ochrona lasu

1.Jakich gat. i ich stadiów rozwojowych dotyczą JPSPS?

2. Gdzie, kiedy i jak wykonywane są JPSPS?

3. Opisz prace wykonywane na PK w metodzie JPSPS:

4. Podaj i opisz wszystkie kontrole występowania Brudnicy mniszki:

5. Podaj i opisz wszystkie kontrole wystepowania szkodników liściożernych Świerka:

6. Opisz kontrole występowania foliofagów w drzewostanach liściastych:

7. Opisz kontrole zagrożenia drzewostanów przez owady kambio i ksylofagiczne:

8. Opisz kontrole występowania szkód powodowanych przez grzyby patogeniczne:

9. Opisz jak się ocenia występowanie szkodników upraw, młodników i tyczkowin:

10. Opisz jak ocenia się występowanie ryjkowców i zaworków:

11. Opisz jak ocenia się występowanie boreczników:

12. Opisz jak się ocenia występowanie szkodników systemów korzeniowych.

13. Opisz jak się ocenia zagrożenie od roślinożernych ssaków.

14. Podaj definicje i opisz zastosowanie liczb ostrzegawczych.

15. Podaj definicje i opisz zastosowanie liczb krytycznych.

16. Opisz mechanizmy szkodliwego oddziaływania gazów na drzewa (liści, igieł, syst. korzeniowych)

17. Szkodliwość pyłów dla roślin drzewiastych:

18. Uszkodzenia spowodowane przez NOx

19. Uszkodzenia spowodowane przez SO2

20. Etapy „zamieranie lasu” spowodowane przez polutanty.

21. Opisz uszkodzenia powodowane przez wtórne zanieczyszczenia atmosferyczne

22. Co to jest kiedy się stosuje zabieg ratowniczy?

23. Opisz różnice i cechy wspólne dla zabiegu zwalczania i zabiegu ratowniczego

23. Co to jest i kiedy się stosuje zabieg zabezpieczania przed uszkodzeniem…?

24.Co to jest i kiedy się stosuje zabieg dezynsekcji gleby?

25. Co to jest i kiedy się stosuje zabieg dezynsekcji surowca drzewnego?

26. Opisz niechemiczne metody ograniczania liczebności kambiofagów.

27. Opisz nie chemiczne metody ograniczania liczebności ryzofagów. (szeliniaki (tylko z instrukcji Ochrony lasu))

28. Opisz chemiczne metody ochrony upraw i młodników przed foliofagami. (zwójkami sosnowymi, skośnikiem tuzinkiem)

29. Opisz chemiczne metody ochrony upraw przed kambiofagami. (rozwałek korowiec, ciemnik czarny, zrąbień sosnowiec, wałczyk fioletowy)

30.Opisz rodzaje i zakres stosowania sprzętu do zabiegów w ochronie lasu.

31. Zdefiniuj, wymień i omów zakres stosowania w leśnictwie adiuwantów.

32. Zdefiniuj, wymień i omów zakres stosowania w leśnictwie repelentów.

33. Opisz jakie główne czynniki kształtują lokalne zagrożenie pożarowe.

34. Opisz kryteria klasyfikacji lasów do kategorii zagrożenia pożarowego.

35. Jak ustalana jest Kategoria Zagrożenia Pożarowego dla Nadleśnictwa.

36. Jak ustalany jest Stopień Zagrożenia Pożarowego Lasu (ZPL)-metoda IBL

36. b) Opisz rodzaje zabezpieczenia d-stanów przed pożarami :

37. Opisz funkcje pełnione przez pasy przeciwpożarowe w lasach:

38. Opisz „ Mapę Zabezpieczenia p-poż. Nadleśnictwa”:

38. b) Opisz system obserwacji p-poż. w Nadleśnictwach różnych kategorii zagrożenia:

39. Opisz zasady prowadzenia profilaktyki p-poż.:

40. Omów postępowanie w razie wystąpienia pożaru lasu:

41. Opisz cele zadania i wykonanie biogrup na zrębach:

42. Opisz cele zadania i wykonanie wzbogacania granicy lasu i kształtowanie ekotonu:

43. Opisz cele zadania i wykonanie zabiegów fitomelioracyjnych:

44. Zdefiniuj główne działania podejmowane jako profilaktyka w ochronie lasu:

45. Opisz ogniskowo-kompleksową metodę ochrony lasu:

46. Jak w lasach wspieramy elementy opory naturalnego środowiska:

47. Jak zwalczamy szkodniki systemów korzeniowych:

48. Wymień i omów Zakres stosowania w leśnictwie feromonów:

49. Wymień i omów Zakres stosowania w leśnictwie pyretroidów:

50. Wymień i omów Zakres stosowania w leśnictwie preparatów biologicznych:

51. Czym i jak wykonywana jest sygnalizacja pojawu motyli:

1.Jakich gat. i ich stadiów rozwojowych dotyczą JPSPS?

Gat. Te zimują w stadium poczwarki w sciółce pod okapem drzewostanu;

2. Gdzie, kiedy i jak wykonywane są JPSPS?

JPSPS wykonuje się w stałych partiach kontrolnych (PK), wyznaczanych w drzewostanach sosnowych lub wielogatunkowych z przewaga sosny, w wieku powyżej 20 lat na polecenie Nadleśniczego. Wielkość stałej partii kontrolnej wynosi ok. 1 ha.

Liczbę partii ustala się w zależności od siedliska, wieku i pow. d-nu. Partie kontrolne są trwale oznaczone w terenie i oznaczone na mapie szkodników pierwotnych So.

w wyznaczonych miejscach przeszukuje się ściółkę wewnątrz ramki, na 5 pow. przeszukuje się także pnie drzew do wys. 1,5 m w celu poszukiwania SPS

3. Opisz prace wykonywane na PK w metodzie JPSPS:

W każdej partii kontrolnej poszukiwania jesienne prowadzi się na 10 powierzchniach próbnych o wielkości 0,5 m2 każda. W drzewostanie pod wybranym pierwszym skrajnym drzewem układa się ramkę. Każdy kolejny punkt wyznacza się w odległości około 35 m od poprzedniego i przy najbliższym w zasięgu wzroku drzewie układa się kolejną ramkę, zachowując zgodnie ze schematem odpowiedni kierunek i odległość od poszczególnych drzew. Podczas poszukiwania owadów, na wyznaczonych powierzchniach próbnych przeszukuje się ściółkę i glebę wyłącznie wewnątrz ramki, a na pięciu powierzchniach

(o numerach nieparzystych) także całą powierzchnię pnia drzewa do wysokości 1,5 m, gdzie często zimują boreczniki.

4. Podaj i opisz wszystkie kontrole występowania Brudnicy mniszki:

-kontrola i analiza odłowu samców do pułapek feromonowych- Pułapki feromonowe do odłowu samców brudnicy mniszki wywiesza się corocznie w stałych miejscach, na wieszakach na wysokości ponad 2 m nad powierzchnią gruntu. Miejsca zawieszenia pułapek należy nanieść na mapę rozmieszczenia pułapek feromonowych. Pułapki wywiesza się w terminie i liczbie określonej po konsultacji z właściwym terytorialnie ZOL i RDLP. Obserwacje wykonuje się dwa razy w tygodniu,od początku II dekady lipca a po kulminacji rójki, co 10 dni, do zakończenia lotu motyli.

-metoda 20 drzew- Obserwator wykonujący przegląd drzewostanu idzie najpierw liniami oddziałowymi, a następnie gospodarczymi. W poszczególnych wydzieleniach uważnie ogląda drzewa po swojej lewej i prawej stronie. Po zauważeniu siedzących na drzewie samic motyli, od tego miejsca kontroluje kolejnych 20 wybranych drzew. Dziesięć drzew powinno być zlokalizowanych wzdłuż brzegu drzewostanu, następne dziesięć – wzdłuż prostopadłej do brzegu linii skierowanej w głąb drzewostanu. Liczbę samic na poszczególnych dziesięciu drzewach z obrzeża i z głębi drzewostanu danego wydzielenia zapisuje się w formularzu.

-metoda transektu- polega na liczeniu samic brudnicy mniszki na 10 kolejno wybranych drzewach w miejscu o największym zagęszczeniu populacji brudnicy mniszki, zlokalizowanym podczas jednorazowego przejoecia przez oddział wzdłuż transektu w okresie kulminacji rójki motyli. Zaobserwowane samice należy zbierać. Wyniki obserwacji wpisuje się do formularza.

