Biologia sprawko tkanki

Sprawozdanie z tkanek roślinnych i zwierzęcych

„Inżynieria Środowiska”

1 rok, 2 semestr

  1. Obserwacja włosków martwych –tkanka okrywająca- na przykładzie fiołka.

Za pomocą żyletki przecięłam fragment liścia fiołka i naniosłam go na szkiełko podstawowe a następnie zakropiłam wodą i przykryłam szkiełkiem nakrywkowym. Zaobserwowaliśmy pod mikroskopem włoski martwe.

  1. Obserwacja włosków wydzielniczych – tkanka wydzielnicza – na przykładzie rozmarynu i geranium.

Za pomocą żyletki przeciąć fragment rozmarynu i rozdrobnić, nanieść próbkę na szkiełko podstawowe, zakropić wodą a następnie przykryć szkiełkiem nakrywkowym.
To co zaobserwowaliśmy przedstawia rysunek:

Fragment geranium przecięliśmy żyletką, nanieśliśmy próbkę na szkiełko podstawowe, zakropiliśmy wodą a następnie przykryliśmy szkiełkiem nakrywkowym.
To co zaobserwowaliśmy pod mikroskopem przedstawia poniższy rysunek:

  1. Obserwacja sklereidów – tkanka wzmacniająca – na przykładzie owocu gruszy.

Owoc gruszy przecięliśmy za pomocą żyletki, a następnie rozdrobniliśmy. Umiejscowiliśmy próbkę na szkiełku podstawowym i zakropiliśmy wodą, a następnie przykryliśmy szkiełkiem nakrywkowym. Obserwowaliśmy próbkę pod mikrsopem.

  1. Obserwacja włókien – tkanka wzmacniająca-na przykładzie korzenia imbiru.

Za pomocą żyletki przecięliśmy fragment korzenia imbiru, a następnie rozdrobniliśmy. Nanieśliśmy próbkę na szkiełku podstawowym, zakropiliśmy wodą a następnie przykryliśmy szkiełkiem nakrywkowym. Zaobserwowaliśmy je pod mikroskopem.

  1. Obserwacja tkanki miękiszowej: miękisz wodny ( aloes), miękisz powietrzny (wywłócznik), miękisz spichrzowy (ziarniak pszenicy).

Za pomocą żyletki przecięliśmy fragment liścia aloesu, rozdrobniliśmy. Nanieśliśmy próbkę na szkiełko podstawowe, a następnie przykryliśmy szkiełkiem nakrywkowym.

( podobnie postąpiliśmy ziarniakiem pszenicy)

Ziarniak pszenicy jest to owoc suchy, niepękający, w którym następuje zrastanie owocu z łupiną nasienną. W budowie ziarniaka wyróżniamy: owocnie , bielmo zewnętrzne oraz bielmo środkowe.

  1. Obserwacja tkanki przewodzącej (drewna i łyka) na przykładzie rozmarynu.

Za pomocą żyletki przecięliśmy fragment mały rozmarynu, nanieśliśmy go na szkiełko podstawowe i zakropiliśmy wodą. Przykryliśmy próbkę szkiełkiem nakrywkowym.

  1. Opisy:

Tkanka przewodząca- tkanka roślinna, w której odbywa się transport wody wraz z rozpuszczonymi w niej substancjami do wszystkich części roślin, zbudowana jest z niejednorodnych komórek. Dzieli się ją na :

Elementy łyka: Elementy drewna: Rodzaje zgrubień ściany wtórnej naczyń;

Tkanka wzmacniająca- tkanka roślinna, której zasadniczą funkcją jest ochrona rośliny przed rozerwaniem lub złamaniem.

Wśród tkanek wzmacniających rozróżniamy:

1) kolenchymę (zwarcicę) - zbudowaną z żywych komórek o nierównomiernie zgrubiałych ścianach komórkowych, występującą w intensywnie rosnących częściach roślin,

2) sklerenchymę (twardzicę) -zbudowaną z martwych komórek o równomiernie zgrubiałych ścianach komórkowych, występującą w już wyrośniętych organach rośliny.

