1.Destylacja membranowa - proces odparowania przez porowatą hydrofobową membranę. Membrana rozdziela dwa wodne roztwory o różnej temp. Siłą napędową procesu jest różnica prężności par wynikającą z różnicy temp obu roztworów.
2.Proces prewaporacji- stanowi specyficzną odmianę procesów dyfuzyjnych, ponieważ roztwór zasilający jest mieszaniną ciekłą a permeat faza gazowa. W tym celu w komorze permeatu jest utrzymywane obniżone ciśnienie.
W procesie tym membrana stanowi barierę między fazą ciekłą a fazą gazową. Siłą napędową jest różnica potencjałów chemicznych składników po obu stronach membrany
3.Transport w odwróconej osmozie następuje na zasadzie dyfuzji molekularnej której siłą napędową jest gradient potencjału chemicznego składnika rozdzielonego w membranie
4.Ultrafiltracja membranowa służy do rozdzielania związków różniących się masa cząsteczkową ale tworzących roztwory koloidalne (polisacharydy, proteiny)
5. Ultrafiltracja i Mikrofiltracja to procesy ciśnieniowe, mechanizm separacji polega na działaniu sita.
6.W procesach membranowych sa stosowane techniki ciśnieniowe w których siła napędową jest różnica ciśnień występująca po obu stronach membrany ta różnica zwana jest ciśnieniem transmembranowym.
7.Filtracja cross flow to ciągły proces podczas którego doprowadzany strumień płynie równolegle(stycznie) do powierzchni filtracyjnej membrany i generuje 2 wychodzące strumienie

8. Wydajność procesów membranowych zależy od

wydajność procesu membranowego zależy od różnicy prężności par wynikającej z różnicy temperatur obu roztworów

9. Ilościowy przepływ przez membranę wyraża się przez

Strumień bądź przez gęstość tego strumienia

10. Permeat to część nadawy, która przeniknęła przez membranę

11. Nadawa to roztwór, mieszanina, zawiesina, którą poddajemy separacji lub oczyszczaniu

12. Emulsjami nazywa się dwufazowe, ciekłe układy dyspersyjne, układy w których w jednej cieczy, zwanej fazą ciągłą lub zewnętrzną, zawieszone są subtelne kropelki drugiej cieczy, zwanej fazą rozproszona lub wewnętrzną. Emulsja jest mleko, majonez, kremy, maści tzw. mleczka. Układ emulsyjny dwóch niemieszających się cieczy określamy jako olej w wodzie (O/W) jeżeli hydrofobowa faza, zwana „olejem” jest zawieszona w postaci rozproszonej w fazie hydrofilowej zwanej wodą

13. Do koagulacji koloidów hydrofilowych doprowadzić może zniszczenie jonowej warstwy adsorpcyjnej. Można to uczynić dodając do roztworu koloidalnego roztwór zawierający jony, które będą skutecznie konkurować z cząsteczką koloidalną w procesie wiązania jonów warstwy adsorpcyjnej.

Do koagulacji doprowadzić może dopiero duży dodatek elektrolitu, którego jony ulegając hydratacji będą niszczyć solwatacyjną otoczkę chroniącą cząstkę koloidalną. Koloidami hydrofilowymi są najczęściej koloidy wielkocząsteczkowych związków- białek, skrobi itp.

14. Ruchy Browna to bezładne ruchy cząstek koloidalnych w ośrodku rozpraszającym.

Zjawisko polega na ciągłych chaotycznych ruchach postępowych, obrotowych i drgających fazy rozproszonej w ośrodku ciekłym lub gazowym. Ruchy Browna można zaobserwować przypatrując się np. cząstkom kurzu oświetlonym cienką wiązką światła w zaciemnionym pomieszczeniu.

Znaczenie badania ruchów Browna:

- stanowią efekt i pośredni dowód kinetycznych ruchów cząsteczek ośrodka

- z wielkości średniej kwadratowej przemieszczenia cząstek koloidalnych wyznaczono dokładną wartość liczby Avogadra.

