie zaczęli wyrabiać,

papirus, z łodyg rośliny zwanej papirusem. Papirus był jednak

nietrwały, kruchy, niszczył się po kilku użyciach.

Papirus hieroglificzny kapłana Amona o imieniu Hori 19.dynastia, XIII w. p.n.e.27 x 30 cm.

Nr P 3121. (Muzeum

Archeologiczne w Poznaniu)

Za przełomową datę i w pewnym sensie początek ery mediów uważa się

drugą połowę XV wieku, kiedy w Europie pojawiła się i zaczęła się

rozwijać technologia drukarska

W 2 połowie XV wieku powstały drukarnie w miastach niemieckich,

szwajcarskich, włoskich. Pracownia drukarska pojawiła się również w

Krakowie. W 1455 roku w Moguncji działało kilka drukarni. W 1480 ponad

100 miast w Europie miało już drukarnie, a handel książkami kwitł

Prasa drukarska z XV wieku

Media masowe

Masowa prasa pojawiaja się pod koniec XIX w.,

sprzyja temu: rozwój technik drukarskich;

. uprzemysłowienie;

. alfabetyzacja;

. finansowanie przez reklamę (niska cena);

Książka jako medium

. technologia ruchomej czcionki;

. zszywane strony, forma kodeksu;

. wiele kopii;

. towarowy charakter;

. różnorodna świecka treść;

. indywidualne wykorzystanie;

. dążenie do wolności druku;

. indywidualne autorstwo;

Prasa jako medium

. cykliczność;

. towarowy charakter;

. treść związana z aktualnymi wydarzeniami;

. funkcje w sferze publicznej;

. miejska, świecka społeczność;

. względna swoboda odbiorców;

Film jako medium

-technika audiowizualna;

-od pokazu publicznego do przeżycia

prywatnego;

-szeroki uniwersalny oddźwięk;

-międzynarodowy obieg;

-kontrola społeczna;

-dominacja fikcji narracyjnej;

Radio jako medium

-elastyczna i tania produkcja;

-wygoda korzystania;

-zróżnicowanie treści;

zindywidualizowany użytkownik;

potencjał współuczestnictwa;

Telewizja jako medium

-duży zasięg, zakres i publiczność;

-przekaz audio-wizualny;

-złożona technika i organizacja;

-publiczny charakter i szeroki zakres regulacji;

.narodowy i międzynarodowy charakter;

. zróżnicowane formy przekazu;

Muzyka fonograficzna jako medium

różne techniki nagrywania;

niski stopień regulacji;

wysoki stopień internacjonalizacji;

. młodsza publiczność;

. potencjał wywrotowy;

. fragmentaryzacja organizacji;

. różnorodność możliwości odbioru;

Internet jako medium

technologie wykorzystujące komputery;

. hybrydowy, elastyczny charakter;

. potencjał interaktywności;

. funkcje prywatne i publiczne;

. niski stopień regulacji;

. różnorakie wzajemne powiązania mediów;

.

wszechobecność i nieoznaczoność

przestrzenna

Tłum nie posiada wielkiej zdolności rozumowania;

posiada w zamian wielką zdolność do działania.

-jest podatny na sugestie.

-potęguje emocje, jest zdolny tylko do uczuć

prostych i przesadnych.

-jest nietolerancyjny, autorytarny i

konserwatywny.

-jest zawsze gotów powstać przeciw władzy

słabej, a niewolniczo gnie kolana przed władzą

silną.

-może być okrutny, zdolny do mordu i każdej

zbrodni, jak też wspaniałomyślny, zdolny do

wielkich poświeceń, ulega niskim instynktom,

albo błyszczy czynami wielkimi.

-nie rozumuje, idee przyjmuje lub odrzuca

bez dyskusji i wątpliwości.

-oddziałują obrazy, słowa i hasła; siła słów

polega na wywoływanych przez nie obrazach.

-stawia złudzenia wyżej od prawdy.

-Moc słów jest tak wielka, że nawet najbardziej

znienawidzona rzecz, skoro otrzyma nową

powabną nazwę zostanie radośnie przyjęta.

-ma instynktowną potrzebę aby słuchać

przywódców.

Gabriel Tarde: Opinia i Tłum.

Publiczność to zbiorowość wyłącznie duchowa

powstaje dzięki temu, ze ludzie czytają te same

czasopisma, a ich przekonania i namiętności są współmierne w czasie.

