1. Wymień zadania transportu wewnętrznego.

2. Wymień zadania transportu zewnętrznego.

3. Wymień środki transportu wewnętrznego poziomego.

4. Wymień środki transportu wewnętrznego pionowego.

5. Wady i zalety deskowań systemowych

6. Wady i zalety deskowań tradycyjnych

7. Wymień elementy deskowania PERI TRIO.

8. Wymień elementy deskowania PERI SKYDEK.

9. Omów metody i zasady czyszczenia stali zbrojeniowej.

10. Omów etapy przygotowania stali zbrojeniowej.

11. Wymień i omów metody zagęszczania mieszanki betonowej.

12. Omów zasady transportu mieszanki betonowej

13. Wymień i omów metody pielęgnacji betonu

14. Przedstaw podział rusztowań ze względu na sposób przenoszenia obciążeń (sposób kotwienia).

15. Przedstaw podział rusztowań ze względu na konstrukcję.

16. W jaki sposób wyznacza się niezbędny wysięg (promień roboczy) żurawia wieżowego?

17. W jaki sposób wyznacza się niezbędną wysokość podnoszenia żurawia wieżowego?

18. W jaki sposób wyznacza się niezbędny udźwig żurawia wieżowego?

19. Podaj zasady murowania ściany zewnętrznej z bloczków Ytong.

20. Przedstaw sposoby łączenia ściany zewnętrznej z bloczków Ytong z wewnętrzną z bloczków Silka.

21. Wymień i omów przykładowe etapy wykończenia poddasza

22. Omów etapy wykonania tynku trójwarstwowego.

1.Wymień zadania transportu wewnętrznego. Zadaniem: dostarczenie materiałów z miejsc ich rozładunku na placu budowy do miejsc ich poboru Transport materiału z miejsca rozładunku transportu zewnętrznego na miejsce poboru Transport pracowników Transport narzędzi i rusztowań niezbędnych do prowadzenia robót Transport materiału do utylizacji na miejsce tymczasowego składowania Transport urobku na miejsce tymczasowego składowania 2.Wymień zadania transportu zewnętrznego. cel stanowi dostarczenie niezbędnych materiałów,  półfabrykatów i konstrukcji niezbędnych do budowy na miejsce magazynowania lub bezpośrednio na miejsce robót. Ponadto transport ten polega na wywożeniu i przewożeniu gruntu poza teren budowy oraz przewo urządzeń technologicznych, 3.Wymień środki transportu wewnętrznego poziomego. wózki akumulatorowe, taśmociągi, ładowarki, transport ręczny 4.Wymień środki transportu wewnętrznego pionowego. dźwigniki, wciągarki, wyciągi – wciągarki, żurawie, maszty montażowe 5. Wady i zalety deskowań systemowych Wady: duży koszt, wymaga odpowiednich kwalifikacji do prawidłowego montażu, Zalety: wysoka dokładność wykonanego elementu, wielokrotność użytku 6. Wady i zalety deskowań tradycyjnych Zalety: małe koszty, nie wymaga odpowiednich kwalifikacji do prawidłowego montażu Wady: Przeważnie jednokrotne użycie materiału, stosunkowo duża tolerancja błędu powstałego elementu 7. Wymień elementy deskowania PERI TRIO. płyty szalunkowe o długościach: 30, 60, 72, 90, 120, 270, narożniki wew, narożniki przegubowy, zamek BFD, rygiel wyrównawczy, rygiel narożny, wstawka kompensacyjna 6-36, ściągi i nakrętki do ściągów 8. Wymień elementy deskowania PERI SKYDEK. Dźwigar SLT, głowica SFK, wspornik końcowy SSL, głowica SSK, płyty aluminiowe SDP, belka GT24, podpora regulowana 9. Omów metody i zasady czyszczenia stali zbrojeniowej. Podstawowym warunkiem właściwej współpracy betonu ze zbrojeniem jest dobra przyczepność. Przyczepność zależy od rodzaju stali (gładka lub żebrowana) oraz od czystości jej powierzchni. Zabrudzenia, rdza i zgorzelina usuwana jest ręcznie młotkami i szczotkami stalowymi, albo mechanicznie przez działanie piasku pod dużym ciśnieniem. Błoto usuwa sie silnym strumieniem wody, a smary, farby, oleje itp. opala sie lampami benzynowymi. 10.Omów etapy przygotowania stali zbrojeniowej. PROSTOWANIE STALI ZBROJENIOWEJ Stal zbrojeniowa dostarczona w postaci zwiniętej musi być prostowana. Prostowanie odbywa sie przez wyciąganie za pomocą wciągarek ręcznych lub obtaczanie w prostowarkach mechanicznych. CIĘCIE STALI ZBROJENIOWEJ: Przy użyciu :-młotka i przecinaka, -ręcznych nożyc dźwigniowych,-nożyc hydraulicznyc - nożyc mechanicznych,-palników acetylenowych GIĘCIE STALI ZBROJENIOWEJ wyginanie kluczem zbrojarskim, giętarka ręczna; stosowane w większych zbrojeniach giętarka mechaniczna. 