Amplituda- odległość najdalej położonych punktów w fali świetlnej

Częstotliwość- tempo, w jakim fale świetlne przesuwają się obok danego punktu

Długość fali- czas pomiędzy osiągnięciem kolejnych szczytowych punktów fali światłą; krótsze fale odpowiadają wyższej częstotliwości.

Źrenica- otwór w tęczówce oka, przez który wpada światło Tęczówka- okrągły mięsień, który dostosowuje wielkość źrenic do ilości światła

Rogówka- przezroczysta błona pokrywająca oko, której zadaniem jest skupianie światła w tylnej części oka. Akomodacja- występuje wówczas, gdy mięśnie dostosowują kształt soczewki tak, że skupia ona na siatkówce światło z przedmiotów znajdujących się w różnej odległościach Siatkówka- warstwa tkanki w tylnej części oka zawierająca komórki przetwarzające światło na impulsy neuronowe

Dołek środkowy- niewielki obszar centralny siatkówki o najwyższej gęstości czopków i najwyższej rozdzielczości. Pręciki- komórki siatkówki bardzo wrażliwe na światło, lecz rejestrujące jedynie odcienie szarego

Czopki- komórki siatkówki, które najsilniej reagują na jedną z trzech długości fal i odgrywają kluczową rolę w widzeniu barw.

Nerw wzrokowy- duża wiązka włókien nerwowych przenosząca impulsy z siatkówki do mózgu.

Adaptacja do ciemności- przystosowanie się oko do widzenia w ciemności

Trójchromatyczna teoria widzenia barw- teoria głosząca, że widzenie barw wynika z kombinacji impulsów neuronowych pochodzących od trzech różnych rodzajów receptorów, z których każdy reaguje najsilniej na różną długość fali.(podac nazwę)

Teoria widzenia barwnego oparta na procesach przeciwstawnych- teoria głosząca, że jeśli barwa występuj, to powoduje ona, że komórki ją rejestrujące hamują spostrzeganie barwy komplementarnej (takiej jak czerwona do zielonej).

Powidok- obraz pozostawiony przez poprzednie spostrzeżenie

Komórki przeciwstawne- komórki, które przeciwstawiają barwy w parach, zwłaszcza niebieski vs żółtej, lub czerwoną vs zielonej.

Ślepota na barwy- niezdolność, albo nabyta(w wyniku urazu mózgu) albo odziedziczona, do spostrzegania barwy.

Figura- w spostrzeganiu zbiór cech charakterystycznych(takich jak kształt,kolor, faktura), które odpowiadają przedmiotowi.

Tło- w spostrzeganiu, drugi plan, który musi być odróżniony, by wyodrębnić figury.

Prawo organizacji psych. Postaci- zbiór zasad opisujących okoliczności, w jakich znaki będą pogrupowane w jednostki spostrzeżeniowe, takie jak bliskość, dobra kontynuacja, podobieństwo, zamykanie i dobra forma.

Stałość spostrzeżeń- spostrzeganie charakterystycznych cech, jakie występuje wówczas, gdy przedmiot, lub cecha(taka jak kształt lub kolor) wygląda tak samo, chociaż informacja czuciowa odbierana przez oko ulega zmianie.

Stałość wielkości- widzenie przedmiotu jako posiadającego tą samą wielkość przy patrzeniu na niego z różnych odległości. Stałość kształtu- widzenie przedmiotów jako posiadających ten sam kształt nawet wówczas gdy obraz na siatkówce ulega zmianie.

Stałość barwy- widzenie przedmiotów jako posiadających tę samą barwę kiedy patrzymy na niego w różnych sytuacjach. Wskazówki dwuoczne- wskazówki dotyczące odległości przedmiotu pochodzące od obojga oczu pracujących wspólnie

Różnica siatkówkowa(zwana również: różnicą dwuoczną) -różnica pomiędzy obrazami na siatkówkach obojga oczu Widzenie przestronne(stereopsja)- proces rejestrowania głębi na podstawie różnicy siatkówkowej.

Wskazówki jednooczne(statyczne)- informacje określające odległość przedmiotu, które mogą być dostrzeżone jednym okiem, bez poruszania się przedmiotu, lub oka

Gradienty struktury powierzchni- zmiany progresywne w strukturze powierzchni, które sygnalizują odległość

Wskazówki ruchu- informacje, które określają odległość przedmiotu na podstawie jego ruchu.

Przetwarzanie,,dół-góra”- przetwarzanie inicjowane przez informacje napływające od bodźca

Przetwarzanie ,,góra-dół”- przetwarzanie kierowane wiedzą, oczekiwaniami lub przekonywaniami

Nastawienie spostrzeżeniowe- suma złożeń i przekonań, które prowadzą do oczekiwania spostrzegania pewnych przedmiotów, lub cech charakterystycznych w określonym kontekście.