15. Efekt Tyndalla- jest zjawiskiem charakterystycznym dla roztworów koloidalnych. Polegający na rozproszeniu światła. 
Efekt Tyndalla polega na tym, że jeżeli przez roztwór koloidalny przepuszcza się wiązkę światła, to w skutek uginania się promieni na cząsteczkach faz rozproszonej, mniejszych od długości fali, światło staje się widoczne w postaci smugi świetlnej. Intensywność tego efektu jest tym większa im większa jest różnica między współczynnikami załamania fazy rozproszonej i ośrodka dyspersyjnego.
16. Koloidy liofilowe (hydrofilowy gdzie ośrodkiem rozpraszającym jest woda) mają duże powinowactwo do rozpuszczalnika, dzięki czemu cząstki koloidalne otaczają się cząsteczkami rozpuszczalnika, co nadaje im trwałość 
17. Części układu koloidalnego to 
Koloid składa się 
- jądra (miceli) o budowie krystalicznej lub amorficznej oraz strukturze zbliżonej do prostej.
- wewnętrznej powłoki jonów dodatnich lub ujemnych, które stanowią część składowa jądra 
-zewnętrznej powłoki jonów kompensujących o ładunku przeciwnym do jonów wewnętrznej próbki.

18. jak określa się układ chemiczny- każdy układ chemiczny określony jest przez liczbę faz oraz liczbę składników niezbędnych do zbudowania tego układu

19. Faza to jednorodna część układu chemicznego oddzielona od pozostałych częściwyraźnymi granicami- granicami między fazowymi.

23. W komorze Kessenera ścieki miesza się z powietrzem za pomocą szczotek walcowych umieszczonych przy powierzchni ścieków wzdłuż podłużnej ściany komory.

24. W komorach pełnego wymieszania obciążenie osadu czynnego ładunkiem zanieczyszczeń oraz zapotrzebowanie na tlen jest stałe w całej komorze, a zawartość BZT5 w ściekach odpływających jest równa zawartości BZT5 w komorze.

25. Ze względu na sposób mieszania doprowadzanych do komory ścieków z zawartością komory rozróżnia się dwa rodzaje komór aeracji:

-komory o ograniczonym wymieszaniu

-komory o pełnym wymieszaniu

26. Wartość OC określa zdolność do wprowadzania tlenu do cieczy w danej komorze przy danych parametrach pracy aeratorów.

27. Stopień natlenienia K oblicza się jako stosunek ilości tlenu wprowadzanego do komory napowietrzania do ilości zanieczyszczeń wprowadzonych do komory ze ściekami. Stężenie zanieczyszczeń organicznych wyrażone jest wartością BZT5

[iloraz doprowadzanego tlenu i ilości doprowadzonych zanieczyszczeń wyrażanych przez BZT5 lub ChZT (wartość bezwymirowa)]. K=OC*24/L gdzie L- ladunek BZT5

28. Ilości rozpuszczonych w cieczy gazów są proporcjonalne do ich ciśnień cząsteczkowych. Stosunek poszczególnych gazów w roztworze jest różny od stosunku w fazie gazowej, gdyż różne są współczynniki k poszczególnych gazów.

29. Prawo Henry’ego-Daltona wyraża zależność między rozpuszczalnością gazów w cieczy od (p)ciśnienia cząsteczkowego gazu w cieczy mnożonego przez (k)współczynnik proporcjonalności wyrażający rozpuszczalność gazu przy ciśnieniu cząsteczkowym 1 atm.

30. Jeśli prężność pary cieczy zrównoważy ciśnienie zewnętrzne następuje zjawisko wrzenia wówczas parowanie nie jest wtedy zjawiskiem powierzchniowym lecz ma miejsce w całej objętości cieczy co powoduje gwałtowne wydzielanie się gazu- wrzenie cieczy.

Sublimacja to przejście ze stanu stałego w gazowy.

31. Ciepłem parowania, które oznaczamy jako ΔH_para nazywamy ilość ciepła potrzebną do przeprowadzenia jednostkowej masy cieczy (jednego grama lub jednego mola) w parę o tej samej temperaturze.

