Ścieki ZŁOŻA BIOLOGICZNE

Złoża biologiczne- urządzenia do biologicznego oczyszczania ścieków w warunkach tlenowych. Zasada ich działania polega na przepływie ścieków mechanicznie oczyszczonych przez materiał wypełniający złoże, porośnięty błoną biologiczną.

Błona biologiczna -powstaje po kilkutygodniowym okresie wpracowywania się złoża.

-stanowią ją liczne mikroorganizmy, tj. bakterie, grzyby, glony, pierwotniaki i mikroorganizmy wyższe

-w warunkach tlenowych adsorbuje zanieczyszczenia organiczne zawarte w ściekach, które zużywane są w procesach metabolicznych mikroorganizmów ją zasiedlających.

-część mikroorganizmów obumiera na skutek naturalnego procesu starzenia się, martwa część błony, albo pozostaje w złożu i tam ulega utlenieniu (autooksydacji), albo wypłukiwana jest ze złoża przepływającymi ściekami i oddzielona od nich w osadniku wtórnym.Wypełnieniem złóż są kruszywa, tj. koks, żużel,tłuczeń granitowy. Zastąpione zostały przez: polichlorek winylu, polistyren, polietylen, które charakteryzują się rozbudowaną strukturą o dużej powierzchni właściwej i objętością wolnych przestrzeni dochodzącą do 96 %.Złoża biologiczne dzielimy na złoża o działaniu periodycznym (tzw. złoża zalewane) i o działaniu ciągłym (złoża zraszane, spłukiwane i wieżowe).

Złoża zalewane (kontaktowe)-obecnie rzadko stosowane ze względu na niską sprawność i kłopotliwą obsługę.-zasada działania polega na okresowym zalewaniu uprzednio wpracowanego złoża ściekami i pozostawienie ich na czas od 2 do 6 godzin (w zależności od warunków atmosferycznych).-W tym czasie zachodzi proces tlenowej biodegradacji zanieczyszczeń zawartych w ściekach, podczas którego następuje obniżenie wartości BZT5 o 60-70%.-Następnie ścieki odprowadzane są do osadnika wtórnego, a złoże pozostawia się przez pewien czas bez nich w celu jego przewietrzenia.-W ciągu doby złoże może być zalewane trzy, czterokrotnieZłoża zraszane (nisko obciążone)-różnią się od złóż zalewanych sposobem doprowadzania ścieków i natleniania złoża.-Wypełnienie złoża jest w ciągłym kontakcie ze ściekami, przy równocześnie zachodzącym jego napowietrzaniu.-Ścieki rozprowadza się równomiernie rozdeszczowując je nad złożem.

-W czasie rozpryskiwania następuje ich napowietrzanie.-Potrzebny do biodegradacji zanieczyszczeń tlen doprowadzany jest do złoża wraz ze ściekami oraz przez otwory w obudowie bocznej złoża i drenaż denny.

-Złoża zraszane pracują przy niewielkim obciążeniu hydraulicznym.-część obumarłej błony biologicznej akumuluje się w postaci osadów organicznychZłoża spłukiwane (wysoko obciążone)-modyfikacja złóż zraszanych.-Zasada działania polega na ciągłym, intensywnym obciążeniu hydraulicznym wypełnienia złoża, uniemożliwia to gromadzenie się osadów wewnątrz złoża,-Wypełnienie złoża porośnięte jest cienką błoną bakteryjną charakteryzującą się bardzo dobrymi własnościami adsorpcyjnymi. -wysokość złoża na ogół nie przekracza 4 mZłoża wieżowe

-nowe rozwiązanie złóż biologicznych.

-małą wrażliwością na zmiany składu ścieków i obciążenia hydraulicznego.

-obciążenie hydrauliczne powierzchni wynosi do 5 m3/m2•h.-wykonywane są w postaci wież o wysokości do .

