Pytania na kolokwium

Wydział Leśny, studia niestacjonarne, rok akademicki 2009/2010

1. Pojęcie wyłączenia taksacyjnego.

Wyłączenie taksacyjne jest to każdy opisywany w oddziale leśnym szczegół, dla którego na mapie gospodarczej i w opisie taksacyjnym ustala się powierzchnię (wchodzącą w skład sumy powierzchni oddziału leśnego)

• Wyłączeniem taksacyjnym może być droga, bagno, poletko łowieckie, linia energetyczna, gniazda, luki, itd.

2. Pojęcie pododdziału.

Pododdział to wyłączenie taksacyjne, któremu nadaje się małe litery alfabetu łacińskiego.

3. Pojęcie i przykład liniowego wyłączenia nieliterowanego. (?? – nieliterowane to chyba w starej IUL były?)

Liniowe wyłączenie literowane – to wyłączenia taksacyjne ze znakiem: ~

Przykłady: rowy, linie, drogi o szerokości od ponad 2m do 10m włącznie - na gruntach leśnych.

4. Pojęcie gruntu leśnego zalesionego.

Grunty leśne zalesione (to):

a) drzewostany (to):

- uprawy i młodniki o zadrzewieniu 0,5 i wyżej

- drzewostany II klasy wieku o zadrzewieniu 0,4 i wyższym

- drzewostany III i starszych klas wieku o zadrzewieniu 0,3 i wyższym

- drzewostany w klasie odnowienia (KO) i w klasie do odnowienia (KDO)

b) plantacje drzew:

- nasienne
- leśnych gatunków drzew szybko rosnących

5. Pojęcie gruntów leśnych niezalesionych w produkcji ubocznej.

Grunty leśne niezalesione:

a) w produkcji ubocznej

- plantacje choinek

- plantacje krzewów

- poletka łowieckie

6. Pojęcie gruntów leśnych niezalesionych do odnowienia.

Grunty leśne niezalesione:

b) do odnowienia

- Zręby

- Halizny

- Płazowiny

7. Pojęcie gruntów leśnych niezalesionych pozostałych.

Grunty leśne niezalesione:

c) pozostałe powierzchnie niezalesione

- przewidziane do naturalnej sukcesji – w szczególności powierzchnie referencyjne wyznaczone dla obserwacji procesów naturalnych w lasach

- objęte szczególną ochroną fragmenty ekosystemów, nie objętych dotąd powierzchniową formą ścisłej ochrony, a kwalifikujących się do niej ze względu na szczególna rolę jaką pełnią w ekosystemach leśnych

- przeznaczone do małej retencji wodnej w lasach

- wylesienia na gruntach leśnych

- obszary podtopione na skutek szkód górniczych (do czasu ich rekultywacji)

8. Pojęcie gruntów związanych z gospodarką leśną.

• Grunty związane z gospodarką leśną

a) budynki i budowle wykorzystywane na potrzeby gospodarki leśnej

b) urządzenia melioracji wodnych (rowy melioracyjne, inne urządzenia melioracji wodnych)

c) linie podziału przestrzennego lasu (linie podziału powierzchniowego, inne linie)

d) drogi i kolejki leśne

e) tereny pod liniami energetycznymi i telefonicznymi

f) szkółki leśne (ale bez szkółek podokapowych)

g) miejsca składowania drewna

h) parkingi leśne i inne „powierzchniowe” urządzenia turystyczne

9. Pojęcie drzewostanu.

Drzewostany to:

- uprawy i młodniki o zadrzewieniu 0,5 i wyżej

- drzewostany II klasy wieku o zadrzewieniu 0,4 i wyższym

- drzewostany III i starszych klas wieku o zadrzewieniu 0,3 i wyższym

- drzewostany w klasie odnowienia (KO) i w klasie do odnowienia (KDO)

10. Pojęcie zrębu.

Zrąb – powierzchnia czasowo pozbawiona drzewostanu (do 5 lat).

11. Pojęcie halizny.

• Halizna – powierzchnia czasowo pozbawiona drzewostanu (powyżej 5 lat).

lub – uprawy i młodniki I klasy wieku o czynniku zadrzewienia poniżej 0,5

12. Pojęcie płazowiny.

• Płazowina – powierzchnia porośnięta drzewami II klasy wieku o czynniku zadrzewienia poniżej 0,4

lub – powierzchnia porośnięta drzewami III i starszej klasy wieku o zadrzewieniu poniżej 0,3

