Sprawozdanie z realizacji zadania w ramach praktyki

Rodzaj zadania: Obserwacja zajęć korekcyjno- kompensacyjnych

Data i godziny realizacji: 23.09, 30.09, 2.10.2015, 3h

Przebieg i wnioski:

Pedagog specjalny prowadzi w swojej klasie (I) zajęcia rewalidacyjne przeznaczone dla ucznia z niepełnosprawnością intelektualną. Zajęcia realizowane są w formie zajęć indywidualnych dwa razy w tygodniu. Nauczycielka wspiera ucznia niepełnosprawnego w procesie dydaktyczno – wychowawczym. W trakcie zajęć rewalidacyjnych usprawnia zaburzone funkcje psychomotoryczne, kształtuje umiejętności ucznia niezbędne do zdobywania przez niego wiedzy, a tym samym wyrównuje szanse edukacyjne swoich podopiecznych.
Na tego typu zajęciach wspomagających wykorzystuje się różne metody, m.in. metodę 18 struktur wyrazowych, metodę Dennisona, metodę E. Gruszczyk - Kolczyńskiej, gry edukacyjne, itp.

Na początku roku szkolnego nauczycielka opracowała indywidualny program terapeutyczno – wychowawczy dla dziecka z zaburzeniami w rozwoju w grupie rówieśniczej. Treść oddziaływań wychowawczo – dydaktycznych dostosowując do potrzeb i możliwości indywidualnych konkretnego dziecka. Celem zajęć było przezwyciężenie trudności i kompensowanie braków (rozłożenie czynności złożonej na najprostsze elementy, wielokrotne powtarzanie przyswojonych wiadomości i umiejętności, usprawnienie manualne i polisensoryczne)

Pracę z dzieckiem podzielona została na trzy zasadnicze części:

• rozwijanie samodzielności w grupie rówieśniczej

• rozwijanie umiejętności w grupie rówieśniczej

• zdobywanie wiedzy.

Każdy z tych obszarów wymagał innych oddziaływań i sposobu pracy. Rozwijanie umiejętności odbywało się głównie poprzez prezentację zadania i podpowiadaniu, pokazywaniu czego oczekuje od dziecka. W rozwijaniu umiejętności Nauczycielka stosuje trening wielokrotnych powtórzeń, który polega na wielokrotnym stawianiu przed dzieckiem jednego zadania, podpowiadaniu w jaki sposób ma je poprawnie wykonać oraz nagradzaniu coraz bardziej zbliżonych do sukcesu prób. Niewątpliwie jest to uczenie intensywne, kształtujące pewne nawyki i pozwalające zautomatyzować pewne umiejętności. Zdobywanie wiedzy odbywało się poprzez prezentacje i doświadczanie zjawisk, przedmiotów, osób podczas zabawy. Chłopiec miał możliwość aktywnego działania, twórczego realizowania swoich potrzeb. Metody i formy pracy dostosowane zostały do indywidualnych potrzeb ucznia.

Każde spotkanie miało stałe punkty:

• powitanie

• ćwiczenia rozwijające koordynacje wzrokowo – ruchową,

• zajęcia edukacyjne (w zależności od realizowanego tematu)

• pożegnanie.

Przebieg zajęć oparty na tym schemacie pozwalał:

• stworzyć poczucie bezpieczeństwa, stałości,

• rozwijać zaburzone sfery rozwojowe np.: koordynację ruchową,

• zastosować zasadę stopniowania trudności,

• utrwalić poznane umiejętności, nazwy, itp.

• stopniowo wzbogacać proponowane tematy