-podzielone jest na kilka sekcji oddzielonych od siebie rusztem podtrzymującym materiał filtracyjny.-Między warstwami wypełnienia o wysokości do są półmetrowe przerwy powietrzne.-Ścieki doprowadza się nad złoże, gdzie następuje ich równomierne rozlewanie na wpracowane wypełnienie złoża.

-Błona biologiczna złóż wieżowych składa się głównie z bakterii i pierwotniaków.

-Napowietrzanie w sposób naturalny (ciąg kominowy) lub przy pomocy sztucznie wytworzonej jego wentylacji.Efekt oczyszczania ścieków zależy od szeregu parametrów pracy zł biol

- rodzaj wypełnienia złoża, - warunki napowietrzania ścieków,

- temperatura ścieków, rozdział ścieków na złoże,- obciążenie hydrauliczne i ładunkiem zanieczyszczeń, - wysokość złoża,

- charakter ścieków dopływających do złoża, - recyrkulacja ścieków na złoże. rodzaj wypełnienia złoża

Wypełnieni złoża powinno być tak dobrane, aby zapewniało odpowiednio dużą powierzchnię do rozwoju błony biologicznej.

Im mniejsza jest granulacja kruszywa, tym bardziej rozbudowana jest powierzchnia materiału wypełniającego i tym samym występują korzystniejsze warunki do ilościowego rozwoju błony biologicznej. Granulacja kruszywa wynosi 4- dla złóż wysokich i 3- dla złóż niskich o wysokości mniejszej od .wysokość złoża,

zróżnicowaną wysokość wahającą się od 1 do (złoża wieżowe). Najczęściej o wysokości 2÷4 m bez względu na ich rodzaj (nisko czy wysoko obciążone).Wysokość ma wpływ na czas kontaktu ścieków z błoną biologiczną. Im wyższe złoże, tym dłuższy jest czas kontaktu. Jednak zbyt duża wysokość ogranicza możliwość jego napowietrzania w sposób naturalny, co podwyższa koszty eksploatacyjne. warunki napowietrzania ścieków, Prawidłowy przebieg wymaga dostarczenia odpowiedniej ilości tlenu.

Niskie, nieobudowane złoża napowietrzane są bezpośrednio przez powierzchnię górną i boczną. Do zabudowanych wykorzystuje się tzw. naturalny ciąg kominowy, który występuje dzięki różnicy temperatur ścieków i powietrza; napowietrzanie sztuczne np za pomocą wentylatorów, co powoduje jednak wzrost kosztów eksploatacji.

-temperatura ścieków,Temperatura wpływa na rozwój mikroorganizmów błony biologicznej. Jej krótkotrwałe zmiany występujące np. w ciągu doby niwelowane są dużą pojemnością cieplną ścieków. Na efekt oczyszczania mają wpływ sezonowe zmiany temperatury powietrza, jest niższy zimą niż latem. W celu przeciwdziałania ujemnym wpływom niskich temperatur stosuje się zadaszenia złóż.rozdział ścieków na złoże,

Wpływa na rzeczywisty czas kontaktu ścieków ze złożem. Zapobiega powstawaniu w złożu przestrzeni martwych. w których obumiera błona biologiczna i zbyt przeciążonych -nadmierny rozwój błony.Przeprowadza się za pomocą różnych urządzeń, które rozpryskują ścieki w postaci kropel lub rozprowadzają je cienkimi- nie występuje zagrożenie eutrofizacją-wypłukiwane osady wymagają dalszej przeróbki w celu ich unieszkodliwienia

-Stężenie zanieczyszczeń zawartych w ściekach doprowadzanych na złoże spłukiwane nie może być zbyt duże -do .

