| Szczepienie psa |
|---|
Każdy pies, który ma trafić pod nasz dach, powinien być przez nas poddany szczepieniom na kilka podstawowych chorób. Większość szczepionek niszczy otrzymane z mlekiem matki przeciwciała, dlatego często pierwsze szczepienia u szczeniąt odbywają się około 6-7 tygodnia ich życia.
Psy można zaszczepić na:
– wściekliznę,
– nosówkę,
– parwowirozę,
– koronawirozę,
– leptospirozę,
– Choroba Rubartha (wirusowe zapalenie wątroby),
– kaszel kenelowy.
Przed szczepieniem
Szczepione zwierzę musi być zdrowe (nie dotyczy to jednak chorób przewlekłych, jak np. cukrzyca czy niewydolność nerek/wątroby) i wcześniej odrobaczone (minimum 10 dni przed szczepieniem) – przy zarobaczeniu szczepionka może okazać się nieskuteczna. Nie należy szczepić psów chorych, suk w okresie ciąży oraz szczeniąt poniżej 6 tygodnia życia. W przypadku reakcji alergicznej na szczepionkę, należy ją zmienić. Jeśli reakcja alergiczna wystąpi ponownie po jej zmianie, należy zrezygnować ze szczepienia.
Kalendarz szczepień
Wczesny kalendarz szczepień
Zwyczajowy wśród hodowców, coraz bardziej popularny wśród właścicieli szczeniąt. Szczególnie wskazany w przypadku ras uważanych za mniej odporne, także u psów ras rzadko występujących.
1. 6 -8 tydzień życia
- nosówka i parwowiroza (specjalne szczepionki dla szczeniąt)
2. 10 - 12 tydzień
- nosówka
- parwowiroza
- leptospiroza
- kaszel kenelowy
- choroba Rubartha (wirusowe zapalenie wątroby)
3. 16 tydzień
- jak wyżej, dodatkowo koronawiroza
Standardowy kalendarz szczepień
1. 9 - 10 tydzień
- nosówka
- parwowiroza
- leptospiroza
- kaszel kenelowy
- choroba Rubartha (wirusowe zapalenie wątroby)
2. 12 - 14 tydzień
- jak wyżej, dodatkowo koronawiroza
Późny kalendarz szczepień
Wskazany w przypadku psów chorujących, ewentualnie alergicznych.
1. Po 12 tygodniu
- nosówka
- parwowiroza
- leptospiroza
- kaszel kenelowy
- choroba Rubartha (wirusowe zapalenie wątroby)
- koronawiroza
2. Po 2 -4 tygodniach od pierwszego szczepienia konieczna jest powtórka.
Szczepienie przeciw wściekliźnie powinno być wykonane pomiędzy 2 a 5 miesiącem życia psa. Konieczność dotrzymania tego terminu, jak i powtórnych (rokrocznych) reguluje polskie prawo.
Literatura tematyczna nie dostarcza obecnie jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o częstotliwość kolejnych szczepień. W Stanach zjednoczonych kalendarz szczepień tzw. przypominających (u dorosłych psów) obejmuje periody trzyletnie. W Polsce powszechnie stosuje się rokroczne powtarzanie szczepień ochronnych, jednak zdarzają się już weterynarze ordynujący powtarzanie zastrzyków ochronnych co dwa lata. Wpływ na tą decyzję może mieć także rodzaj używanej szczepionki, stan psychofizyczny zwierzęcia, rasa, choroby występujące na terenie zamieszkania, tryb życia psa (dzieci w domu, psy pracujące, psy stróżujące) .
Jak widać, kalendarz szczepień jest sprawą dość indywidualną, o jego ostatecznym kształcie będzie więc decydował lekarz weterynarii.
Po szczepieniu
Możliwe jest wystąpienie reakcji alergicznych - skórnych, oddechowych, ze strony układu pokarmowego. Zwierzę może się źle czuć, odmawiać jedzenia, być osłabione. Jeśli ten stan utrzymuje się zbyt długo, należy zasięgnąć opinii lekarskiej.
Przez 14 dni od szczepienia powinniśmy zwrócić uwagę na przynajmniej częściowe ograniczenie psu kontaktów z innymi osobnikami. W tym czasie bowiem organizm zwierzęcia uporać się musi z podaną w szczepionce porcją wirusów, przez co może być bardziej narażony na wszelkiego rodzaju infekcje. Pełna odporność wytworzona zostaje po ok. 30 dniach od zastrzyku.