Ludzie mają świadomość, że daną myśl, czy

pragnienie podziela z nimi jednocześnie duża

liczba innych ludzi - za tym kryje się urok i

wpływ aktualności, bycia na bieżąco z tym co

wiedzą i czują inni. (Integracja)

Aktualne jest to wszystko, co budzi ogólne

zainteresowanie bez względu na samą wagę

wiadomości.

Publiczność ulega sugestii na odległość.

Wzrost publiczności jest nieograniczony - stanie

się ona grupą społeczną przyszłości.

Wpływ dziennikarzy i publiczności jest

obustronny - dziennikarz starając się przypodobać publiczności pisze pod jej gusta.

Czytelnik wybiera sobie czasopismo, ale

czasopismo urabia sobie publiczność.

Ze wszystkich grup zbiorowych najbliżej do

publiczności pozostaje tłum.

Publiczność podobnie jak tłum bywa

bezwzględna, pyszna, zarozumiała, przesądna.

Masa

duża zbiorowość;

mało zróżnicowana;

niezorganizowana;

budzi negatywne skojarzenia;

Odbiorca masowy, masowa publiczność

wielkie liczby;

duże rozproszenie;

zindywidualizowany, anonimowy;

niezorganizowany;

podlegający zarządzaniu i manipulacji;

Komunikowanie masowe

jednokierunkowy przepływ;

asymetryczność relacji;

dystans fizyczny i społeczny;

depersonalizacja i anonimowość;

relacje manipulacyjne lub rynkowe;

duża skala rozpowszechnienia i odbioru;

standaryzacja treści przekazu;

Społeczeństwo masowe

C.W. Mills w „Elita władzy” (1961) określał

współczesną Amerykę jako „społeczeństwo mas”, w którym nieliczna elita władzy manipuluje w sposób umiejętny zatomizowanymi i wewnętrznie

zdezorganizowanymi masami za pomocą

propagandy, reklamy i organizacji nie

pozostawiającej miejsca na spontaniczne reakcje i inicjatywę społeczną.

Kultura masowa

To kompleks norm i wzorów zachowania o bardzo rozległym zakresie; odnosi sie do zjawisk

Współczesnego przekazywania identycznych lub analogicznych treści, płynących z nielicznych źródeł wielkim masom odbiorców

(Antonina Kłoskowska, 1964).

Cechy kultury mas.

jednolite formy rozrywkowej, zabawowej

działalności wielkich mas;

ujednolicenie produkcji, wielość kopii;

sformalizowanie dróg przekazywania;

Cechy kultury masowej

nietradycyjna;

nieelitarna, produkowana masowo;popularna;

komercyjna;

zhomogenizowana;

negatywy

schlebia, odzwierciedla niskie gusta i uczucia

ludu - winny jest niewykształcony motłoch, ma to na co zasługuje;

jest instrumentem elit by manipulować i wykorzystywać negatywne emocje i frustracje mas;

jest wynikiem komercyjnego podejścia i

zorientowania na zysk, sprzedaje ludziom

produkty, nieambitne, to, co można szybko i tanio wytworzyć i sprzedać w dużych nakładach: sensacja, sentymentalizm, seks, przemoc, skandal, prowokacja

Odejście od pojęcia kultura masowa na rzecz

pojęcia kultura popularna.

Kultura popularna, podsumowanie stanowisk

KP jest przejawem siły ludu;

Popularność jest jakością samą w sobie;

KP ma oddźwięk uniwersalny;Jest ważna dla tożsamości podgrup;

Problemem pozostają kwestie jakości:

Komercjalizacja, trywializacja,tabloidyzacja,Propaganda konsumeryzmu, zależność od reklamy

Kultura popularna -zarzuty

powtarzalna;mało wymagająca;ograniczona tematycznie, konformistyczna; tendencyjna ideologicznie;

antyintelektualna;

Koncepcje publiczności

I. Opinia publiczna w swojej masie jest

nieracjonalna, podlegająca emocjom, niezdolna

do racjonalnego rozumowania, wymaga, aby

nią kierować i zarzadzać, wpływać.

II. Dobrze poinformowana

publiczność, mająca

warunki do edukacji i uczestnictwa jest

podstawądemokratycznego państwa, uczestniczy w jego decyzjach, podejmuje

racjonalne wybory sama za siebie i w swoim

imieniu.

Kultura popularna w Internecie

Od masowości do indywidualizacji, segmentacji,

interaktywności.

