Katarzyna Wójcik
Izabela Zielonka
Analityka chemiczna
Ćw. nr 5 – Biopaliwa. Transestryfikacja oleju rzepakowego.
Cel ćwiczenia:
Celem ćwiczenia jest zapoznanie z problematyką produkcji i stosowania biopaliw dla silników spalinowych na przykładzie paliw otrzymywanych z oleju rzepakowego.
Teoria:
Biopaliwami nazywa się płynne i gazowe paliwa dla transportu produkowane z biomasy rozumianej jako stałe lub ciekłe substancje pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, które ulegają biodegradacji, pochodzące z produktów, odpadów i pozostałości z produkcji rolnej oraz leśnej, przemysłu przetwarzającego ich produkty, a także części pozostałych odpadów, które ulegają biodegradacji, a w szczególności surowce rolnicze.
Biopaliwa możemy podzielić następująco:
· stałe, np. słoma w postaci bel lub kostek albo brykietów, granulat trocinowy lub słomiany tzw. pelet, drewno, siano i inne przetworzone odpady roślinne;
· ciekłe - otrzymywane w drodze fermentacji alkoholowej (najczęściej etanol - bioetanol) lub otrzymywane z olejów roślinnych (np. ester metylowy oleju rzepakowego);
· gazowe:
- biogaz, powstały w wyniku fermentacji beztlenowej ciekłych i stałych odpadów rolniczej produkcji zwierzęcej (gnojowica, obornik, słoma, odpady komunalne, itp.);
- gaz generatorowy (gaz drzewny), powstały w procesie zgazowania biomasy.
Efektywność pracy silnika i toksyczność emitowanych spalin zależy od właściwości fizykochemicznych paliwa. Do najważniejszych kryteriów charakteryzujących paliwa do silników spalinowych należą:liczba cetanowa i liczba oktanowa.
Liczba cetanowa (LC) jest miarą zdolności paliwa do samozapłonu, określaną przez okres opóźnienia samozapłonu. Większa liczba cetanowa skraca okres opóźnienia samozapłonu, a tym samym dając mniejszy przyrost ciśnienia w czasie co powoduje zmniejszenie hałasu. Wzorcem paliwa nie ulegającego opóźnionemu zapłonowi jest węglowodór alifatyczny n-cetan - dla którego przyjęto LC=100, zaś wzorcem paliwa ulegającego silnie opóźnionemu zapłonowi jest węglowodór aromatyczny 1-metylonaftalen dla którego przyjęto LC=0.
Liczba oktanowa (LO) jest to procentowa zawartość n-heptanu w mieszaninie z izooktanem (2,2,4-trimetylopentan) wykazująca taką samą odporność na „stukanie" jak badane paliwo. Liczba oktanowa jest więc miarą porównawczą, w której odporność na „stukanie" czystego izooktanu przyjęto za 100, zaś n-heptanu LO = 0.
Wyniki i wnioski:
|
|
|
26 cm3 |
|
4,5:1 |
|
1,2 % wag. |
|
7,6 cm3 |
|
|
|
|
|
882 kg/m3 |
|
205 ˚C |
|
211 ˚C |
W toku przeprowadzanego ćwiczenia nie udało nam się otrzymać zamierzonego produktu końcowego- estru metylowego oleju rzepakowego. Po uzyskaniu frakcji estrowej i oddzieleniu jej od gliceryny przystąpiłyśmy do oczyszczania frakcji poprzez przepłukiwanie wodą. Jednak po wlaniu wody do rodzielacza zawierającego frakcję estrową i po mocniejszym wstrząśnięciu rozdzielacza doprowadziłyśmy do skłócenia mieszaniny i uzyskałyśmy emulsję wodno- estrową, co uniemożliwiło rozwarstwienie się mieszaniny i dalsze prowadzenie ćwiczenia. Dlatego wyznaczanie parametrów( gęstości, temperatury palenia i zapłonu) przeprowadzałyśmy na próbce wskazanej przez prowadzącego ćwiczenia.
Porównując parametry zebrane w tabeli dla frakcji estrowej, oleju rzepakowego i oleju napędowego możemy wywnioskować pewne trudności w bezpośrednim zastosowaniu oleju rzepakowego jako paliwa silnikowego, które wynikają z:
1. wysokiej wartości gęstości, z którą wiąże się wysoka lepkość – wysoka lepkość utrudnia poprawne rozpylenie paliwa,
2. bardzo małej lotności- wpływa na utrudniony rozruch silnika, a kraking termiczny powoduje odkładanie się koksów na rozpylaczach i ściankach komory spalania.
Otrzymana frakcja estrowa ma te parametry obniżone w porównaniu z czystym olejem rzepakowym, co daje większe szanse na zastosowanie jej jako paliwa, jednak są o wiele wyższe niż oleju napędowego stosowanego w największej skali.