ROLA KOSMETYCZKI W ZAPOBIEGANIU PRZENOSZENIA SIĘ CHORÓB ZAKAŹNYCH, W SZCZEGÓLNOŚCI WYSTĘPUJĄCYCH Z OBJAWAMI SKÓRNYMI
Choroby zakaźne są chorobami wywoływanymi przez drobnoustroje takie jak : bakterie, wirusy, grzyby, roztocza, pasożyty. Chorobami zakaźnymi, z którymi głównie spotykamy się w gabinetach kosmetycznych, są wszelkiego rodzaju zakażenia grzybicami, drożdżakami, bakteriami i wirusami. Bezpośredni kontakt zakażonej krwi lub zakażonego przedmiotu, nawet z niewielkim obszarem uszkodzonej skóry czy błony śluzowej osoby zdrowej, może spowodować wniknięcie do organizmu
i rozwój w nim żywego biologicznego czynnika chorobotwórczego. Każdego klienta powinno się więc traktować jako potencjalnego nosiciela zakażeń, które stanowią zagrożenie nie tylko dla pracowników, ale także dla innych klientów. W związku z tym personel gabinetu kosmetycznego ma obowiązek znać zasady postępowania przy jakichkolwiek zabiegach w trosce o swoje bezpieczeństwo klientów. Powinien także mieć świadomość źródeł zakażenia i znać sposoby zapobiegania tym zakażeniom. Źródłami zakażeń mogą być różne przedmioty, narzędzia czy też bielizna zabiegowa. Drogi szerzenia drobnoustrojów zostały podzielone na trzy grupy:
Bezpośrednie
Transmisja bezpośrednia drobnoustrojów następuje poprzez kontakt personelu gabinetu kosmetycznego z klientem w trakcie zabiegów lub drogą powietrzno-kropelkową, kiedy urządzenia wykorzystujące wodę (wapozony, nawilżacze powietrza, klimatyzatory) przyczyniają się do szerzenia drobnoustrojów, ponieważ rozpylają do powietrza mikroby znajdujące się w tych aparatach. W gabinecie kosmetycznym drobnoustroje mogą również przenosić się drogą powietrzno-pyłową. Przykładem zabiegów, w których zarówno klient, jak i pracownik narażeni są na duże ilości pyłów może być zabieg manicure i pedicure
Pośrednie
Droga pośrednia zachodzi poprzez skażone narzędzia. Przyrządy, które używane są do zabiegów naruszających ciągłość tkanek, mogą przyczyniać się do szerzenia zakażeń krwiopochodnych.
Źle wyjałowiony sprzęt może przenosić np. wirusy zapalenia wątroby typu B, C, D, G, a także HIV.
Mieszane
Są one nietypowe i trudne do jednoznacznego określenia. Przykładem takiego sposobu rozprzestrzeniania się mikroorganizmów są ręce, ponieważ mogą być drogą bezpośrednią oraz pośrednią przenoszenia zarazków. Przez niemyte i niedezynfekowane dłonie personel przenosi drobnoustroje z jednego klienta na drugiego, z osoby zakażonej na przedmioty ją otaczające, jak i ze środowiska do organizmu. Personel salonu kosmetycznego powinien w jak najlepszy sposób ograniczyć drogi szerzenia się drobnoustrojów oraz konsekwentnie stosować zasady higieny, ponieważ personel oraz zakażony sprzęt czy przyrząd, może przenosić choroby zakaźne takie jak:
Opryszczka zwykła - choroba wywołana zakażeniem wirusem Herpes simplex (HSV). Typ 1 tego wirusa powoduje zmiany na błonach śluzowych jamy ustnej, wargach, twarzy, tułowiu i kończynach, a typ 2 wirusa HSV powoduje zmiany w obrębie narządów płciowych i pośladków. Wystąpienie objawów prowokowane jest chorobami zakaźnymi i podwyższoną temperaturą ciała; może również towarzyszyć przegrzaniu lub oziębieniu ciała. Zmianami skórnymi występującymi podczas opryszczki są drobne pęcherzyki, wielkości kilku milimetrów, zgrupowane na twarzy i wargach, czasem na błonach śluzowych jamy ustnej, rogówce oraz okolicach narządów płciowych. Zwykle towarzyszy im lekkie pieczenie i bolesność.