Nowe formy uczestnictwa:

Kultura społecznościowa;

Blogosfera;

Fora dyskusyjne;

Media i społeczeństwo

Mediatyzacja - zapośredniczenie

Media produkują i reprodukują wiedzę

w najszerszym znaczeniu tego słowa.Wiedza ta pomaga nadawać sens doświadczaniu

świata społecznego.

-dostarczają materiału znaczeniowego do kształtowania tożsamości.

-Służą konstytuowaniu percepcji i definicji

rzeczywistości.

Wytwarzająnormatywność: standardy, modele,

normy.

Rodzaje mediatyzacji

Media pośredniczą w naszym odbiorze i

doświadczaniu rzeczywistości na wiele

sposobów: informowanie, negocjacje,

manipulowanie, kontrola.

Za pośrednictwem mediów kontaktu ze

społeczeństwem poszukują: rządy, politycy,

reklamodawcy, edukatorzy, głosiciele religi i krzewiciele wartości, eksperci.

Mediatyzacja odnosi się do pośredniego

kształtowania grup społecznych, kultur, relacji,

społecznych i ról.

Media spełniają funkcje:

dostarczanie informacji;

ukazywanie stosunków władzy;

wspomaganie innowacji, adaptacji, postępu;

wyjaśnianie, interpretowanie, komentowanie wydarzeń;

wspieranie autorytetów; socjalizacja;

koordynowanie działań;

-budowanie konsensusu / integracja;

-ustalanie hierarchii ważności i sygnalizowanie

względnego statusu;

wyrażanie/podtrzymywanie dominującej kultury i

uznawanie subkultur i zmian kulturowych;

formowanie i podtrzymywanie wspólnoty wartości

dostarczanie rozrywki, zabawy, odprężenia,

redukowanie napięcia społecznego;

Krytyczne podejście

Media działają w interesie klas dominujących,

tych do których należą.

Zafałszowują obraz rzeczywistości na korzyść

tych klas.

Wspierają panujący porządek.

Kierują się logiką ekonomiczną.

Faworyzują interesy prywatne przed publicznymi.

Marginalizują głosy opozycyjne i alternatywne.

Władza

Media wiążą się z dominująca strukturą władzy politycznej i ekonomicznej.

Media są narzędziem władzy, umożliwiają różne

rodzaje wpływu.

Dostęp do mediów ma charakter konkurencji

(można go np. kupić).

Dostęp do potęgi mediów jest nierówny.

Aspekty władzy mediów

przyciąganie i ukierunkowanie uwagi publicznej;perswazja w zakresie opinii i przekonań;wpływ na zachowania (zamierzony i nie);definiowanie rzeczywistości;

przypisywanie statusu i prawomocności;

informowanie szybko w szerokim zakresie, lecz

wybiórczo; łatwiejszy dostęp dla elitpolitycznych i ekonomicznych;

Pytania związane z władzą mediów

Pluralistyczny model mediów

Prezentowane są konkurencyjne interesy, grupy polityczne, kulturalne. Istnieje wiele niezależnych od siebie mediów. Produkcja jest kreatywna wolna i oryginalna. Przekazy sa zróżnicowane, poglądy konkurencyjne,

odpowiednie do potrzeb odbiorcy. Publiczność jest rozczłonkowana, selektywna, reaktywna i aktywna. Skutki są liczne, niespójne nieprzewidywalne, co do

kierunku, albo brak skutków.

Model dominacji mediów

- są zdominowane przez klasę rządzącą lub

dominujące elity. Mają skoncentrowaną własność, są jednorodne. Produkcja jest zestandaryzowana, zrutynizowana i kontrolowana. Przekazy są selektywne i ustalone z góry. Publiczność uzależniona, bierna, organizowana na wielką skalę.

Wolność

Najczęściej rozumie się jako swobodne i

niezależne przekazywanie i wyrażanie opinii i

idei, zaspokajanie potrzeb odbiorców oraz wolność od kontroli rządu lub innych potężnych interesów. W praktyce sprowadza się do braku oficjalnej cenzury i licencjonowania.

Wg. koncepcji liberalnych ma ją zapewnić

prywatna własnosć mediów i konkurencja na

rynku idei.

Liberalna - normatywna - teoria prasy

Postuluje “wolny rynek idei” w oparciu o

konstytucyjne prawa wolności słowa i prasy;

niezależność od czynników politycznych, której podstawą jest własność prywatna.

Kontrolę nad właścicielami ma sprawować rynek

i zasady konkurencji.