13. Kryteria wyodrębniania wyłączeń taksacyjnych.

- gatunek panujący w drzewostanie

- konieczność zaprojektowania odpowiednich wskazań gospodarczych i ochronnych

- potrzeba zapewnienia odpowiedniej dokładności inwentaryzacji zasobów drzewnych

14. Wiek jako podstawa wyodrębniania wyłączeń taksacyjnych.

W ramach gatunku panującego, podstawę do wyodrębnienia wyłączeń taksacyjnych stanowią różnice:

a) wiekowe

co najmniej 5 lat różnicy w drzewostanach w wieku od 1 do 20 lat

ponad 10 lat w drzewostanach 21-60 lat

ponad 15 lat w drzewostanach 61-100 lat

ponad 20 lat w drzewostanach powyżej 100 lat

15. Udział w składzie gatunkowym jako podstawa wyodrębniania wyłączeń taksacyjnych.

W ramach gatunku panującego, podstawę do wyodrębnienia wyłączeń taksacyjnych stanowią różnice:

e) w ocenie udziału w składzie gatunkowym (różnica co najmniej 20%)

16. Wyjaśnij, kiedy nie nadaje się literacji wydzieleniom na gruntach leśnych? (To pytanie i następne, odnosi się chyba do starej IUL, teraz to by mogło być coś w rodzaju: z jakich wyłączeń taksacyjnych tworzy się liniowe wyłączenia literowane ze znakiem ~ , na gruntach leśnych?)

Grunty leśne - liniowe wyłączenia literowane ze znakiem ~ - dla liniowych szczegółów sytuacji wewnętrznej o szerokości ponad 2m do 10m włącznie (rowy, linie, drogi); powierzchnię na mapie gospodarczej wykazuje się dla każdego takiego szczegółu oddzielnie, a w opisie taksacyjnym przypisuje się im małe litery alfabetu łacińskiego poprzedzone znakiem ~.

17. Wyjaśnij, kiedy nie nadaje się literacji wydzieleniom na gruntach nieleśnych? (Z jakich wyłączeń taksacyjnych tworzy się liniowe wyłączenia literowane ze znakiem ~ , na gruntach nieleśnych?)

Grunty nieleśne liniowe wyłączenia literowane ze znakiem ~ - dla liniowych szczegółów sytuacji wewnętrznej o szerokości ponad 2m do 10m włącznie (dotyczy np. linii energetycznych, rurociągów, lub nie wydzielonych jeszcze ze stanu posiadania cieków podstawowych); powierzchnię na mapie gospodarczej wykazuje się dla każdego takiego szczegółu oddzielnie, a w opisie taksacyjnym przypisuje się im małe litery alfabetu łacińskiego poprzedzone znakiem ~.

18. Jakie wyłączenia taksacyjne na gruntach leśnych wyróżnia się bez względu na powierzchnię?

• rezerwaty,

• użytki ekologiczne,

• powierzchnie doświadczalne,

• szczegóły liniowe o szerokości ponad 10m,

• grunty sporne, grunty stanowiące współwłasność,

• wyłączenia taksacyjne uwarunkowane podziałem administracyjnym,

• zadrzewienia i zakrzewienia,

• budynki i budowle,

• grunty przeznaczone na cele nieleśne,

• grunty wyłączone z produkcji

19. Jakie wyłączenia taksacyjne na gruntach leśnych wyróżnia się od 0, 10 ha?

• grunty leśne wśród nieleśnych,

• grunty związane z gospodarka leśną (szkółki leśne, miejsca składowania drewna, parkingi leśne, urządzenia turystyczne),

• grunty leśne niezalesione objęte szczególną ochroną lub przeznaczone do małej retencji

20. Jakie wyłączenia taksacyjne na gruntach leśnych wyróżnia się od 0,25 ha?

• wyłączenia uwarunkowane wyznaczeniem na gruncie granic obszarów Natura 2000,

• plantacje choinek i krzewów,

• poletka łowieckie,

• istniejące na gruncie pasy biologicznego zabezpieczenia ppoż.

21. Jakie wyłączenia taksacyjne na gruntach leśnych wyróżnia się od 0,50 ha?

• odrębne typy siedliskowe lasu,

• plantacje drzew,

• grunty leśne niezalesione przeznaczone do naturalnej sukcesji,

• zręby,

• halizny,

• płazowiny,

• wyłączenia taksacyjne o szczególnie zróżnicowanych cechach taksacyjnych

22. Wymień rodzaje stanu siedliska.

• naturalny,

• zbliżony do naturalnego,

• przekształcony,

• zdegradowany,

• silnie zdegradowany,

• zdewastowany

23. Pojęcie pokrywy i jej rodzaje.

Pojęcie: ??