Tkanka miękiszowa- jednorodna tkanka roślinna, która wypełnia znaczną część organizmów roślin. Zbudowana z żywych, zwykle dużych (0,05 – 0,5 mm) i cienkościennych komórek, o ścianach celulozowych, rzadko drewniejących, z dużą wakuolą otoczoną cytoplazmą. Protoplast jest mało wyspecjalizowany. Charakterystyczną cechą miękiszu jest występowanie przestworów międzykomórkowych. Komórki miękiszu zachowują zdolność do podziałów i odróżnicowania, dzięki czemu odgrywają istotną rolę w zjawiskach regeneracyjnych.

Miękisz jest tkanką występującą we wszystkich częściach ciała rośliny i wchodzi w skład wszystkich tkanek złożonych. Tkanki miękiszowe pełnią w roślinie zasadnicze czynności fizjologiczne przemiany materii, uczestniczą w fotosyntezie, oddychaniu, osmozie, transpiracji, gromadzą także substancje zapasowe i wodę. Mimo że miękisz zbudowany jest z cienkościennych komórek, w stanie turgoru pełni jednak w roślinach istotną funkcję mechaniczną.Ze względu na strukturę tkanki wyróżnia się:

Ze względu na kryterium pochodzenia wyróżnia się miękisz pierwotny, powstający z merystemu pierwotnego oraz miękisz wtórny, powstający z merystemu wtórnego.

Ze względu na pełnione funkcje wśród tkanek miękiszowych wyróżnia się:

  1. Obserwacja włosa ludzkiego oraz sierści psa.

Nanieśliśmy mały fragment włosa ludzkiego na szkiełko podstawowe, zakropiliśmy wodą i przykryliśmy szkiełkiem nakrywkowym.

Sierść psa – fragment- nanieśliśmy na szkiełko podstawowe, zakropiliśmy wodą a następnie przykryliśmy szkiełkiem nakrywkowym.

  1. Obserwacja pióra.

Fragment pióra nanieśliśmy na szkiełko podstawowe i zakropiliśmy wodą. Następnie przykryliśmy szkiełkiem nakrywkowym.

  1. Obserwacja erytrocytów – na przykładzie ssaków i płazów.

  2. Obserwacja tkani chrzęstnej – na przykładzie żaby.

  3. Obserwacja mięśnia poprzecznie prążkowanego – na przykładzie konia.

  4. Opisy:

Włos-nitkowaty, zrogowaciały, wyspecjalizowany twór naskórka, występujący wyłącznie u ssaków, na powierzchni ich skóry, zbudowany z twardej, spoistej keratyny. Włosy znajdują się na całej skórze, z wyjątkiem wewnętrznej strony dłoni, warg, podeszw i powierzchni zgięć stawów. Włosy wyrastają z zagłębień skóry tworzących kanał, zwany mieszkiem włosowym. Do tego kanału uchodzą przewody gruczołów łojowych. Włosy pełnią rolę termoregulacyjną (zob. sierść) i ochronną.

Włos składa się z:

Podstawowym składnikiem włosa jestkeratyna; w pigmencie włosa znajduje się barwnik zwany melaniną, który nadaje kolor włosom, tłuszcze oraz związki mineralne.

Keratyna wytwarzana jest w naskórku i zbudowana m.in. ze związków siarki i azotu. Chroni naskórek przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi. Melanina nadaje kolor włosom i skórze. Rozróżniamy dwa rodzaje barwnika: ziarnisty i rozproszony. Ziarnisty nadaje włosom ciemny odcień, a rozproszony jasny. Im więcej we włosach barwnika rozproszonego tym włosy są jaśniejsze. Melanina nie rozpuszcza się w wodzie, natomiast rozpuszcza się w stężonych kwasach i zasadach.