Krztusiec - Krztusiec jest to ostra choroba zakaźna dróg oddechowych, przebiegająca z charakterystycznym, napadowym kaszlem i dusznością. Równie często chorują dzieci jak i dorośli, którzy nigdy wcześniej nie chorowali, lub utracili odporność, mimo szczepień wykonanych w dzieciństwie. Za chorobę odpowiedzialne są bakterie Bordetella pertussis. Źródłem zakażenia są osoby chore na koklusz, które wydalają pałeczki krztuśca w wydzielinie górnych dróg oddechowych. Zakażenie szerzy się zatem drogą powietrzno-kropelkową. Krztuścem można zarazić się wyłącznie w wyniku bezpośredniego kontaktu z chorymi. W obrębie twarzy i szyi pojawiają się wybroczyny.
Półpasiec - to choroba zakaźna, wywoływana przez wirusa Herpes zoster (VZV), który odpowiedzialny jest również za ospę wietrzną. Wirus u osób, które przeszły tą niepozorną chorobę, spoczywa w formie uśpionej w zwojach nerwowych. Półpasiec pojawia się głównie u osób starszych i ryzyko jego wystąpienia rośnie z wiekiem. Podczas aktywacji, której powody nie są do końca poznane, półpasiec przenosi się wzdłuż nerwów i ujawnia na skórze w postaci wysypki, która często przekształca się w pęcherze wypełnione płynem surowiczym. Pęcherze z czasem mogą pękać i wydzielać płyn surowiczy na skórę. Następnie przekształcają się w strupy i rany zaczynają się zasklepiać.
Ospa wietrzna- jest chorobą zakaźną, która wywołana jest wirusem Varicella Zoster – jest to ten sam wirus, który wywołuje półpaśca. Choroba ta jest niezwykle zakaźna i jeśli ktoś z domowników nie chorował na nią, a jeden z domowników choruje to najprawdopodobniej taka osoba zarazi się wirusem. Charakterystycznymi objawami dla ospy wietrznej są grudki, pęcherzyki z surowicą – są to charakterystyczne zmiany i nie trzeba robić badań na ospę wietrzną.
Błonica – ta choroba zakaźna jest wywołana przez bakterię zwaną maczugowcem błonicy (Corynebacterium diphteriae) produkują silne toksyny. Bakteria może żyć w nosie albo skórze osoby odpornej na chorobę bądź też zacząć rozwijać się w tych miejscach u osoby zarażonej. W trakcie rozwoju infekcji maczugowiec błonicy przenosi się drogą kropelkową, podczas kaszlu czy kichania.
Tężec- Tężec to zakaźna choroba układu nerwowego, wywoływana działaniem toksyny tężcowej wytwarzanej przez laseczki tężca (clostridium tetani). Bakterie te występują powszechnie, bez przeszkód znaleźć można je w glebie, w kurzu, w wodzie, czy w przewodzie pokarmowym zwierząt. Cechą charakterystyczną tych organizmów jest wytwarzanie zarodników, które są wyjątkowo odporne na niesprzyjające warunki środowiska. Źródłem zakażenia może być nawet drobne, prawie niewidoczne skaleczenie bądź otarcie naskórka, nie wymagające pomocy lekarza. Zanieczyszczenie rany kurzem, brudem, ziemią lub odchodami zwierząt może doprowadzić do infekcji laseczkami tężca lub ich zarodnikami. Największe ryzyko dotyczy ran zmiażdżonych, tłuczonych, kłutych, a także rozległych odmrożeń i oparzeń.
Zgorzel gazowa - jest to ciężkie zakażenie przyranne, przebiegające z zatruciem toksyną, rozległym obrzękiem, martwicą tkanek i wytwarzaniem gazu. Chorobę wywołują beztlenowe laseczki zgorzeli gazowej, które działają chorobotwórczo za pośrednictwem wielu toksyn. Laseczki te są szeroko rozpowszechnione w środowisku naturalnym. Zgorzel gazowa rozwija się najczęściej w przypadku rozległych zranień, gdzie dochodzi do znacznego zniszczenia i niedokrwienia tkanek. Toksyny niszczą tkanki oraz powodują fermentację, w wyniku której wytwarza się gaz gnilny, gromadzący się pod skórą.
