Wpływ tendencji młodopolskich na poezję L Staffa

"Deszcz jesienny" jest to wiersz bardzo smutny. Wyziera z niego świadomość beznadziejności życia. Deszcz symbolizuje smutek. Staff stosuje tutaj zwroty dźwiękonaśladowcze. Malarskim elementem jest zatopiony w szarości we mgle świat (impresjonizm). W drugiej zwrotce upostaciowione są "mary powiewne", które zmierzają gdzieś daleko w poszukiwaniu swoich grobów. Płacząca "rozpacz" jest alegorią wszystkich ludzkich smutków i zmartwień. Szatan w przedostatniej zwrotce jest symbolem zła. W ten sposób Staff chce pokazać ogrom zła, które zewsząd dookoła otacza człowieka. W czwartej zwrotce Staff przedstawia realne sytuacje: Samotność, śmierć kogoś bliskiego, śmierć nędzarza, która mogła się nie zdarzyć, gdyby ludzie nie byli obojętni na jego niedolę, pożary. Staff wprowadził filozofię dekadentyzmu, według której świat jest tak okrutny, że nie warto w nim żyć. W tym utworze Staff zespolił elementy muzyczne, plastyczne i poetyckie. Operował symbolem oraz alegorią, a więc mówił o zjawiskach w sposób pośredni. Język w utworach Staffa jest trudny i we wzniosłym tonie.

"Sonet szalony". W wierszu tym poeta zawarł dwa przeciwstawne pojęcia: szaleństwo i ostrożność. Szaleństwo to w jego pojęciu spontaniczność, swoboda, postępowanie bez zastanowienia. Człowiek szalony robi wszystko, na co mu przyjdzie ochota. Takim typem człowieka jest włóczęga, który śpi gdziekolwiek i je co popadnie, nie sili się na to, by uchodzić za człowieka mądrego. Cieszy się nawet, że "zgubił " mądrość dzięki czemu żyje swobodnie. Przesłaniem wiersza jest, aby żyć w sposób swobodny, ale mieścić się w normach ogólnie przyjętych. Wymagania podmiotu lirycznego nie są zbyt wygórowane. Staff mówi, że należy cieszyć się tym co jest.

"Pokój wsi". W okresie Młodej Polski poezji stawiano bardzo wysokie wymagania pod względem tematu i oczywiście stylu. W poezji unikano zwykłości i codzienności. Staff odchodzi od tego typu twórczości i wprowadza do niej pospolitość, wizerunek wsi a wraz z nim szarość itp. Staff opiewa wszystko, co można spotkać na wsi: narzędzia ręce chłopa, rechot żab, młocka, ziemię. Tytuł utworu wyraża życzliwy, serdeczny i pełen uznania stosunek do wsi i jej mieszkańców. Staff daje czytelnikowi do zrozumienia, że także to co proste i zwyczajne zasługuje na zainteresowanie i szacunek.

"O miłości wroga". Poeta nakazuje szanować i kochać wroga. Taka postawa wywodzi się z Pisma Świętego. Zdaniem autora gorzej czuje się ten, kto wymierzył policzek niż ten, co ten policzek otrzymał. Pierwszy z nich powinien na skutek popełnionego czynu cierpieć i mieć wyrzuty sumienia. Drugi z nich szlachetnieje. Zatem wszyscy ludzie winni się wzajemnie miłować. Sens tego wiersza wywodzi się z filozofii chrześcijańskiej i Franciszka z Asyżu. Nie należy narzekać na zły los.

"Przedśpiew". Podmiot liryczny jest tu podobny do Leopolda Staffa. Jest on "czcicielem gwiazd i mądrości, miłośnikiem ogrodów, wyznawcą snów i piękna", a więc człowiekiem wykształconym, miłośnikiem natury, marzycielem oraz czcicielem sztuki i wszelkiego piękna. Tak więc jest to osobowość bardzo bogata. Ten gorzko doświadczony człowiek, który poznał wszelkie aspekty życia ludzkiego, zarówno dobre jak i złe jego strony, mówi: "A jednak śpiewać będę wam pochwałę życia ". Tożsamość podmiotu lirycznego z L. Staffem jest taka, że obaj są poetami. Podmiot wyznaje, że aby tworzyć należy kochać. To właśnie miłość inspiruje ich do twórczości. Podmiot przyznaje się, że żadne ludzkie sprawy nie są mu obojętne. Oznacza to, że podmiot jest humanistą. Uczy nas dostrzegać w grzechu dobroć choć chorą, tzn. zrozumieć i dociec, dlaczego grzesznik popełnił określony czyn. Poeta nie odcina się od cierpienia, gdyż to właśnie ono kształtuje charakter człowieka. Wiersz ten jest afirmacją życia i przejawem wielkiego humanizmu Staffa.

"Curriculum vitae" (krótki życiorys). Wczesne dzieciństwo podmiotu lirycznego można związać z początkami twórczości L. Staffa. Występujące w wierszu wiosna i jesień to metafory innych pojęć. Wiosna to radość, jesień z kolei jest czasem zamierania życia w naturze. W młodości Staff był człowiekiem bardziej zanurzonym w smutku niż tryskający młodością i radością. Zmiana jego stosunku do życia nastąpiła poprzez obcowanie z naturą i sztuką. Poeta powiada że od tej pory jest człowiekiem szczęśliwym.
Staff kocha życie i świat, nic nie potrafi zmienić jego stanowiska, nawet śmierć, gdyż on wie, że dawniej go nie było i później też go nie będzie. Potwierdzenie tego znajdujemy w wierszu "Nic mi świecie".