Wścieklizna
Wścieklizna - jest to choroba, która zawsze kończy się dla czworonoga śmiercią, a jednocześnie jest bardzo groźna dla ludzi. W przeciwieństwie do pozostałych szczepień, nie jest dobrowolna. Zgodnie z polskim prawem pierwsza dawka zaaplikowana musi być zwierzęciu przed ukończeniem piątego miesiąca życia, następne należy powtarzać co roku.
Nosówka
Nosówka - jest bardzo groźna dla młodych i starych psów. Atakuje układ oddechowy, pokarmowy i nerwowy. Występują przy niej poważne powikłania i bardzo często kończy się ona śmiercią.
Parwowiroza i koronawiroza
Parwowiroza i koronawiroza. Obie są chorobami wirusowymi. Bardzo często zdarzają się przypadki, że oba wirusy atakują jednocześnie. Ich objawy to brak łaknienia, ogólne osłabienie i krwawa biegunka. U psów dorosłych natychmiastowe podanie leku jest dużą szansą na wyleczenie go, jednak terapia jest długa. U szczeniąt występuje bardzo duża śmiertelność spowodowana tymi chorobami
Leptospiroza
Leptospiroza - wywołują ją bakterie z rodziny leptospira. Atakuje najczęściej nerki i wątrobę. Pomimo skuteczności leczenia, trwale uszkadza zaatakowane narządy. Może się także przenieść na człowieka, zwłaszcza przez kontakt z psim moczem. Szczepionka nie chroni jednak psa przed wszystkimi rodzajami choroby, jedynie przed tymi najpopularniejszymi.
Choroba Rubartha (wirusowe zapalenie wątroby)
Choroba Rubartha (wirusowe zapalenie wątroby) - bardzo ciężka do wyleczenia choroba, na szczęście coraz rzadziej spotykana. Może doprowadzić do uszkodzenia wątroby, czego powikłaniem jest niebieskie oko u psa. Jeśli przebieg choroby jest nadostry, może doprowadzić do śmierci psa w ciągu jednej doby.
Kaszel kenelowy - choroba wirusowa, atakująca układ oddechowy. Jest uleczalna, ale może spowodować trwałe uszkodzenie płuc.
| Szczepienie kota |
|---|
Każdy kot, powinien być przez nas zaszczepiony na kilka podstawowych chorób. Przy szczepieniu należy pamiętać o tym, że przeciwciała siary, przekazane przez matkę, mogą neutralizować działanie szczepionek. Dlatego najbardziej odpowiednim wiekiem do przeprowadzania szczepień u kociąt jest wiek 7-8 tygodni.
Koty można zaszczepić na:
– herpeswirozę (koci katar),
– caliciwirozę (koci katar),
– panleukopenię (koci tyfus),
– białaczkę,
– chlamydiozę,
– wściekliznę,
– grzybicę,
– zakaźne zapalenie otrzewnej (FIP).
Szczepione zwierzę musi być zdrowe (nie dotyczy to jednak chorób przewlekłych, jak np. niewydolność nerek/wątroby) i wcześniej odrobaczone (7 dni przed szczepieniem) – przy zarobaczeniu szczepionka może okazać się nieskuteczna. Nie należy szczepić kotów chorych, kotek w okresie ciąży oraz kociąt poniżej 6 tygodnia życia, a także w przypadku wystąpienia na szczepionkę reakcji alergicznej, która zagrażała życiu.
Herpeswiroza, caliciwiroza, panleukopenia
– schorzenia te są bardzo groźne, nawet dla zwierząt niewychodzących z domu, gdyż wirusy mogą zostać przyniesione do domu na butach domowników. Choroby te mogą prowadzić do trwałego uszkodzenia organizmu, a nawet śmierci kota.
Białaczka
– szczepienie zalecane dla kotów mających kontakt z innymi kotami. Przed szczepieniem konieczne jest wykonanie testu przeciwko białaczce i uzyskanie wyniku negatywnego. Niektóre typy szczepionek mogą spowodować wystąpienie mięsaka poszczepiennego.
Chlamydioza
– szczepienie niesie ryzyko wielu powikłań poszczepiennych (wysoka gorączka, złe samopoczucie, brak apetytu). Choroba ma jednak lekki przebieg. Zaleca się podawanie jej jedynie kotom przebywającym w hodowlach, mających problem ze zwalczaniem tej choroby.
Grzybica
– szczepi się na nią głównie koty, które są wprowadzane do własnej hodowli z innej, zakażonej lub podejrzanej. Szczepionki dają kotom odporność na około 7-9 miesięcy.
Wścieklizna
– nie należy do szczepień obowiązkowych dla kotów, jednak wszystkie zwierzęta wychodzące z domu, przewożone środkami komunikacji publicznej czy też wywożone za granicę powinny być poddane temu szczepieniu.