32. Ciepło parowania to ilość energii potrzebnej do odparowania jednostki masy danej substancji, przy stałym ciśnieniu i temperaturze

33. Przemiana fazowa to przejście przez linię z jednego obszaru do drugiego pod wpływem zmiany ciśnienia w stałej temp lub zmiany temp pod stałym ciśnieniem.

34. Jeżeli układ posiada tylko 1 stopień swobody β=2, to aby zachować współistnienie dwóch faz należy

35. Lokalny współczynnik wnikania ciepła α_x wyraża liczbowo tę ilość ciepła która została przekazana od/do ścianki o pow. jednostkowej do/od przepływającego płynu w jednostce czasu. Współczynnik α_x zależy przede wszystkim od prędkości i właściwości fizykochemicznych płynu oraz geometrii aparatu.

36. Ze względu na rodzaj przewodzonego ciepła największe współczynniki przewodzenia mają

37. Współczynnik proporcjalności λ wyrażony w W/m*K zależy od temp i jest podawany w literaturze dla określonego zakresu temperatur względnie ściśle określonej temperatury.

38. Prawo Bio-Fouriera: Wektor gęstości strumienia ciepła w przewodnictwie danego ciała równomiernie nagrzanego w danym momencie czasu jest wprost proporcjonalny do wektora gradientu temperatury

39. Promieniowanie może zachodzić w próżni.

40. mechanizm promieniowania ciepła polega na przekazywaniu energii w przestrzeni za pomocą fal elektromagnetycznych, każde ciało mające temperaturę wyższą niż temperatura zera bezwzględnego, wypromieniowuje ciepło, jak również je pochłania.

41. Szybkość wnikania ciepła opisuje zależność strumienia wnikającego ciepła wyrażonego w W/m*K od powierzchni ścianki [m2] razy temp powierzchni ścianki K odjąć temperaturę płynu K; (przepływającego płynu?) Q=cαA(Tw-Tc)

42. W konwekcji swobodnej ciepła przepływ płynu jest samoistny, jest następstwem występowania sił wyporu termicznego. Płyn o wyższej temperaturze ma zwykle mniejszą gęstość, co pociąga za sobą unoszenie go ku górze. Tu miesza się z zimnym płynem, przekazując mu część swojego ciepła.43. 43.Konwencja jest dużo szybsza niż przewodzenie ciepła ze względu na wielkość elementów płynu przenoszących ciepło (w przewodnictwie atomy, a w konwekcji elementy płynu czyli miliardy atomów) ale również odległość, na które jest przekazywana energia (w przewodnictwie ciepła- średnia długość drogi swobodnej lub wymiary siarki krystalograficznej, a w konwekcji odległości wynikające z mieszania płynu, które dobrze charakteryzują długość drogi mieszania Prandtla) są innego rzędu.

44. W konwekcji cieplnej energia jest przenoszona z płynu o wyższej temp. Energia jest przenoszona z miejsc o wyższej temperaturze do obszarów o niższej, przemieszczanie się całych pakietów. gorętsze elementy płynu są przenoszone na drodze przepływu lub występującymi w płynie wirami na znaczne odległości i mieszają się z zimniejszymi elementami.

45. Strumień przewodzenia ciepła wyraża zależność między współczynnikiem przewodzenia ciepła W/m*K, powierzchnią przewodzenia ciepła (A[m2]) a gradientem stężeń dT/dx [K/m] ; Q=-λA*dT/dx

46. Przewodzenie ciepła związane jest z molekularnym ruchem poszczególnych cząstek co powoduje że cząsteczki mające wyższą energię, w wyniku zderzeń przekazują część swojej energii cząsteczkom o niższej energii. Taki jest mechanizm transportu energii (ciepła) dla gazów i cieczy i większości ciał stałych.

