Mała notatka o wielkim dziele Romano Amerio Iota Unum, czyli rzecz o legalności Soboru Watykańskiego II

2010-11-4

Nie sposób omówić wspaniałego 904 stronicowego dzieła genialnego filozofa i teologa Romano Amerio, wydanego przez Wydawnictwo Antyk pt. „IOTA UNUM”. Profesor Amerio, członek Centralnej Komisji Przygotowawczej Soboru Watykańskiego, jest najbardziej kompetentnym człowiekiem, by wypowiadać się o dokumentach soborowych i przyczynach kryzysu w Kościele. A robi to z żelazną konsekwencją. Oto kolejny fragment tym razem pokazujący, że Sobór przez złamanie jego regulaminu przez Jana XXIII stał się nielegalny! Sobór, „ukochane dziecko” modernistów nielegalny! Jak już wcześniej podkreślaliśmy, tym, co szczególnie charakteryzuje Sobór Watykański II, jest jego nieoczekiwana „wolta”, która doprowadziła do tego, że całość prac i materiałów przygotowawczych, które zgodnie z uświęconą tradycją, są podstawą do prowadzenia obrad i stanowią poniekąd prefigurację konkluzji Soboru, została odrzucona na pierwszej sesji. Nagle sformułowane wcześniej kierunki i odzwierciedlone w tych materiałach inspiracje zostały zastąpione nowymi (Ten niezmiernie charakterystyczny moment, rzutujący na oblicze Soboru Watykańskiego II, jest konsekwentnie pomijany w analizach. Prefekt tajnych archiwów Watykanu M. Giusti nie odniósł się do tej kwestii ani słowem wspominając z okazji 20. Rocznicy Soboru o pracy wykonanej przez Komisję Przygotowawczą – (przypisek autora). Należy stwierdzić, że to odejście od pierwotnych założeń nie nastąpiło w drodze jakiegoś aktu albo decyzji samego Soboru, i jest jednoznaczne z zerwaniem legalności soborowej. Wprawdzie nie znalazło to odbicia w powszechnie znanych sprawozdaniach, jednak fakty wyczerpujące powyższą kwalifikację są dziś dobrze znane i trudne do podważenia.

Kiedy na 23. zebraniu został wniesiony pod obrady schemat pt.” Źródła Objawienia” przygotowany przez wspominaną Komisję – dokument wszechstronnie skonsultowany, czyli poddany uprzednio wnikliwiej przez wielu biskupów i ekspertów – ujawniły się mono zróżnicowane stanowiska doktrynalne. Ojcowie bardziej przywiązani do formuły Soboru Trydenckiego, że Objawienie jest zawarte „in libris scriptis et sine scripto traditionibus” (w księgach pisanych i tradycjach niepisanych) (IV Sesja, DB, 783, FC, 148), musieli polemizować z tymi, którym bardziej zależało, aby doktrynę katolicką formułować w sposób ‘’bardziej przyjazny” dla braci odłączonych, którzy nie uznają Tradycji. Po ostrej dyspucie między obiema stronami 21 listopada padł wniosek, aby uciąć ten spór i całkowicie zmienić schemat. Po podliczeniu głosów okazało się, że wniosek nie zyskał kwalifikowanej większości dwóch trzecich głosów, jaka obowiązuje podczas Soboru we wszystkich kwestiach proceduralnych. W związku z tym sekretarz generalny oznajmił: „zważywszy na wynik głosowania w najbliższych dniach będzie kontynuowane rozpatrywanie poszczególnych rozdziałów schematu”. Jednak następnego dnia, tuż po rozpoczęciu 24. Zebrania, ogłoszono po łacinie i w czterech innych językach, że z uwagi na spodziewaną długotrwałą i zażartą dyskusję Ojciec Święty postanowił, iż należy przepracować schemat – czym powinna zająć się nowa komisja – skracając go oraz lepiej wyeksponowując ogólne zasady przyjęte na Soborze Trydenckim i Watykańskim I.

Właśnie ta ingerencja, zmieniająca jednym pociągnięciem pióra decyzję Soboru i niezgodna z regulaminem Zgromadzenia, stanowiła bez wątpienia złamanie prawa, gdyż kolegialny system podejmowania decyzji został zastąpiony systemem hegemonicznym, jednoosobowym. To naruszenie legalności zapoczątkowało jednocześnie nowy kurs – nie co do samej doktryny, ale jeśli chodzi o podejście do kwestii doktrynalnych. Dziś znane są kulisy nagłej zmiany intencji Papieża. Ale ma to drugorzędne znaczenie wobec faktu autorytarnego narzucenia woli, stanowiącego pod znakiem zapytania legalność Soboru. (…)

Romano Amerio, Iota Unum, Antyk Marcin Dydowski, s. 106-107

Książka dostępna jest w księgarni wydawnictwa Antyk [link]