Państwo –organizacja polityczna realizująca swoje cele na określonym terytorium, wobec

określonego społeczeństwa z możliwością stosowania w stosunku do niego przymusu

niezbędnego do sprawowania władzy.

Prawo – zbiór wzorów zachowań stworzonych przez państwo, których przestrzeganie jest

wymuszone.

Normy prawne – wzorce zachowań przedstawione pisemnie. Składają się z:

 Hipotezy – adresata, okoliczności stosowania

 Dyspozycji – skutek prawny, nakazane zachowanie się adresata

 Sankcji – reakcji organów państwowych w przypadku nie zastosowania się do

dyspozycji

Normy prawne:

 Bezwzględnie obowiązujące (imperatywne) – Nie można się od nich odwołać

 Względnie obowiązujące (dyspozycyjne) – pozostawiają stroną swobodę w układaniu

stosunków umownych.

Przepis prawny – zbiór norm prawnych, zapisany wg. określonego schematu.

Musza być jasno sformułowane, zapisane poprawnie pod względem gramatycznym i

prawniczym. Jeżeli zawierają nowe pojęcia, musza posiadać słowniczek.

Kodeks – zbiór przepisów zawierających normy zachowań ludzkich w ramach jednorodnych

stosunków prawnych (cywilne, karne, handlowe…)

Wykładnia/Interpretacja prawa – podjęcie rozumowania które doprowadza do

zrozumienia, to co ustawodawca chciał osiągnąć formując przepis w określony sposób.

Wykładnia autentyczna – dokonuje jej podmiot ustalający akt

Wykładnia operatywna – dokonywana przez organ państwowy w trakcie stosowania prawa w

praktyce

Wykładnia doktrynalna – dokonywana przez przedstawicieli nauki.

Źródła prawa:

 Umowy między narodowe (ratyfikuje prezydent)

 Ustawy (uchwala sejm)

 Rozporządzenia – na podstawie uchwały wydawana przez prezydenta, radę ministrów,

prezesa RM

Gałąź prawa – zespół przepisów obowiązujących w określonym państwie, regulujących

pewną dziedzinę życia społecznego, ustaloną wg. kryterium rozwiązywanych jednorodnych

stosunków społecznych.

Gałęzie prawa w Polsce:

 Podstawowe – nie musi zapożyczać do regulacji stosunków norm z innej gałęzi prawa

(np. konstytucyjne, administracyjne, cywilne)

 Kompleksowe – korzysta z normy należących do kilku innych gałęzi prawa

(gospodarcze, podatkowe)

Prawo własności intelektualnej

Osoba fizyczna – każdy człowiek, oraz jednoosobowa działalność gospodarcza osoby

fizycznej, czyli przedsiębiorca

Osoba prawna – zespolenie grupy osób fizycznych, środków majątkowych, której ustawa

nadała zdolność bycia przedmiotem praw i obowiązków

Zdolność prawna – możliwość bycia podmiotem praw i obowiązków

Zdolność do czynności prawnych – Kwalifikacje osoby do dokonywania działań jakimi są

czynności prawne

Czynności prawne–oświadczenie woli człowieka mające na celu wywołanie określonych

skutków prawnych

Przedstawicielstwo – wywołanie określonych skutków prawnych za pośrednictwem innej

osoby

Reprezentowanie – możliwość wykonywania określonych ustawą lub umową czynności

prawnych w zastępstwie osoby prawnej lub fizycznej.

Umocowanie – przeniesienie kompetencji??

Ochrona – strzeżenie, obrona, pilnowanie czegoś przed utratą zaborem, kradzieżą,

przywłaszczeniem

Własność – prawo do nieograniczonego władania rzeczą, tzn. czerpania korzyści i dochodów

z rzeczy, używania, zbycia, zniszczenia i posiadania jej.

Intelekt – zdolności umysłowe wynikające, ze sprawności naszego mózgu, który potrafi

wykorzystując wiedze czy doświadczenie człowieka oraz po włączeniu wyobraźni ma

potencjał do stworzenia i definiowania różnych aspektów.

Prawo autorskie – pojęcie prawnicze oznaczające ogół praw przysługujących autorowi

utworu albo zespół norm prawnych wchodzących w skład prawa własności intelektualnej,

upoważniających autora do decydowania o użytkowaniu dzieła i czerpaniu z niego korzyści

finansowej.

Zgodnie z ustawą, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o

indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości,

przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Prawo autorskie działa automatycznie – ochrona

praw autorskich rozpoczyna się z chwilą ustalenia utworu, bez konieczności spełnienia

jakichkolwiek formalności przez jego twórcę. Utwór nie musi przy tym być skończony. W

szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

 wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie,

publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),

 plastyczne,

 fotograficzne,

 lutnicze,

 wzornictwa przemysłowego,

 architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne,

 muzyczne i słowno-muzyczne,

 sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,

 audiowizualne (w tym wizualne i audialne).