-krótki czas kontaktu ścieków ze złożem biologicznym. W przypadku, gdy ścieki surowe

-jeżeli występuje wyższy ładunkiem zanieczyszczeń rozcieńcza się je

strumieniami. Stosuje się zraszacze obrotowe.

obciążenie hydrauliczne i ładunkiem zanieczyszczeń,Rozróżnia się dwa rodzaje obciążenia złóż:a) hydrauliczne - w odniesieniu do ilości przepływających przez złoże ścieków,

które wyrażone może być:

- w m3 ścieków na m3 objętości złoża w ciągu doby [m3/m3 d],- w m3 ścieków na m2 powierzchni złoża w ciągu doby [m3/m2 d],

b) ładunkiem zanieczyszczeń - w odniesieniu do ilości zanieczyszczeń zawartych

w ściekach w dopływie na złoże, które określone może być:- wg BZT5 na m3 objętości złoża w ciągu doby [g BZT5/m3 d],

- w g BZT5 na m2 powierzchni złoża w ciągu doby [g BZT5/m2 d].

Obciążenia złóż podstawa podziału na nisko obciążone (zraszane) i wysoko obciążone (spłukiwane). Na wysoko obciążonych stężenie zanieczyszczeń, nie powinno przekraczać 200 mg BZT5/dm3, gdyż prowadzi to do nadprodukcji błony biologicznej i zarastania złóż, co w konsekwencji obniża ich efekt pracy.recyrkulacja ścieków na złoże.

Stosowana głównie w złożach wysoko obciążonych do obniżenia stężenia zanieczyszczeń oraz utrzymywania równomierności obciążenia hydraulicznego, polega na zawracaniu części oczyszczonych ścieków ponownie na złoże. Stosowane systemy recyrkulacji:- ścieki recyrkulowane ujmowane są bezpośrednio za złożem biologicznym (stosuje się w celu uzyskania dużego efektu spłukującego na złożu),

wraz z wypłukaną błoną biologiczną i dodawane są do dopływu na złoże,

- ścieki recyrkuluje się po osadniku wtórnym bez osadu wtórnego (zastosowanie w przypadku zmiennych warunków eksploatacyjnych złóż),- ścieki recyrkulowane pobierane są z osadnika wtórnego łącznie z osadami i dodawane do ścieków surowych przed osadnikami wstępnymi (stosuje się w celu polepszenia własności sedymentacyjnych osadu w osadniku wstępnym).Stosowanie recyrkulacji powoduje odświeżenie ścieków surowych dzięki doprowadzeniu do nich, wraz ze ściekami oczyszczonymi, tlenu i azotanów oraz podwyższeniu pH. Istotnym warunkiem jest także właściwa eksploatacja złóż biologicznych .Należy dbać o równomierne rozdeszczowywanie ścieków nad powierzchnią złoża oraz właściwe, naturalne lub sztuczne jego napowietrzanie; nie należy dopuszczać do zamulania złóż (poprzez właściwe mechaniczne oczyszczanie ścieków) oraz do nadmiernego rozwoju błony biologicznej; trzeba utrzymywać w czystości urządzenia zraszające, dysze i otwory napowietrzające.NEUTRALIZACJA ŚCIEKÓW

Neutralizacja- proces chemicznego zobojętniania ścieków o odczynie kwaśnym lub zasadowym.Stosowana jest jako jeden ze wstępnych procesów podczyszczania ścieków:

-przed bezpośrednim odprowadzeniem do odbiornika- przed spustem do kanalizacji miejskiej- przy innych procesach podczyszczania chemicznego, np. przy strącaniu metali i przy korekcie pH do wymagań innych procesów,- przy powtórnej korekcie do pH obojętnego.W procesie neutralizacji biorą udział aktywne jony H⁺ lub OH^-.Wartość odczynu pH zależy od aktywności jonów.Reakcja neutralizacji wzajemnej jonów całkowicie zdysocjowanych silnych kwasów i zasad przebiega praktycznie wg równania: H⁺ + OH^- = H₂O + 57,4 kJ/mol

Reagenty stosowane do neutralizacji przez mieszanie ścieków kwaśnych i zasadowych z udziałem dodawanego reagentu:

do neutralizacji ścieków kwaśnych:

- NaOH w post roztworu, - Ca(OH)2 w post mleka wapiennego,

- Na2CO3 w post roztworu, - CaCO3 w post złoża ziarnistego,

- MgO w post złoża granulatu,

do neutralizacji ścieków zasadowych:

- H3P04 w post roztworu, - HCl w post roztworu, - H2S04 w post roztworu,

- CO2 w post czystego gazu lub zawarty w gazach spalinowych.Neutralizację przez filtrację-stosuje się dla mało stężonych ścieków zawierających kwasy HCI lub HNO3.

