¹H NMR

1. Ilość sygnałów = ilość grup H⁺ równocennych.

2. H⁺ równocenne to takie, które zastąpione innym atomem dadzą ten sam związek,
   np.

	Cl może być w każdej innej pozycji i nadal będzie to chlorobenzen.

1. Wzorzec dl H NMR to Si(CH₃)₄ czyli tetrametylosilan TMS.

2. Przesunięcia dla protonów:
   
   

3. E_A - podstawniki elektronoakceptorowe - przesuwają sygnał w stronę większych wartości = odsłaniają.
   E_D - podstawniki elektronodonorowe - przesuwają sygnał w stronę mniejszych wartości = przesłaniają.

4. Aromaty - efekt mezomeryczny podstawników:
   - podstawniki w większości, nieważne czy to elektronoakceptory czy elektronodonory, najsilniej wpływają tak: orto > para > meta
   - elektronodonory to te podstawniki, które aktywują pierścień w substytucji elektrofilowej
   - elektronoakceptory to te podstawniki, które dezaktywują pierścień w subkstytucji elektrofilowej

5. Alifaty - efekt indukcyjny podstawników na podstawie elektroujemności pierwiastków gasnący z odległością:
   - wodory końcowych grup CH₂ mają najmniejszą wartość w w stosunku do początkowych i środkowych wodorów. Jak łańcuch ma więcej niż 3 węgle to te końcowe wodory widoczne są od 0,7 do 0,9 ppm
   - rozgałęziony łańcuch oznacza wzrost przesunięcia chemicznego w stosunku do nierozgałęzionych dla wodoru złączonego z węglem, który tworzy to rozgałęzienie
   
   - jak alifat + aromat to przesunięcie rośnie dla sygnału wodoru przy grupie benzylowej od 2,1 do 2,5 ppm
   - sąsiedzi silni elektronoakceptorzy jak O z OH/OR, NO₂, SO₃H działają na wzrost przesunięcia od 3 do 4,5 ppm
   - sąsiad grupa karbonylu da pik przy około 2,5 ppm

6. Sprzężenie spin-spin =rozszczep sygnału danego jądra przez obecność w sąsiedztwie innych jąder o spinie ≠0
   -efekt ten przenoszą elektrony wiązań chemicznych i najczęściej widziany dla jąder oddalonych o 3 wiązania
   -jądra, które się sprzęgają muszą być nierównocenne (dla równocennych brak sprzężeń)

7. Sygnał rozszczepia się zawsze na n+1 linii
   n - ilość wodorów odległych o 3 wiązania od atomu, który dał rozpatrywany sygnał
   
   - protony z A: biorę dowolny atom z tej grupy, bo każdy z wodorów jest równocenny
   - odliczam 3 wiązania w każdym z możliwych kierunków
   - liczę napotkane atomy wodoru - tu spotkam 2 atomy wodoru należące do grupy B
   - liczę ilość linii dla sygnału protonów z grupy A
   n+1 = 2+1 = 3
   - nazywam sygnał - generalnie to multiplet i tak mogę nazwać też sygnały nieregularne lub takie, w których trudno o dokładność w określeniu ilości linii.
   Nazwy dla konkretnych sygnałów o poszczególnych ilościach linii:
   1 linia - singlet
   2 linie - dublet
   3 linie - tryplet
   4 linie - kwartet
   5 linii - kwintet
   6 linii - sekstet
   - protony z B nie sprzęgają się z protonem C ani on z nimi mimo, że są nierównocenne i że między nimi są 3 wiązania - ogólnie żadne protony nie sprzęgają się z protonami związanymi z heteroatomem
   - stała sprzężenia to odległość między liniami multipletu [Hz]
   
   

8. Całka to miara intensywności i jej wartość jest proporcjonalna do ilości protonów wywołujących dany sygnał; określa wzajemny stosunek protonów w różnych grupach
   
   
   
   - tu obserwuję stosunek 37,5 : 37,5 : 25 = 3 : 3 : 2
   - ważny jest tylko STOSUNEK całek do siebie, bo to on określa wzajemny stosunek ilości protonów w grupach, które wywołały dane sygnały