1.Omów rozród lisów pospolitych
Dojrzałość płciową osiągają lisy pod koniec 1 roku życia. Owulacja występuje raz w roku, jest spontaniczna i niezależna od krycia. Okres godowy przypada na styczeń-luty(związane z wydłużającym się dniem świetlnym), ciąża trwa około 51-54 dni, w miocie najczęściej 4-6 młodych, które rodzą się wczesną wiosną ślepe i głuche, z ciemnym wełnistym futrem; samiec pomaga w wychowaniu przynosząc upolowane zwierzęta. Młode ssą do 8 tygodnia, samodzielność osiągają po 3-5 miesiącach.
2.Charakterystyka okrywy włosowej szynszyli
Okrywa włosowa Piękna srebrnoszara barwa, niezwykła delikatność i puszystość sprawiają, że futerko szynszyli jest uważane za jedno z najpiękniejszych futer świata. Okrywa włosowa jest niezwykle gęsta - na 1 cm2 może znajdować się nawet 25 000 włosów - pomimo to nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji, a włosy zdrowego zwierzątka nigdy się nie kołtunią i nie spilśniają. Futerko szynszyli składa się przeważnie z włosów puchowych, które tworzą doskonałą warstwę izolacyjną, chroniącą zarówno przed zimnem, jak i przed przegrzaniem. Włosy szynszyli rozmieszczone są grupowo. Pojedyncza kępka włosów składa się z 1-5 pęczków włosów puchowych, włosa przewodniego umieszczonego pośrodku między pęczkami i kilku włosów krótkich. Długość włosów w partii grzbietowej - 21-28 mm. Młode szynszyle przychodzą na świat w futerku, które nazywa się pierwotną okrywą włosową, nie jest ono jednak tak piękne jak u dorosłych osobników . Dorosłe szynszyle przechodzą linienie, czyli wymianę okrywy włosowej, dwa razy w roku - na wiosnę i na jesieni. Polega to na tym, że stare włosy wypadają, a na ich miejscu wyrastają nowe. Proces ten jest jednak mało widoczny i nieregularny. Szynszyle mają charakterystyczny odruch obronny polegający na wypuszczaniu włosów, kiedy zostaną nieumiejętnie schwytane lub wystraszone.Takie zachowanie to przystosowanie szynszyli, które w naturalnym środowisku pozwala im uciec w ostatniej chwili przed chwytającym je drapieżnikiem. Dlatego szynszyle nie powinny nigdy być gwałtownie łapane, a na ręce należy brać je w odpowiedni sposób.
3.Choroba aleucka
Przyczyny:Choroba aulecka spowodowana jest przez parwowirus, a nazywa jej wywodzi się pd aleuckich norek, które są szczególnie na nią wrażliwe. U norek tworzą się kompleksy immunologiczne, powodujące kłębuszkowe zapalenie nerek, często śmiertelne. Po zakażeniu wirus namnaża się w wątrobie i śledzionie, występuje stała wiremia i masywna, nieskuteczna odpowiedź immunologiczna. Objawy kliniczne zależą od zaatakowanego narządu. Może występować kłębuszkowe zapalenie nerek, zapalenie naczyń, zapalenie tarczycy .Często zmiany dotyczą w nieropnego zapalenia mózgu i rdzenia. Objawy: Często nie występują w ogóle objawy kliniczne. W innych przypadkach może pojawiać się niedowład kończyn miedniczych i niezborność, która może pogłębiać się do porażenia czeterokończynowego, przewlekłej, postępującej utraty masy ciała, wyniszczania, smołowatego kału, zaburzeń rozrodu, zapaści i nagłego zejścia śmiertelnego. Zapobieganie:Badanie i izolowanie dodatnich - ponieważ zaraźliwość jest niska.2 badania w odstępie min 3 tyg z wynikiem ujemnym świadczą o uwolnieniu stada od zakażenia.
4.Omów rozród norek
Okres rozrodu norki zaczyna się w kwietniu-maju. Owulacja prowokowana aktem krycia. Ciąża trwa 42-46 dni. Młode rodzą się w czerwcu-lipcu. Norka europejska rzuca jeden miot rocznie, liczący 2-7 młodych. Otwarcie oczu następuje po 30-35 dniach. Okres laktacji trwa około 10 tygodni. Młode uzyskują samodzielność po około 3 miesiącach, a dojrzałość płciową po 9 miesiącach. Może wystąpić zjawisko diapauzy czyli braku implantacji zarodka.
5.Przepisy dotyczące dobrostanu
Rekomendacja Rady Europy, Komisji Stałęj Europejskiej Konwencji o Ochronie Zwierząt Hodowlanych, przyjęta w Strasburgu, 22-25 czerwca 1999r., dotycząca systemu pomieszczeń, profilaktyki, opieki i strategii żywienia zwierząt futerkowych
Przyjęcie Rekomendacji wskazuje, że
zwierzęta futerkowe zostały uznane za hodowlane, na równi z innymi gatunkami, w hodowli trzeba więc dążyć do zapewnienia im jak najlepszych warunków
te dążenia winny być aktualizowane i wdrażane do praktyki poprze stałe prowadzenie prac badawczych
zalecenia Rekomendacji dotyczą następujących zagadnień ogólnych:
opieka i nadzór nad zwierzętami
ogrodzenia, pomieszczenia i urządzenia fermowe
warunki utrzymania
warunki uboju
Integralną część Rekomendacji stanowią załączniki określające specyficzne potrzeby każdego gatunku zwierząt futerkowych (lisów pospolitych i polarnych, jenotów, norek, tchórzy hodowlanych, nutrii i szynszyli)
W Polsce: Ministerstwo Rolnictwa opracowało rozporządzenie, będące aktem wykonawczym Rekomendacji, obowiązującym na terytorium Polski, ogłoszone w Dzienniku Ustaw nr 167, poz. 1629, z dn. 25.09.2003r. Podstawowym dokumentem opracowywania Rozporządzenia w zakresie warunków dla zw. futerkowych jest wspomniana Rekomendacja
6.