-nie stosuje się w przypadku ścieków zawierających metale ciężkie, H2S04

-może być prowadzony przy przepływie ścieków z góry do dołu lub z dołu do góry, w układzie jedno- lub wielostopniowym z recyrkulacją lub bez recyrkulacji.

-istotnymi parametrami technologicznymi są obciążenie hydrauliczne, uziarnienie i wysokość złoża.Neutralizacja ścieków alkalicznych, oprócz mieszania z roztworami kwasów lub ścieków kwaśnych,

-może być prowadzona przez saturację gazami kominowymi.-Szybkość reakcji nie jest duża, dlatego należy kilkakrotnie przetłaczać ścieki przez wieżę. -Czas saturacji może wynosić 16-24 h.METODA SORPCYJNA

Sorpcja jest procesem polegającym na koncentracji związków gazowych lub ciekłych przez ciała stale, zwane sorbentami. Odbywa się ona zarówno na powierzchni zewnętrznej, jak i wewnątrz porów sorbenta, pod wpływem sił Van der Waalsa, tj niezrównoważonych sił spójności międzycząsteczkowych powstających na powierzchni granicznej ciała stałego (zwanego sorbentem) Substancję usuwaną w tym procesie z roztworu nazywamy sorbatemSorpcja stosowana w uzdatnianiu wody przy usuwaniu niepożądanego zapachu i barwy wywoływanych mikrozanieczyszczeniami i resztkowymi ilościami substancji organicznych oraz w trzecim stopniu oczyszczania ścieków.
Przy oczyszczaniu ścieków można prowadzić sorpcję:w warunkach statycznych - kiedy wprowadza się do ścieków rozdrobniony sorbent i po wymieszaniu usuwa się go z oczyszczonych ścieków przez osadzanie względnie filtrowanie,w warunkach dynamicznych - przepuszczając ścieki przez filtr z sorbentem.

Sorpcję dzielimy na:sorpcję fizyczną (odwracalną), która jest wynikiem działania sił Van der Waalsa,sorpcję chemiczną (nieodwracalną), tzw. chemisorpcję, w której następuje wiązanie zanieczyszczeń na powierzchni węgla, wskutek wymiany elektronów pomiędzy sorbentem a sorbatem - proces ten wiąże się z powstaniem związku chemicznegoNajczęściej stosowane sorbenty: węgiel aktywny, torf, lupek, ruda bagienna, żel krzemionkowy i tlenek glinowy.

W charakterystyce sorbentu bardzo ważna jest struktura porowata, wyrażająca się objętością porów w cm3/g o określonych średnicach kapilar.Przebieg sorpcji na węglu aktywnym możemy podzielić na trzy etapy
1) przeniesienie cząsteczek zanieczyszczeń na powierzchnię węgla,2) dyfuzja cząsteczek w makropory,3) sorpcja na powierzchniach wewnętrznych w miejscach aktywnych.
Na wydajność sorpcji wpływają:

-uziarnienie węgla, -struktura porowata węgla (głównie mikro-1 mezopory),

-gęstość węgla,-zawartość popiołu

-stężenie sorbowanych zanieczyszczeń, -struktura i wielkość cząstek sorbowanych,

-odczyn, -temperatura, -czas kontaktu węgla z substancją oczyszczaną.Stan równowagi adsorpcyjnej charakteryzowany jest zwykle za pomocą izoterm sorpcji wyrażających zależność pomiędzy ilością zaadsorbowanych substancji, a jej stężeniem w danej temperaturze.chemisorpcja- izotermy Langmuira adsorpcja fizyczna- izotermy Freundlicha m-ilość pochłoniętej subst przez jedn masy adsorbentu c- stężenie adsorbowanej subst w stanie równowagi

A,B,k,n- stałe WSP określane na drodze doświadczalnejBadania technologiczne z wykorzystaniem procesu sorpcji do usuwania niepożądanych zanieczyszczeń z wody lub ścieków mają na celu ustalenie:
-rodzaju sorbentu, -warunków realizacji sorpcji,-miejsce stosowania sorpcji w ciągu technologicznym oczyszczania
Usuwanie zanieczyszczeń:Węgiel aktywny, tlenek glinowy (duża powierzchnia zewnętrzna)Sorpcja statyczna

-wybór węgli pylistych granulowanych -kinetyka sorpcji-czas prowadzenia procesu -dawka węgla aktywnego Sorpcja dynamiczna-wyznaczanie pojemności sorpcyjnej węgla podczas przepływu ścieków i prędkości średniej -wymiary kolumn sorpcyjnych - czas pracy

-mozliwość regeneracji węgli granulowanych -oszacowanie kosztów

CHROM Cr (VI) dość silnie trujący, działa toksycznie na organizmy, hamuje procesy biochemicznego oczyszczania ścieków

Ścieki chromowe unieszkodliwiane są najczęściej przez redukcję chromu sześciowartościowego do trójwartościowego, a następnie wytrącanie w postaci nierozpuszczalnego w wodzie wodorotlenku.
Związki redukujące chrom:

-kwaśny siarczyn sodowy (NaHS03), -pirosiarczyn sodowy (Na2S2O5),

-gazowy dwutlenek siarki (S02) lub kwas siarkawy (H2SO3),-siarczan żelazawy (FeS04 x 7 H20), -siarczyn sodowy (Na2SO3).

Wadą sposobu redukcji chromu siarczanem żelazawym jest powstanie dużej ilości osadów oraz znaczna pozostałość Cr4' w roztworze.
Redukcję chromu z użyciem siarczynów prowadzi się tylko przy odczynie kwaśnym

Do zakwaszenia ścieków stosuje się kwas siarkowy. Po procesie redukcji chromu w środowisku kwaśnym konieczna jest neutralizacja ścieków, w wyniku której uzyskuje się efekt wytrącenia chromu trójwartościowego w postaci wodorotlenku chromowegoPrzebieg procesu redukcji Cr(VI) do Cr (III) i czas jego trwania zależy od:

-dawki czynnika redukującego -odczynu (szybkość reakcji rośnie przy niskim odczynie)

-kontrola przez pomiar potencjału redox- unieszkodliwianie kwaśnych ścieków chromowychWytrącanie Cr (VI)

-w środ alkalicznym stosując do alkalizacji Ca(OH)2-efekt zxależy od odczynu

-kwaśne ścieki chromowe wynoszone z kąpieli do chromowania, pasywacji powłok cynkowych i kadmowych, anodowania aluminium, trawienia miedzi i jej stopów oraz elektropolorowania. Występuje chrom (VI)