Pluralizm własności mediów

Problemem jest koncentracja własności.

System mediów nie powinien być zdominowany przez kilka kontrolujących go sił.

Różne rodzaje mediów powinny być odmiennie

kontrolowane.

Różnorodność informacji, opinii i przekazu

kulturowego

Treści medialne powinny odzwierciedlać

zróżnicowanie społeczne: polityczne, religijne,

etniczne kulturowe.

Media powinny być otwarte na nowe ruchy i idee oraz dawać dostęp mniejszościom.

Wsparcie procesów demokratycznych

odbywa się przez publikację pełnych, uczciwych i rzetelnych informacji na temat spraw

publicznych;

przedstawianie różnych punktów widzenia,

ujawnianie różnorodnych opinii społecznych;

ułatwianie uczestniczenia w życiu publicznym.

Sfera publiczna w rozumieniu Habermasa

oznacza obszar życia społecznego, w którym

formułuje się

coś, co w przybliżeniu można

określić

opinią

publiczną. Prawo dostępu do tego obszaru powinno być dane wszystkim

obywatelom.

Dostęp do sp realizuje się przez wolną wymianę

poglądów, a gwarantem jest prawo do stowarzyszania się, zgromadzania oraz wyrażania i publikowania opinii dotyczących interesu ogółu.

Sfera publiczna to obszar racjonalnej dyskusji.

Model opracowany na podstawie powstawania

mieszczańskiej sfery publicznej we Francji

Niemczech w XVIII w.

Sfera publiczna stała się obszarem konkurujących

interesów

Powstają organizacje skupiające grupy

wspólnych interesów, poszukujących wpływów

na ustawodawstwo; rolę poszczególnych

obywateli w sferze publicznej zajmują agendy

polityczne (partie) oraz ekonomiczne

(stowarzyszone grupy interesów).

Koncepcja widoczności

J. B. Thompson uważa, że dzięki rozwojowi

mediów, zwłaszcza telewizji działania władzy i sama władza stała się widoczna dla wielu ludzi.

Działalność mediów powoduje, że władza nie

tylko lokalna ale, dzięki nowoczesnym środkom

technicznym, również władza na całym świecie

podlega oglądowi społecznemu.

Zarządzanie widocznością władzy

Władza lub kandydaci do władzy starają się

przedstawić w mediach w sposób jak

najbardziej dla nich korzystny.

Samoprezentacja polityków wspomagana jest przez wyspecjalizowane usługi marketingu politycznego i public relations.

Widoczność

Broni obywateli przed ekscesami władzy, ale

pomija wiele problemów obywateli w innych

sferach, zwłaszcza ekonomicznych.

Same media tworzą silne grupy ekonomiczne i to

może wpływać na sposób w jaki relacjonują

zagadnienia ekonomiczne, jak dobierają

komentatorów, ekspertów, infromacje.

Koncepcja demokratyzacji mediów Jamesa

Currana

Sfera publicznakształtowana za pośrednictwem środków przekazu opiera się

na różnorodności

wartości i perspektyw zarówno w odniesieniu

do spraw publicznych, jak też w odniesieniu do

treści rozrywkowych. Media powinny umożliwiać indywidualnym obywatelom

reinterpretację ich społecznego doświadczenia

oraz kwestionowanie założeń dominującej

kultury przez wytwarzanie pluralizmu zrozumienia.

Różnorodność źródeł i perspektyw umożliwia każdemu decydowanie, jak najlepiej zabezpieczać interesy wspólne i indywidualne.

Demokratyczna sfera publiczna wymaga złożonego systemu środków przekazu,

który sam charakteryzuje się różnorodnością

organizacji i struktur własności.

Ograniczenia w wolności ekspresji powinny być

minimalne, np. w przypadkach takich jak

wyrażanie nienawiści rasowej.

Niektóre ze środków masowego przekazu mają

obowiązek bezstronności w celu umożliwienia

poszukiwania równowagi pomiędzy różnymi

interesami w społeczeństwie.

Propaganda-techniki wpływania na ludzi, wypracowane

przez instytucje państwowe, partie polityczne,

instytucje administracyjne, grupy nacisku, itd.

Cele modyfikowanie zachowań społeczeństwa, jego grup zgodnie z interesem nadawcy.