Rodzaje:

• naga,

• ścioła,

• zielna,

• mszysta,

• mszysto-czernicowa,

• zadarniona,

• silnie zadarniona,

• silnie zachwaszczona

plus do 3 gatunków najliczniej reprezentowanych gatunków runa

24. Pojęcie (gospodarczego) typu drzewostanu i sposób jego ustalania.

Typ drzewostanu (TD)

Przyjmowany na KZP (Komisja Założeń Planu) hodowlany cel gospodarowania, docelowo dla wieku dojrzałości rębnej do odnowienia, w formie pożądanej kolejności udziału głównych gatunków drzew zapisywanych wzrastająco.

np. Db-So = docelowo sosna powinna być gatunkiem panującym, a dąb domieszką

Odpowiednio do funkcji lasu, typ drzewostanu może przyjmować kierunek gospodarczy bądź ochronny.

W przypadku upraw punktem odniesienia jest projektowany skład gatunkowy upraw z poprzedniego Planu Urządzania Lasu.

Możliwości modyfikacji TD w zależności od stanu siedliska, stopnia uwilgotnienia, specyfiki i stanu zbiorowiska leśnego.

25. Interpretacja gospodarczego typu drzewostanu (np. Db-Jd-So).

Sosna powinna być gatunkiem panującym, a jodła i dąb domieszką

26. Wymień wszystkie rodzaje budowy pionowej drzewostanu.

1. Drzewostan jednopiętrowy

2. Drzewostan dwupiętrowy

3. Drzewostan wielopiętrowy

4. Klasa odnowienia (KO)

5. Klasa do odnowienia (KDO)

6. Budowa przerębowa

27. Pojęcie drzewostanu jednopiętrowego.

Drzewostany jednopiętrowe to takie, w których warstwa drzew składa się zasadniczo z jednego piętra o niewielkim zróżnicowaniu wysokości, zaś liczba drzew występujących pod okapem drzewostanu nie spełnia warunków drugiego piętra.

28. Pojęcie drzewostanu dwupiętrowego.

Drzewostan dwupiętrowy to taki, w którym:

- korony piętra dolnego są oddzielone od koron piętra górnego (zwarcie poziome)

- w piętrze dolnym istnieje zwarcie (co najmniej przerywane lub przerywane, miejscami luźne)

- drzewo danego piętra musi mieć co najmniej 2/3 wysokości gatunku panującego w tym piętrze

- dolne piętro nie może być zaliczane do warstwy podrostu lub podszytu

29. Pojęcie drzewostanu wielopiętrowego.

Drzewostan wielopiętrowy: można wyróżnić co najmniej 3 piętra koron drzew, które nie przenikają się.

30. Pojęcie klasy odnowienia.

Drzewostany w klasie odnowienia są to drzewostany, które osiągnęły wiek dojrzałości do odnowienia i w których rozpoczęto proces odnowienia rębniami złożonymi, a jednocześnie występuje w nich młode pokolenie o pożądanym składzie gatunkowym i dobrej jakości, pokryciu nie mniejszym niż 50%, a w drzewostanach użytkowanych rębnią częściową gniazdową lub rębniami gniazdowymi oraz stopniowymi – o pokryciu nie mniejszym niż 30%.

Do drzewostanów w klasie odnowienia mogą być również zaliczone drzewostany młodsze, o stanie kwalifikującym je do przebudowy pełnej z zastosowaniem rębni złożonych, w których jednocześnie występuje młode pokolenie spełniające wyżej wymienione kryteria.

31. Pojęcie klasy do odnowienia.

Do drzewostanów w klasie do odnowienia zalicza się te, w których rozpoczęto już proces odnowienia z zastosowaniem rębni złożonych (w zasadzie w ubiegłym okresie gospodarczym), lecz które nie spełniają kryteriów klasy odnowienia. Dalsza kontynuacja cięć rębnych jest w nich możliwa po uprzednim wprowadzeniu (uzupełnieniu) młodego pokolenia pod okapem drzewostanu. Okres uprzątnięcia w drzewostanach w klasie do odnowienia jest zbliżony do przyjętego okresu odnowienia.

32. Pojęcie budowy przerębowej.

- zwarcie pionowe koron

-?

33. Pojęcie luki i sposób opisu.

Luka - powierzchnia otwarta, pozbawiona drzew, położona w drzewostanach II i starszych klas wieku, ale nie przeznaczonych do użytkowania rębnego, nie spełniające kryteriów kwalifikujących je do ujmowania w oddzielne wyłączenie taksacyjne.

Wskazanie gospodarcze – dolesienia.

34. Pojęcie gniazda i sposób opisu.

Gniazdo – nieodnowiona bądź odnowiona powierzchnia o areale do 50 arów, które występują w drzewostanach przeznaczonych do użytkowania rębnego odpowiednimi rębniami złożonymi. Wyróżnia się gniazda bez starodrzewu (gniazdo, gniazdo odnowione) oraz gniazdo ze starodrzewem (gniazdo częściowe, gniazdo częściowo odnowione). Młode pokolenie opisuje się analogicznie jak w KO.