Róża - Choroba skóry, którą charakteryzują ostre stany zapalne skóry oraz tkanki podskórnej z towarzyszącą wysoką gorączką. Wywołują ją paciorkowce Streptococcus pyogenes. Do zakażenia dochodzi na skutek uszkodzeń skóry, zaburzeń krążenia lub po przeniesieniu bakterii do tkanek skórnych z innych ognisk zapalnych w organiźmie. Zmiany skórne polegają na obrzęku i ostrym stanie zapalnym skóry i tkanki podskórnej, zawsze są wyraźnie odgraniczone od reszty skóry. Kształt ogniska jest nieregularny, skóra jest wygładzona, napięta, lśniąca, nadmiernie ocieplona i zaczerwieniona. W wyniku gromadzenia się płynu wysiękowego w warstwie brodawkowej może dojść do oddzielenia się naskórka i powstaniu pęcherzy (róża pęcherzowa). Rzadko dołączają się objawy krwotoczne (róża krwotoczna), a w ciężkich przypadkach może dojść do martwicy i zgorzeli (róża zgorzelinowa).
Grzybica skóry gładkiej - zdarza się nieco rzadziej, niż grzybica skóry owłosionej. Zmiany mają charakter rumieniowo - złuszczający, obserwuje się również pęcherze oraz krostki, które pojawiają się głównie na obwodzie. Zmiany pojawiają się nagle i dosyć szybko wycofują się, nie pozostawiając trwałych zmian. Ten typ grzybicy może być wywołany przez wszystkie dermatofity, bez względu na to, czy są one typowo ludzkie czy też zwierzęce. Może dotknąć zarówno dzieci jak i osoby dorosłe.
Grzybica dłoni i stóp- skóra jest zaczerwieniona, pojawiają się wykwity w postaci grudek i pęcherzyków ze strupkami występującymi na bocznych powierzchniach dłoni i palców rąk, na stopach umiejscawia się na ich spodniej stronie w części przyśrodkowej brzegów podeszwowych oraz w trzeciej i czwartej szparze międzypalcowej. W tej odmianie grzybicy dochodzi do złuszczania się naskórka, któremu towarzyszy uciążliwy świąd. Do zakażenia tą odmianą grzybicy dochodzi najczęściej w publicznych łaźniach, kąpieliskach oraz przy używaniu cudzego obuwia.
Brodawki - szorstkie wybrzuszenie w kolorze skóry o szarym lub żółtawym odcieniu. Występują pojedynczo lub w większych skupiskach, te na podeszwach stóp są często bolesne. Wywołują je wirusy brodawczaka ludzkiego. Można się nimi zarazić dość łatwo, np. poprzez zwykły uścisk dłoni lub na basenie.
Liszajec zakaźny - jest często występującym bakteryjnym zapaleniem skóry, wywoływanym wspólnie przez gronkowce i paciorkowce Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes. Może wystąpić jako zakażenie pierwotne lub jako powikłanie innych chorób skórnych, np. atopowego zapalenia skóry, wszawicy, świerzbu, ospy wietrznej. Liszajcem można się zakazić poprzez bezpośredni kontakt z chorym lub jego rzeczami. O zakażeniu liszajcem świadczą charakterystyczne pęcherze wypełnione wodnistą cieczą, które pękają tworząc miodowe strupy. Zmianom towarzyszy świąd oraz niewielki ból oraz powiększenie pobliskich węzłów chłonnych
Zapalenie mieszków włosowych - czynnik zakaźny wywołujący zapalenie mieszków włosowych przedostaje się przez ujście gruczołów łojowych na skórze. W zależności od sposobu i mechanizmu zakażenia, wyróżnia się pięć rodzajów zapalenia mieszków włosowych: bakteryjne, wirusowe, pasożytnicze, grzybicze. Pierwszym objawem zapalenia mieszków włosowych jest pojawienie się w ich obrębie początkowo małej krosty lub guza. Powstający w mieszku włosowym stan zapalny niejednokrotnie piecze i swędzi. Jeśli zmianie skórnej towarzyszy grudka lub guzek, zapalenie uwalnia zebraną w nich ropną wydzielinę. Choroba bardzo często przekształca się w dużo groźniejszego czyraka lub figówkę
Zapalenie pęcherzowe i złuszczające skóry- zapalenie skóry o ciężkim przebiegu, w którym skóra wygląda jak po ciężkim oparzeniu II stopnia. Charakteryzuje się pęcherzami i spełzaniem naskórka. Wywołana przez bakterie gronkowca. Pojawiają się płaskie i wiotkie pęcherze, których pokrywy szybko ulegają przerwaniu i oddzielając się płatowo odsłaniają rozległe powierzchnie skóry pozbawione naskórka.