5. Podaj i opisz wszystkie kontrole wystepowania szkodników liściożernych Świerka:

Prace dotyczące kontroli występowania zasnuj na świerku: zasnui świerkowej, zasnui wysokogórskiej, zasnui północnej obejmują:

-obserwacje żerowania szkodników

Obserwacje żerowania mają na celu wykrycie ognisk występowania szkodników. Wykonuje się je w pierwszej połowie wrzeoenia we wszystkich drzewostanach, począwszy od III klasy wieku, wskazanych przez RDLP w konsultacji z ZOL.

-jesienne poszukiwania larw

Jesienne poszukiwania larw wykonuje się między 15 września a 15 października w drzewostanach uszkodzonych żerem zasnuj. Drzewostany uszkodzone, tworzące łączne powierzchnie, są jednym gniazdem kontrolnym. Każde gniazdo kontrolne dzieli się na jednostki kontrolne o powierzchni 5 ha. Na powierzchni każdej jednostki kontrolnej wybiera się 8drzew przeciętnych.

Pod okapem korony każdego drzewa kontrolnego wyznacza się przy użyciu szablonu miejsce do wykopania dołka. Na wyznaczonych miejscach poszukuje się larw w ściółce, glebie próchniczej i mineralnej. Głębokość dołków kontrolnych zależy od grubości warstwy próchniczej i powinna wynosić co najmniej 25 cm. Zebrane z 8 dołków kontrolnych larwy umieszcza się wspólnie w jednym pudełku zaopatrzonym w metryczkę: oddział, pododdział, numer jednostki kontrolnej oraz liczba larw stwierdzona kolejno w każdej z 8 prób.

-obserwacje rójki

Obserwacje wykonuje się przy użyciu pułapek kołnierzowych, które zakłada się na pniach wyznaczonych drzew przed rozpoczęciem rójki. Zakres obserwacji i terminy wyłożenia pułapek ustala ZOL. Pułapki zakłada się w grupach na trzech drzewach (1 pułapka/drzewo),wokół których nie ma podszytu, opisując następnie odpowiednio każdą grupę: numer oddziału, grupy, pułapki. Drzewa wybrane do założenia pułapek powinny odpowiadać takim samym kryteriom co drzewa kontrolne przy jesiennych poszukiwaniach larw zasnuj. Pułapki powinny być kontrolowane codziennie o stałej porze. Kontrola polega na wymianie pojemnika pełnego (z owadami) na pusty. Pełny pojemnik zabiera się w celu policzenia odłowionych samców i samic zasnuj oraz odnotowania wyników w formularzu.

-Kontrola zdrowotności jaj

Kontrolę wykonuje się po zakończeniu rójki, w terminie i miejscu określonym przez ZOL. W celu kontroli porażenia jaj przez parazytoidy należy ściąć drzewo próbne, przeciętne pod względem wielkości korony i stopnia jej uszkodzenia.

Z dolnej, środkowej i wierzchołkowej części korony pobiera się po 4 gałęzie z różnych miejsc i dokładnie przeszukuje. Igły z jajami (ewentualnie z młodymi larwami) zrywa się i po przeliczeniu umieszcza w pudełku zaopatrzonym w metryczkę (nadleśnictwo, leśnictwo, oddział, pododdział, numer pułapki, przy której prowadzono zbiór jaj). Wyniki kontrolnego zbioru jaj zestawia się w formularzu.

6. Opisz kontrole występowania foliofagów w drzewostanach liściastych:

Kontrolę zarządza nadleśniczy z chwilą zauważenia defoliacji koron drzew w stopniu powyżej 50%.Przedmiotem kontroli są drzewostany liściaste, w których należy rozpoznać gatunek lub grupy gatunków szkodników odpowiedzialnych za uszkodzenie koron oraz wykonać szczegółową inwentaryzację szkód z podaniem stopnia ich nasilenia i lokalizacji. Po zakończeniu przeglądu uszkodzonych drzewostanów, nadleśnictwo przesyła wyniki inwentaryzacji do właściwego terytorialnie ZOL i RDLP.

7. Opisz kontrole zagrożenia drzewostanów przez owady kambio i ksylofagiczne:

Ocenę tę wykonuje się w ponad dwudziestoletnich drzewostanach osłabionych i uszkodzonych przez czynniki abiotyczne, biotyczne i antropogeniczne. Ocena i prognozowanie zagrożenia opiera się na wykorzystaniu następujących danych:

– wyników inwentaryzacji drzewostanów uszkodzonych i osłabionych przez czynniki abiotyczne, biotyczne i antropogeniczne,

– wielkości pozyskania posuszu, wywrotów i złomów w okresie od 1 października roku poprzedniego do 30 września roku bieżącego, z raportu SILP.

Szczegółową inwentaryzację drzewostanów, w których stwierdzono silną defoliację, choroby korzeni, wywroty i złomy oraz szkody spowodowane przez pożary, powodzie, suszę i przemysł, wykonuje leśniczy w układzie pododdziałów. Inwentaryzacja jest obligatoryjna w odniesieniu do sosny, świerka, jodły i dębów. W przypadku wystąpienia znaczących szkód w drzewostanach złożonych z innych gatunków drzew, należy je również uwzględnić w zestawieniu.

Ewidencji podlegają pododdziały:

– z ponad 60% defoliacją koron (w przypadku świerka i jodły powyżej 30%),

– objęte występowaniem chorób systemów korzeniowych (opieńkowa zgnilizna korzeni, huba korzeni) w stopniu silnym (gdy na całej powierzchni występuje ponad 10% drzew z symptomami choroby),

– z występującymi wywrotami i złomami w formie grupowej i powierzchniowej,

– w których stwierdzono pożar lub podtopienie drzewostanów,

– w których na skutek obniżenia poziomu wód gruntowych zaczął się wydzielać posusz w formie grupowej i powierzchniowej,

– w których występują szkody spowodowane przez przemysł, a posusz wydziela się w formie grupowej i powierzchniowej.

Wyniki inwentaryzacji wpisuje się do formularza tylko te d-ny w których stwierdzono osłabienie i uszkodzenie drzewostanu oraz wydzielanie się posuszu w formie grupowej i powierzchniowej.

Nadleśnictwo, na podstawie danych otrzymanych z leśnictw, sporządza zestawienie zbiorcze powierzchni drzewostanów osłabionych i uszkodzonych, według gatunków drzew, oraz wykaz posuszu, złomów i wywrotów pozyskanych do 30 września na podstawie danych z SILP, które przesyła w postaci elektronicznej do RDLP w terminie do 30 listopada.

8. Opisz kontrole występowania szkód powodowanych przez grzyby patogeniczne:

Ocenę uszkodzeń wykonuje się w szkółkach, uprawach, młodnikach i starszych drzewostanach, przyjmując jako poziom szkód istotnych 5% w szkółkach, 10% w uprawach i młodnikach oraz 20% w starszych drzewostanach.

Ocenę rozmiaru szkód spowodowanych w szkółkach przez czynniki chorobowe wykonuje się w czerwcu lub w innym terminie bezpośrednio po wystąpieniu uszkodzeń. Uzyskane wyniki wykazuje się w formularzu. Z powierzchni każdych 5 arów szkółki ocenia się co najmniej 100 siewek/sadzonek (5×20 sztuk) i ustala liczbę egzemplarzy uszkodzonych oraz martwych. W przypadku „gniazdowego” występowania choroby, liczba pobieranych siewek/sadzonek powinna być proporcjonalna do wielkości tych gniazd i powierzchni szkółki. Jeżeli liczba egzemplarzy chorych i martwych jest większa niż 5% ogólnej liczby ocenianych siewek/sadzonek, powierzchnię kwater zajmowanych przez dany gatunek wykazuje się jako porażoną, podając jednocześnie średni procent porażenia.

W przypadku wystąpienia w zasiewach strat powstałych w wyniku zgorzeli przedwschodowej, lub gdy siewki porażone przez zgorzel powschodową uległy rozkładowi i brak jest okazów martwych, ubytki należy określić procentowo w stosunku do teoretycznych wschodów spodziewanych.

Ocenę porażenia sadzonek sosny przez grzyby osutkowe w szkółkach wykonuje się wiosną przed wyjęciem materiału sadzeniowego z gruntu, na podstawie przebarwień igliwia i charakterystycznych objawów występujących na sadzonkach.