Konwencja o ochronie własności przemysłowej – powstała 20.03.1883, zawierała

informacje o ochronie:

 dzieł naukowych,

 interpretacji artystów interpretatorów oraz wykonań artystów wykonawców,

 wynalazków we wszystkich dziedzinach działalności ludzkiej,

 odkryć naukowych,

 wzorów przemysłowych,

 znaków towarowych i usługowych,

 nazw handlowych i oznaczeń handlowych,

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać

nieukończoną, a poza pewnymi wyjątkami właścicielem tych praw jest twórca utworu, który

nabywa je automatycznie bez konieczności spełnienia jakichkolwiek formalności

Dzieło – praca, która ma indywidualny charakter

Kultura duchowa to inaczej kultura niematerialna – część szerszego pojęcia kultury, która

obejmuje zespół duchowych i intelektualnych osiągnięć człowieka, przekazywanych z

pokolenia na pokolenie. Kultura niematerialna jest bardzo istotnym elementem kultury z

punktu widzenia grupy społecznej i jej trwania oraz rozwoju.

Kultura materialna – termin określający wszelkie fizycznie istniejące rzeczowe wytwory

pochodzące z przejawów działalności człowieka - zarówno przedmioty sztuki jak i

przedmioty użytkowe, narzędzia oraz przedmioty życia codziennego. Do kultury materialnej

zalicza się również sposoby wytwarzania przedmiotów np. technologia produkcji stali,

sposoby uprawy roślin i hodowli zwierząt itp.

Prawo własności intelektualnej (prawo na dobrach niematerialnych) – termin obejmujący

elementy różnych działów prawa, regulujące zasady korzystania z tzw. własności

intelektualnej. zalicza się regulacje prawa autorskiego, patentów i znaków towarowych. Brytyjska ustawa z 1710 r. nosząca nazwę Statutu Anny jest uważana za kolebkę prawa autorskiego

Źródła prawa dla włas int

ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

ustawa – Prawo własności przemysłowej,

ustawa o ochronie baz danych,

ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Konwencja berneńska o ochronie dzieł literackich i artystycznych(zwana też konwencją

berneńską) – umowa międzynarodowa zawarta w Bernie 9 września 1886.

Była to pierwsza umowa w sprawie respektowania praw autorskich pomiędzy suwerennymi

krajami. Przed jej podpisaniem utwory i dzieła literackie powstałe w jednym kraju, mimo że były chronione w nim prawem autorskim, nie były chronione żadnymi prawami w innych krajach.

Konwencja berneńska oparta jest na dwóch podstawowych zasadach:

 zasada minimum ochrony – sygnatariusze muszą zapewnić w krajowym prawie

wewnętrznym przynajmniej taką ochronę praw autorskich, jaką przewidują

postanowienia konwencji,

 zasada asymilacji – twórca z innego kraju musi być traktowany na równi z

obywatelami danego kraju członkowskiego

Generalnie, minimalny czas trwania ochrony przyznanej konwencją (...) obejmuje życie

autora i pięćdziesiąt lat po jego śmierci(ochrona prawa autorskiego)

Podział hierarchii dokumentów prawnych

Konstytucja

Ustawy

Rozporządzenie ustaw

Akty prawne miejscowe

Patent – potocznie: dokument wydawany przez urzędy patentowe; właściwie: ograniczone w czasie prawa właściciela rozwiązania technicznego do wyłącznego korzystania z wynalazku bądź wynalazków będących przedmiotem patentu w celach zawodowych lub zarobkowych na terenie państwa, które decyzją administracyjną patentu udzieliło, pod warunkiem wniesienia opłat za co najmniej pierwszy okres ochrony od daty zgłoszenia.

Ograniczenia ochrony patentowej

Uprawniony z patentu nie może zabronić:

• korzystania z wynalazku, który przejściowo znajduje się w kraju ochrony (tzw. przywilej komunikacyjny)

• korzystania z wynalazku z uwagi na ważny interes państwowy (za wynagrodzeniem)

• korzystania z wynalazku dla celów badawczych i doświadczalnych

• wykonania leku (który stanowi wynalazek) w aptece na podstawie recepty

• korzystania z wynalazku osobie, która w dobrej wierze korzystała z wynalazku, w dacie jego pierwszeństwa – może ona z niego nadal bezpłatnie korzystać w swoim przedsiębiorstwie w tym samym zakresie, w jakim korzystała do tej pory (tzw. prawo uprzednio używającego),

• korzystania z wynalazku we własnym zakresie (w celach niezarobkowych).

Patentów nie udziela się na:

• wynalazki, których wykorzystywanie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym lub dobrymi obyczajami; nie uważa się za sprzeczne z porządkiem publicznym korzystanie z wynalazku tylko dlatego, że jest zabronione przez prawo;

• odmiany roślin lub rasy zwierząt oraz czysto biologiczne sposoby hodowli roślin lub zwierząt; przepis ten nie ma zastosowania do mikrobiologicznych sposobów hodowli ani do wytworów uzyskiwanych takimi sposobami;

• sposoby leczenia ludzi i zwierząt metodami chirurgicznymi lub terapeutycznymi oraz sposoby diagnostyki stosowane na ludziach lub zwierzętach; przepis ten nie dotyczy produktów, a w szczególności substancji lub mieszanin stosowanych w diagnostyce lub leczeniu.