-wody popłuczne, tzw. kwaśno-alkalicznych

Zawierają one: -jony metali: żelazo, nikiel, miedź, glin i inne-kwasy mineralne: siarkowy, solny, azotowy, fosforowy, fluorowodorowy i inne,-alkalia: wodorotlenek sodowy, węglan sodowy i inne -sole mineralne: fosforany, krzemiany, borany itp.
Ścieki z powierzchniowej obróbki metali są silnie toksyczne, co spowodowa­ne jest obecnością w nich cyjanków oraz soli metali ciężkich Najsilniejsze właś­ciwości trujące wykazują proste cyjanki alkaliczne, jednakże stosowane komplek­sowe związki cyjankowe, jak np cyjanek miedziowo-potasowy, cynkowo-potasowy, kadmowo-potasowy itd ulegają w żołądku ludzi i zwierząt rozkładowi, wy­dzielając cyjanowodór (kwas pruski) działający toksycznieOddziaływanie toksyczne zwiazków zwięk­sza się wraz ze wzrostem temperatury i zmniejszającym się stężeniem tlenu w wodzie.Do usuwania metali stosuje się najczęściej metody strąceniowe, polegające na wprowadzeniu związku chemicznego reagującego z nimi, podczas których da­ją one trudno rozpuszczalne lub nierozpuszczalne osady Procesy te są korzystne w przypadku stosowania tanich i dostępnych związków chemicznych. Należy tak dobierać reagenty, aby iloczyn rozpuszczalności powstałego związku zapewniał w ściekach stężenie mniejsze od dopuszczalnego usuwanego zanieczyszczenia.

Czynniki wpływające na wytrącanie ze ścieków miedzi, niklu, chromu, cynku i kadmu za pomocą wodorotlenku sodowego, wodorotlenku wapnia i węglanu sodu, można scharakteryzować następująco

-miedź wytrąca się z roztworu siarczanu za pomocą NaOH względnie CaO jako siarczan zasadowy, przy czym strącanie rozpoczyna się przy pH = 5.8, a przy pH = 8.5 reakcja jest ilościowa Otrzymany w wyniku strącania ługiem sodowym osad wykazuje dobre właściwości filtracyjne. Poliakrylany i poliamidy przyspieszają sedymentację osadu Węglan sodu z uwagi na tworzenie mętnych roztworów i znacznie większe zużycie nie nadaje się do koagulacji, poza tym rozpuszczalność utworzonego zasadowego węglanu miedzi jest znacznie większa niż alkalicznego siarczanu miedzi;

-nikiel wytrąca się z roztworów zawierających siarczany za pomocą ługu sodowego i mleka wapiennego, znacznie gorzej zaś za pomocą węglanu sodowego Zakres odczynu pH podczas strącania powinien wynosić od 7.8 do 9.5 Produktami strącenia są wodorotlenek niklu oraz zaadsorbowane sole obojętne Wymienione powyżej fiokulanty również i w tym przypadku przyspieszają proces sedymentacji Osad wykazuje dobre właściwości filtracyjne, jednak filtrat zawiera więcej substancji stałych niż przy odwadnianiu osadów miedziowych;

-chrom strąca się z reguły mlekiem wapiennym, ponieważ przy stosowaniu ługu sodowego powyżej pH = 8 5 występują niekorzystne, amfoteryczne właściwości chromu, a w wyniku stosowania sody tworzą się łatwo rozpuszczalne lub koloidalne węglanowe związki kompleksowe Sedymentacja osadu nawet po długim czasie jest niepełna, poza tym obserwuje się wysoką aktywność powierzchniową wodorotlenku chromu, który obniża odczyn pH o 1.5 jednostki. Dodatek polielektrolitów przyspiesza sedymentację objętościowych

osadów. Filtracja osadów przebiega źle, a filtrat charakteryzuje się wysoką zawartością ciał stałych. W mieszaninie z miedzią i niklem chemiczne strącanie przebiega zadowalająco przy pH = 8.5 i można w tym przypadku stosować również jako koagulant lug sodowy;

-cynk wytrąca się ługiem sodowym lub mlekiem wapiennym w zakresie odczynu pH 7.6-9.5, a roztworem sody przy pH 7 4-8.5. Właściwości wytrąconego ługiem sodowym wodorotlenku zalezą od odczynu pH i nie są stałe w zakresie strącania Wpływ polieleklrolitów na prędkość sedymentacji osadu jest niewielki Osad wytrącony ługiem sodowym wykazuje dobre właściwości filtracyjne Powstanie niepożądanych cynkanów obserwuje się dopiero przy pH > 11;

