Na skrzydłach fantazji O, kormoranie piękny ptaku, Jak chciałabym mieć twoje skrzydła, I pomknąć na nich w świat bez strachu, W świat, bez ludzkiej podłości i mamidła. W świat, w którym z nut układa się chemię, A z kwiatów – splata poduszki pod głowę, Gdzie dobroć się rodzi przez ludzkie plemię, A śpiew zastępuje ludzką mowę. I chociaż wiem, że to fantazja, Ale z fantazji świat się zrodził, A ludzkość – dla Ziemi – to inwazja, A jej nie bóg, lecz szatan przewodził. I. Iwańska Warszawa 2015-06-19