8. Ocena jakościowa kruszywa.

a) gęstość objętościowa.: stosunek masy do objętości ziaren.

Kruszywa lekkie do dwóch tysięcy kilogramów na metr sześcienny.

kruszywa ciężkie, większa niż dwa tysiące kilogramów na metr sześcienny.

b) kształt ziaren.

kształt łamany.: ziarna kanciaste, o niereguralnym kształcie.

kształt naturalny.: ziarna owalne.

Niereguralność ma wpływ na wzrost wodożądności. Ziarna płaskie powodują spadek wytrzymałości.

c) Tekstura powierzchni.

łamane.: tekstura szorstka i chropowata.

naturalne.: tekstura gładka.

Przyczepność zaczynu do ziaren jest wieksza dla tekstury chropowatej.

d) zawartość pyłów mineralnych. Pył przy zawilgoceniu tworzy glinę oblepiającą ziarna, co jest niekorzystne.

e) uziarnienie.

kruszywo drobne do dwóch milimetrów średnicy.

kruszywo grube powyżej dwóch milimetrów średnicy.

f) wodożądność, oznaczana Wk. Określa objętość wody na jednostkę masy kruszywa potrzebną do otoczenia warstewką wody każdego ziarna kruszywa o grubości projektowej.

wodożądność wzrasta przy zapyleniu kruszywa. kruszywa mniejsze mają większy wskaźnik wodożądności od kruszyw dużych.

g) nasiąkliwość. maksymalna ilość wody jaką można wprowadzić. Nasiąkliwość jest tym większa, im większa jest kapilarnośćm, tym samym im większa kapilarność tym mniejsza mrozoodporność. Większość kruszyw posiada nasiąkliwość do jednego procenta.

h) wytrzymałość na miażdżenie. Zazwyczaj dla kruszyw lekkich wynosi 50 kiloniutonów a dla kruszyw zwykłych i ciężkich 200 kiloniutonów. Wytrzymałość tą bada się na trzech grupach frakcji. 4-8 milimetrów, 8-16 milimetrów, 16-31 i pół milimetra.

Skały magmowe i metamorficzne posiadają markę wytrzymałości na miażdżenie rzędu 20, 30, 50. Skały osadowe rzędu 10, 20, 30.

Przykładowo dla betonu klasy B30 stosujemy co najmniej kruszywo marki 30.