GRZYBY

Grzyby są eukariontami wytwarzającymi ściany komórkowe

Nie zawierają chlorofilu i są heterotrofami, wchłaniającymi przez ścianę komórkową i błonę cytoplazmatyczną przetworzone uprzednio substancje odżywcze

Rozmnażają się płciowo i bezpłciowo za pomocą spor (zarodników)

Grzyby mają duże znaczenie ekologiczne

Podobnie, jak bakterie większość grzybów jest reducentami, saprofitami pobierającymi substancje odżywcze z podłoży organicznych

i martwych organizmów

Mikoryza jest związkiem symbiotycznym między grzybami i korzeniami roślin. Grzyb udostępnia roślinie substancje mineralne, a roślina zaopatruje go w niezbędne związki organiczne

Grzyb może być organizmem jednokomórkowym (drożdże)

lub wielokomórkowym, zbudowanym ze strzępek.

Grzybnię (mycelium) tworzą długie, rozgałęzione strzępki.

Sprzężniaki (Zygomycota) mają strzępki nie podzielone septami, czyli poprzecznymi ścianami.

Strzępki pozostałych grzybów mają perforowane przegrody poprzeczne.

Po zetknięciu z odpowiednim podłożem spora grzyba kiełkuje i wytwarza strzępki.

Strzępki przerastają podłoże i rozkładają zawarte w nim substancje organiczne dzięki wydzielanym enzymom hydrolitycznym

.

Strzępki przerastają podłoże i rozkładają zawarte w nim

substancje organiczne dzięki wydzielanym enzymom

hydrolitycznym.

Spory powstają na strzępkach powietrznych.

Grzyby można podzielić na cztery typy:

   Zygomycota (sprzężniaki)

w wyniki procesu płciowego wytwarzają zarodniki przetrwalnikowe zwane zygosporami.

Przedstawicielem tej grupy jest rozłożek czerniejący (Rhizopus nigricans), czyli pospolicie występujący grzyb powodujący pleśnienie chleba;

Ascomycota (workowce)

w wyniki procesu bezpłciowego wytwarzają zarodniki zwane konidiami, a w wyniki procesu płciowego - askospory.

Ascomycota obejmują drożdże, smardzie, trufle i zielone „pleśnie”

Basidiomycota (podstawczaki)

proces płciowy prowadzi do wytworzenia bazydiospor.

Podstawczakami są grzyby kapeluszowe, purchawki, rdze i głownie (pasożyty roślin)

Deuteromycota (grzyby konidialne)

większość z nich rozmnaża się bezpłciowo wytwarzając konidia.

Z medycznego punktu widzenia grzyby zostały podzielone na:

·     drożdżopodobne;

·     pleśniowe (nitkowate);

·     dimorficzne;

·  dermofity.

Typowym przedstawicielem grzybów drożdżopodobnych jest

Candida albicans

Candida albicans jest niepozornym organizmem  z pogranicza świata roślinnego zamieszkującym dolną cześć przewodu pokarmowego od momentu naszego przyjścia na ten świat. Spełnia ona ważna role trawienną pomagając w procesie rozkładu cukru przez organizm.

Jej drugie oblicze jako niszczyciela naszego systemu immunologicznego w przypadku jej przerostu, poznajemy ostatnimi laty chociaż pierwsze przypadki były opisane już przez ojca medycyny Hipokratesa.

Candida jest obecna praktycznie wszędzie w środowisku i dopóki nasz organizm posiada normalne funkcje obronne jest dla nas niegroźna.

Candida albicans to oportunistyczny patogen (czynnik chorobotwórczy).

Jej obecność w przewodzie pokarmowym i układzie wydalniczym jest zjawiskiem fizjologicznym.

Toksyny produkowane przez Candida mogą jedynie powodować drobne podrażnienia, pod warunkiem iż liczba zarazków jest pod kontrolą.

Rzadko obecność Candidy wiąże się z wysoką gorączką, zwiększoną liczbą białych krwinek, jak często ma to miejsce w przypadku innych patogenów.

Wyrożnia się ponad 200 gatunków drożdżaków z rodzaju Candida. Jedynym naturalnym rezerwuarem drożdżaków są ludzie i zwierzęta (ptaki)

Miejscem ich naturalnego bytowani są błony śluzowe dróg oddechowych, przewodu pokarmowego oraz narządów moczowo-płciowych. Noworodek jest kolonizowany podczas porodu szczepami z pochwy matki.