W metalach przepływ energii jest związany z ruchem wolnych elektronów

47. Stan cieplny danego materiału jest charakteryzowany przez temp, która jest funkcją położenia i czasu. Dla przyjętego powszechnie do obliczeń technicznych modelu ośrodka ciągłego, dla prostokątnego układu współrzędnych zależność tę można zapisać w postaci: T=f(x, y, z, t)

48. Temperatura to pojęcie termodynamiczne związane z intensywnością drgań molekuł danego ciała.

49. Wnikanie ciepła to: Sposób przekazywania ciepła od płynu do powierzchni np. ciała stałego lub cieczy.

50. Gęstość strumienia cieplnego to[W/m²] albo jednostkowy strumień cieplny jest stosunkiem strumienia cieplnego do pola powierzchni kontrolnej.

51. Strumień ciepła oznaczony symbolem W jest to: Jest ilością energii cieplnej przenoszonej poprzez pewną powierzchnię kontrolną A[m²]prostopadłą do tego strumienia.

52. Gradient temperatury określa lokalny wzrost temperatury w przestrzeni.

53. Ciepło to forma energii, która jest przekazywana jeśli istnieje różnica temp, od punktu o temp wyższej do punktu o temp niższej.

54. Hydraulicznymi warunkami prawidłowego działania osadników są: zachowanie laminarnego przepływu tj. wartości liczby Reynoldsa 580, a Frouda możliwie duża.

55. uzyskanie stabilnego przepływu przez osadnik wymaga dużej wartości liczby Frouda, co osiąga się przez dużą prędkość przepływu i małą wartość promienia hydraulicznego Rh

56. Sedymentacja nosi nazwę Klarowania, gdy zachodzi w środowisku o niskim stężeniu zawiesin wówczas cząsteczki opadają indywidualnie z różnymi prędkościami. Jeśli cząstki maja tendencję do tworzenia aglomeratów to powiększając się podczas opadania opadają z coraz większą prędkością. Przy braku tendencji do flokulacji cząstki opadają wzdłuż indywidualnych torów. W obszarze klarowania mamy do czynienia z opadaniem cząstek oraz flokuł.

57. Podczas opadania zawiesin w ściekach dochodzi do oddziaływań między cząsteczkami spowodowanego polidyspersyjnym charakterem cząstek je tworzących

58. Określenie prędkości swobodnego opadania wymaga znajomości współczynnika oporu λ. Liczba Reynoldsa stosowana jest jako podstawowe kryterium stateczności ruchu płynów.

59. Bilans sił działających na pojedynczą cząstkę w płynie nieruchomym lub poruszającym się ruchem laminarnym jest sumą: siły bezwładności, ciężkości, wyporu i oporu ośrodka.

V_S(p_s+a_dp_c) d_us/dt= V_sp_sg+(-V_sp_cg)+ -λF_sp_cu_s²/2

60.Sedymentacja grawitacyjna to proces w którym następuje wydzielanie cząstek z cieczy w wyniku opadania cząstek zawieszonych pod wpływem sił ciężkości.

61. Wartość liczby Reynoldsa rozgraniczająca przepływ laminarny od turbulentnego to: 2320. Re<2320 ruch laminarny; Re>2320 ruch burzliwy

62. Liczba Reynoldsa wskazuje na zależność między zjawiskami mechanicznymi zachodzącymi głównie pod wpływem sił tarcia wewnętrznego, równej stosunkowi sił bezwładności do sił tarcia wewnętrznego występujących w badanym zjawisku, np. przepływie cieczy.

63. Ruch turbulentny występuje gdy: wartość Re_kryt zostanie przekroczona, wprowadzone zaburzenie narasta i powoduje trwale zaburzenia pola prędkości oraz następuje intensywne mieszanie się cząstek.

64. Ruch laminarny występuje gdy: wartość liczby Reynoldsa jest niższa od Re_kryt a wywołane w płynie zaburzenia ulegają wyhamowaniu, ruch stabilizuje się: cząstki płyną w równoległych, ślizgających się po sobie warstewkach.

65. Dla cząstek większych od 1 μm najistotniejszym mechanizmem usuwania ich ze strumienia gazów jest: mechanizm bezwładności.

66. w wyniku zjawiska bezwładności możliwe jest: osadzenie cząstki na włóknie, pod warunkiem, że cząsteczka ma określone wymiary i nie porusza się wzdłuż linii przepływu oraz znajduje się wewnątrz krytycznego podziału odległości od linii symetrii.