35. Pojęcie kępy i sposób opisu.

Kępa – powierzchnia porośnięta drzewami, różniąca się od otaczającego ją drzewostanu składem gatunkowym i/lub wiekiem w stopniu kwalifikującym je do wyłączenia, lecz nie spełniających kryteriów powierzchniowych, mogą być ujmowane w opisie taksacyjnym jako:

1. Jako kępy, których miąższość ujmowana jest w miąższości drzewostanu i dla których zapisuje się tylko informacje przestrzenne.

2. Jako kępy przestojów, których miąższość ujmowana jest oddzielnie wraz z informacjami przestrzennymi (miąższość przestojów).

36. Pojęcie osobliwości przyrodniczej i sposób opisu.

Osobliwości przyrodnicze – zalicza się tutaj obiekty punktowe (np. pomniki przyrody, kurhany, głazy, jednostkowe stanowiska cennych roślin chronionych) oraz powierzchniowe (płaty, kępy, smugi cennych lub niezwykle rzadkich gatunków roślin chronionych).

Opis osobliwości przyrodniczych:

- rodzaj obiektu

- ewentualnie nazwa gatunku

- numery osobliwości w ramach pododdziału

- łączna powierzchnia danej osobliwości w ramach pododdziału

- ewentualnie orientacyjna lokalizacja osobliwości

37. Pojęcie i sposób ustalania składu gatunkowego drzewostanu.

Skład gatunkowy całego drzewostanu lub odpowiedniej jego warstwy szacuje się według udziału powierzchniowego (powierzchnia zajmowana przez dany gatunek w stosunku do całej powierzchni pododdziału) lub ilościowego (liczby drzew). W składzie drzewostanu (warstwy) wykazuje się te gatunki drzew, których udział przekracza 5% liczby drzew lub 5% zajmowanej powierzchni.

38. Wyjaśnij pojęcie, że gatunek występuje pojedynczo.

Dla gatunków domieszkowych, o udziale 1–5%, udział (formę udziału) określa się opisowo w sposób następujący:

a) pojedynczo – jeżeli domieszka występuje dość licznie i równomiernie w całym drzewostanie

39. Wyjaśnij pojęcie, że gatunek występuje miejscami.

Dla gatunków domieszkowych, o udziale 1–5%, udział (formę udziału) określa się opisowo w sposób następujący:

b) miejscami – jeżeli domieszka występuje nierównomiernie, tylko w pewnych częściach drzewostanu.

40. Jak włącza się gatunki domieszkowe, o udziale 1-5%, do składu gatunkowego drzewostanu?

Gatunki domieszkowe, o udziale 1–5%, włącza się w skład drzewostanu według następującej kolejności:

a) do gatunku tej samej grupy rodzajowej,

b) do gatunku o podobnej dynamice wzrostu, w ramach ogólnego podziału na iglaste i liściaste,

c) do gatunku panującego.

41.Ustalanie składu gatunkowego w drzewostanie dwupiętrowym.

W drzewostanach dwupiętrowych skład gatunkowy należy opisywać oddzielnie dla każdego piętra.

(Uwaga: przy sporządzaniu zestawień i analiz według rzeczywistego powierzchniowego składu gatunkowego drzewostanów, powierzchniowy udział gatunku w składzie drzewostanu dwupiętrowego oblicza się z ilorazu, którego licznikiem jest iloczyn udziału tego gatunku w danym piętrze (wyrażony liczbą dziesiętną, np. 6 So = 0,6 So), powierzchni drzewostanu i zadrzewienia danego piętra, a mianownikiem jest suma zadrzewień obydwu pięter.)

42. Ustalanie składu gatunkowego w drzewostanie wielopiętrowym.

(oddzielnie dla każdego piętra?)

43. Ustalanie składu gatunkowego w drzewostanie o budowie przerębowej.

???

44. Gatunki lekkonasienne, a ustalanie składu gatunkowego uprawy.

Jeżeli na uprawie stwierdza się występowanie nalotów gatunków lekkonasiennych (np. brzozy czy osiki) lub odrośli (np. olszy, albo grabu), to można je, w całości lub w części, zaliczać odpowiednio do:

1. składu gatunkowego uprawy, gdy tworzą wartościowe domieszki lub stanowią tolerowany okresowo przedplon, albo pożądane, zastępcze zbiorowisko roślinne w skrajnych warunkach rozwoju lasu;

2. podszytu, gdy nie spełniają wyżej wymienionych warunków lub przeszkadzają w rozwoju pożądanym gatunkom docelowym.

45. Gatunki z odrośli a ustalanie składu gatunkowego uprawy.

patrz 44.

46. Pojęcie nalotu i sposób opisu.

Nalot – najmłodsze pokolenie drzewostanu do 0,5m wysokości, pochodzenia naturalnego.