Wzrost liczby zakażeń grzybiczych zarówno w szpitalu, ja i w warunkach

ambulatoryjnych ma ścisły związek z postępem m.in. chirurgii, wprowadzeniem

inwazyjnej diagnostyki, chemioterapią chorób nowotworowych oraz masowym

stosowaniem antybiotyków o szerokim spektrum działania.

Postęp ten umożliwia przeżycie wielu chorych z poważną zagrażającą życiu

chorobą. Doprowadziło to do wzrostu liczby osób z zaburzeniami układu

odpornościowego. Chorzy ci są bardzo wrażliwi na zakażenie, w tym na zakażenie

zupełnie niezjadliwymi drożdżakami z rodzaju Candida.

Obok drożdżaków spotykane są również zakażenia

Aspergillus, Rhizopus, Mucor. Zakażenia grzybami pleśniowymi

są najczęściej egzogenne (zarodniki).

Drożdżaki z rodzaju Candida mogą powodować

również zakażenia o przebiegu epidemicznym, szczególnie

w warunkach szpitalnych.

Drożdżaki należą do grupy grzybów niedoskonałych (fungi imperfecti).

Charakteryzuja się dimorfizmem, wystepują w postaci komórek

owalnych-blastospor oraz form wydłużonych, nitkowatych tworzacych mycelium

(grzybnię) lub pseudomycelium (grzybnie rzekome). Często podkreśla się,

że forma mycelialna Candida jest inwazyjną i wskazuje na zakażenie, podczas

gdy obecność blastospor wskazuje na kolonizację. Należy stwierdzić, że obydwie

formy morfologiczne drożdżaka są jednakowo zjadliwe i zdolne do wywołania

zakażenia. Obecność formy mycelialnej w preparacie pobranym bezpośrednio

od chorego wskazuje na niezaprzeczalną inwazję.

W sprzyjających warunkach drożdże mogą zacząć rosnąć

w alarmującym tempie. A w miarę jak rozrasta się

Candida, zwiększa się stężenie produkowanych przez nią

toksyn, w końcu nawet najbardziej silne

osoby zaczną odczuwać efekty zakażenia tym

drożdżakiem.

Kiedy dochodzi do wzrostu liczebności populacji Candidy może

wystąpić szeroki wachlarz niekorzystnych objawów: zmęczenie,

niestrawności, wzdęcia, zaparcie stolca, biegunka, depresja,

niepokój i zmniejszony popęd płciowy. Często dochodzi do infekcji

pęcherza moczowego i uszu, różnego rodzaju choroby

skóry (trądzik, egzema) oraz reakcje na perfumy, środki czyszczące,

spaliny itd.

Potężne wrota inwazji Candida stanowi niedokrwiona lub

uszkodzona śluzówka przewodu pokarmowego, często

dochodzi też do kolonizacji zmiany wrzodowej żołądka.

Naturalną barierą zapobiegającą inwazji drożdżaków jest flora

bakteryjna przewodu pokarmowego. Wszystkie antybiotyki, które

zmniejszają liczbę bakterii w przewodzie pokarmowym,

sprzyjajają kolonizacji drożdżakami.  

Zakażenia drożdżakami Candida są najczęściej zakażeniami

endogennymi, drobnoustrojami z błon śluzowych przewodu

pokarmowego, dróg oddechowych oraz ze skóry.

Czynników wpływających na podatność i nadmierny rozwój Candidy :

Nadmierna antybiotykoterapia

Spożywanie mięsa zwierząt i drobiu leczonego przy pomocy

antybiotyków

Chlorowanie wody pitnej

Wystawienie na działanie pestycydów, herbicydów, chemikaliów, toksycznych metali (ołów, rtęć)

Leczenie hormonalne (włączając w to doustne środki antykoncepcyjne i leki zawierające kortyzon)

Zła dieta (niedostateczna ilość podstawowych składników odżywczych; nadmierne użycie cukru, węglowodanów, alkoholu)

Candida albicans wywołuje kandydozę błon śluzowych jamy

ustnej, skóry gładkiej, narządów wewnętrznych, ośrodkowego

ukłędu nerwowego i węzłów chłonnych.

Oprócz Candida albicans również inne grzyby drożdżopodobne

(Candida tropicalis, C. krusei, C. pseudotropicalis,

C. guillermon-dii, Trichosporon sp., Cryptococcus sp.)

wywołują podobne grzybice.