Wysokość dźwięku- jak wysoki, lub niski wydaje się dźwięk, wyższe częstotliwości fal powietrza wywołują doświadczenie wyższego dźwięku.

Głośność- siła dźwięku; fale powietrza o większej amplitudzie wywołują doświadczenie głośniejszego dźwięku.

Komórki włosowate- komórki zaopatrzone w sztywne włoski, znajdujące się wzdłuż błony podstawowej ucha wewnętrznego, które w momencie gdy są poruszane, wytwarzają impulsy nerwowe wysyłane do mózgu. Komórki te są słuchowym odpowiednikiem pręcików i czopków

Teoria częstotliwości- teoria głosząca, że wyższe częstotliwości powodują większe tempo pobudzania neuronów.

Teoria miejsca- teoria głosząca, że różne częstotliwości aktywują różne miejsca wzdłuż błony podstawowej.

Organizacja fonotopiczna- wykorzystanie odległości wzdłuż pasma kory do przedstawienia różnic w wysokości dźwięku.

Głuchota neuronowa- odmiana głuchoty, która zwykle występuje, gdy komórki włosowate zostają zniszczone przez wysokie dźwięki (wyjaśnić na czym polega)

Szum uszny- rodzaj upośledzenia słuchu, objawiający się nieustannym dzwonieniem lub hałasem w uszach

Głuchota przewodzeniowa- odmiana głuchoty spowodowana fizycznym upośledzeniem ucha zewnętrznego lub środkowego. (wyjaśnić na czym polega)

Zjawisko coctail party- efekt niezdawania sobie sprawy z rozmów innych ludzi, dopóki nie zostanie wymienione Twoje imię.

Słuchanie dychotyczne- procedura, w której uczestnicy słyszą bodźce wysyłane oddzielnie do każdego z uszu (przez słuchawki) i są proszeni o słuchanie dźwięku wysyłanego tylko do jednego ucha.

Słuch absolutny- zdolność do identyfikowania określonego tonu samego w sobie, a nie w relacji z innymi tonami.

Zmysły chemiczne- zmysł smaku i węchu, które bazują na wyczuwaniu obecności określonych substancji chemicznych.

Feromony- substancje chemiczne, które działają jak hormony, ale są uwalniane poza organizm(w moczu i pocie)

Kubki smakowe- mikroskopijne struktury na guzach na powierzchni języka, w tylnej części gardła i po wewnętrznej stronie policzków. Cztery rodzaje kubków smakowych odznaczają się wrażliwością na smaki: słodki, kwaśny, słony, gorzki.

Zmysły somatyczne - dotyczą spostrzegania ciała i jego położenia w przestrzeni- zwłaszcza zmysł kinestetyczny, zmysł równowagi, dotyku, wrażliwości na temperaturę, zmysł bólu i prawdopodobnie zmysł magnetyczny. (wystarczy wymienić ( w jednej grupie wymienić 2 z podanych np. Równowaga i dotyk.

W drugiej grupie do definicji podac nazwe - Kinestetyczny)

Zmysł równowagi - zmysł dostarczający informacji na temat orientacji ciała względem siły ciążenia. (podpisać definicje) Paradoksalne odczuwanie zimna - występuję wówczas gdy stymulacja nerwów za pomocą gorąca wytwarza wrażenie zimna. (podać definicję, + wyjaśnić jak to działa, za oba człony dopiero 1 punkt)

Podwójny ból - wrażenie, które występuje gdy zranienie powoduje najpierw ostry ból, a następnie tępy. Oba rodzaje bólu pochodzą z różnych włókien, wysyłających informacje z różną prędkością.

Endorfiny - substancje uśmierzające ból, wytwarzane naturalnie w mózgu.

Kontrola wrót bólu - odgórne blokowanie neuronów kojarzących, które regulują napływ sygnałów bólowych do mózgu. (podać definicję, + wyjaśnić jak to działa, za oba człony dopiero 1 punkt)

Postrzeganie poza zmysłowe ( ESP) - zdolność do postrzegania i poznawania rzeczy bez posługiwania się zwykłymi zmysłami.

Grupa A - Definicja zmysłu równowagi

Podac zmysły somaty Definicja wrót bólu Głuchota neuronowa.

W 5 pytaniu w grupie bodajże B trzeba było podać jeszcze 2 pojęcia, ale nie pamietam pytania –

Gradienty struktury powierzchni, Różnica siatkówkowa(zwana również: różnicą dwuoczną).

Grupa B - Para odczuwanie zimna definicja

Głuchota przewodzeniowa na czym polega

Zmysły chemiczne tylko podać

Wpisać zmysł kinestatyczny Wpisać – Trójchromatyczna teoria widzenia barw.