Ocenę porażenia upraw przez patogeny powodujące choroby igieł, liści i pędów wykonuje się na próbach reprezentujących jeden hektar uprawy, rozmieszczonych równomiernie na analizowanej powierzchni. Próbę stanowi 100 kolejnych sadzonek rosnących w jednym rzędzie.

Ocena zagrożenia przez patogeny korzeni, powodujące opieńkową zgniliznę korzeni i hubę korzeni, dotyczy zwłaszcza drzewostanów na gruntach porolnych, o składzie gatunkowym niezgodnym z typem siedliskowym lasu oraz drzewostanów zdegradowanych. Ocenę wykonuje się w uprawach, młodnikach i starszych drzewostanach wiosną, na podstawie charakterystycznych objawów. Za powierzchnie zagrożone uważa się takie, na których stwierdzono ponad 10% drzewek porażonych i martwych (w uprawach), co najmniej 3 ogniska choroby (w młodnikach), lub jeśli łączna powierzchnia luk powstałych w wyniku choroby przekracza 10% powierzchni drzewostanu.

Ocenę występowania hub i zgnilizn drzew stojących wykonuje się jesienią, określając szacunkowy udział procentowy drzew opanowanych. Ocenę zagrożenia drzewostanów liściastych przez czynniki chorobotwórcze wykonuje się w okresie: czerwiec–lipiec na podstawie skali porażenia dębów, buków i brzóz.

Nadleśnictwo wpisuje wyniki oceny do formularza i w terminie do 30 listopada przesyła do ZOL. ZOL wykonuje zestawienie zbiorcze, które przesyła do RDLP, DGLP i IBL w terminie do 31 grudnia.

9. Opisz jak się ocenia występowanie szkodników upraw, młodników i tyczkowin:

Kontrola upraw i młodników polega na przeglądzie pędów szczytowych (głównych), a przy kontroli występowania skośnika tuzinka również igieł, na 30 kolejnych drzewkach rosnących na obrzeżu (tzw. szereg a) oraz 30 drzewkach rosnących wewnątrz młodnika w szeregu prostopadłym do obranego na obrzeżu (tzw. szereg b).Wyniki kontroli wpisuje się do formularza. Stopień nasilenia występowania poszczególnych gatunków zwójek oraz skośnika tuzinka ocenia się według odpowiedniej skali. Formularz wypełnia się w trzech egzemplarzach, z których jedenprzesyła się do ZOL, drugi do RDLP, trzeci pozostaje w aktach nadleśnictwa.

10. Opisz jak ocenia się występowanie ryjkowców i zaworków:

Prace kontrolne wykonuje się od początku kwietnia przez całe lato, aż do końca września przez:

– wykładanie wałków, płatów świeżej kory świerkowej lub sosnowej, wiązek

świeżego chrustu iglastego, krążków drewna w korze w dołkach chwytnych i pułapek sztucznych z atraktantami, w celu zwabienia szkodników, z wyjątkiem choinka szarego,

Nasilenie występowania choinka szarego można ocenić dwiema metodami:

-określając udział procentowy uszkodzonych igieł na ostatnim przyroście wierzchołkowym,

-określając liczbę chrząszczy przypadających na 1 drzewko.

11. Opisz jak ocenia się występowanie boreczników:

-Kontrola w nadleśnictwach gdzie borecznik występuje chronicznie, ze zwróceniem szczególnej uwagi na uprawy i młodniki wśród pól

-W celu ustalenia zagrożenia prowadzi się poszukiwanie jaj oraz kontrolę liczebności żerujących larw

-ZOL ustala miejsce i termin poszukiwań, które są wykonywane przez nadleśnictwo

-Zebrany materiał analizuje ZOL i opracowuje prognozę występowania szkodnika

12. Opisz jak się ocenia występowanie szkodników systemów korzeniowych.

W odniesieniu do szkodników korzeni w szkółce, przeprowadza się kontrole badania zapędraczenia. Podobne czynności kontrolne zapędraczenia gleb są prowadzone na haliznach i gruntach porolnych przeznaczonych do zalesienia.

Zasadniczą kontrolę występowania szkodników korzeni wykonuje się w okresie od 15 sierpnia do 30 września. W okresie wiosennym, począwszy od połowy marca do końca kwietnia (po rozmarznięciu gleby), wykonuje się kontrolę uzupełniającą.

1. Na terenach przeznaczonych pod szkółki i plantacje nasienne oraz w istniejących szkółkach wykopuje się 15 dołów próbnych na każdy hektar badanej powierzchni.

2. Na pozostałych powierzchniach wykopuje się 6 do- łów na każdy hektar.

Po zakończeniu badania zapędraczenia gleby, zebrany materiał z wypełnionym formularzem i sporządzonym szkicem rozmieszczenia dołów próbnych wraz z ich kopią nadleśnictwo przekazuje do właściwego terytorialnie ZOL.

13. Opisz jak się ocenia zagrożenie od roślinożernych ssaków.

Szacunkową ocenę rozmiaru szkód wyrządzanych przez zwierzynę wykonuje leśniczy raz w roku, w okresie kwiecień – maj.

Szacunkowa ocena rozmiaru szkód wyrządzanych przez zwierzynę polega na określeniu:

– powierzchni drzewostanów wykazujących uszkodzenia do 20%, od 21% do 50%, powyżej 51%,

– sprawcy uszkodzenia

– stadium rozwojowego drzewostanu

– dominującego rodzaju uszkodzeń

Wyniki szacunkowej oceny rozmiaru szkód wpisuje się do formularza i przesyła do nadleśnictwa do 15 czerwca.

14. Podaj definicje i opisz zastosowanie liczb ostrzegawczych.

Liczba ostrzegawcza – liczba zdrowych osobników szkodliwego owada przypadająca na jednostkę kontrolną (np. koronę drzewa, dół kontrolny itp.), wskazująca na możliwość szybkiego wzrostu liczebności populacji w następnych generacjach. Orientacyjnie przyjmuje się, że liczby ostrzegawcze

kształtują się na poziomie 1/10 liczb krytycznych.

Drzewostany, w których stwierdzono zagęszczenie populacji owadów liściożernych przekraczające liczby ostrzegawcze, podlegają nadzwyczajnej (wiosennej) kontroli. Celem kontroli nadzwyczajnych jest korekta granic drzewostanów planowanych do zabiegów ochronnych.

15. Podaj definicje i opisz zastosowanie liczb krytycznych.

Liczba krytyczna (LK) – empirycznie określona liczba zdrowych osobników szkodliwego owada przypadająca na jednostkę kontrolną (np. koronę drzewa, dół kontrolny itp.). Ma ona charakter orientacyjny i informuje, jaka liczba osobników szkodnika może spowodować powstanie żeru pełnego (tzn. ponad 90%) aparatu asymilacyjnego. Podawana najczęściej dla drzew (drzewostanu) o pełnym ulistnieniu koron i dobrej kondycji zdrowotnej.

Gdy kontrola populacji owadów wskazuje, że ich liczebność przekracza liczby krytyczne wykonuje się dezynfekcję przy użyciu środków owadobójczych w formie preparatów granulowanych lub płynnych.

16. Opisz mechanizmy szkodliwego oddziaływania gazów na drzewa (liści, igieł, syst. korzeniowych)

Uwidacznia się to w postaci uszkodzeń igieł i liści . Dzieje się to bądź wskutek uszkodzenia ochronnej warstwy wosku , którą pokryte są igły , np. przez suchy opad SO2 , ozon czy kwaśny deszcz bądź w wyniku uszkodzenia aparatów szparkowych , które m.in. regulują intensywność transpiracji . Wewnątrz liści i igieł uszkadzane są różne membrany, co może powodować zakłócenia w systemie odżywiania i w bilansie wodnym.