PATOFIZJOLOGIA

Candida albicans przez swoje oddziaływanie na ścianę jelita

(leaky gut) powodując jej nieszczelność i wzmożoną

przepuszczalność ścian jelit dla molekuł, które normalnie nie

powinny się pojawić we krwi co może prowadzić do reakcji

układu immunologicznego, np.: alergii na pokarmy.

Przedostające się różne molekuły normalnie nieszkodliwe

mogą powodować różne objawy- alergie o nietypowym

obrazie. 

Przedostając się przez barierę krew- mózg mogą

powodować zaburzenie roli neuro-transmitterów co może

prowadzić do różnorodnych objawów i  być przyczyną

błędnych rozpoznań choroby układu nerwowego.

Układ immunologiczny zajęty usuwaniem różnych molekuł normalnie nie pojawiających się we krwi zostaję zajęty dodatkową pracą przez co jego normalne funkcje zostają zaburzone i następuje jego  osłabienie i niesprawność funkcjonalna.

Natomiast substancje  dotychczas obojętne stają się alergenami osoby takie stają się wrażliwe na wiele czynników ze środowiska („environmentally sensitive”)

i dotyczy to nie tylko pokarmów, ale i substancji dostających się drogami oddechowymi.

Dotychczas nieszkodliwe substancje stają się alergenami wziewnymi.

Leaky Gut Sundrome LGS to jeszcze jeden wynik oddziaływania candida na przewód pokarmowy prowadzący do nieszczelność i wzmożoną przepuszczalności ścian jelit dla molekuł.

Candida produkuje około 79 różnych toksyn, stąd ich wpływ

na organizm powoduje tak różnorodne objawy z różnych

narządów – brak wzajemnego powiązania pomiędzy sobą.

Często podobieństwo objawów do zespoły przewlekłego

zmęczenia, alergii pokarmowych, chorób przewodu

pokarmowego IBS (irritable bowel syndrome) zespołów

osłabionej odporności immunologicznej powoduje terapię tych

zespołów i chorób a nie candida.

Przyczyny rozwoju Candida

1. Długotrwałe przyjmowanie antybiotyków, (antybiotyki zabijają pożyteczne bakterie )

2. Niesterydowe leki przeciwzapalne, leki hamujące wydzielanie kwasu solnego H2 blokery przyjmowane dłużej ponad 3- m-ce , (powodują zahamowanie wydzielania kwasu solnego,co podwyższa pH i sprzyja  rozwojowi candidy, gdyż nie są zabijane przez kwas solny w żołądku, które powinno być niskie) 

3. Dieta bogata w proste węglowodany, nadużywanie cukru - cukier jest

metabolizowany  bardzo szybko przez candida, sprzyjając ich  szybkiemu rozrostowi, co hamuje rozwój „pozytywnych” bakterii

4. Przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych i sterydów

5. Stres i wyczerpanie, brak snu i wypoczynku, ogólne osłabienie organizmu

6. Dieta bogata w mięso i mleko zawierające antybiotyki, hormony i sterydy

7. Spożywanie słodzonych i gazowanych napojów i zawartością kofeiny

8. Małe spożycie warzyw i nieoczyszczonej nieprzetworzonej żywności, 

     chleb z pełnego ziarna

9 . Nadużywanie:alkoholu i nikotyny

10. Przebywanie i praca w pomieszczeniach wilgotnych, zakurzonych,

11. Narażenie na promieniowanie jądrowe, rentgenowskie,

elektromagnetyczne                

12. Przewlekłe zaparcia i biegunki , cukrzyca,

13. Jelitowe robaki i pasożyty

14. Toksyczne metale: ołów, rtęć, kadm, amalgamat w plombach dentystycznych 

15. Aspartam słodzik, MSG -glutaminian sodu - poprawiacz smaku w sosach, gotowych zupach, przyprawach - powodują zahamowanie rozwoju prawidłowej flory bakteryjnej, osłabiają też odporność immunologiczną co pozwala na rozrost candida i powstawanie zespołu candida.  

Przyczyną poważnych infekcji grzybiczych jest Cryptococcus

neoformans. Grzyb ten wywołuje kryptokokozę narządów

wewnętrznych i skóry. Szczególnie ciężki przebieg mają

zakażenia płuc i ośrodkowego układu nerwowego.