11.Wymień i omów metody zagęszczania mieszanki betonowej. ręcznie lub mechanicznie. Zagęszczanie ręczne za pomocą sztychowania każdej ułożonej warstwy prętami stalowymi (szczególnie starannie wzdłuż ścianek i w ich narożach). Zagęszczanie mechaniczne polega głównie na wibrowaniu. Przekazanie drgań mechanicznych mieszance betonowej powoduje efekt uplastycznienia, w wyniku którego mieszanka uszczelnia się. Wibratory powinny być dobierane do konstrukcji i rodzaju deskowań, przy czym: _wibratory wgłębne należy stosować do mieszanki betonowej o konsystencji plastycznej i gęstoplastycznej, wibratory powierzchniowe należy stosować do konstrukcji betonowych lub żelbetowych w elementach o kształcie, grubości lub zagęszczeniu zbrojenia niepozwalającym na zastosowanie wibratorów wgłębnych, wibratory prętowe należy stosować do konstrukcji żelbetowych o bardzo gęstym zbrojeniu, niepozwalającym na użycie wibratorów wgłębnych. Zagęszczanie wibratorami wgłębnymi prowadzi się, zagłębiając pionowo buławę w mieszance betonowej, w odstępach nie większych niż 1,4r, gdzie r jest zasięgiem wibratora. Przy zagęszczaniu wibracyjnym należy unikać zetknięcia się końcówki roboczej wibratora z prętami zbrojeniowymi. W celu ujednolicenia styku warstw, należy każdorazowo zagłębić wibrator 6-10 cm w głąb poprzedniej ułożonej i zagęszczonej warstwy. Wibratory przyczepne mocuje się do elementów konstrukcji usztywniającej tarcze deskowań za pomocą uchwytów. Zagęszczanie powierzchniowe listwami wibracyjnymi (np. cienkich płyt, zagęszczanie do 15 cm oraz wyrównywanie powierzchni) Próżniowanie odbywa się za pomocą jednostronnie perforowanych mat lub płyt, ułożonych na wyrównanej powierzchni mieszanki i połączonych pompą próżniową. 12.Omów zasady transportu mieszanki betonowej Transport mieszanki betonowej może odbywać się: - z odległej, nawet do kilkudziesięciu kilometrów, wytwórni (transport daleki). - w obrębie placu budowy na odległości nie większej niż 250 m (transport bliski) Należy tak dobrać środki transportu mieszanki betonowej, aby nie dopuścić do: _ naruszenia jednorodności mieszanki (segregacji składników), _ rozpoczęcia procesu wiązania w czasie transportu, _ zmian w składzie mieszanki w stosunku do stanu początkowego wskutek dostawania się do niej opadów atmosferycznych, ubytku zaczynu cementowego lub zaprawy, ubytku wody na skutek wysychania pod wpływem wiatru lub promieni słonecznych itp., _ zanieczyszczenia mieszanki betonowej, _ zmiany temperatury mieszanki (ochłodzenia lub ocieplenia) przekraczającej granice określone wymaganiami technologicznymi. Niepożądane zmiany mieszanki betonowej (segregacja, wydzielanie się wody, wyciek zaczynu) powinny być minimalizowane podczas: - ładowania, - transportu - rozładowywania - transportu wewnętrznego na placu budowy Czas trwania transportu, dobór środków i organizacja powinny zapewniać dostarczenie do miejsca układania mieszanki betonowej o takim stopniu ciekłości — konsystencji, jaki został przyjęty przy ustalaniu składu betonu i dla danego sposobu zagęszczania i rodzaju konstrukcji. Jeżeli dostawca z odbiorcą nie uzgodnią inaczej, to w przypadku mieszanki betonowej bez domieszek opóźniających wiązanie, w temperaturze otoczenia atmosferycznego nieprzekraczającej 20°C, betoniarki samochodowe należy całkowicie rozładować w czasie nie dłuższym niż 90 min (licząc od chwili pierwszego kontaktu cementu z wodą). Mieszanka powinna być dostarczona na miejsce ułożenia w zasadzie bez przeładunku; w razie konieczności przeładunku liczba przeładowań powinna być możliwie najmniejsza 13.Wymień i omów metody pielęgnacji betonu Metody pielęgnacji: _ pielęgnacja na mokro (zraszanie betonu