67. Zjawiskiem wykorzystywanym w filtracji jest zjawisko sita i polega na osiadaniu cząstki zanieczyszczeń mających większą średnice, niż swobodny przekrój między włóknami. Osiadanie cząsteczki jest możliwe gdy cząstka przebywa wystarczająco długo i blisko w pobliżu włókna.

68. Ściśliwość osadów to pozorny masowy opór właściwy osadów ściekowych który rośnie wraz ze wzrostem ciśnienia filtracji.

69. Filtracja powierzchniowa znalazła zastosowanie do mechanicznego zagęszczania i odwadniania osadów ściekowych na prasach filtracyjnych, workach, wiórkach filtracyjnych, prasach kolorowych.

70. W przypadki filtracji wgłębnej następuje zjawisko kolmatacji złoża polegające na adsorpcji cząsteczek na ziarnach lub włóknach tworząc aglomeraty usuniętych cząstek

71. Proces filtracji opisuje prawo Darcy’ego podające zależności między

Prawo Darcy’ego: dla przepływu konwekcyjnego siłą napędową jest różnica ciśnień.

72.Filtracja jest procesem okresowym, co oznacza, że po pewnym czasie trzeba przerwać proces filtracji i oczyścić układ filtracyjny ze zdeponowanego zanieczyszczenia i ponownie uruchomić cały proces.

73. Pyłochłonność filtru określa się jako: masę pyłu, która może zatrzymać filtr w warunkach operacyjnych do momentu, kiedy spadek ciśnienia osiągnie dopuszczalną wartość.

74. Do wstępnego usuwania zawiesin wykorzystuje się: filtrację ciśnieniową (plackowa) i dynamiczną

75. Filtracja wgłębna zachodzi gdy:

Filtracja wgłębna polega na usuwaniu cząstek fazy stałej występujących w cieczy w niewielkich stężeniach masowych (10 mg/l), poprzez przepływ strumienia zawierającego zawiesiny przez warstwę złoża, zbudowanego z ziaren lub włókien.

76. Filtracja to proces rozdzielenia zawiesiny ciała stałego w cieczy lub gazie w wyniku zatrzymania na lub w porowatej przegrodzie.

77. Proces jednostkowy to:

operacje stosowane w przemysłach przetwórczych i ochronie środowiska

78. Operacje jednostkowe są traktowane jako przypadki lub kombinacje przenoszenia pędu ciepła lub dyfuzyjno kinetycznego ruchu masy oraz transportu ciepła

79. Ilość ciepła przenoszona w czasie τ(Tauta) w procesie dyfuzji: Inaczej ruch ciepła.

80. Formuła opisująca gęstość strumienia masy: $\dot{N_{A}} = \frac{\dot{m}}{A}\left\lbrack \frac{\text{kgA}}{m^{2}s} \right\rbrack$

81. Ciecz doskonała jest:

nieściśliwa, nielekka, nie wykazuje tarcia wewnętrznego

82. Gaz doskonały:

Spełnia prawa Boyla i Maroitaa, Gay-Lussaca, Clapeyrona

83. Absorpcja jest to dyfuzyjne przenoszenie cząsteczek

substancji z jednej fazy (gazowej) przez granicę faz w objętość drugiej fazy (cieczy) wywołane gradientem stężeń w obu fazach.

84. Dyfuzja to:

przenoszenie cząsteczek do granicy faz zarówno w fazie gazowej, jak i ciekłej

85. Szybkość absorpcji zwiększa się przez zwiększanie

powierzchni międzyfazowej oraz zwiększanie szybkości dyfuzji w wyniku zwiększania czasu zetknięcia faz i zapewnienia burzliwość przepływu

86. Absorpcja fizyczna to przenikanie masy: a. między dwoma kontaktującymi się fazami, które nie są w stanie równowagi fizykochemicznej- fazą gazową i fazą ciekłą

87. W aparatach o ciągłym przepływie faz występują dwa charakterystyczne spadki:

proces wymiany masy zachodzą w sposób ciągły wzdłuż wysokości aparatu lub wymiana masy zachodzi tylko na półkach w sposób nieciągły.