17. Szkodliwość pyłów dla roślin drzewiastych:

18. Uszkodzenia spowodowane przez NOx

19. Uszkodzenia spowodowane przez SO2

20. Etapy „zamieranie lasu” spowodowane przez polutanty.

21. Opisz uszkodzenia powodowane przez wtórne zanieczyszczenia atmosferyczne

ZANIECZYSZCZENIA WTÓRNE substancje, które stają się szkodliwe jakiś czas po ich wyemitowaniu lub powstają wskutek reakcji chemicznych zachodzących w powietrzu

1.Uszkodzenia ostre (oparzenia)

2. Uszkodzenia chroniczne (wynik długotrwałego oddziaływania w mniejszym stężeniu)

3. Uszkodzenia niewidoczne

Uszkodzenia podzielone na podstawie wyglądu aparatu asymilacyjnego:

W wyniku zakwaszenia gleby następuje:

22. Co to jest kiedy się stosuje zabieg ratowniczy?

Zabiegi ratownicze – działania związane ze zwalczaniem chorób oraz ograniczaniem liczebności szkodników, przy użyciu biologicznych, fizykomechanicznych, chemicznych bądź zintegrowanych metod ochrony lasu stosowane przy gradacjach owadów, na dużych powierzchniach, wykonywane przy użyciu opryskiwaczy ręcznych lub na ciągniku, śmigłowców lub samolotów.

23. Opisz różnice i cechy wspólne dla zabiegu zwalczania i zabiegu ratowniczego

Zabiegi zwalczania wykonywane są na mniejszą skalę, na mniejszych powierzchniach, w sposób „ciągły”.

Zabiegi ratownicze stosowane są w wyjątkowych sytuacjach, gradacjach owadów. Oba zabiegi mają na celu zwalczanie szkodników i ograniczenie ich liczebności.

23. Co to jest i kiedy się stosuje zabieg zabezpieczania przed uszkodzeniem…?

1.Przez zwierzynę

METODY PODSTAWOWE

Do ochrony drzew należy wykorzystywać metody mechaniczne oraz środki chemiczne (repelenty), których wykaz jest corocznie publikowany przez IBL. Repelenty należy nakładać na najbardziej narażone na zgryzanie lub spałowanie fragmenty drzew.

METODY POMOCNICZE

w postaci owoców i nasion

2. Przed gryzoniami

24.Co to jest i kiedy się stosuje zabieg dezynsekcji gleby?

Dezynsekcja – niszczenie drobnoustrojów chorobotwórczych i ich form przetrwalnikowych środkami chemicznymi lub fizycznymi.

Dezynsekcję gleby należy przeprowadzić wiosną, gdy pędraki z głębszych warstw gleby zbliżą się do jej powierzchni. Zabiegów dezynsekcji nie należy wykonywać jesienią w okresie przemieszczania się pędraków w głąb gleby, ani wczesną wiosną, kiedy znajdują się one na głębokości poniżej
20 cm. Zabiegi dezynsekcji nie są skuteczne wobec starszych stadiów rozwojowych pędraków.

25. Co to jest i kiedy się stosuje zabieg dezynsekcji surowca drzewnego?

Należy unikać stosowania w lesie środków chemicznych do zabezpieczania drewna przed zasiedleniem przez szkodniki wtórne. Do chemicznego zabezpieczania drewna można przeznaczać nieokorowany surowiec iglasty z pozyskania zimowego, znajdujący się w lesie lub na składnicach położonych w strefie zagrożenia. Dopuszcza się również chemiczne zabezpieczenie okorowanego drewna, jeżeli jest ono narażone na zasiedlenie przez owady rozwijające się w drewnie (np. drwalniki, rozwiertki, trzpienniki, miazgowce). Przeznaczone do chemicznego zabezpieczenia drewno nie zasiedlone należy ułożyć w wielowarstwowe mygły lub stosy (oddzielnie dla każdego gatunku), tak aby dłużyce szczelnie do siebie przylegały, a ich końce nie wystawały więcej niż 1 m od czoła mygieł. Opryskiwanie należy wykonać przed zasiedleniem lub zaraz po zaobserwowaniu pierwszych wgryzień szkodników do kory („na nalatujące chrząszcze”), przy bezdeszczowej i bezwietrznej pogodzie, stosując 5–8 l/m3 drewna, przy użyciu preparatów zalecanych przez IBL.

26. Opisz niechemiczne metody ograniczania liczebności kambiofagów.

1.przestrzeganie zasad higieny lasu-

czyli całokształt działań zmierzających do utrzymania korzystnego stanu zdrowotnego lasu, przy którym nie dochodzi do masowego występowania szkodników owadzich ani do pojawienia się chorób. Przestrzeganie zasad higieny lasu jest obowiązkiem nadleśniczego.

2.korowanie surowca drzewnego i jego terminowy wywóz z lasu-

Korowanie drewna już zasiedlonego przez owady powoduje zniszczenie larw lub poczwarek, zwłaszcza gatunków, które żerują pod korą. Korowanie nie chroni drewna przed uszkodzeniem przez drwalnika paskowanego, dlatego na obszarze masowego występowania tego szkodnika należy przed rójką usunąć drewno z lasu. Korowanie surowca iglastego w lesie (grubizny) należy rozpocząć w takim czasie, aby do składnic i zakładów przemysłu drzewnego położonych w strefie zagrożenia powodowanego przez szkodniki wtórne było dowożone drewno bez kory w okresie wiosny i lata.

3. zatapianie i zraszanie wodą nieokorowanego drewna-

Zatapianie nieokorowanego drewna w zbiornikach wodnych na okres co najmniej dwóch tygodni zabezpiecza je przed zasiedleniem przez szkodniki wtórne oraz powoduje zniszczenie larw i poczwarek znajdujących się pod korą. Ponadto, w przypadku sosny, zabezpiecza też drewno bielaste przed patogenami grzybowymi, przy czym po wyjęciu z wody drewno takie powinno być szybko przesuszone lub przetarte.

4. wykładanie drzew i stosów pułapkowych-

ograniczenie liczebności szkodników wtórnych można osiągnąć za pomocą drzew i stosów pułapkowych. Na pułapki wybiera się przede wszystkim złomy i wywroty zimowe, po ich odcięciu oraz inne drewno świeże pozyskane w tym samym okresie z cięć planowych, np. trzebieży.

5. wyznaczanie i usuwanie z lasu drzew zasiedlonych przez szkodniki wtórne-

Jedną z podstawowych metod ograniczania nadmiernej liczebności szkodników wtórnych jest wyszukiwanie w lesie drzew zasiedlonych, a następnie ich ścinanie, korowanie lub wywóz z lasu przed pojawieniem się następnej generacji szkodników. Jest to najbardziej skuteczny sposób zwalczania korników, zwłaszcza gatunków zakładających generację siostrzaną (kornik drukarz, kornik sześciozębny, cetyniec większy).

27. Opisz nie chemiczne metody ograniczania liczebności ryzofagów. (szeliniak)

Szkółki i uprawy zagrożone przez chrząszcze szeliniaka należy otaczać rowkami zabezpieczającymi przed inwazją szkodników.

Rowki pułapkowe o pionowych ścianach, szerokości i głębokości 25–30 cm, ze studzienkami co 10 m, wykopuje się w przypadkach, gdy możliwe jest częste (co 2–3 dni) wykonywanie kontroli. Podczas kontroli, wybrane ze studzienek szkodliwe chrząszcze należy niszczyć, natomiast drapieżne owady, gady, płazy i ssaki owadożerne należy uwalniać. Jeżeli nie ma możliwości wykonywania częstych kontroli, należy wykopać rowki izolacyjne (bez studzienek) o pionowej ścianie od strony powierzchni chronionej i ukośnej ścianie, o nachyleniu 45O, od strony zewnętrznej.

Do odławiania chrząszczy szeliniaka na uprawach stosuje się następujące pułapki przygotowane z materiałów naturalnych:

1) wałki pułapkowe długości 1m i grubości 10–15 cm, lekko ostrugane od spodu i ułożone na wyrównanym podłożu,

2) płaty świeżej kory świerkowej lub sosnowej, o wymiarach 30×30 cm, ułożone łykiem ku ziemi i obciążone darnią,

3) wiązki świeżego chrustu iglastego, długości około 30 cm i grubości do 10 cm,

4) krążki drewna w korze w dołkach chwytnych.

W celu ochrony zagrożonych upraw wykłada się od kilkudziesięciu do 100 pułapek na hektar. Kontrolę pułapek wykonuje się co 2–3 dni (w przypadkach masowego występowania) lub raz w tygodniu (w przypadku mniejszej liczebności chrząszczy), niszcząc odłowione szkodniki. Jeżeli pułapki wyschną, należy wymienić je na nowe.