U osób z obniżoną odpornością grzyb ten wywołuje nawet

zapalenie opon mózgowych i mózgu.

OBJAWY

ZABURZENIA ZE STRONY PRZEWODU POKARMOWEGO:

-zaburzenia trawienia

niestrawność,

„burczenie” w brzuchu,

-biegunki lub zaparcia bez uchwytnej przyczyny dietetycznej,

-wzdęcia, 

-brak tolerancji pokarmów,

-przelewanie i kruczenie w brzuchu,

-pieczenie w brzuchu

-suchość lub pieczenie ustach, naloty i zmiany barwy na języku, pleśniawki

-zespół jelita nadwrażliwego (IBS-ZJN),

ZABURZENIA ZE STRONY UKŁADU MOCZOWEGO:

-kolki

-pieczenie podczas oddawania moczu,

-częstomocz

-nieregularne miesiączki,

-zespól napięcia przedmiesiączkowego,

-upławy,

-nawracające infekcje pochwy,

świąd pochwy i krocza,

u mężczyzn nawracające problemy z prostatą i pęcherzem moczowym.

SOMATYCZNE I ALERGICZNE :

-zdrętwienie,

-palenie albo mrowienie,

-ogólna bolesność,

-obrzęki, sztywność i bolesność stawów,

-bolesne i napięte mięśnie,

-przekrwienie i uczucia zatkania w nosie,

-ucisk w głowie, bóle głowy,

-„zdrętwienie ogólne”,

-mroczki lub plamy przed oczami, szum w głowie, w uszach,

-skrócenie oddechu, ograniczenie możliwości wykonania głębokiego oddechu, kłucie w klatce piersiowej,

-utrata wagi ciała,

-zawroty głowy,

-nadwrażliwość lub uczulenie na związki chemiczne,

-obniżenie popędu seksualnego,

UMYSŁ I EMOCJE:

-chroniczne zmęczenie-brak sił,

-senność,

osłabienie koncentracji i pamięci,

drażliwość,

uczucie utraty siły i energii do życia,

zdezorientowanie, depresja, napady paniki i płaczu,

zaburzenia snu,

uczucie zdrętwienia,

kłopoty z podejmowaniem decyzji,

mentalne zamieszanie,

zmienność nastroju, lęk, napady gniewu.

SKÓRA:

-trądzik,

-zmiany grzybicze na skórze,

-stopa atlety,

-swędzenie skóry i odbytu,

-plamiste- siatkowate zmiany na skórze,

-suchość skóry, egzema, wyprzenia,

-stany zapalne skóry,

-wysypki na twarzy,

-grzybicze i zapalne zmiany paznokci,

-pokrzywka,

-zmiany podobne do tocznia i łuszczycy..

Candida albicans jest najczęstszym sprawcą grzybic skóry i błon śluzowych jamy ustnej.

Jego dziełem są:

zajady w kącikach ust;

grzybice błon śluzowych pochwy, sromu, żołędzi i napletka;

pleśniawki u niemowląt.

Atakuje również:

układ oddechowy;

przewód pokarmowy;

drogi moczowe;

centralny układ nerwowy.

Do tej grupy należą również grzyby z rodzaju Cryptococcus, wywołujące kryptokokozy.

Typowym przedstawicielem grzybów pleśniowych jest Aspergillus, grzyb wywołujący chorobę zwaną aspergillozą, czyli grzybicą kropidlakową.

Dermatofity wywołują różnego rodzaju grzybice powierzchniowe zwane dermatomykozami.

Typowymi dermatofitami są grzyby:

Trychophyton,

Epidermophyton,

Microsporum.

POSTACIE KLINICZNE ZAKAŻEŃ GRZYBICZYCH

Zakażenia grzybicze (Candida) dzielą się na powierzchowne

(skóra i błony śluzowe) oraz głębokie (tzw. układowe).

Rozwijają się drogą inwazji drożdżaka do krwi i rozsiewu do

narządów i tkanek. Krwiopochodną kandydozą będzie zatem

kandydemia, czyli obecność drożdżaków we krwi, jak i rozsiana

kandydoza narządowa.

GRZYBICE POWIERZCHOWNE

Zaliczamy do nich grzybice zrogowaciałej warstwy naskóra,

paznokci, włosów, a także skóry i tkanki podskórnej

oraz błon śluzowych.

Znanych jest około 40 różnych gatunków grzybów wywołujących

grzybice powierzchowne, przy czym najczęściej z zakażeń

u człowieka izolowanych jest ok. 10 gatunków.