Nalot, podrost i podsadzenia produkcyjne opisuje się, gdy zajmują co najmniej 10% powierzchni.

Przy opisie tych warstw podaje się:

- gatunek drzewa i jego udział, w kolejności malejącej

- przeciętny wiek warstwy

- przeciętną wysokość gatunku panującego (tylko dla podrostu!)

- procent pokrycia powierzchni wyłączenia

- jakość hodowlaną

47. Pojęcie podrostu i sposób opisu.

Podrost – najmłodsze pokolenie drzewostanu wysokości powyżej 0,5m dowolnego pochodzenia.

Nalot, podrost i podsadzenia produkcyjne opisuje się, gdy zajmują co najmniej 10% powierzchni.

Przy opisie tych warstw podaje się:

- gatunek drzewa i jego udział, w kolejności malejącej

- przeciętny wiek warstwy

- przeciętną wysokość gatunku panującego (tylko dla podrostu!)

- procent pokrycia powierzchni wyłączenia

- jakość hodowlaną

48. Pojęcie podszytu i sposób opisu.

Do warstwy podszytu należy zaliczać, zarówno w uprawach i młodnikach oraz starszych drzewostanach, krzewy i gatunki drzew niewchodzące w skład upraw, podrostów, nalotów i podsadzeń. Warstwę podszytu należy opisywać, jeżeli zajmuje co najmniej 10% powierzchni, podając nazwy gatunków (w kolejności występowania – do 5 gatunków) oraz procent pokrycia powierzchni wyłączenia, wyrażony ułamkiem dziesiętnym (analogicznie jak zadrzewienie).

49. Pojęcie podsadzenia i sposób opisu.

Podsadzenie – najmłodsze pokolenie drzewostanu do 0,5m wysokości, pochodzenia sztucznego.

Nalot, podrost i podsadzenia produkcyjne opisuje się, gdy zajmują co najmniej 10% powierzchni.

Przy opisie tych warstw podaje się:

- gatunek drzewa i jego udział, w kolejności malejącej

- przeciętny wiek warstwy

- przeciętną wysokość gatunku panującego (tylko dla podrostu!)

- procent pokrycia powierzchni wyłączenia

- jakość hodowlaną

50. Pojęcie przestojów i sposób opisu.

Przestoje, nasienniki i przedrosty - są to:

1. Na gruntach leśnych niezalesionych - drzewa wykazujące miąższość grubizny.

2. W uprawach i młodnikach I klasy wieku - drzewa wykazujące miąższość grubizny oraz wiek ponad 20 lat, pod warunkiem, że nie zostały zaliczone do składu gatunkowego tych upraw i młodników.

3. W drzewostanach II klasy wieku - drzewa starsze w zasadzie o ponad 20 lat od wieku gatunku panującego drzewa, pod warunkiem, że nie zostały zaliczone do składu gatunkowego tych d-stanów

4. W drzewostanach III i starszych klas wieku - drzewa stare i bardzo stare, spełniające ważną funkcję w ekosystemie i wymagające odrębnego traktowania.

Opis przestojów – gatunek drzewa (do 5), przeciętny wiek, pierśnica, wysokość, jakość techniczna, miąższość grubizny na całej powierzchni.

51. Dokładność ustalania wieku drzewostanu.

Dokładność określania wieku:

• 1-2 lat w uprawach i młodnikach Ia klasy wieku

• Do 4 lat w młodnikach Ib klasy wieku

• Do 6 lat w II klasie wieku

• Do 10 lat w drzewostanach III i IV klasy wieku

• 10-20 lat w drzewostanach starszych

52. Wymień rodzaje zmieszania.

Formy zmieszania:

- jednostkowe

- grupowe

-drobnokępowe (do 5 arów)

- kępowe (6-10a)

- wielkokępowe (powyżej 10a)

- rzędowe (1 lub 2 rzędy tego samego gatunku)

- pasowe (co najmniej 3 rzędy jednego gatunku)

53. Pojęcie zmieszania jednostkowego.

Zmieszanie jednostkowe – jeżeli gatunki zmieszane są jednostkowo, bez grup i kęp (dotyczy głównie gatunków biocenotycznych).

54. Pojęcie zmieszania grupowego.

Zmieszanie grupowe – jeżeli gatunki zmieszane są w formie grup po kilka lub kilkanaście sztuk (dotyczy głównie gatunków domieszkowych i biocenotycznych).

55. Pojęcie zmieszania drobnokępowego.

Zmieszanie drobnokępowe – jeżeli gatunki zmieszane są w formie drobnych kęp o powierzchni do 5 arów (dotyczy głównie gatunków domieszkowych).

56. Pojęcie zmieszania kępowego.

Zmieszanie kępowe – jeżeli gatunki zmieszane są kępami o powierzchni od 6 do 10 arów.

