9. Ocena jakościowa cementu.

a)Właściwości mechaniczne. Wytrzymałość wczesna i normowa.

- Właściwości wytrzymałościowe zapraw przekładają się bezpośrednio na wytrzymałość betonu. Określa się je na podstawie badań wytrzymałości na ściskanie. Ze względu na wytrzymałość na ściskanie cement dzieli się na klasy. Badanie wykonuje się na próbkach po dwudziestu ośmiu dniach, oraz wytrzymałości pośrednie po dwóch i siedmiu dniach. Ma na nią wpływ.:

skład mineralny klinkieru.

stopień rozdrobnienia cementu.

jakość i ilość dodatków.

wskaźnik w przez c oraz warunki dojrzewania.

Wzrost temperatury powoduje zwiększenie wytrzymałości wczesnej, natomiast wzrost w przez c powoduje spadek obu rodzajów wytrzymałości. Wykonuje się na belkach 4 na 4 na 16 centymetrów.

b) właściwości fizyczne.: wodożądność, gęstość właściwa i nasypowa, czas wiązania, stałość objętości, ciepło twardnienia, stopień zmielenia, skurcz stwardniałego zaczynu, odporność na agresję chemiczną.

Wodożądność. jej miarą jest ilość wody potrzebną do otrzymania zaczynu o konsystencji normowej badanej aparatem vikata.

Gęstość właściwa i nasypowa. Gęstość właściwa cementu zależnie od składu wacha się pomiędzy od trzech do trzech przecinek dwóch gramów na centymetr sześcienny. Wyznacza się za pomocą kolby Le Chaterliera albo metodą piknometryczną. Gęstość nasypowa może być w stanie luźnym albo utrzęsionym.

Czas wiązania. Proces w którym plastyczny zaczyn cementowy przechodzi w formę nieplastyczną, która posiada znaczną wytrzymałość.

Stałość objętości. Zaczyn po stwartdnieniu powinien mieć stałą objętość. Anomalie mogą być powodowane przez hydratację CaO oraz MgO.

Stopień rozdrobnienia. Ma bezpośredni wpływ na właściwości użytkowe. Im większy stopień rozdrobnienia, tym większy przyrost wytrzymałości oraz wzrost skurczu i ciepła twardnienia cementu. Oznacza się stosując analizę sitową albo sedymentacyjną.

Ciepło twardnienia. Procesom hydrolizy i hydratacji towarzyszy wydzielanie ciepła. Ciepło twardnienia jest zróżnicowane i zależy od stopnia rozdrobnienia oraz składu mineralnego. Korzystne w zimie, gdy wystepuje samogrzanie się betonu. Podczas betonowania dużych masywów niekorzystne, ponieważ może doprowadzić do zniszczenia betonu. Wyznacza się metodami kalorymetrycznymi.

c) Właściwości chemiczne.

Badania składu obejmują.: straty prażenia, ilość siarczanów, części nierozpuszczalnych w kwasie solnym i węglanie sodu,