-kadm wytrąca się ługiem sodowym i mlekiem wapiennym dopiero przy odczynie pH wyższym niż 9.2, a przy pH = 10 chemiczne strącanie jest prawie całkowite. Z roztworów siarczanowych wytrąca się zasadowy siarczan W połączeniu z innymi, kadm wytrąca się całkowicie przy niższych odczynach pH. Strącanie samego kadmu węglanem sodu przebiega lepiej, a zakres strącania powstałego wówczas węglanu kadmu wynosi od pH 7 do 7,5.proces cementacji- metodą chemiczną usuwania metali ciężkich.

Stosuje się go do usuwania ze ścieków jonów niektórych metali Proces ten polega na zamianie jonów metali toksycznych na jony metali mniej szkodliwych, lub nieszkodliwych dla biocenozy odbiornika W zjawisku cementacji wykorzystuje się znajomość szeregu napięciowego metali, w którym jon metalu bardziej szlachetnego jest wypierany przez metal mniej szlachetny np :Cu²⁺ +Fe⁰ Cu⁰ + Fe²⁺ filtrację przez złoża wypełnione wiórkami żelaznymi -usunięcie metali ciężkich:

-przy odpowiednim pH ścieków (6.0-8.0) i czasie kontaktu. Jeżeli przepływ ścieków będzie większy od optymalnego, to efekt procesu cementacji będzie mniejszy od zakładanego. Proces cementacji stosuje się między innymi w hutnictwie miedzi, przemyśle galwanizerskim oraz przemyśle metali kolorowych.Metoda wytrącania tzw "miedzi cementacyjnej" jest jedną z najstarszych metod stosowanych w kopalnictwie i zakładach wzbogacania rud. Przy mokrym wzbogacaniu miedzi z tlenków i z ubogich rud siarczkowych stosuje się najpierw metodę ługowania zwałowego. Metoda ta polega na nasycaniu wstępnie rozdrobnionej rudy roztworem kwasu solnego z chlorkiem żelazawym i wyługowaniu miedzi w zbiornikach (spadek zawartości miedzi do około 0.7 %), a następnie na jej składowaniu, gdzie podczas długiego okresu leżakowania następują dalsze procesy utleniania Dla zwiększenia stopnia wyługowania miedzi składowisko dodatkowo zrasza się roztworem chlorku żelazawego.Rozpuszczone w zbiornikach sole miedzi i odpływającą ze składowiska ciecz zawierającą miedź poddaje się chemicznemu strącaniu odpadami żelaza aż do wytrącenia tzw. "miedzi cementacyjnej", natomiast powstały macierzysty roztwór chlorku żelazawego zamyka się przy pogodzie bezdeszczowej w obieg zamknięty; przy dłuższych opadach nie nadający się do wykorzystania nadmiar roztworu odprowadza się jako ścieki do odbiornika.Podział ścieków w zakładach powierzchniowej obróbki metali:-rozcieńczone (wody z płukania wytrawionych elementów w płuczkach przepływowych)-o większym stężeniu (wody z płukania w płuczkach bezodpływowych)

-silnie stężone składające się z zużytych kąpieli

Stężenie ścieków w galwanizerni zależy od:

-ilości doprowadzanej wody do płukania

-sposobu i intensywności płukania

-ilości roztworuPodział ze względu na niekorzystne wzajemne oddziaływanie różnych ścieków, szczególnie kwaśnych, na cyjankowe i ze względu na procesy unieszkodliwiania ścieków dzieli się je na:

-ścieki cyjankowe, zawierające cyjanki proste i kompleksowe takich metali, jak cynk, miedź, kadm i inne, pochodzące z kąpieli galwanicznych do nakładania powłok i niektórych kąpieli odtłuszczających i aktywujących oraz z procesów hartowania.

Są to wody popłuczne o odczynie alkalicznym.