Pióro-twory nabłonkowe pokrywające ciała ptaków, a w czasach prehistorycznych niektórych dinozaurów, przede wszystkim z grupy teropodów, zwłaszcza celurozaurów. Podobnie jak łuski u gadów, pióra zachodzą na siebie dachówkowato. Wyrastają z brodawek skórnych zbudowanych z komórek mezodermalnych, w których formują się najpierw pióra puchowe (embrionalne), a następnie pióra ostateczne (penna).

Pióro ptaka składa się z elastycznej osi stanowiącej punkt przyczepu jednopłaszczyznowej chorągiewki w której wyróżniana jest chorągiewka zewnętrzna) i wewnętrzna. Górna część osi pióra, o przekroju czworokątnym, nosi nazwę stosiny i zbudowana jest z kory i rdzenia . Dolna – o przekroju owalnym – znajdująca się poniżej chorągiewki, nazywana dudką, jest zanurzona w skórze. Wewnętrzna część dudki zbudowana z delikatnych łuseczek rogowych nosi nazwę duszy. Chorągiewki pióra składają się z promieni (rami) wyrastających z obydwu stron stosiny. Od promieni tych wyrastają z kolei na dwie strony promyki, które łączą się ze sobą delikatnymi haczykami.

  1. Opis elementów morfotycznych krwi:

Elementy morfotyczne krwi – upostaciowane składniki krwi, będące albo żywymi komórkami (leukocyty), wyspecjalizowanymi komórkami o ograniczonym metabolizmie (erytrocyty), bądź fragmentami komórek (trombocyty). Elementy morfotyczne krwi są wytwarzane w układzie krwiotwórczym, który obejmuje głównie szpik kostny czerwony, a także węzły chłonne, śledzionę, migdałki, grasicę. Muszą być stale wytwarzane; u człowieka długość ich życia wynosi od kilku godzin do kilku lat.

Wyróżnia się:

Erytrocyty-krwinki czerwone, nazywane inaczej erytrocytami lub czerwonymi ciałkami, są to krwinki wytwarzane w szpiku kostnym czerwonym. Są grubości około 2 mikrometra i średnicy 7,5 mikrometra. Widziane z boku mają kształt biszkopta, co zwiększa ich powierzchnię. Przed wydostaniem się do krwi tracą jądro komórkowe. Żyją około 120 dni.Erytrocyty transportują głównie tlen, który zabierają z płuc i przenoszą do narządów ciała, ale także dwutlenek węgla, który transportowany jest z komórek do płuc głównie w osoczu krwi. Po tym okresie niszczone są w tzw. układzie siateczkowośródbłonkowym, głównie w śledzionie. Następuje przy tym odłączenie części hemoglobiny zwanej hemem, oraz rozerwanie pierścienia hemowego, który zmienia się w biliwerdynę. U człowieka większość biliwerdyny przekształca się w bilirubinę, która razem z kwasem glukuronowym w wątrobie, zostaje sprzężona, a następnie wydzielona razem z żółcią poza ustrój. U mężczyzn liczba krwinek czerwonych w 1 mm3 krwi wynosi około 5,4 mln, a u kobiet około 4,8 mln. Każdego dnia ulega rozpadowi około 7,5 g hemoglobiny, tyle samo też jej powstaje.