wodą, okrywanie wilgotnymi matami jutowymi lub geowłókniną), _ stosowanie osłon (okrywanie folią lub płytami z materiałów izolacyjnych — wełny mineralnej lub styropianu, wykonanie namiotu ochronnego w miejscu wbudowania betonu), _ stosowanie preparatów do pielęgnacji betonu (pokrycie powierzchni świeżego betonu filmem ochronnym preparatu). _ Pielęgnacja powinna zapewniać wolne tempo odparowywania wody z powierzchni betonu lub utrzymywać powierzchnię cały czas w stanie wilgotnym. Pielęgnacja naturalna jest wystarczająca, gdy warunki atmosferyczne są takie, że szybkość parowania z powierzchni betonu jest niska, np. wilgotna, deszczowa lub mglista pogoda. _ Pielęgnację powierzchni betonu należy rozpocząć bezzwłocznie po zakończeniu operacji zagęszczania i wykańczania betonu. 14.Przedstaw podział rusztowań ze względu na sposób przenoszenia obciążeń (sposób kotwienia). Wolnostojące - rusztowanie nie powiązane z obiektem budowlanym, którego stateczność wynika z jego własnej konstrukcji. Obciążenia przenoszone są bezpośredni na podłoże Przyścienne - rusztowanie, którego stateczność jest zapewniona przez zakotwienie go do obiektu budowlanego. Obciążenia przenoszone są na podłoże i częściowo na konstr obiektu. Wiszące - rusztowania podwieszane do konstrukcji obiektu za pomocą lin, wieszaków, konsol itp. Obciążenia przenoszone są na konstrukcję obiektu 15.Przedstaw podział rusztowań ze względu na konstrukcję. Ramowe - rusztowania systemowe, których pionowa konstrukcja nośna składa się z prefabrykowanych płaskich ram. Sztywność wzdłużną rusztowania uzyskuje się dzięki pomostom i stężeniom (poziomym i ukośnym). Stężenia w większości firmowych systemów są łączone ze stojakami ram za pomocą uchwytów sworzniowo-zapadkowych. Modułowe - rusztowanie systemowe, w którym połączenia ze stojakami powstają w stałych punktach węzłowych rozmieszczonych w regularnych odstępach (modułach). Rolę złączek, głównie obrotowych, przyjmują kryzy przyspawane do rurowych stojaków w odstępach, co 50cm. Stojakowe (rurowo złączkowe) - rusztowanie, którego podporami są pojedyncze słupy zwane stojakami. Są pierwszym rodzajem rusztowań, w których zastosowanie znalazły rury stalowe Kozłowe - rusztowanie składające się z dwóch lub więcej podpór przestrzennych i pomostu roboczego. Wspornikowe - rusztowanie, którego pomost roboczy oparty jest na wspornikach połączonych z obiektem budowlanym Specjalne - bazujące na rozwiązaniach konstrukcyjnych pozostałych, często zbudowane w połączeniu np. rusztowania ramowego i stojakowego	16.W jaki sposób wyznacza się niezbędny wysięg (promień roboczy) żurawia wieżowego? wysięg żurawia - odległość od osi obrotu do pionowej osi haka nośnego i jest wartością zmienną. Promień roboczy (wysięg) $$l_{\text{z\ min}} \geq l_{o} + l_{b} + \frac{1}{{2l}_{e}} + 0,5$$ lzmin – niezbędny wysięg maszyny montażowej lo- minimalna odległość między skrajem maszyny a obrysem wznoszonej konstrukcji, tj. szerokość strefy R bezpieczeństwa pomiędzy konstrukcją a maszyną (w odniesieniu do żurawi wieżowych – promień obrotu przeciwwagi powiększony o 0,75 m) lb – szerokość fragmentu konstrukcji przewidziana do montowania ze stanowiska lub drogi przemieszczania maszyny le – szerokość elementu najdalej odsuniętego od maszyny montowanego ze stanowiska lub drogi jej przemieszczania 17. W jaki sposób wyznacza się niezbędną wysokość podnoszenia żurawia wieżowego? Wysokość podnoszenia hmin ≥ ho + he + hbm + hz [m] hmin – niezbędna wysokość podnoszenia maszyny montażowej ho – wysokość położenia górnej krawędzi elementu po zmontowaniu (wysokość zmontowanego obiektu) he – wysokość przemieszczanego elementu hbm – wysokość bezpiecznego manewrowania umożliwiająca bezpieczne przemieszczenie elementu nad istniejącą konstrukcją (hbm=1,0 m) hz – długość (wysokość konstrukcji) zawiesia w trakcie przemieszczania elementu, mierzona od haka maszyny do górnej krawędzi