WZW typ B - wirusowe zapalenie wątroby powstaje wskutek zakażenia wirusem HBV. Można się nim zarazić poprzez bezpośredni kontakt z krwią lub płynami ustrojowymi zarażonego, które ją zawierają. Najpoważniejszym powikłaniem jest przetrwałe zakażenie (nosicielstwo) i związane z tym postępujące uszkodzenie wątroby.
WZW typ C - Wirusowe zapalenie wątroby typu C jest chorobą zakaźną wywołaną przez wirus zapalenia wątroby typu C (Hepatitis C Virus- HCV). WZW C zwane jest cichym zabójcą, gdyż zakażenie przebiega bezobjawowo lub objawy są niecharakterystyczne. Wirus zapalenia wątroby typu C przenosi się głównie przez krew. Szacuje się, że w Polsce 80% zakażeń HCV jest skutkiem zabiegów medycznych, zwłaszcza drobnych, takich jak wykonywanie zastrzyków lub pobierania krwi. Do zakażenia może dojść również podczas wizyty u kosmetyczki, która nie zachowuje zasad higieny pracy, podczas tatuowanie ciała czy kolczykowania, a także poprzez kontakt z krwią domowników poprzez używanie tej samej maszynki do golenia czy nożyczek do paznokci.
HIV- Human immuno deficiency virus może być przenoszony drogą płciową (przez stosunek z zakażoną osobą), lub poprzez transfuzję zakażonej krwi, używanie igieł zanieczyszczonych krwią zakażonych osób. Ten groźny dla człowieka zespół chorobowy obejmuje wiele chorób zakaźnych i nowotworowych, grzybice, zapalenie płuc, z którymi dysfunkcjonalny system immunologiczny nie potrafi sobie poradzić.
W gabinetach kosmetycznych ryzyko zakażenia chorobami związane jest z wykonywaniem takich zabiegów jak:
body piercing– najczęściej przekłuwanie małżowin usznych, brwi, języka oraz pępka. Powikłania tych zabiegów, szczególnie pod postacią zakażeń bakteryjnych, szczególnie często występują w okolicach naturalnych otworów ciała, takich jak język, wargi czy nozdrza
makijażu permanentnego i tatuażu – zabiegi polegające na wykonywaniu licznych nakłuć na skórze i na nanoszeniu na niej wzoru. Nakłucia w okolicach ust mogą uaktywniać wirusa opryszczki
manicure i pedicure – polegające na skracaniu paznokci za pomocą cążek lub nożyczek, opiłowania paznokci pilnikiem, podważania naskórka z boków paznokci ostro zakończoną łopatką, wycinania naskórka ostrymi cążkami, ścinanie zgrubiałego naskórka na palcach, usuwanie ewentualnych odcisków za pomocą skalpela lub cążków, usuwanie zgrubiałego naskórka z pięt i podeszew
mechanicznego oczyszczania skóry – polegającego na usuwaniu zaskórników za pomocą łyżeczki
elektrolizy – usuwającej rozszerzone drobne naczynia lub epilującej włosy
depilacji zbędnego owłosienia – mechanicznie lub woskiem.