88. Sposób półciągły kontaktu fazy gazowej i ciekłej zachodzi na drodze barbotażu, gdy gaz wprowadzany jest do cieczy i przepływa przez nią w postaci pęcherzyków. Czasami przez przepływ gazu nad powierzchnią cieczy.

89. W warunkach przemiany izotermicznej iloczyn ciśnienia i objętości jest

iloczyn ciśnienia i objętości dla danego układu jest stały

90. W kolumnach natryskowych rozpylona ciecz stanowi fazę rozpraszaną i opada w gazie. Wzajemny przepływ obu faz może być współprądowy lub przeciwprądowy.

91. Adsorpcja to

proces wiązania się cząsteczek, atomów lub jonów na powierzchni lub granicy faz fizycznych, powodujący lokalne zmiany stężenia

92. Różnica między adsorpcją a absorpcją polega na: W adsorpcji cząsteczki wiązane są na powierzchni, a w absorpcji wnikają do wnętrza.

93. Zjawisko adsorpcji ma charakter wielowarstwowy gdy następuje samorzutna kondensacja pary. Np. adsorpcja par przy ciśnieni bliskim ciśnieniu pary nasyconej.

94. Adsorpcja fizyczna zachodzi wskutek działania przeciągania międzycząsteczkowego (siły van der Waalsa). Cząsteczki na pow ciała stałego mają tylko częściowo wysycone siły przyciągania międzycząsteczkowego. W rezultacie ciało stałe może gromadzić na swojej pow cząsteczki adsorbatu.

95. Centrami aktywnymi, w których następuje adsorpcja są różne zagłębienia, kanaliki itd., w których stosunkowo słabe siły międzycząsteczkowe nakładają się na siebie. Są to tylko pewne obszary całej pow adsorbentu.

96. Struktura kanalikowa np. w węglu aktywnym sprzyja rozwinięciu pow. oraz znacznemu wzrostowi powierzchniowej gęstości centrów aktywnych.

97. Adsorpcja częściowo mobilna ma miejsce gdy: bariera potencjału pomiędzy sąsiednimi miejscami jest znacznie mniejsza, cząsteczki poruszają się dość swobodnie po powierzchni; mobilność adsorpcji powoduje zmniejszenie adsorpcji, cząsteczki bardziej sobie przeszkadzają.

98. warunkiem istnienia równowagi dynamicznej między adsorpcja a desorpcją są niezależne od ruchów w płaszczyźnie powierzchni, cały czas zachodzące procesy adsorpcji na pow. i desorpcji już zaadsorbowanych cząsteczek.

99.Adsorpcja chemiczna występuje gdy: siły wiążące adsorbat na pow adsorbentu mają naturę wiązania chemicznego, są realizowane z udziałem elektronów.

100. Charakterystykę różnych typów adsorbentów, wybór warunków procesu przeprowadza się na podstawie: izotermy adsorpcji

101. Równanie izoterm adsorpcji określa: charakter zależności zaadsorbowanej ilości adsorbatu od jego ciśnienia lub stężenia przy zachowaniu stałości temperatury

102. Proces adsorpcji w cieczach różni się od adsorpcji z fazy gazowej, ponieważ adsorpcja w cieczach ma zawsze charakter konkurencyjny, podczas gdy adsorpcja z fazy gazowej nabiera takiego charakteru dopiero przy co najmniej 2 składnikach gazowych i dużych ich ciśnieniach lub niskich temp.

103. Węgiel aktywny jest dobrym adsorbentem ponieważ Rzeczywista powierzchnia 1g węgla wynosi 500m². Ma dużą pow właściwą i możliwość zastosowania w rozpuszczalnikach organicznych.

104. membrana to faza:

rozdzielająca dwie fazy, działa w transporcie materii jako przegroda pasywna lub aktywna umożliwiająca przenikanie niektórych składników jednej fazy do drugiej

105. Adsorbentami są:

woda, roztwór kwasów, zasad, soli o właściwościach utleniających lub redukujących