Postacie kliniczne:

grzybica skóry głowy

grzybica woszczynowa

grzybica tułowia

grzybica skóry okolicy łonowej i narządów moczowo-płciowych

grzybica stóp

grzybica rąk

grzybica paznokci

grzybica rogówki

KANDYDOZA POWIERZCHOWNA

Najczęściej za zakażenia odpowiedzialny jest gatunek Candida

albicans, choć spotykane są także inne gatunki.

Drożdżaki z rodzaju Candida charakteryzują się dimorfizmem,

tzn. występują w postaci komórek owalnych lub tworzą wypustki

(pseudomycellium). Warto pamiętać, że drożdżaki z rodzaju

Candida wchodzą w skład flory fizjologicznej jamy ustnej,

przewodu pokarmowego oraz pochwy.

Drożdżaki z gatunku Candida albicans rzadko wystepują

w środowisku zewnętrznym, podczas gdy inne gatunki,

np. Candida tropicalis mogą wystepować w ziemi.

Zakażenia drożdżakami z gatunku Candida albicans

należą do zakażeń endogennych, tj. własną flora,

a w wyjątkowych przypadkach (noworodki) mogą to być

zakażenia egzogenne ( np. florą matki)

Postacie kliniczne kandydozy

 

1. zakażenia jamy ustnej

- ostra rzekomobłoniasta (niemowlęta osoby starsze)

- ostra zanikowa (najczęściej po przewlekłej antybiotykoterapii)

-  przewlekła zanikowa (protezy)

-  przewlekla hiperplastyczna (może transformować w zmianę nowotworową)

-  przewlekła skórno-śluzówkowa

2. kandydoza pochwy: Candida albicans (80%), Candida glabrata (5%),czynniki sprzyjające: ciąża, cukrzyca, antybiotykoterapia

3. kandydoza narządow płciowych u mężczyzn

4. kandydoza skóry (przestrzenie wilgotne) i błon śluzowych

5. kandydoza paznokci i wału paznokciowego- szczególnie u osób często moczących ręce (Candida albicans, Candida parapsilosis)

6. grzybica ucha- zakażenia kanału zewnętrznego: Candida albicans, Candida tropicalis

GRZYBICE GŁĘBOKIE ( UKŁADOWE )

Mogą dotyczyć każdego narządu lub tkanki. Najczęstsza postacią

jest grzybica dolnych dróg oddechowych (grzybicze zapalenie płuc).

Do zakażenia dochodzi drogą inhalacji zarodników grzybów

szeroko rozpowszechnionych w przyrodzie (ziemia).

Drobnoustroje odpowiedzialne za zakażenia układowe dzielą się na dwie odrębne grupy:

 

GRZYBY PATOGENNE: Histoplasma capsulatum, Coccidioides immitis

Mogą się rozwijać w tkankach osoby zdrowej bez istnienia szczególnego

czynnika usposabiającego.

GRZYBY OPORTUNISTYCZNE: Aspergillus, Candida, Cryptococcus,

Mucor

Są to zakażenia, które rozwijają się u chorych w przypadku

zaistnienia szczególnie sprzyjających warunków

np. niedobór odporności, cukrzyca,

choroby nowotworowe i inne.

KANDYDOZA GŁĘBOKA

 

W zależności od przebiegu wyróżnia się postać ostrą i przewlekłą.

Czynnikami etiologicznymi są:

-         Candida albicans,

-         Candida tropicalis ( w neutropenii),

-         Candida parapsilosis (przy żywieniu parenteralnym)

-         Candida globrata (oporne na leki p. grzybicze)

-         Candida lusitaniae (oporne na leki p. grzybicze)

-         Candida krusei (oporne na leki p. grzybicze)

 Na tę postać kandydozy narażeni są szczególnie:

- chorzy z neutropenią ( choroby nowotworowe)- źródło

zakażenia to przewód pokarmowy,

   - chorzy po zabiegach chirurgicznych, oparzeniach- zakażenie

rozwija się na skutek uszkodzenia barier mechanicznych,

sprzyja to przedostawaniu się drożdżaków do krwi

Czynniki ryzyka:

-         operacje na sercu

-         operacje na przewodzie pokarmowym

-         przeszczepy narządów

-         naświetlania

-         kortykoterapia

-         antybiotykoterapia

-         środki uszkadzające śluzówkę jamy ustnej oraz żołądka

-         cewnikowanie naczyń

-         żywienie pozaustrojowe

Postacie kliniczne kandydozy głębokiej:

-         zapalenie przełyku

-         kandydoza przewodu pokarmowego

-         kandydoza płuc

-         kandydoza OUN

-         zapalenie wsierdzia

-         zapalenie mięśnia sercowego

-         grzybica nerek i układu moczowego

-         kandydoza watroby i śledziony

-         zakażenia wewnątrzmaciczne

-         zapalenie kości i szpiku

-         zapalenie gałki ocznej

kandydoza rozsiana-wieloogniskowa

POSTACIE SZCZEGÓLNE:

-         kandydoza u wcześniaków: zapalenie opon m-r, zapalenie kości, szpiku, zapalenie stawów, posocznica

-         kandydoza u narkomanów

-         kandydoza u chorych zakażonych HIV (zapalenie przełyku, zapalenie opon m-r, zapalenie gałki ocznej)

 

LECZENIE

U chorych z wysokim ryzykiem zakażenia grzybiczego należy rozważyć

profilaktyczne podawanie leku przeciwgrzybiczego.

W zasadzie uważa się, że w takich sytuacjach najlepiej rozpocząć leczenie,

ponieważ diagnostyka jest trudna i mało czuła, a opóźnienie leczenia inwazyjnej

postaci zakażenia grzybiczego rokuje niepomyślnie.

KANDYDOZA JAMY USTNEJ:

Nystatyna (roztwór do ssania-5 razy na dobę )

Nystatyna w postaci zawiesiny do jamy ustnej

(1000 000 j.m./ml, 4-5 razy/dobę )

3.Klotrimazol- 10mg saszetki powoli rozpuszczać w jamie ustnej, 4-5 razy/dobę

4.Ketokonazol- 0,2 g (1-2 tabl./dobę)

5.Flukonazol- 0,1 g ( 1 tabl/dobę)

CZAS LECZENIA 7-14 DNI

KANDYDOZA PRZEŁYKU:

POSTAĆ LEKKA:

 

Klotrimazol (proszek, saszetki) 5 razy na dobę

Nystatyna roztwór (10-30 ml) –5 razy na dobę do ssania,

a nastepnie do połknięcia

 POSTAĆ CIĘŻSZA

 

Flukonazol- 0,1-0,2 g/dobę

Itrakonazol- 0,05-0,2 g/dobę

NAWRACAJĄCA KANDYDOZA

PRZEŁYKU

 

Amfoterycyna B- dożylnie 0,25-0,3 mg/kg/dobę

KANDYDOZA SROMU I POCHWY:

 

Flukonazol- 0,15 g- jednorazowo

Klotrimoksazol- dopochwowo, na noc- 7 dni

Tetrakonazol- na noc/3 dni a następnie

4. Ketokonazol 0,1 gna dobę lub

5. Flukonazol 0,1 g jeden raz na tydzień lub

6. Klotrimoksazol 0,5 g dopochwowo

POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU IZOLACJI CANDIDA Z PŁYNU Z JAMY OTRZEWNEJ

 

Leczenie rozpoczyna się wówczas, gdy występuje:

 

-         - ostre zapalenie trzustki

-         - perforacja

-         - przeciek zespolenia

-         - pooperacyjne zapalenie otrzewnej

-         - dodatni wnik posiewu krwi

-         - ciężki stan chorego

-         - obfity wzrost z pierwotnego posiewu

Leczenie: Amfoterycyna B +/- Flucotyzyna

POSTEPOWANIE W PRZYPADKU IZOLACJI CANDIDA Z KOŃCOWKI CEWNIKA ŻYLNEGO

 

Inwazyjna kandydoza:

wdrożenie leczenia (amfoterycyna B, Flukonazol)

2. Pacjent bezobjawowy:

   - jako skutek zanieczyszczenia końcówki podczas usuwania cewnika z żyły lub

jako wynik kolonizacji cewnika

Zastosowanie leku przeciwgrzybiczego uzależnione jest od stanu

klinicznego pacjenta. Pacjenci gorączkujacy, od których

wyodrębniono Candida z dwu odległych, nie związanych ze sobą

anatomicznie miejsc oraz z dodatnim wynikiem posiewu końcówki

cewnika, obarczeni są dużym ryzykiem inwazyjnej kandydozy.