 Nieliniowość całkowa (ang. integral nonlinearity) jest określana jako maksymalna (spośród wszystkich kanałów) różnica (∆UI)_max napięcia wejściowego pomiędzy rzeczywistą charakterystyką przetwarzania N = f(UI) a charakterystyką idealną, odniesiona do maksymalnej wartości napięcia przetwarzania U_max, wyrażona w procentach. Charakterystykę idealną wyznacza się jako prostą łączącą skrajne punkty zakresu przetwarzania, charakterystykę rzeczywistą natomiast jako linię łączącą środki przedziałów napięcia UI, odpowiadających kolejnym wartościom cyfrowym na wyjściu przetwornika.

 Nieliniowość różniczkowa (ang. differential nonlinearity) określa się przez wyznaczenie różnic między sąsiednimi wartościami napięcia wejściowego, powodującymi zmianę słowa wyjściowego o wartość najmniej znaczącego bitu. Określa więc błąd jednorodności szerokości kanałów przetwornika. Nieliniowość różniczkowa jest podawana w procentach jako maksymalna różnica pomiędzy szerokością kanału rzeczywistego U_r a szerokością kanału nominalnego U_n, odniesiona do szerokości nominalnej U_n. Jest szczególnie ważna w przetwornikach służących do zdejmowania histogramów – np. w technice jądrowej w analizatorach amplitudy impulsów, które służą do zdejmowania widm energetycznych promieniowania jądrowego. Błąd nieliniowości różniczkowej może w tym przypadku powodować zniekształcenia uzyskanego widma, utrudniające jego obróbkę i interpretację.

 Błąd przesunięcia zera (błąd niezrównoważenia) jest określany przez wartość napięcia wejściowego potrzebną do przejścia od zerowej wartości słowa wyjściowego do następnej większej wartości. Błąd ten jest mierzony jako przesunięcie w stosunku do charakterystyki idealnej. Należy podkreślić, że wartość błędu przesunięcia zera jest rzadko podawana w katalogach, gdyż jest możliwa całkowita kompensacja tego błędu w większości nowoczesnych przetworników.

 Współczynnik zmian cieplnych napięcia przesunięcia zera wyrażany w μV/°C lub w %/°C (w odniesieniu do pełnego zakresu przetwarzania).

 Błąd kwantyzacji (zwany również szumem kwantyzacji) zniekształca ciągły sygnał analogowy, zaokrąglając jego wartości do najbliższych, odpowiadających mu wartości dyskretnych, wskutek czego nie można odróżnić dwóch różnych próbek o zbliżonych do siebie wartościach. Zwiększenie rozdzielczości przetwornika zmniejsza błąd kwantyzacji.

 Błąd skalowania (błąd wzmocnienia) wynika ze zmiany nachylenia charakterystyki przetwarzania N = f(UI) w stosunku do charakterystyki idealnej i jest określony przez odchylenie rzeczywistej wartości napięcia UI, odpowiadającej maksymalnej wartości słowa wyjściowego, od wartości idealnej.