Jedną ze skutecznych mechanicznych metod odławiania chrząszczy szeliniaka w uprawach jest wykopanie dołków chwytnych o wymiarach 30×30 cm i liczbie ok. 100 szt./ha z umieszczonymi w nich krążkami drewna sosnowego.

28. Opisz chemiczne metody ochrony upraw i młodników przed foliofagami. (zwójkami sosnowymi, skośnikiem tuzinkiem)

1.Do rozrzedzenia populacji zwójki sosnóweczki w okresie narastania jej liczebności można stosować metodę masowego odłowu samców do pułapek feromonowych, zakłócania rójki lub metody „zwab i zabij” z użyciem feromonu płciowego tego owada.

2. Do masowego odłowu samców służą pułapki lepowe (np. typu delta)z dyspenserem. Liczba stosowanych pułapek powinna być nie mniejsza niż 30 sztuk na 1 ha.

3. Efekt zakłócenia rójki może być osiągnięty przez stosowanie dużej liczby dyspenserów zawierających feromon zwójki sosnóweczki. Dyspensery te mogą być stosowane również bez pułapek, przez założenie ich bezpośrednio na drzewka sosnowe.

4. Metoda „zwab i zabij” polega na stosowaniu pasty zawierającej zarówno feromon płciowy, jak i insektycyd kontaktowy oraz filtr UV. Zaleca się stosowanie tej pasty w ilości 250–1000 kropel/ha.

5.W okresie gradacji zwójki sosnóweczki zaleca się stosowanie chemicznych zabiegów ochronnych. Wykonywanie chemicznych zabiegów ograniczania liczebności zwójek sosnowych i skośnika tuzinka możliwe jest w dwóch terminach:

- wiosną (zwykle w połowie kwietnia), w okresie wgryzania się gąsienic w nowe żerowiska w pączkach,

- latem (zwykle w połowie lipca), podczas wylęgu gąsienic z jaj. Zabiegi wykonuje się przy użyciu naziemnej aparatury opryskującej, wodnymi emulsjami zalecanych środków owadobójczych.

29. Opisz chemiczne metody ochrony upraw przed kambiofagami. (rozwałek korowiec, ciemnik czarny, zrąbień sosnowiec, wałczyk fioletowy)

Zabiegi ograniczania liczebności rozwałka korowca wykonuje się w czasie zimowych odwilży (gdy nie ma pokrywy śnieżnej) lub na przedwiośniu. Dokładne opryskiwanie szyj korzeniowych i ściółki wokół pni, w promieniu 30 cm, przy użyciu wodnych emulsji zalecanych środków owadobójczych, można wykonywać w ciągu całego dnia, przy temperaturze powietrza powyżej 0C.

Środki: Decis, Karate, Sumi-Alpha, Talstar

30.Opisz rodzaje i zakres stosowania sprzętu do zabiegów w ochronie lasu.

1.pułapki feromonowe

Monitoring motyli i korników przy użyciu pułapek feromonowych jest systemem ciągłego zbierania informacji o stanie populacji wybranych gatunków owadów.

Stosowanie pułapek feromonowych, zwłaszcza do odłowu korników (kornika drukarza, drwalnika paskowanego, cetyńca większego i in.), pozwala ocenić liczebność ich populacji i stopień zagrożenia drzewostanów.

2. drzewa chwytne

Drzewa chwytne są to dłużyce, stosy lub inne drewno (wałki o długości 1–2 m odcięte z dolnych partii strzał) potraktowane środkiem owadobójczym, do których przyczepiono feromon wabiący chrząszcze korników. Przyjmuje się, że efektywność jednego drzewa chwytnego jest zbliżona do efektywności pułapki feromonowej.

3. zaprawiarki-

Zaprawianie nasion wykonuje się w zaprawiarkach, stosując preparaty w formie proszków do suchego zaprawiania nasion, proszków do sporządzania zawiesin wodnych, roztworów, emulsji, płynnych koncentratów lub past.

4.rozpylacze-

Przy doborze właściwych rozpylaczy do poszczególnych zabiegów ochrony roślin, należy kierować się następującymi zaleceniami:

1) do zwalczania chorób zaleca się rozpylacze szczelinowe zapewniające

opryskiwanie drobnokropliste lub średniokropliste

2) do zwalczania chwastów – rozpylacze szczelinowe zapewniające opryskiwanie

grubokropliste lub średniokropliste

3) do zwalczania szkodliwych owadów – rozpylacze zapewniające opryskiwanie średniokropliste

Uzyskanie odpowiedniej wielkości kropli w dużym stopniu zależy od typu rozpylaczy oraz ciśnienia roboczego. Podczas doboru rozpylaczy należy uwzględniać fakt, że ten sam rozpylacz może wytwarzać krople różnej wielkości w warunkach różnego ciśnienia.

Do ochrony młodych upraw leśnych oraz w szkółkach wykorzystuje się opryskiwacze z belką polową, takie jak w zabiegach ochronnych w rolnictwie.

Do ochrony młodników i dojrzałych drzewostanów stosuje się opryskiwacze plecakowe z pomocniczym strumieniem powietrza, ciągnikowe oraz wytwornice aerozoli.

5. aplikatory granulatów-

Środki ochrony roślin w formie granulatu można stosować na całą powierzchnię, pasowo, rzędowo oraz punktowo pod poszczególne rośliny, wykorzystując do tego celu specjalne aplikatory. Są to urządzenia współpracujące z siewnikiem punktowym do wysiewu nasion lub sadzarką. Najczęściej preparaty granulowane przeznaczone są do zwalczania szkodników żyjących w glebie, jak również do zabezpieczania roślin we wczesnej fazie rozwoju przed szkodnikami żerującymi na częściach nadziemnych.

31. Zdefiniuj, wymień i omów zakres stosowania w leśnictwie adiuwantów.

Adiuwanty są to substancje lub mieszaniny substancji dodawane do zbiorników opryskiwaczy w celu zmodyfikowania właściwości biologicznych składnika biologicznie czynnego lub zmiany cech fizyko-chemicznych cieczy użytkowej.

W celu zwiększenia skuteczności zabiegów zwalczania szkodliwych owadów, w przypadku środków owadobójczych rozcieńczanych wodą, należy do zbiornika opryskiwacza dodać adiuwanty, które ułatwiają pokrycie roślin cieczą użytkową i zwiększają przyczepność preparatów

Do stosowania w leśnictwie zostały zarejestrowane 4 adiuwanty (tabela 3). Stosuje się je w zabiegach wykonywanych aparaturą przystosowaną do opryskiwania, przy zwalczaniu szkodników roślin pokrytych nalotem woskowym oraz do

zabezpieczania upraw przed szeliniakiem. Adiuwanty zalecane do stosowania w leśnictwie w 2006 r.:

Dedal 90EC Ikar 95EC Nu-Film 96 EC Superam 10 Al

Stosowane w ochronie lasu adiuwanty mają następujące działanie:

- obniżają napięcie powierzchniowe cieczy użytkowej i ułatwiają pokrycie cieczą opryskiwanych roślin,

- zwiększają przyczepność i zapobiegają zmywaniu środków z opryskanej powierzchni,

- zmniejszają szybkość parowania cieczy z kropli, przyspieszają opadanie cieczy na rośliny, zwiększając ciężar właściwy i lepkość cieczy użytkowej.

32. Zdefiniuj, wymień i omów zakres stosowania w leśnictwie repelentów.

Repelenty inaczej zwane środkami odstraszającymi lub odstraszaczami to organizmy żywe, związki chemiczne, urządzenia generujące światło lub dźwięki mające właściwość odstraszania niepożądanych w danym miejscu gatunków. Ich stosowanie zaliczane jest do biologicznych (ekologicznych) metod ochrony.

Do ochrony drzew należy wykorzystywać metody mechaniczne oraz środki chemiczne (repelenty), których wykaz jest corocznie publikowany przez IBL. Repelenty należy stosować ściśle według zaleceń dołączonych w formie

etykiety-instrukcji stosowania do opakowań środków. Z każdej partii repelentów należy pozostawić niewielką próbkę środka (ok. 0,1 litra), w celu jego przebadania w przypadku ewentualnego niewłaściwego zadziałania repelentu (zwiększona fitotoksyczność, mała skuteczność). Dokładnie oznaczoną próbkę należy przechowywać zgodnie z zaleceniami producenta do czasu wiosennej

inwentaryzacji uszkodzeń i szkód w uprawach. Zaleca się zamienne stosowanie kilku repelentów na tych samych powierzchniach. Repelenty nie tworzą bariery mechanicznej przed uszkodzeniem drzewa i jest możliwe „przyzwyczajenie się” zwierzyny do ich cech zapachowych i smakowych.