57. Pojęcie zmieszania wielkokępowego.

Zmieszanie wielkokępowe – o powierzchni kęp przekraczającej 10 arów.

58. Pojęcie zmieszania rzędowego.

Zmieszanie rzędowe – jeżeli zmieszanie gatunków występuje na przemian rzędami (jednym lub dwoma).

59. Pojęcie zmieszania pasowego.

Zmieszanie pasowe – jeżeli zmieszanie gatunków występuje na przemian pasami (pas obejmuje najczęściej 3–6 rzędów sadzonek).

60. Pojęcie zmieszania smugowego.

? – nie ma w nowej IUL ?

61. Wymień rodzaje zwarcia.

- pełne

- umiarkowane

- przerywane

- luźne

62. Pojęcie zwarcia pełnego.

Zwarcie pełne - korony drzew stykają się brzegami lub częściowo zachodzą na siebie.

63. Pojęcie zwarcia umiarkowanego.

Zwarcie umiarkowane - między koronami występują wąskie przerwy, w tym przerwy, w które mieści się jedno drzewo.

64. Pojęcie zwarcia przerywanego.

Zwarcie przerywane - między koronami występują szerokie przerwy, w które łatwo mieści się jedno, a nawet dwa drzewa.

65. Pojęcie zwarcia luźnego.

Zwarcie luźne - w drzewostanie brak konkurencji między drzewami.

66. Jak ustala się i od jakiego momentu podaje się przeciętną pierśnicę?

Sposób określania:

- wybór drzew – reprezentatywne, 5-10 drzew

- od jakiej wartości – od 5cm

- z jaką dokładnością – do 1 cm

67. Jak ustala się i od jakiego momentu podaje się przeciętną wysokość?

Sposób określania:

- wybór drzew – reprezentatywne, 5-10 drzew

- od jakiej wartości – od 1 m

- z jaką dokładnością –do 1 m

68. Interpretacja bonitacji.

Bonitacja – mówi o żyzności siedliska dla danego gatunku

69. Interpretacja czynnika zadrzewienia.

Czynnik zadrzewienia – mówi o aktualnych możliwościach produkcyjnych drzewostanu.

70. Sposób określania czynnika zadrzewienia upraw i młodników niewykazujących miąższości grubizny.

Dla upraw i młodników niewykazujących miąższości grubizny wskaźnik zadrzewienia równy jest procentowi pokrycia powierzchni wyrażonemu w ułamku dziesiętnym (0,1 do 1,0).

71. Sposób określania czynnika zadrzewienia drzewostanów wykazujących miąższość grubizny.

Wskaźnik zadrzewienia drzewostanu jednogatunkowego i jednowiekowego, wykazującego miąższość grubizny, określa się ze stosunku oszacowanej miąższości na 1 ha (zasobności), do zasobności grubizny tabelarycznej – dla tego samego gatunku drzewa, o tej samej klasie bonitacji i w tym samym wieku – ujętej w tablicach jako łączna zasobność grubizny drzewostanu głównego i podrzędnego. W drzewostanach mieszanych, z powodu braku odpowiednich tablic, wskaźnik zadrzewienia drzewostanu stanowi suma zadrzewień gatunków wchodzących w skład tego drzewostanu

72. Sposób określania czynnika zadrzewienia drzewostanu dwupiętrowego.

W drzewostanach dwupiętrowych wskaźnik zadrzewienia określa się oddzielnie dla pięter.

73. Omów jakość hodowlaną upraw.

Jakość hodowlana upraw otwartych - Uprawy otwarte do 10 lat

Określają ją 2 cyfry:

1. Pierwsza opisuje stopień pokrycia powierzchni przez uprawę:

1 – stopień pokrycia 81% i wyżej

2 – 50-80%

3 – poniżej 50%

1. Druga cyfra to przydatność hodowlana (cechy zdrowotne, dostosowanie do siedliska, forma zmieszania, wady):

1 – uprawy założone prawidłowo, zdrowe, o składzie gatunkowym dostosowanym do siedliska, dopuszczalne wady do 20%

2 – wady 21-40%

3 – wady powyżej 40%

74. Omów jakość hodowlaną (młodników i) drzewostanów (młodszych.)

Jakość hodowlana drzewostanów - uprawy podokapowe, w tym na gniazdach po cięciu uprzątającym, młodniki i drzewostany niewymienione w punkcie „c”

Określa się ją na podstawie odpowiednich cech gatunku panującego, z ewentualnym uwzględnieniem gatunków współpanujących (jeżeli to uzasadnia ich znaczenie gospodarcze).