Przecięcie dróg szerzenia polega na zapewnieniu aseptycznego postępowania przy naruszeniu ciągłości tkanek. Do zasad bezpieczeństwa zaliczamy częste mycie rąk, używanie rękawiczek gumowych i ubrania ochronnego. Zatem każda kosmetyczka powinna:
dbać o czystość na stanowisku pracy oraz narzędzi i materiałów
stosować preparaty działające bakteriobójczo, prątkobójczo, grzybobójczo, wirusobójczo
aparaty służące do różnych zabiegów kosmetycznych (np. fotel, łóżko do masażu czy opalania) dezynfekować i konserwować zgodnie z instrukcją obsługi po każdym kliencie
stosować wyłącznie jednorazowych igieł do makijażu permanentnego oraz do tatuażu
stosować wodę w spryskiwaczu (np. do czyszczenia solarium) wyłącznie w opakowaniach jednostkowych, ze względu na możliwość rozwoju w niej bakterii
dbać o właściwą higienę dłoni, w tym szczególnie paznokci, aby nie stanowiły one zagrożenia dla klienta (krótko obcięte paznokcie, brak zmian dermatologicznych, brak biżuterii utrudniającej pracę)
wszelkie skaleczenia, zadrapania czy pęknięcia naskórka powinny zostać zabezpieczone przed przystąpieniem do pracy. Pracownicy z ranami, których nie można właściwie zabezpieczyć, nie mogą mieć kontaktu z klientami do czasu ich wyleczenia
bezwzględne stosować sterylne rękawiczki jednorazowe podczas zabiegów związanych z naruszeniem ciągłości tkanek i w trakcie których może dojść do krwawienia
stosować maskę chirurgiczną przy wykonywaniu zabiegów naruszających ciągłość tkanek
przed wykonaniem zabiegu inwazyjnego, spryskać skórę klientki preparatem antyseptycznym dopuszczonym do obrotu
Pomieszczenia, w których świadczone są usługi, powinny mieć powierzchnię umożlwiającą takie rozmieszczenie i użytkowanie jego wyposażenia, by usługi świadczone były właściwie.
Należy więc wyodrębnić:
pomieszczenia świadczenia usług
szatnię i poczekalnię
pomieszczenie sanitarno – higieniczne
przechowalnię sprzętu utrzymywania czystości
przechowalnia preparatów kosmetycznych
czystej i brudnej bielizny
miejsce na pojemniki z odpadami.
Dezynfekcja i sterylizacja, obok zasad sanitarno-epidemiologicznych, to najważniejsze procesy zapobiegające rozprzestrzenianiu się chorób w gabinecie kosmetycznym. Prawidłowe przestrzeganie tych procesów oraz przestrzeganie zasad higieniczno-sanitarnych pozwala na zminimalizowanie ryzyka zakażenia drobnoustrojami chorobotwórczymi i zapewnia bezpieczeństwo zarówno klientom, jak i personelowi. Wpływa również na wysoką jakość świadczonych usług. W dzisiejszych czasach, gdzie nie trudno o choroby zakaźne, konieczne jest prowadzenie postępowania przeciwbakteryjnego i bezbakteryjnego. Działanie bezbakteryjne (aseptyczne) jest to zespół czynności mających na celu niedopuszczenie do zakażenia naturalnie jałowych tkanek czy płynów ustrojowych oraz posługiwanie się jałowymi narzędziami i materiałami to, czyli posługiwanie się sprzętem i materiałami pozbawionymi bakterii i ich zarodników. Postępowanie odkażające (antyseptyczne), polega na działaniu środków chemicznych na strukturę lub metabolizm drobnoustrojów, w wyniku czego ich procesy życiowe ulegają zahamowaniu. W prowadzeniu działania aseptycznego oraz i antyseptycznego najważniejszą rolę odgrywają procesy dezynfekcji i sterylizacji. Dezynfekcja oznacza niszczenie drobnoustrojów chorobotwórczych np. bakterii i wirusów. Podczas dezynfekcji niszczone są prawie wszystkie mikroorganizmy chorobotwórcze.
Czynniki fizyczne używane do dezynfekcji:
Para wodna - do dezynfekcji wcześniej oczyszczonego sprzętu, odzieży, unieszkodliwiania odpadów, używa się pary wodnej w temperaturze 100-105°C pod zmniejszonym ciśnieniem (0.5 - 0.45 atm). Pary wodnej pod normalnym ciśnieniem używa się od odkażania m.in. wyposażenia sanitarnego.
Promieniowanie - do odkażania używa się promieni UV o długości fali 256nm, które niszczą drobnoustroje w powietrzu i na niezasłoniętych powierzchniach.