Repelenty należy nakładać na najbardziej narażone na zgryzanie lub spałowanie fragmenty drzew. W przypadku zabezpieczania przed zgryzaniem, są to pędy wierzchołkowe drzew iglastych i liściastych, a w przypadku ochrony sosny

przed spałowaniem należy zabezpieczać pnie poniżej między okółka pokrytego igłami.

Repelenty zalecane do stosowania w leśnictwie w 2006 r.:

ARBOROL AL., CERVACOL EXTRA PA, CERVASTOP PA, EMOL 05 LA,

EMOL 10 LA, EMOL –BTX LA, EMOL PLUS BTX LA, HUKINOL AL.,

KIEFERLEHUKINOL 75 AL., PELLACOL 10 PA, REPENTOL 6 PA,

REPENTOL 6 BIS PA, STOP - Z EC, STOP DZIK GR, WAM EXTRA PA,

33. Opisz jakie główne czynniki kształtują lokalne zagrożenie pożarowe.

Zagrożenie pożarowe lasu kształtują następujące czynniki:

  1. Możliwość pojawiania się żarzenia ognia zdolnego do zapalenia pokrywy gleby

  2. Rodzaj i charakter materiałów palnych , znajdujących się w miejscach pojawiania się żarzenia ognia, ich ilość i rozmieszczenie na powierzchniach leśnych

  3. Warunki meteorologiczne determinujące wilgotność pokrywy gleby i innych materiałów znajdujących się w lesie oraz powietrza , a przez to decydujące o możliwości palenia się lasu (opady atmosferyczne, prędkość i kierunek wiatru, natężenie promieniowania słonecznego, temperatura powietrza, wilgotność powietrza)

34. Opisz kryteria klasyfikacji lasów do kategorii zagrożenia pożarowego.

kryteria:

I kategoria-duże zagrożenie pożarowe lasu z sumą punktów w przedziale 34 do 55

II kategoria- średnie zagrożenie pożarowe z sumą punktów 16 do 33

III kategoria- małe zagrożenie pożarowe z sumą punktów poniżej 15

Przy punktacji uwzględnia się:

-średnią roczną liczbę pożarów lasu w nadl., PN (przeciętna co najmniej z 5 lat)

-procentowy udział siedlisk i klas wieku

-wartość współczynnika hydrotermicznego Sielaninowa ,,k’’( co najmniej z 5 lat)

-emisje przemysłowe przy średniej wartości wskaźnika

35. Jak ustalana jest Kategoria Zagrożenia Pożarowego dla Nadleśnictwa.

Przy kategoryzacji lasów uwzględnia się warunki przyrodniczo-leśne oraz średnie wartości występowania pożarów lasu- ich liczbę, warunki klimatyczne określone współczynnikiem hydrotermicznym Sielaninowa, jak też wskaźniki zanieczyszczenia powietrza emisjami przemysłowymi. Ustala się trzy kryteria zagrożenia pożarowego lasu dla nadleśnictw, PN oraz lasów innych właścicieli, położonych w zasięgu administracyjnym tych jednostek, określone sumą punktów przyznanych za poszczególne kryteria.

36. Jak ustalany jest Stopień Zagrożenia Pożarowego Lasu (ZPL)-metoda IBL

Na podstawie wilgotności ściółki sosnowej, wilgotności powietrza oraz współczynnika opadowego określa się aktualny stopień zagrożenia pożarowego.

W okresie wiosenny, do czasu zazielenienia się pokrywy dna lasu , określony stopień zagrożenia pożarowego należy powiększyć o jeden-dla obszarów leśnych o dominującym udziale traw w pokrywie gleby.

Określanie stopnia zagrożenia pożarowego wykonywane jest porrzez jednostki LP w strefach prognostycznych. Podział obszarów leśnych na strefy prognostyczne dokonywany jest przez DGLP, na wniosek IBL.

36. b) Opisz rodzaje zabezpieczenia d-stanów przed pożarami :

- Sieć obserwacyjno-alarmowa : obserwacja terenów leśnych z wież pożarowych Nadleśnictwa patrolowane są przez samoloty

- Pasy przeciwpożarowe: Na Nadleśnictwie ciąży obowiązek urządzania i utrzymywania w drzewostanach do 30 lat, położonych przy drogach publicznych i parkingach pasów przeciwpożarowych typu B tj. pojedyncza bruzda oczyszczona do warstwy mineralnej równoległa do krawędzi drogi w odległości 2 do 5 m od granicy lasu oraz porządkowanie terenu w odległości 50 m od skraju drogi.
- Sprzęt przeciwpożarowy: baza sprzętu ppoż. przy siedzibie nadleśnictwa oraz w leśnictwach punkty podręcznego sprzętu p.poż

- Zmniejszenie ilości materiałów palnych w lesie poprzez:
 .. wykaszanie traw, ich zaorywanie,
 .. usuwanie gałęzi, chrustu, odpadów poeksploatacyjnych i innych materiałów palnych na odległość nie mniejszą niż 30 m od toru kolejowego, dróg publicznych.

- Wprowadzenie domieszek drzew i krzewów liściastych, zwłaszcza wzdłuż dróg, szlaków kolejowych, na obrzeżach upraw zakładanych na siedliskach Bśw i BMśw

- tworzenie pasów biologicznych przy odnowieniach oraz kształtowanie odpowiedniej struktury gatunkowej na pasach istniejących oraz właściwe zagospodarowywanie terenów pod liniami energetycznymi.

- Dostępność terenu: sieć dróg leśnych tzw. dojazdy pożarowe o nawierzchni utwardzonej i gruntowej, częściowo profilowanych, na których jednak ruch samochodowy może być utrudniony przy złych warunkach atmosferycznych; drogi leśne, wykorzystywane jako dojazdy pożarowe, powinny być oznakowane i utrzymane w sposób zapewniający ich przejezdność (usuwanie przeszkód)

- Zaopatrzenie wodne: zbiorniki przeciwpożarowe, punkty czerpania wody dla celów gaśniczych, sieci wodociągowe w okolicznych miejscowościach.

- Podnoszenie naturalnej odporności drzewostanów (przebudowa z iglastych na liściaste)

- Zakaz wstępu do lasu przy 3. stopniu zagrożenia pożarowego; jeżeli przez kolejnych 5 dni wilgotność ściółki mierzona o godzinie 9.00 będzie niższa od 10 %.

37. Opisz funkcje pełnione przez pasy przeciwpożarowe w lasach:

Pasy przeciwpożarowe stanowią barierę ograniczającą rozprzestrzenianie się ognia, podnoszą odporność d-stanu – wprowadzanie max. liczby gat. domieszkowych i pomocniczych. Tworzenie bariery biologicznej dla pożarów poprzez występowanie drzewostanów liściastych w kompleksach drzewostanów iglastych.

 pas przeciwpożarowy typu A - oddzielający las od dróg publicznych, dróg dojazdowych niebędących drogami publicznymi do zakładu przemysłowego lub magazynowego, obiektów magazynowych i użyteczności publicznej pas gruntu o szerokości 30 m, przyległy do granicy pasa drogowego albo obiektu, pozbawiony martwych drzew, leżących gałęzi i nieokrzesanych ściętych lub powalonych drzew;

pas przeciwpożarowy typu B - oddzielający las od parkingów, zakładów przemysłowych i dróg poligonowych pas gruntu o szerokości 30 m, przyległy do granicy obiektu albo drogi, spełniający wymogi, o których mowa w pkt 1, z tym że w odległości od 2 do 5 m od granicy obiektu albo drogi zakłada się bruzdę o szerokości 2 m oczyszczoną do warstwy mineralnej; bruzdę może stanowić inna powierzchnia pozbawiona materiałów palnych;

 pas przeciwpożarowy typu C - oddzielający las od obiektów na terenach poligonów wojskowych pas gruntu o szerokości od 30 do 100 m, przyległy do granicy obiektu, spełniający wymogi, o których mowa w pkt 1, z tym że bezpośrednio przy obiekcie zakłada się bruzdę o szerokości od 5 do 30 m oczyszczoną do warstwy mineralnej;

  pas przeciwpożarowy typu D - rozdzielający duże zwarte obszary leśne pas gruntu o szerokości od 30 do 100 m, spełniający wymogi, o których mowa w pkt 1, z bruzdą o szerokości od 3 do 30 m oczyszczoną do warstwy mineralnej; pasy rozdzielające zwarte obszary leśne zakłada się wzdłuż wytypowanych dróg, umożliwiających prowadzenie działań ratowniczych, a drzewostany na tym pasie muszą mieć udział ponad 50 % gatunków liściastych.

