1.Struktury Systemu informatycznego.

Struktury systemu informatycznego — zbiór elementów i relacji występujących między składowymi systemu informatycznego jako konkretnego rozwiązania sprzętowo-programowo-organi­zacyjnego w wymiarze przestrzennym.

Wyróżnia się struktury: funkcjonalną (wykonywane funkcje), informacyjną (zbiory danych i programów), organizacyjno-przestrzenną (infrastruktura organizacyjna w układzie przestrzennym) oraz techniczną (infrastruktura sprzętowa). Trzy ostatnie struktury określa się mianem struktury realizacyjnej.

2.Podstawowe zasady obiektowości - wymienić i krótko scharakteryzować.

Obiektowe:

Opiera się ono na wyodrębnieniu obiektu, czyli każdego bytu, pojęcia lub rzeczy, mającego określone znaczenie w kontekście rozwiązywania problemu w danej dziedzinie przedmiotowej.

Pojęcie obiektu umożliwia integralne modelowanie danych i procesów.

Paradygmat programowania, w którym programy definiuje się za pomocą obiektów — elementów łączących stan (czyli dane, nazywane najczęściej polami) i zachowanie (czyli procedury, tu: metody). Obiektowy program komputerowy wyrażony jest jako zbiór takich obiektów, komunikujących się pomiędzy sobą w celu wykonywania zadań.

Podstawowe założenia paradygmatu obiektowego

Abstrakcja - Każdy obiekt w systemie służy jako model abstrakcyjnego "wykonawcy", który może wykonywać pracę, opisywać i zmieniać swój stan oraz komunikować się z innymi obiektami w systemie, bez ujawniania, w jaki sposób zaimplementowano dane cechy. Procesy, funkcje lub metody mogą być również abstrahowane, a kiedy tak się dzieje, konieczne są rozmaite techniki rozszerzania abstrakcji.

Hermetyzacja - Czyli ukrywanie implementacji, enkapsulacja. Zapewnia, że obiekt nie może zmieniać stanu wewnętrznego innych obiektów w nieoczekiwany sposób. Tylko wewnętrzne metody obiektu są uprawnione do zmiany jego stanu. Każdy typ obiektu prezentuje innym obiektom swój interfejs, który określa dopuszczalne metody współpracy.

Polimorfizm - Referencje i kolekcje obiektów mogą dotyczyć obiektów różnego typu, a wywołanie metody dla referencji spowoduje zachowanie odpowiednie dla pełnego typu obiektu wywoływanego. Jeśli dzieje się to w czasie działania programu, to nazywa się to późnym wiązaniem lub wiązaniem dynamicznym.

Dziedziczenie - Porządkuje i wspomaga polimorfizm i enkapsulację dzięki umożliwieniu definiowania i tworzenia specjalizowanych obiektów na podstawie bardziej ogólnych. Dla obiektów specjalizowanych nie trzeba redefiniować całej funkcjonalności, lecz tylko tę, której nie ma obiekt ogólniejszy. W typowym przypadku powstają grupy obiektów zwane klasami, oraz grupy klas zwane drzewami. Odzwierciedlają one wspólne cechy obiektów.

3. Rodzaje zagrożeń w projekcie informatycznym.

Rodzaje zagrożeń:

Przy definiowaniu zagrożenia bierze się pod uwagę to, że każde zagrożenie ma dwie cechy:

niepewność-zagrożenie może wystąpić lub nie; nie ma zagrożeń, które wystąpią na pewno;

strata-jeśli zagrożenie wystąpi, to spowoduje jakieś straty lub inne niepożądane skutki.

Zagrożenia projektowe - mogą utrudnić realizację planu przedsięwzięcia. Jeśli takie zagrożenia wystąpią, to mogą spowodować przekroczenie terminów lub budżetu, a więc spowodować problemy z realizacją kosztorysu lub harmonogramu, przydziałem personelu, podziałem zasobów, komunikacją z klientem i specyfikacją wymagań, które mogą mieć negatywny wpływ na postęp prac. Także wielkość i złożoność planowanego produktu stanowią czynniki ryzyka projektowego.

Zagrożenia techniczne- wpływają na jakość produktów i terminowość procesów wytwórczych. Wystąpienie zagrożenia technicznego może sprawić, że stworzenie oprogramowania okaże się trudne lub niemożliwe. Tego rodzaju zagrożenia to potencjalne problemy z projektem systemu, jego implementacją, interfejsami, sprawdzaniem lub pielęgnacją. Także niedokładność specyfikacji i wszelkie nowoczesne, niestosowane wcześniej technologie mogą stanowić zagrożenie. Mówiąc ogólnie, ryzyko techniczne związane jest z faktem, że problemy mogą być trudniejsze do rozwiązania niż to się wcześniej wydawało.

Zagrożenia ekonomiczne- mogą utrudnić osiągnięcie rynkowego sukcesu oprogramowania. Pięć najważniejszych takich zagrożeń to:

- powstanie doskonałego produktu, którego nikt nie potrzebuje (ryzyko marketingowe),

- powstanie produktu, który nie odpowiada ogólnemu profilowi firmy (ryzyko strategiczne),

- powstanie produktu, którego firma nie będzie umiała sprzedać,

- utrata zainteresowania kierownictwa firmy z powodu zmiany składu zarządu lub zmiany jego poglądów (ryzyko zarządzania),

- zmniejszenie budżetu lub liczby dostępnych pracowników (ryzyko budżetowe).

Należy koniecznie pamiętać, że ten prosty podział nie zawsze sprawdza się w praktyce, a niektórych zagrożeń po prostu nie da się przewidzieć.

4. Co to jest metodyka. Omówić metodykę RUP.

Metodyka to spójny, logicznie uporządkowany zestaw metod i procedur technicznych oraz organizatorskich służących zespołowi wykonawczemu do analizy rzeczywistości a także projektowania pojęciowego, logicznego i/lub fizycznego;

Metodyka jest to zestaw pojęć, notacji, modeli, języków, technik i sposobów postępowania służący do analizy dziedziny stanowiącej przedmiot projektowanego systemu oraz do projektowania pojęciowego, logicznego i/lub fizycznego.

Metodyka jest powiązana z notacją służącą do dokumentowania wyników faz projektu (pośrednich, końcowych) jako środek wspomagający ludzką pamięć i wyobraźnię i jako środek komunikacji w zespołach oraz pomiędzy projektantami i klientami.

Metodyka RUP obejmuje cały cykl życia projektu: analizę, projektowanie, zapewnianie jakości w kolejnych iteracjach rozwoju systemu

5. Istota modelowania analitycznego.

Modelowanie analityczne. Technika wspomagająca język UML, która służy do dokumentowania wyników prac analitycznych i wczesnych prac projektowych.

Diagramy modelowania analitycznego stanowią element pośredni i opcjonalny w procesie tworzenia systemu oraz minimalizują lukę semantyczną pomiędzy zrozumiałą dla większości odbiorców terminologią PU a technicznymi aspektami projektu SI.

Model analityczny - grupujący diagramy analityczne można traktować jako rodzaj wstępnego projektu. Jego celem jest wspomaganie identyfikacji klas. Podstawowe elementy: klasy analityczne, aktorzy, związki.