Temat: Dryf genetyczny

Materiały: Urna z 32-ma kulkami białymi i 8-ma kulkami czerwonymi; pusta urna; zapas kulek białych i czerwonych.

Warunki i przebieg:

Założenie: populacja liczy 20 osobników; pula genowa liczy 40 alleli; kulki białe oznaczają allele recesywne; kulki czerwone oznaczają allele dominujące; częstość alleli dominujących = 8/40*100%=20%.

Wyjmujemy losowe 20 kulek z urny. Następnie dopełniamy zawartość urny do 40 kulek, nie zmieniając jednak proporcji kulek białych i czerwonych. Obliczamy dryf genetyczny w danym pokoleniu, następnie powtarzamy dane czynności jeszcze dwukrotnie.

Wynik:

Miarą wielkości dryfu jest odchylenie standardowe częstości allela dominującego w populacji po każdym działaniu dryfu.

$S = \sqrt{\frac{p(1 - p)}{2N}}$

p- częstość allela dominującego

N - liczebność populacji

S₁ = (0,2*0,8/40)^(1/2)= ok. 0,06

S₂ = (0,15*0,85/40)^(1/2)= ok.0,1

S₃= (0,2*0,8/40)^(1/2)= ok. 0,06

Wniosek: Dryf genetyczny zachodzi w każdym pokoleniu niezależnie, powodując odchylenia częstości danego allelu od jego średniej wielkości w pokoleniu poprzednim.

Temat: Wykonanie własnego morfogramu.

Materiał: Centymetr, cyrkiel kabłąkowy, przyrząd do pomiaru wzrostu, siatka morfogramu właściwa dla płci osoby wykonującej morfogram, papier milimetrowy.

Warunki i przebieg: należy wykonać 5 pomiarów zgodnie z wymogami antropometrii.

              A – wysokość ciała = wzrost, przyrząd do pomiaru wzrost, basis – vertex; basis = podstawa, vertex=najwyższy punkt na szczycie głowy, gdy jest ona ustawiona w pozycji frankfurckiej (linia łącząca górny brzeg otworu słuchowego zewnętrznego z dolnym brzegiem oczodołu musi być równoległa do podłoża).

B – długość kończyny dolnej, centymetr, basis - trochanterion (najwyższy punkt krętarza większego kości udowej).

C – szerokość barków, cyrkiel kabłąkowy od tyłu, acromion - acromion (najbardziej bocznie i ku górze położony punkt na zewnętrznej krawędzi wyrostka barkowego łopatki)

D – szerokość międzykrętarzowa, cyrkiel kabłąkowy od przodu, trochanterion- trochanterion.

E – obwód klatki piersiowej, na bezdechu, centymetr powinien przebiegać przez punkt xiphion (w linii, pośrodkowej ciała na powierzchni mostka, w miejscu połączenia trzonu mostka z wyrostkiem mieczykowatym).        

Następnie należy nanieść wyniki na siatkę, właściwą dla płci osoby badanej oraz średniej dla populacji badanego.

Wyniki:  A =   183 cm                            B = 950 mm              C = 380 mm              D = 350 mm        

E = 902 mm

Wniosek: Morfogram zawiera się w granicach dopuszczalnego odchylenia od wartości średnich. Osoba badana jest zatem zdrowa.