38. Opisz „ Mapę Zabezpieczenia p-poż. Nadleśnictwa”:

      Integralną częścią planu ochrony przeciwpożarowej są mapy przeglądowe ochrony przeciwpożarowej obrębów w różnej skali (1:20000, 1:50000) na których przedstawia się: obszary danych kategorii zagrożenia, punkty alarmowo-dyspozycyjne, istniejące punkty obserwacyjne, bazy sprzętu pożarniczego, miejsca koncentracji sił i środków, istniejące punkty czerpania wody i hydranty, lokalizację pasów przeciwpożarowych, istniejące drogi pożarowe, przejazdy przez tory kolejowe i cieki wodne, miejsca postoju pojazdów oraz siedziby straży pożarnych; zaznaczone granice powiatów, celem usprawnienia działalności operacyjnych właściwych terenowo komend PSP; istniejące lub planowane miejsca lądowisk; przejazdy prze tory kolejowe, zlokalizowane stacje meteo, punkty prognozowanie zagrożenie pożarowego; siedziby straż pożarnych.

38. b) Opisz system obserwacji p-poż. w Nadleśnictwach różnych kategorii zagrożenia:

W lasach o powierzchni powyżej 300 ha zaliczonych do I lub II kategorii zagrożenia pożarowego, w okresach oznaczonego dla tych lasów 1., 2. lub 3 (małego, średniego, dużego)stopnia zagrożenia pożarowego lasów, jest wymagane prowadzenie obserwacji mającej na celu wczesne wykrycie pożaru, zawiadomienie o jego powstaniu, a także podjęcie działań ratowniczych.

Sposoby obserwacji:

  1. ze stałych punktów obserwacji naziemnej; są to wieże obserwacyjne lub stanowiska obserwacyjne usytuowane na obiektach lub wzniesieniach, pozwalające na prowadzenie obserwacji w promieniu co najmniej 10 km;

 2)   przez naziemne patrole przeciwpożarowe; Patrole naziemne organizowane są w miejscach szczególnie narażonych na powstanie pożaru (np.: przy drogach liniach kolejowych i miejscach o zwiększonej penetracji przez ludność). Często taki patrol stanowi lekki samochód terenowy wyposażony w agregat gaśniczy. Umożliwia on natychmiastowe rozpoczęcie akcji gaśniczej i powstrzymanie rozwoju pożaru do momentu przybycia straży pożarnej a niekiedy ugaszenie pożaru.

 3)   przez patrole lotnicze; w uzasadnionych wypadkach, w lasach zaliczonych do III kategorii zagrożenia pożarowego; samoloty i śmigłowce w okresie zagrożenia pożarowego dysponowane są natychmiast po zauważeniu dymu na terenach leśnych lub w bezpośredniej ich bliskości. Użycie samolotów pozwala na szybkie zlokalizowanie pożaru i rozpoczęcie gaszenia, a co za tym idzie zmniejszenie strat pożarowych. Podczas prowadzenia akcji gaśniczej samoloty mogą korzystać z lądowisk operacyjnych

39. Opisz zasady prowadzenia profilaktyki p-poż.:

Profilaktyka przeciwpożarowa jest prowadzona w zasadzie w dwóch podstawowych zakresach: działalności informacyjnej, ostrzegawczej i egzekucyjnej oraz profilaktycznych działań gospodarczych:

na terenach narażonych w sposób szczególny na powstawanie pożarów (typ A, B, C, D)

40. Omów postępowanie w razie wystąpienia pożaru lasu:

Kierownictwo jednostek organizacyjnych LP i personel inżynieryjno – techniczny zobowiązani są do kierowania działaniem ratowniczym do czasu przybycia jednostki ochrony przeciwpożarowej (natychmiastowe przybycie na miejsce pożaru, ogarnięcie akcji, ewakuacja ludzi itd., przekazanie kierownictwa akcją)

41. Opisz cele zadania i wykonanie biogrup na zrębach:

w fazie uprawy i młodnika inicjuje , a następnie przyspieszyć restytucję leśnej fauny i flory;

- ich wielkość musi zapewnić występowanie wszystkich elementów biocenozy,

- wyspa musi być na tyle funkcjonalną całością, by pozwoliła przetrwać niekorzystny

okres uprawy i młodnika wszystkim występującym na niej gatunkom.

- nie mniejsza niż 4-5 ar, kształt zbliżony do koła, rozszerzanie NIE schematyczne

- nie mniej niż 25–30 m i 12–15 m od skraju zrębu

42. Opisz cele zadania i wykonanie wzbogacania granicy lasu i kształtowanie ekotonu:

- funkcje ochronne- ochrona przed czynnikami abiotycznymi, pozarami , pyłami i zanieczyszczeniami(10-15m szerokości; północna większa niż południowa)

-funkcje biologiczne – duza różnorodność biologiczna, bogactwo gatunków, specyficzne miejsce bytowania flory i fauny

- funkcje społeczne – miejsce nastrajające spokojem, bogactwo ziół i roślin owocowych

- drzewa i krzewy rodzime (iglaki zasłaniają, liściaste wzbogacają ) od 6 do 10 gatunków drzew i krzewów zmieszanie grupowe , struktura ażurowa i piętrowa

43. Opisz cele zadania i wykonanie zabiegów fitomelioracyjnych:

- praktyczne zastosowanie przy rewitalizacji i odtwarzaniu zdegradowanych gleb porolnych przeznaczonych do zalesienia. kompleks działań zmierzających do polepszenia aktywności biologicznej gleb.

- Celem fitomelioracji jest poprawa stosunków mikroklimatycznych i produktywności

gleby przez wprowadzenie odpowiedniej roślinności

-Zalecane zabiegi fitomelioracyjne obejmują:

1) łubinowanie gleb porolnych łubinem słodkim przed zalesieniem i nawożeniekorą sosnową lub korą z dodatkiem 30% trocin,

2) wprowadzenie do drzewostanów, najlepiej 30–40-letnich, borówki czernicy w celu propagacji ilościowej przygodnych saprofagów, zwłaszcza larw sprężyków, a także ograniczenie aktywności powierzchniowych drapieżców, regulacji zakwaszenia gleby

44. Zdefiniuj główne działania podejmowane jako profilaktyka w ochronie lasu:

Wyróżnia się następujące główne kierunki działań w postępowaniu profilaktycznym

przed szkodnikami i chorobami:

1) zwiększanie odporności ekosystemów leśnych na szkodniki i choroby,

2) stosowanie zabiegów ochronnych zmierzających do utrzymania ekosystemów

leśnych w dobrym stanie zdrowotnym i sanitarnym, w którym nie dochodzi

do masowego występowania szkodników wtórnych,

3) monitorowanie zagrożeń ekosystemów przez szkodniki kwarantannowe,

4) zapobieganie rozmnażaniu się szkodliwych owadów w pierwotnych ogniskach

gradacyjnych,

5) ekonomiczna i ekologiczna ocena podejmowanych zabiegów profilaktycznych

45. Opisz ogniskowo-kompleksową metodę ochrony lasu:

Ogniskowo-kompleksowa metoda ochrony lasu jest zabiegiem profilaktycznym, mającym na celu zwiększenie odporności ekosystemów leśnych przez zachowanie i zwiększenie różnorodności biologicznej.