Negatywna wymowa pojęcia propagandy wiąże

się z:

-rozpowszechnianiem stronniczych poglądów przy użyciu kłamstwa i manipulacji;

-rozpowszechnianiem treści działających ze

szkodą dla odbiorcy, ale na korzyść nadawcy;

-użyciem technik wpływu odwołujących sie do

uczuć (np. obrzydzenie moralne) i emocji (np.

strach) raczej niż merytorycznych argumentów:

Kryteria rozróżnienia rodzajów propagandy

prawdziwość treści;

stopień utajnienia nadawcy i/lub jego intencji;

Propaganda biała

Nadawca jest jawny, nie skrywa swoich intencji.

Często wierzy w słuszność swoich poglądów, a

nawet jest przekonany, że są one jedynie

słuszne.

Nadawca sam jest pod wpływem ideologii - nie

dostrzega uwarunkowań własnych poglądów.

„Subiektywna niewinność” nadawców,

działających w dobrej wierze nie zmniejsza

szkodliwości skutków propagandy.

Propaganda szara

Opiera się na nieprecyzyjnych informacjach, które często mają cechy prawdopodobnych.

Inf. pochodzą z niepewnych, mało

rozpoznawalnych źródeł (np. przecieki, tzw.

dobrze poinformowane źródła. Szarość propagandy wiąże się z nierzetelnym

dziennikarstwem, wykorzystywanym dla celów i interesów, które nie są do końca określone.

Propaganda czarna

-Podawana informacja jest nieprawdziwa

(spreparowana przez nadawcę).

-źródło jest ukrywane lub

zafałszowywane.

-Pojawia się najczęściej w czasie wojen lub

konfliktów.

Propaganda w mediach

środkiem propagandy jest selekcja inf. i źródeł.

Informacje mogą być prawdziwe, ale starannie

dobrane, ukazujące tylko określone aspekty,

punkty widzenia, stanowiska, interesy.

Selekcja może służyć celom politycznym lub

merkantylnym może być mniej lub bardziej świadoma.

Czy media kłamią?

Cyniczne świadome kłamstwo jest mniej

powszechne niż, wprowadzanie odbiorcy w

błąd bez intencji, a często w dobrej wierze.

Dziennikarze są

często przekonani o słuszności

poglądów, które głoszą.

Są zaangażowani politycznie religijnie, mają

własne poglądy, co do rozwiązań

ekonomicznych i politycznych.

Czy każda propaganda jest zła?

Wpływanie na poglądy ludzi, obywateli nie

zawsze musi być szkodliwe, czy niekorzystne.

Zależy od tego: jakim celom służy? do czego nakłania? jakie środki, techniki wykorzystuje?

czy podawana informacja jest pełna i rzetelna?

czy interesy i intencje nadawcy są jawne?

czy kontekst komunikacji jest jawny dla

odbiorców?

Techniki propagandy

Tworzenie kontekstu, ram interpretacyjnych

sprzyjających perswazji,

np. argumentowanie, że prawa pracownicze i

socjalne, wspomaganie biednych to wspieranie

postaw pasożytniczych, powrót do socjalizmu.

etykietowanie - nadawanie przeciwnikowi źle kojarzących się etykiet typu faszysta lub komunista w celu wzbudzenia nienawiści bądź strachu (name calling);

upiększające uogólnienia, polegające na używaniu takich słów, jak prawda, wolność

sprawiedliwość (glittering generalities);

przenoszenie autorytetu bądź uznania z

instytucji, osób, idei go posiadających na te, o

akceptacje, dla których się zabiega (transfer);

dowody uznania, uzyskane dzięki cytowaniu

wypowiedzi znanych osób (testimonial)

występowanie osób zajmujących wysokie pozycje publiczne w roli zwykłych ludzi, a więc dobrych i

mądrych (plain folks);

-układanie domów z kart, czyli wykorzystywanie

półprawd, zabawnych powiedzeń, ominięć i

przesadnych stwierdzeń w celu ominięcia

zasadniczego problemu lub faktów (card

stacking);

-narzucanie poglądów na zasadzie wszyscy tak

myślą (bandwagon);

-Manipulowanie wiarygodnością źródła

angażowanie pseudoekspertów - wykreowanych

przez same media, lub org. lobbingowe;

-zamawianie ekspertyz, wystąpień pod kątem

strategii perswazyjnej;

-wygląd i opanowanie eksperckiego żargonu;

Emocje są

związane z rozumieniem samego siebie - przekonania na własny temat, tożsamości, uwewnętrznionych norm.

Propagandziści korzystają z faktu, że ludzie chcą

zachować dobre mniemanie o sobie.