Trombocyty-Płytki krwi nazywane są inaczej krwinkami płytkowymi lub trombocytami. Są to małe fragmenty cytoplazmy oderwane od wielkich komórek szpiku nazywanych megakariocytami. Długość ich średnicy wynosi od 2 do 4 mikrometrów. Biorą one udział w procesie krzepnięcia krwi-zawierają one duże ilości serotoniny, która obkurcza naczynia krwionośne. Krwinki te gromadzą się w miejscach uszkodzeń naczyń, gdzie "przyczepiają" się do uszkodzonej ściany naczyniowej, a następnie uwalniają serotoninę. Substancja ta powoduje lokalny skurcz ściany naczyniowej, co zmniejsza krwawienie. Zapoczątkowuje ona tworzenie włókienek białkowych, czopując ranę. W utworzoną wcześniej "sieć" wpadają krwinki tworząc skrzep, który po wyschnięciu przemienia się w tzw. strup i umożliwia rozpoczęcie procesu odbudowy uszkodzonych tkanek. 1 mm3 krwi powinien zawierać około 300 000 płytek.

Leukocyty-krwinki białe, nazywane są inaczej leukocytami. 1 mm³ krwi powinien zawierać około 4000-11000 leukocytów.Duże zapasy ich są stale gromadzone w szpiku kostnym, śledzionie i węzłach chłonnych, skąd wyrzucane są do krwi pod wpływem odpowiedniego impulsu. Będąc w krwi mogą zwiększyć swą liczbę nawet dziesięciokrotnie. Po wpływem odpowiednich bodźców może także zwiększyć się wytwarzanie krwinek białych. Krwinki białe dzielą się pod względem wyglądu i budowy na kilka rodzajów: granulocyty, limfocyty i monocyty.

Największą grupę stanowią granulocyty. Ich nazwa pochodzi od zawartości licznych ziarnistości w cytoplazmie. Można je podzielić na:

Obojętnochłonne stanowią 50-70% wszystkich krwinek białych. Kwasochłonne stanowią 1-4%, a zasadochłonnych jest 0,4%. Jądro małych granulocytów jest w kształcie podkowy lub pałeczki. Potem, w miarę dojrzewania jądra, staje się wielopłatowe (segmentowane). Granulocyty wytwarzane są w szpiku kostnym. Komórki obojętnochłonne po "wejściu" do krwi przebywają w niej około 7 godzin, żyją około 30 godzin. Wiele z nich opuszcza ustrój przewodem pokarmowym. Granulocyty obojętnochłonne mogą przedostać się do tkanek, poprzez ścianę naczyń włosowatych. Ten samoistny proces nazywany jest diapedezą. Następuje on pod wpływem pewnych związków chemicznych powstających w zakażonych tkankach. Te granulocyty otaczają ciała obce (m.in. ciała obce) usiłując je zniszczyć. W ognisku zakażenia pojawia się płyn zwany ropą. Złożony on jest z milionów fagocytów. W przebiegu zakażenia ustroju bakteriami liczba granulocytów zwiększa się, ponieważ mobilizują się one do krwi poprzez czynnik zakaźny. Granulocyty dzielą się na:


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
biologia sprawko
Biologia sprawko.PLECHOWCE, Sprawozdania ATH
Biologia sprawko. ROŚLINY NAGO- i OKRYTONASIENNE, Sprawozdania ATH
Biologia komórki tkanki Kilarski
Biologia sprawko budowa komórkowa
tkanki roślinne - vademecum, Operon - biologia - notatki
Biologia Tkanki Lekcja 5 Tkanka nerwowa
sprawko biooptyka, BIOLOGIA UJ LATA I-III, ROK III, semestr I, biofizyka, sprawozdania
biologia-tkanka chrzestna kostna (2) , Tkanka chrzęstna, rodzaj tkanki łącznej podporowej cechujący
sprawko na 3.12, BIOLOGIA UJ, BIOCHEMIA WBBiB
Biologia Tkanki Lekcja 4 Tkanki mięśniowe i ich zdolność aktywnego kurczenia się
kubica, biologia z elementami mikrobiologii, TKANKI
biologia - tkanki, Biologia
Psychologia ogólna - Biologiczne Mechanizmy Człowieka - Móżg, Mózg (mózgowie) - największe skupienie
Biologia część I, Budowa tkanki roślin
Biologia część I, Budowa tkanki roślin

więcej podobnych podstron