Czynniki chemiczne używane do dezynfekcji:
metale ciężkie np. związki srebra, miedzi, rtęci
barwniki np. fiolet krystaliczny, mleczan etakrydyny (Rivanol)
utleniacze - nadtlenki, np. H2O2 lub nadmanganiany, np. nadmanganian potasu
tenzydy np. mydła
Środki do dezynfekcji narzędzi:
Lizoformina 3000
Lizoformina specjal
Aldesan E
Aldewir
Spirytus 70%
Środki do dezynfekcji powierzchni:
Aerodesin 2000
Incidin
Środki do dezynfekcji skóry:
Woda utleniona
Skin-sept
Jodyna
Tonik na bazie alkoholu
Spirytus salicylowy
Środki do dezynfekcji rąk:
Manusan
AHD
Skin-sept
Dermosprej
Oznaczenia skuteczności preparatu dezynfekcyjnego:
B - bakterie (Gram+, Gram-, E.coli, E.hirae, Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus)
MRSA - szczep MRSA gronkowca złocistego (oporny na meticilinę)
F - grzyby
Tbc - prątki gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis)
V - wirusy (HIV, HCV, HBV, Adeno, Rota, Vaccinia, Herpes simplex, Polio, Papowa SV 40, Noro)
S - spory (Clostridium defficile)
P - pierwotniaki
Podczas sterylizacji niszczone są wszystkie mikroorganizmy znajdujące się w, lub na danym przedmiocie. Należy pamiętać, że w zakładach kosmetycznych może dojść do zakażenia na skutek używania niezdezynfekowanych lub nieprawidłowo zdezynfekowanych albo niesterylnych narzędzi i przyborów. Narzędzia i sprzęt, które miały kontakt z nieuszkodzoną skórą klienta mogą być tylko zdezynfekowane, umyte i wysuszone, natomiast te, które miały kontakt z uszkodzoną skórą bądź z błonami śluzowymi muszą być zdezynfekowane, umyte, osuszone i wysterylizowane. Narzędzia mające kontakt z uszkodzoną i nieuszkodzoną tkanką lub naruszają ciągłość skóry powinny być sterylne.
Czynniki fizyczne używane do sterylizacji:
Wyżarzanie/Spalanie
Suche, gorące powietrzem
Para wodna pod ciśnieniem
Sączenie
Sterylizacja promieniowaniem:
UV
Jonizujące
Czynniki chemiczne używane do sterylizacji:
Gazy (tlenek etylenu lub tlenek etylenu w mieszaninie z dwutlenkiem węgla, formaldehyd, ozon.)
Środki chemiczne (aldehyd glutarowy, kwas nadoctowy)
W gabinetach kosmetycznych, w których stosuje się preparaty zewnętrznie zanieczyszczające ciało, wydziela się łazienkę z natryskiem, miskę ustępową i umywalkę dostępną bezpośrednio z pomieszczenia świadczonych usług. Ściany przy umywalkach i zlewach pokrywa się nienasiąkliwym, łatwo zmywalnym materiałem na wysokość co najmniej 1,6 m. Zakład powinien być podłączony do instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej lub korzystać z własnego ujęcia. Gabinet, w którym świadczone są usługi w zakresie pedicure, musi posiadać odizolowane stanowisko, wyposażone w brodzik do moczenia nóg z bieżącą ciepłą i zimną wodą lub brodzik przenośny. Pomieszczenia, w których używa się rozpuszczalników, lakierów i tym podobnych preparatów, muszą być dobrze wentylowane. Prawidłowo zorganizowany gabinet kosmetyczny powinien dysponować odpowiednią ilością sprzętu jednorazowego lub wielorazowego użytku, aby każdy klient posiadał zestaw o właściwej czystości mikrobiologicznej. Czyste powierzchnie salonu, sprzęt do zabiegów to nie tylko kwestia estetyki. Wszystkie powierzchnie nawet te najmniejsze nie powinny być lekceważone i pomijane w procedurach czyszczenia. Szczególnie traktowane powinny być powierzchnie przedmiotów wchodzących w kontakt z ciałem klienta, gdyż mogą się tam gromadzić i rozwijać drobnoustroje wywołujących poważne zakażenia. Utrzymanie właściwej higieny powierzchni zapewnić mogą tylko odpowiednie