Określają ją 2 cyfry:

1. Cechy zdrowotności – to: uszkodzenie strzał i koron, występowanie grzybów i zjawisko obumierania drzew.

1 – wady do 10%

2 – 11-30%

3 – 31-50%

4 – ponad 50%

1. Cechy wzrostu i rozwoju – to: dostosowanie składu gatunkowego do siedliska, stopień oczyszczenia strzał, rozwój i pokrój koron.

1 – bardzo dobre

2 – dobre

3 – dostateczne

4 – złe

75. Wymień kryteria jakości technicznej.

- minimalna przeciętna pierśnica w korze [cm]

- najmniejszy odcinek odziomkowej części bez wad [m]

- minimalny procent liczby drzew odpowiadających kryteriom wymiaru i jakości odziomka

- dopuszczalne zahubienie drzew w drzewostanie [%]

76. Jakość uprawy wynosi np. 23. Proszę to zinterpretować.

To jakość hodowlana upraw otwartych.

Pierwsza cyfra opisuje stopień pokrycia powierzchni przez uprawę: 2 – czyli 50-80% pokrycia.

Druga cyfra to przydatność hodowlana (cechy zdrowotne, dostosowanie do siedliska, forma zmieszania, wady): 3 – czyli wady powyżej 40%.

77. Jakość 40. letniego drzewostanu wynosi np. 23. Proszę to zinterpretować.

To jakość hodowlana drzewostanów.

Pierwsza cyfra to cechy zdrowotności ( uszkodzenie strzał i koron, występowanie grzybów i zjawisko obumierania drzew): 2, czyli wady 11-30%

Druga cyfra to cechy wzrostu i rozwoju ( dostosowanie składu gatunkowego do siedliska, stopień oczyszczenia strzał, rozwój i pokrój koron): 3, czyli dostateczne.

78. Stopnie uszkodzenia drzewostanu i główne przyczyny uszkodzeń.

Dla celów planowania urządzeniowego przyjęto podział uszkodzeń na nieistotne (nietrwałe) obejmujące pierwszy stopień (10–20% uszkodzeń) oraz uszkodzenia istotne, nazywane też uszkodzeniami trwałymi, z wyodrębnieniem drugiego stopnia, nazywanego średnim (powyżej 20% do 50% uszkodzeń, czyli praktycznie 30%, 40% lub 50% uszkodzeń) oraz trzeciego stopnia, nazywanego silnym (ponad 50% uszkodzeń).

Dla uszkodzeń szacowanych w drzewostanie określa się orientacyjnie główną przyczynę uszkodzenia według następującego podziału:

1) owady,

2) grzyby,

3) zwierzyna,

4) pożary,

5) imisje przemysłowe,

6) czynniki klimatyczne,

7) zakłócenia stosunków wodnych,

8) erozja,

9) inne antropogeniczne,

10) inne bez określenia

79. Zgodność składu gatunkowego upraw i młodników.

W grupie upraw i młodników wyróżnia się trzy stopnie zgodności drzewostanu z TD:

1. stopień 1 – skład gatunkowy jest zgodny z TD, gdy gatunek główny TD jest gatunkiem panującym i w składzie gatunkowym ocenianej uprawy lub młodnika występują również pozostałe gatunki TD, zaś suma udziałów tych gatunków różni się od sumy udziałów wzorca, określonego w przyjętym składzie gatunkowym upraw, nie więcej niż:

– 30% w uprawach i młodnikach pochodzących z odnowienia naturalnego,

– 20% w uprawach i młodnikach pochodzących z odnowienia sztucznego;

1. stopień 2 – skład gatunkowy jest częściowo zgodny z TD, gdy gatunek główny TD jest gatunkiem panującym w uprawie lub młodniku i nie jest spełniony któryś z pozostałych warunków określonych pod literą a, jak również gdy gatunek główny występuje w uprawie lub młodniku, zaś suma udziałów gatunków TD w ocenianej uprawie lub młodniku różni się od sumy udziałów wzorca, określonego w przyjętym składzie gatunkowym upraw, nie więcej niż:

– 50% w uprawach i młodnikach pochodzących z odnowienia naturalnego,

– 40% w uprawach i młodnikach pochodzących z odnowienia sztucznego;

1. stopień 3 – skład gatunkowy jest niezgodny z TD, jeśli nie jest spełniony któryś z warunków określonych pod literą b.

