WIERTNICTWO

TERMINOLOGIA

Cz. 2 z 3

Wkłady graniatki – dwudzielny element do układów stołów przeznaczony do przenoszenia momentu obrotowego stołu obrotowego na graniatkę.

Roboty wiertnicze – poszczególne prace i czynności wiertnicze niezbędne do wykonywania otworu.

Sprzęt wiertniczy – urządzenie i narzędzie do wykonywania otworu.

Świder wiertniczy – narzędzie przeznaczone do zwiercania skał metodą skrawania, kruszenia, ścierania lub miażdżenia w celu uzyskania cylindrycznego otworu wiertniczego.

Świder skrzydłowy – świder mający część roboczą w kształcie dwóch lub więcej skrzydeł utwardzonych węglikami spiekanymi lub napawanych przeznaczonych do wiercenia otworów metoda obrotową z płuczką.

Świder gryzowy – świder, którego część roboczą stanowią obracające się gryzy z:

• zębami frezowanymi,

• słupkami z węglików spiekanych,

przeznaczony do wiercenia otworów metodą obrotową.

Świder diamentowy – świder, którego część roboczą stanowią diamenty zespolone z matrycą wykonaną ze stali lub z węglików spiekanych.

a) promieniowy

b) poprzeczny

c) otwarte otwory o różnym kształcie

Łyżka wiertnicza – narzędzie wiertnicze w kształcie rury zakończone butem z zaworem zwrotnym, służące do usuwania zwiercin i cieczy z otworu.

Ciężarowskaz – przyrząd pomiarowo – wskazujący i rejestrujący obciążenia haka wiertniczego.

Głowica płuczkowa – urządzenie służące do połączenia węża płuczkowego z przewodem wiertniczym.

Kliny wiertnicze – zestaw klinowych elementów metalowych wstawiany do wkładów stołu obrotowego lub płyty do rur, przeznaczony do podtrzymywania kolumny przewodu wiertniczego lub rur okładzinowych (wydobywczych).

Kliny do rur płuczkowych typu ręcznego składają się z dwóch lub trzech segmentów połączonych zawiasowo.

Pneumatycznie sterowane kliny do rur płuczkowych: 1- podnośnik hydrauliczny, 2 – pierścień, 3 – dźwignia obrotowa, 4 – kliny, 5 – pierścień wyrównawczy.

Klucz maszynowy wiertniczy - narzędzie do skręcania i rozkręcania połączeń gwintowych przewodu wiertniczego, rur okładzinowych i wydobywczych.

Klucz obrotowy – klucz z napędem pneumatycznym lub hydraulicznym przeznaczony do skręcania i rozkręcania połączeń gwintowych elementów przewodu wiertniczego i rur okładzinowych.

KLUCZE DO PRZEWODU I RUR:

- ręczne

-Automatyczne

-maszynowe

Maszynowe klucze służą do skręcania i rozkręcania połączeń gwintowych rur, obciążników i rur okładzinowych.

Operacje te wykonywane są dwoma kluczami podwieszonymi na linach.

Jeden z kluczy (kontrujący) liną dodatkową umocowany jest do wieżomasztu, zaś drugi ruchomy liną do urządzenia wyciągowego.

Klucze automatyczne z napędem hydraulicznym lub pneumatycznym z regulowanym momentem skręcającym.

Przewód wiertniczy – przewód rurowy, linowy lub żerdziowy łączący urządzenie napędowe na powierzchni z narzędziem wiercącym i przekazujący energię na to narzędzie.

Przewód wiertniczy linowy – przewód wiertniczy w postaci liny wiertniczej stalowej, łączącej urządzenie napędowe na powierzchni z przyrządem wiertniczym w otworze składającym się z łącznika, nożyc, obciążnika i narzędzia wiercącego.

Przewód wiertniczy płuczkowy – przewód wiertniczy złożony z graniatki, rur płuczkowych, obciążników i łączników, który poza przekazywaniem energii na narzędzie wiercące umożliwia tłoczenie płuczki wiertniczej do otworu.

Graniatka – grubościenna rura o zewnętrznym kształcie czworoboku lub sześcioboku, łączona dolnym końcem z przewodem wiertniczym, a górnym z głowicą płuczkową, przeznaczona do przenoszenia momentu obrotowego na przewód wiertniczy.

Graniatka jest pierwszym elementem przewodu wiertniczego. Graniatkę przykręca się do wrzeciona głowicy płuczkowej przy pomocy łącznika z lewym gwintem. Pomiędzy łącznikiem a graniatką montuje się czasem zwrotny zawór bezpieczeństwa.

Łącznik przewodu – krótki odcinek przewodu wiertniczego, mającego na obydwu końcach połączenie gwintowe narzędziowe.

Obciążnik – element przewodu wiertniczego w kształcie grubościennej rury z połączeniami gwintowymi, służący do wywierania nacisku osiowego na narzędzie wiercące w czasie wiercenia otworu.

Stabilizator – element przewodu wiertniczego umieszczony w kolumnie obciążników lub na rdzeniówce, przeznaczony do ich centrycznego utrzymywania w otworze wiertniczym, zmniejszania wyboczenia kolumny oraz ograniczenia skrzywienia osi otworu.