Grupa 201 L02	TECHNIKI WYTWARZANIA II LABORATORIUM	POLITECHNIKA ŚWIĘTOKRZYSKA WZiMK
Imię i Nazwisko: 1. Pardela Joanna 2. Wykrota Martyna 3. Tkaczewska Ewa	Temat ćwiczenia: Technologia wykonywania gwintów na tokarkach uniwersalnych	Data: 2012-11-20

I. Elementy biorące udział w wykonywaniu gwintów na tokarkach uniwersalnych.
Narzędzia do toczenia gwintów:

1. Śruba pociągowa

2. Kolo znamionowe

3. Wrzeciono tokarki

4. Suport

Narzędzia do toczenia gwintów metodą kształtową:

1. Noże imakowe pojedyncze do gwintów zewnętrznych

2. Noże oprawkowe pojedyncze trzpieniowe

3. Noże oprawkowe pojedyncze słupkowe

4. Noże oprawkowe pojedyncze krążkowe

Nóż musi spełniać następujące warunki:

• posiadać właściwy kąt zarysu i promień zaokrąglenia ostrza

• posiadać właściwie dobrane kąty przyłożenia

• powinien być dobrze dotarty

II. Technologie wykonywanych na ćwiczeniach elementów gwintowych.

Gwinty najczęściej wykonuje sięstosując obróbkę ubytkową lub obróbkę plastyczną.Na ćwiczeniach laboratoryjnych wykonywaliśmy elementy gwintowe za pomocą metody:

1. Toczenia gwintów.

Rozróżniamy dwie odmiany toczenia gwintów:

a) kształtową

b) obwiedniową.

Do toczenia gwintów stosuje się noże kształtowe pojedyncze lub wielokrotne. Wadą tej obróbki jest mała wydajność. Toczenie może być wykonywane nożem pojedynczym lub jednocześnie kilkoma nożami zamocowanymi w jednym imaku (toczenie wielonożowe). Toczenie gwintów wewnętrznych i zewnętrznych przeprowadza się nożami kształtowymi, których zarys odpowiada prawie dokładnie zarysowi toczonego gwintu. Zmiana kształtu noża umożliwia nacinanie gwintów o innym zarysie np. gwintu trapezowego. Najważniejszym zagadnieniem podczas tej obróbki jest uzyskanie odpowiedniego przemieszczenia narzędzia w czasie jednego obrotu przedmiotu. Przemieszczenie narzędzia podczas jednego obrotu przedmiotu, które umożliwia nacięcie gwintu o żądanym skoku jest zależne od skoku śruby pociągowej oraz odpowiedniego doboru kół zmianowych tokarki. Koła zmianowe dobiera się tak, aby uzyskać odpowiednie przełożenie między śrubą pociągową a wrzecionem tokarki. Parametry kinematyczne ruchu obrotowego wrzeciona i ruchu posuwowego suportu powinny być tak dobrane, aby podczas jednego pełnego obrotu wrzeciona suport przemieścił się na odległość równa skokowi nacinanego gwintu. Chcąc naciąć na tokarce gwint o skoku s należy tak dobrać przełożenie Ig poprzez nastawy odpowiednich przekładni występujących w zespole PG (zespół przekładni o przełożeniu stałym i nastawnym) aby spełniona była zależność Ig = S/Ssp.

1. Nacinanie gwintownikiem (gwinty wewnętrzne).

Gwintowanie gwintownikami jest podstawowym sposobem wykonywania gwintów wewnętrznych małych i średnich wymiarów zarówno ręcznie, jak i maszynowo.Gwintowniki, po wywarciu na nie pewnego nacisku wzdłuż osi podczas wcinania się ostrzy, nie wymagają dodatkowego prowadzenia wzdłuż osi gwintu. Do wykonania określonego gwintu stosuje się gwintowniki pojedyncze lub komplety gwintowników. Komplet gwintowników składa się zwykle z dwóch lub trzech gwintowników. W komplecie złożonym z dwóch gwintowników występuje zdzierak i wykańczak, a komplet złożony z trzech gwintowników zawiera zdzierak, półwykańczak i wykańczak.

III. Podstawowe parametry gwintu.

Gwint jest powierzchnią śrubową wyznaczoną przez dwie tzw. linie charakterystyczne: linię śrubową i linię zarysu gwintu. Jeśli powierzchnia śrubowa powstaje w wyniku obróbki zewnętrznej powierzchni walca (lub stożka), wówczas mówimy o gwincie zewnętrznym. Gwint wewnętrzny powstaje poprzez utworzenie powierzchni śrubowej w cylindrycznym (stożkowym) otworze.

-średnica gwintu d: jest to średnica okręgu opisanego na zewnętrznych wierzchołkach gwintu w prostopadłym przekroju poprzecznym śruby. Średnica ta odpowiada średnicy wewnętrznej D nakrętki.

-podziałka gwintu P: odległość pomiędzy wierzchołkami gwintu w przekroju wzdłużnym śruby lub nakrętki.
-skok gwintu - przesunięcie osiowe po jednym obrocie śruby (wielokrotność podziałki jeżeli gwint nie jest jednokrotny).

-zaokrąglenie szczytu i dna bruzdy gwintu R: w gwintach trójkątnych unika się pozostawiania ostrych krawędzi szczytu gwintu jak i bruzdy gwintu, gdyż powoduje to spiętrzenie naprężeń w obszarze takiego karbu. Promień R typowo wynosi około jedną dziesiątą część skoku gwintu (R ok. 0.1 * P).

Wykonywane na ćwiczeniach gwinty:
- gwint wewnętrzny: M12 x1 za pomocą gwintowników. Średnica wiertła 11 mm.

- gwint zewnętrzny prawostronny: M32 x 1,5. M32 x 1,5, gwint drobnozwojowy. Średnica: 34 mm., kąt

wierzchołkowy 60 °.

Średnica	Średnica d=D mm	Średnica d1=D1 mm	Średnica d2=D2 mm	Rmax. mm	(pid)/4
M12x1	12	10.917	11.350	0.1	89.9
M32x1.5	32	30.376	31.026	0.15	707

Literatura:

1.Z.Szubert "Techniki Wytwarzania Obróbka Wiórowa,Ścierowa,Erozyjna",ISBN 83-7085-842-2, OWPW, Wrocław 2004
2.http://www.dzwignice.com/Poradnik/gwint-metryczny.html
3. http://bc.pollub.pl/dlibra/plain-content?id=324