elementu 18.W jaki sposób wyznacza się niezbędny udźwig żurawia wieżowego? Udźwig $$Q \geq \frac{G_{\text{c\ max}} + G_{\text{KS}} + G_{Z}}{n}s\ \lbrack t\rbrack$$ Gcmax- maksymalna masa Q montowanego elementu GKS – masa konstrukcji usztywniającej element w trakcie montażu Gz – masa zawiesia s – współczynnik niejednorodności obciążenia maszyny s= 1.0 – 1.8, zależnie od typu zawiesi i maszyn 19.Podaj zasady murowania ściany zewnętrznej z bloczków Ytong. Pierwsza warstwa -Bloczki układa się na grubej warstwie zaprawy cementowowapiennej, a ich położenie koryguje gumowym młotkiem -Rozpoczęcie - ustawienie pojedynczych bloczków w narożnikach ścian. -Wypoziomowanie narożników pierwszej warstwy za pomocą poziomnicy wężowej, zwanej „szlaufwagą”. - Wypoziomowanie za pomocą niwelatora. - rozciągnięcie sznurka murarskiego między ustabilizowanymi narożnikami ściany i uzupełnienie warstwy. - Szlifowanie górnej powierzchni (za pomocą pacy lub strugu), usunięcie drobnych zanieczyszczeń szczotką. -Do układania kolejnych warstw muru można przystąpić po związaniu zaprawy cementowej, czyli po ok.1-2 godzinach od ułożenia pierwszej warstwy. Kolejne warstwy murujemy na zaprawę do cienkich spoin (zwaną popularnie „klejową”). YTONG - nanoszenie zaprawę na górną powierzchnię dwóch trzech Bloczków Murowanie kolejnych warstw rozpoczynamy od narożników. Każdy wmurowywany bloczek wymaga wypoziomowania. -Rozciągnięcie sznurka murarskiego i uzupełnienie warstwy Bloczki YTONG – z powierzchniami profilowanymi na pióro i wpust – układa się na styk, bez wypełniania spoin pionowych wiązanie murarskie.- szlifowanie strugiem lub pacą wystających piór bloczków w narożnikach -przesunięciu spoin pionowych Długość bloczka YTONG przy krawędziach otworu lub przy narożnikach budynku 20.Przedstaw sposoby łączenia ściany zewnętrznej z bloczków Ytong z wewnętrzną z bloczków Silka. -Wewnętrzną ścianę nośną z bloków SILKA najlepiej wznosić jednocześnie ze ścianą zewnętrzną z bloczków YTONG. Murując ściany w co drugiej poziomej spoinie, czyli co 40 cm, montujemy dwa łączniki LP 30. Łączniki metalowe powinny być zagłębione w każdej ze ścian po 150 mm. Połączenie zewnętrznych ścian konstrukcyjnych (nośnych) z wewnętrznymi przez przewiązanie murarskie (tzw. strzępia) 21.Wymień i omów przykładowe etapy wykończenia poddasza -oczyszczenie podłóg z zabrudzeń mechanicznych – kurze, materiały zbędne, inne nieczystości. -Zagruntowanie powierzchni pod wylewke -Ułożenie wylewki samopoziomującej -Wykonanie ścian działowych -Wykonanie instalacji elektrycznej i sanitarnej -Wykonanie izolacji termicznej i przeciwwilgociowej dachu od strony wewnętrznej -Wykonanie izolacji termicznej i przeciwwilgociowej na podłodze -Wykonanie parocentymetrowej wylewki betonowej -Wykonanie tynków i gładzi gipsowych -Nałożenie warstw wykończeniowych na ściany (farby, tapety, płytki) -Biały montaż oraz elementy oświetleniowe 22. Omów etapy wykonania tynku trójwarstwowego. 1. obrzutka, 2 narzut, 3 gładź Obrzutka jest pierwszą warstwą tynku, którą narzuca się bezpośrednio na podłoże. Warstwa ta powinna uzyskać silne połączenie z podłożem, dlatego wykonuje się ją z zaprawy bardzo rzadkiej. Grubość warstwy obrzutki nie przekracza 4–5 mm na ścianach i 4 mm na suficie (przy całkowitej grubości tynku ok. 20 mm). Po lekkim stwardnieniu obrzutki skrapia się ją wodą i nanosi drugą warstwę tynku – narzut. Wykonanie narzutu jest najważniejszą i najbardziej pracochłonną czynnością podczas tynkowania i wymaga staranności, umiejętności i wprawy. Po naniesieniu warstwy narzutu przystępuje się do jej wyrównania. W tynkach trójwarstwowych po wykonaniu narzutu kładzie się cienką warstwę, zwaną gładzią, sporządzoną z rzadkiej zaprawy w skład której wchodzi drobny piasek. W celu zapewnienia należytej przyczepności gładzi do narzutu należy go przed nałożeniem gładzi dobrze zmoczyć. Grubość warstwy gładzi wynosi 1÷3 mm.