środki myjące i dezynfekcyjne, a najważniejszym czynnikiem jest fakt aby owe zasady były przestrzegane przez kosmetyczki zawsze. Potrzeba higieny jest niezbędnym i koniecznym elementem prawidłowej pracy w salonie kosmetycznym. Czysta bielizna zabiegowa, odzież robocza i ochronna powinna być przechowywana w szafkach lub pojemnikach odpowiednio oznakowanych. Brudną bieliznę i odzież należy przechowywać w oznakowanych, zamkniętych pojemnikach specjalnie przeznaczonych do tego celu. Jeżeli w zakładzie nie ma odrębnego pomieszczenia na pralnię, wówczas pranie brudnej bielizny oraz odzieży roboczej lub ochronnej powinno odbywać się poza gabinetem. Płatki, tampony, gaziki z waty, ligniny oraz ręczniki papierowe, przeznaczone są wyłącznie do jednorazowego użytku. Podczas wykonywania zabiegów mogących powodować naruszenie ciągłości tkanek stosuje się tylko materiały jałowe. Przechowuje się je oddzielnie, w sterylnych opakowaniach chroniących je przed wtórnym skażeniem, z umieszczoną etykietą z datą sterylizacji. Do wykonywania zabiegów używa się wyłącznie sprawnych technicznie narzędzi i urządzeń oraz preparatów o aktualnym terminie ważności i zaleconym stężeniu, zaś do dezynfekcji używa się środków dopuszczonych do obrotu. Narzędzia przechowuje się w warunkach zabezpieczających. Odpady kosmetyczne powinny być gromadzone w zamykanych pojemnikach, wyposażonych w foliowe worki. Pojemniki na odpady muszą być w dobrym stanie sanitarno-porządkowym i sanitarno-technicznym. Odpady zanieczyszczone np. krwią lub wydzieliną (tampony, gaziki, ligniny) gromadzone są w oznakowanych, zamykanych pojemnikach, zaopatrzonych w worki foliowe. W przypadku ostrych narzędzi, umieszcza się je w pojemnikach szczelnych, o nienasiąkliwych ścianach, bez możliwości ponownego otwarcia. Tylko odpowiednio dobrane artykuły jednorazowe i konsekwentnie realizowany program higieny gwarantuje bezpieczne wykonanie usługi i eliminuje ryzyko zakażenia
Należy pamiętać, że profesjonalizm to nie tylko miła atmosfera czy umiejętnie prowadzona rozmowa, ale to także troska o bezpieczeństwo klienta i swoje. Żadna kosmetyczka nie ma 100% pewności, czy osoba odwiedzająca salon, nie jest nosicielem któregoś z wirusów. W związku z tym bardzo ważne jest, aby na co dzień korzystać się dostępnej wiedzy BHP, dzięki której możemy zapobiegać szerzeniu się zakażeń. Wszelkie zapobiegawcze działania higieniczne podejmujemy zawsze, gdy pojawia się ryzyko występowania zagrożeń związanych z obecnością mikroorganizmów chorobotwórczych. Konsekwentne łączenie wiedzy i wprowadzanie jej w praktykę w pracy kosmetyczki gwarantuje bezpieczeństwo.
Bibliografia:
„Choroby skóry: dla studentów medycyny i lekarzy”, Stefania Jabłońska, Tadeusz Chorzelski, Wyd. 3 unowocześnione, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1994r.
„Dermatologia dla kosmetologów”, Zygmunt Adamski, Andrzej Kaszuba, Wyd. 2., Wrocław: Elsevier Urban & Partner, cop. 2010r.
„Podstawy epidemiologii i kliniki chorób zakaźnych: podręcznik dla średnich szkół medycznych”, Zbigniew Anusz, Wyd. 6 poprawione i uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1989r.
„Kosmetyka lekarska: kosmetologia”, Irena Rudowska, Warszawa: PZWL, 1974r.
Piotr Janulek, „Wymagania sanitarne w zakładach fryzjerskich i kosmetycznych”, 27.07.2011r. dostępny w internecie:
http://praco-dawca.blogspot.com/2011/07/wymagania-sanitarne-w-zakadach.html
Wikipedia - wolna encyklopedia, dostępna w internecie: www.wikipedia.pl