Odwołują się do prawdy, patriotyzmu,

sprawiedliwości.

Emocje negatywne

-Strach - skłania do popierania przedsięwzięć

związanych z bezpieczeństwem,

zaprowadzeniem porządku, zaostrzeniem kar,

kontroli itp.

-Kryzys to okazja wskazania kozła ofiarnego,

winnego, innego niż odbiorca.

Populizm-mówienie ludziom tego co chcą usłyszeć,

propagowanie chwytliwych poglądów, zgodnych

z oczekiwaniami większości, zazwyczaj po to,

aby zdobyć i utrzymać władzę.

Co ludzie chcą słyszeć?

Gdy sytuacja jest niepomyślna, chętnie usłyszą, że winni są inni, np. politycy, układ, korupcja, agenci, żydzi, inni obcy; że odpowiedzialni są inni.

Nie chcą słyszeć, że są również odpowiedzialni,

bo np. nie podejmują wysiłku analizy,

zaangażowania, inicjatywy itp.

Model propagandy Hermanna i Chomsky'ego

Media dostarczają informacji, rozrywki, wpajają i utwierdzają wartości, przekonania, kody zachowań, ale też integrują ludzi w struktury

społeczeństwa.

Integrują społeczeństwo w sytuacji wysokiego

rozwarstwienia i konfliktów klasowych.

Robią to przez systematyczne wpływanie.

Model propagandy

Ukazuje wielostopniowy wpływ oraz sposoby za

pomocą których pieniądze i władza filtrują wiadomości, marginalizują rozbieżności oraz

dopuszczają do opinii publicznej informacje

rządowe i dominujących prywatnych interesów.

Koncentracja własności, zorientowanie na zysk

Korporacje medialne mają powiązania finansowe z

innymi branżami, w tym z przemysłem zbrojeniowym,

czy nuklearnym (np. GE).

Powiązania kapitałowe tworzą siatki relacji o dalekim

zasięgu: prowadzenie interesów z bankami,

inwestycje, korzystanie z różnych usług.

Zewnętrzni dyrektorzy fin. zarządzają jednoczesnie w

innych firmach i org. fin.

Koncerny są kontrolowane przez małe grupy - rodziny,

które mają wpływ na dobór zarządu i ustalanie

głównych celów przedsiębiorstwa.

Grupy te maja bliskie relacje z głównym nurtem

wspólnoty korporacyjnej -zasiadanie w zarządach,

więzi socjalne.

Mają zależności i powiązania z rządem - regulacje.

Inwestorzy naciskają na osiąganie zysku.

Uzależnienie od wpływów reklamowych

Oferta jest ukierunkowana na pozyskanie i

utrzymanie oglądalności.

Sponsorzy wybierają program, który finansują.

Media musza się liczyć z reklamodawcami -

unikają krytyki.

Badania potwierdzają naciski reklamodawców na media - przypadki wycofania reklam.

Uzależnienie od źródeł informacji

Oficjalne źródła: centralne urzędy państwowe,

biznes, uznane org. są rozpoznawalne, mają

status i prestiż, podtrzymują wizerunek

obiektywizmu, uwalniają od oskarżeń o

stronniczość, zmniejszają koszty produkcji,

dostarczają gotowych informacji.

Flak - artyleria przeciwlotnicza

Jest to zorganizowana krytyka w odpowiedzi na

przekaz medialny, w postaci listów, telegramów,

pozwów sądowych, nacisków akcjonariuszy.

Może być skierowana do rządu, parlamentu,

zarządu.

Może być kłopotliwa (wycofanie reklamodawców,

konieczność wytłumaczenia się ) i

kosztowna (koszty sądowe).

Definicja wroga

Wyznacza, które wydarzenia są relacjonowane, a

które nie.

Ofiary i cierpienia spowodowane przez obóz

wroga są nagłaśniane, te spowodowane przez

własny otrzymują proporcjonalnie mniej uwagi, albo wcale.

W USA w okresie zimnej wojny -wrogiem był

komunizm, a przyjacielem antykomunizm.

Hermann i Chomsky twierdzą

Media wspierają polityczną agendę

uprzywilejowanych grup przez:

selekcję tematów, dystrybucję uwagi, ramowanie,

filtrowanie inf., eksponowanie i ton,

utrzymywanie debaty w granicach

akceptowanych założeń, krytyka medialna ma

ograniczony charakter nie wykraczający poza

dominujące wartości.

---