- zakładanie remiz składających się z licznych gatunków drzew i krzewów

-przebudowę drzewostanów i wprowadzanie podszytów przez dobór gatunków drzew i krzewów właściwych dla danego siedliska, zabiegi pielęgnacyjne, nawożenie

- ochronę i zanęcanie dzików – wstrzymanie odstrzałów oraz zanęcanie dzików do miejsc masowego występowania foliofagów,

- ochronę nietoperzy przez wywieszanie w pierwotnych ogniskach gradacyjnych- skrzynek – schronów,

- tworzenie korzystnych warunków bytowania owadów pasożytniczych

46. Jak w lasach wspieramy elementy opory naturalnego środowiska:

- ochrona pożytecznej fauny i flory

- kreowanie odpowiednich warunków do życia pożytecznych zwierząt ( mrówki , nietoperze)

- stosowanie odpowiednich zabiegów hodowlanych od momentu odnowienie po zrąb zupełny

- zachowanie bioróżnorodności w ekosystemach lesnych ( pozostawianie starodrzewi i drzew dziuplastych)

- reszta niestety musi być z głowy :/

47. Jak zwalczamy szkodniki systemów korzeniowych:

Preparaty granulowane stosuje się na całej powierzchni gleby, rzędowo lub punktowo pod poszczególne sadzonki:

w zabiegach dezynsekcji o charakterze powierzchniowym lub rzędowym stosuje się preparaty o działaniu kontaktowym, przy użyciu siewników lub gleboopylaczy. Ze względu na wysoką toksyczność granulatów dla zwierząt, a zwłaszcza dla ptaków, konieczne jest dokładne zmieszanie preparatu z 10–20 cm warstwą gleby; przy wykonywaniu zabiegów punktowych stosuje się granulowane preparaty o działaniu systemicznym, które pobrane przez korzenie wnikają do tkanek roślinnych i chronią je przed uszkodzeniami wyrządzanymi przez owady. Zalecaną dawkę preparatu umieszcza się przy użyciu wyskalowanych

pojemników lub aplikatorów w jamkach podczas sadzenia lub obok posadzonych roślin na głębokości 8–10 cm.

Preparaty płynne rozcieńczone w dużej ilości wody (450–2000 l/ha) stosuje się przy użyciu opryskiwaczy na wilgotną glebę lub przed deszczem. Zabiegów dezynsekcji nie należy wykonywać jesienią w okresie przemieszczania się pędraków w głąb gleby, ani wczesną wiosną, kiedy znajdują się one na głębokości poniżej 20 cm. Zabiegi dezynsekcji nie są skuteczne wobec starszych

stadiów rozwojowych pędraków. Na terenach masowego występowania chrabąszczy można przeprowadzić zwalczanie chrząszczy w czasie rójki. Zabiegi przy użyciu środków owadobójczych o działaniu kontaktowym, w dawkach zalecanych do zwalczania owadów liściożernych, wykonuje się wzdłuż dróg i linii podziału powierzchniowego wysadzonych drzewami liściastymi oraz w odosobnionych kępach drzew liściastych, gdzie chrabąszcze gromadzą się w celu żeru uzupełniającego.

48. Wymień i omów Zakres stosowania w leśnictwie feromonów:

W praktyce leśnej feromony i kairomony mogą być wykorzystywane do:

1) monitoringu owadów leśnych oraz w integrowanej metodzie ochrony ekosystemów leśnych,

2) zmniejszania liczebności populacji owadów w wyniku masowych odłowów do pułapek

3) zakłócania informacji chemicznej pomiędzy samcami i samicami, co prowadzi do dezorientacji i utrudnienia w odnalezieniu partnera w celu kopulacji,

4) bezpośredniego zwalczania owadów danego gatunku przez koncentrację samców i samic w okolicach pułapek (lub dłużyc), a następnie niszczenie ich jednym ze znanych sposobów (chemicznie, mechanicznie),

5) ustalania optymalnych terminów wykonywania zabiegów skierowanych przeciw niektórym szkodnikom.

6. Monitoring motyli i korników przy użyciu pułapek feromonowych jest systemem ciągłego zbierania informacji o stanie populacji wybranych gatunków owadów,

7. Stosowanie pułapek feromonowych, zwłaszcza do odłowu korników (kornika drukarza, drwalnika paskowanego, cetyńca większego i in.), pozwala ocenić liczebność ich populacji i stopień zagrożenia drzewostanów.

8. W pewnych przypadkach, pułapki feromonowe można wykorzystywać do wczesnego wykrywania obecności gatunków owadów znajdujących się na lioecie kwarantannowej.

9. Skuteczną metodą redukcji liczebności niektórych gatunków owadów jest stosowanie syntetycznych feromonów agregacyjnych (skupiających), które charakteryzują się zdolnością zwabiania samców i samic szkodnika. Cechę tę wykorzystuje się do odłowów chrząszczy za pomocą pułapek feromonowych oraz drzew chwytnych.

Przykładowe feromony:

Dyspenser feromonowy –CEMBRODOR, Dyspenser feromonowy –CHALCODOR, Dyspenser feromonowy -COLODOR

49. Wymień i omów Zakres stosowania w leśnictwie pyretroidów:

Insektycydem pyretroidowym, szeroko stosowanym w uprawach rolniczych, sadowniczych, warzywnych, roślin ozdobnych oraz w leśnictwie przy zwalczaniu. szkodników gryzących i ssących, jest deltametryna. Deltametryna jest neurotoksyną o działaniu kontaktowym i układowym (szczególnie aktywnie działa poprzez układ pokarmowy). Pyretroidy są wysoce selektywne, relatywnie bezpieczne dla ptaków i ssaków, natomiast bardzo toksyczne dla owadów a także ryb

50. Wymień i omów Zakres stosowania w leśnictwie preparatów biologicznych:

Przy stosowaniu środków ochrony roślin pierwszeństwo mają środki biologiczne; stosowanie środków chemicznych należy ograniczyć do przypadków, gdy środki biologiczne są niewystarczające. Sposób stosowania środków ochrony roślin nie powinien stanowić zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz stanu środowiska.

Przeciwko grzybom wywołującym choroby infekcyjne części podziemnej roślin stosuje się środki ochrony roślin na pniaki, poprzez nanoszenie środków biologicznych zawierających grzybnię powłocznika olbrzymiego (Phlebiopsis - Phlebia gigantea) lub grzybnie innych gatunków o podobnym działaniu.

Do ograniczania liczebności szkodliwych owadów liściożernych występujących na roślinach stosuje się środki biologiczne, środki zakłócające procesy wzrostu i rozwoju owadów.

Do ograniczania liczebności szkodników drewna - wtórnych i technicznych - stosuje się do ich zwabiania feromony.

51. Czym i jak wykonywana jest sygnalizacja pojawu motyli:

1. pułapki feromonowe ( imago, samce:brudnica mniszka)

2. obserwacja opadów ekstrementów (opadające kupki): tacki opadowe

3. poszukiwanie jaj

4. kontrola liczebnośći żerujących larw

5. obserwacja lotów imago; występowanie owadów dorosłych (brudnica mnieszka na pniu): metoda 20 drzew, metoda transeptu

6. kontrola wysięgu gąsienic (opaski lepowe, kontrolne stosy); ocena liczebności gąsienic w koronach drzew


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wyniki kolokwium zaliczeniowego z kompleksowej ochrony lasu dla studentów III roku OZL, Dokumenty se
KALENDARZ OCHR.LASU, LEŚNICTWO SGGW, MATERIAŁY LEŚNICTWO SGGW, Ochrona Lasu
OCHRONA PRZYRODY, Las, Ochrona lasu
ochrona lasu - opracowanie - 11str, Studia, Ochrony, Ochrona Lasu
Wykłady Ochrona lasu rozsz. - 17str, Studia, Ochrony, Ochrona Lasu
KOMPLEKSOWA OCHRONA LASU, Ochrona lasu
Ochrona lasu Cwiczenia
KOL, Ochrona lasu
Definicje niektórych pojęć, Ochrona lasu
Ochrona lasu ćwiczenia
Pytania na egzamin z ochrony lasu, Leśnictwo, Przydatne
test z ochrony, Niezbędnik leśnika, WYDZIAŁ LEŚNY, Ochrona lasu
Ochrona lasu - egzamin, Ochrona lasu
pozary, Ochrona lasu
OCH3A, Niezbędnik leśnika, WYDZIAŁ LEŚNY, Ochrona lasu, Instrukcja Ochrony Lasu - 0d 1.01.2000r
WYKŁAD 2001, Niezbędnik leśnika, WYDZIAŁ LEŚNY, Ochrona lasu, wykłady
WYKŁAD 2001, LEŚNICTWO SGGW, MATERIAŁY LEŚNICTWO SGGW, Ochrona Lasu
Prognozowanie zagrożenia pożarowego 9, Ochrona lasu

więcej podobnych podstron