80. Zgodność składu gatunkowego drzewostanów starszych.

W grupie pozostałych drzewostanów (poza uprawami i młodnikami), wyróżnia się również trzy stopnie zgodności drzewostanu z TD:

1. stopień 1 – skład gatunkowy jest zgodny z TD, jeżeli gatunek główny TD stanowi gatunek panujący oraz w składzie gatunkowym ocenianego drzewostanu występują również pozostałe gatunki TD, zaś suma udziałów występujących gatunków TD stanowi co najmniej 50% składu gatunkowego tego drzewostanu (przy ocenie uwzględnia się również II piętro oraz podrost w KO – proporcjonalnie do ich udziału w składzie drzewostanu);

2. stopień 2 – skład gatunkowy jest częściowo zgodny z TD, jeżeli gatunek główny TD stanowi gatunek panujący w drzewostanie, a nie jest spełniony któryś z pozostałych warunków określonych pod literą a, jak również gdy gatunek główny występuje w ocenianym drzewostanie i wraz z pozostałymi gatunkami TD stanowi co najmniej 50% składu gatunkowego tego drzewostanu (przy ocenie uwzględnia się również II piętro oraz podrost w KO – proporcjonalnie do ich udziału w składzie drzewostanu);

3. stopień 3 – skład gatunkowy jest niezgodny z TD, jeśli nie są spełnione warunki określone pod literą b.

81.. Pojęcie okresu odnowienia.

Okres odnowienia - przewidywany czas od zainicjowania odnowienia drzewostanu do cięcia uprzątającego.

82. Pojęcie okresu uprzątnięcia.

Okres uprzątnięcia - przewidywany czas od początku obowiązywania planu urządzenia lasu do cięcia uprzątającego.

83. Pojęcie okresu przebudowy.

Okres przebudowy - przewidywany czas od początku obowiązywania planu urządzenia lasu do przewidywanego cięcia uprzątającego.

84. Pojęcie podziału powierzchniowego.

PODZIAŁ POWIERZCHNIOWY LASU - to podział kompleksu leśnego na mniejsze jednostki zwane oddziałami.

85. Pojęcie i znaczenie linii gospodarczych.

Linie gospodarcze (ostępowe) są bezleśnymi pasami o szerokości 4-6m, zazwyczaj wyznaczonymi wzdłuż kierunku wschód-zachód. Ich zadaniem jest odprowadzanie wiatru na danym obszarze.

86. Pojęcie i znaczenie linii oddziałowych.

Linie oddziałowe – bezleśne pasy o szerokości 3-4 m, zazwyczaj o kierunku północ-południe. Główne zadanie: podział pasa ostępowego na oddziały.

87. Rodzaje podziału powierzchniowego.

W terenie nizinnym:

- podział powierzchniowy sztuczny -> regularny, schematyczny

- podział powierzchniowy naturalny -> wykorzystuje istniejące powierzchnie pozbawione drzewostanu do wytyczania linii

- podział kombinowany (najczęściej stosowany) -> tam gdzie się da, wykorzystuje się naturalne przerwy

W terenie górskim:

- linie gospodarcze biegną głównie po warstwicach, dolinach, szczytach

- linie oddziałowe wykorzystują potoki, drogi itp.

88. Wady i zalety podziału sztucznego.

• Podział sztuczny

Wady:

- traci się dość dużą powierzchnię przy robieniu linii

Zalety:

- łatwość projektowania zabiegów gospodarczych

- łatwość orientacji w terenie

89. Wady i zalety podziału naturalnego.

• Podział naturalny

Wady:

- utrudniona orientacja

- trudność przy projektowaniu zabiegów gospodarczych

Zalety:

- nie wycina się dodatkowej powierzchni leśnej pod linie

90. Wady i zalety podziału kombinowanego.

??? – nie ma wad?

91. Sposób prowadzenia numeracji oddziałów.

Numeracja oddziałów powinna być ciągła w skali obrębu leśnego.

Powinna zaczynać się od oddziału wysuniętego najbardziej na północ/północny-wschód, biec kolejnymi pasami ostępowymi i kończyć się na oddziale wysuniętym najbardziej na południe/południowy zachód.

92. Położenie słupka oddziałowego w terenie nizinnym i przykładowy jego opis.

• Słupek oddziałowy powinien się znajdować w południowo zachodnim rogu oddziału.

Numeracja:

93. Wielkość i kształt oddziału w terenie nizinnym.

Powierzchnia oddziału to około 15-30 ha.

Stosunek boków oddziału powinien wynosić 1:2 lub 2:3,5.

Linie ostępowe mają długość 300-400m, a oddziałowe 500-800m.

94. Na załączonym przykładzie zaznacz linie oddziałowe i gospodarcze, zanumeruj oddziały, zaznacz położenie słupka, wskaż pasy ostępowe.

Na podstawie załączonych opisów taksacyjnych drzewostanów:

• Porównaj aktualne możliwości produkcyjne drzewostanów.

• Omów żyzność siedliska dla .... z pododdziału .....

• Porównaj produkcyjność drzewostanów

• Omów jakość drzewostanu z pododdziału .....

• Podaj udział gatunku panującego z pododdziału .....

• Omów gospodarczy typ drzewostanu.

• Podaj udział podrostu (podszytu, nalotu), itd., itp.